Wstęp do prawoznawstwa
Pojęcie i funkcje prawa
1.Ideał ładu społecznego i wizje prawa
Paremie łacińskie (aforyzmy) - np. nemo iudex in res sua
Myślenie o prawie:
a.) Kierunek pozytywistyczny XIXw.:
Oceniane są zewnętrzne zachowania ludzi [czyny]
Ustanawiane przez autorytet [suwerena/państwo]
Przestrzeganie zagwarantowane przez przymus
System prawa - kompletna całość uporządkowanych reguł
Prawo stanowione - źródło - prawo pisane
Nie ma koniecznego związku między prawem, a moralnością [prawo stosowane przez organy]
b.) Kierunek pozytywistyczny XXw.:
Państwo nadal stanowi prawo, ale są dopuszczane również inne autorytety
System prawa składa się przymusu, ale i etyki, wzorców, zasad
Prawo nie powinno się odnosić to sztywnych reguł [regułaprzypadek]
Zanika granica między prawem, a moralnością
Postulaty de lege lata - poprawne rozumienie prawa
Postulaty de lege ferenda - oczekiwane zmiany, poprawki, uchylenia
Kierunek prawnonaturalny:
Prawo wywodzi się z woli Boga/godności człowieka/ideałów kultury
Prawo naturalne stanowi wzór dla prawa pozytywnego
Prawo naturalne ma pierwszeństwo
Zmienna treść z biegiem lat
Kierunek realistyczny:
Przeżycia, emocje
Zachowanie ludzi; law in action
Socjologia i psychologia w prawie
Kierunek hermeneutyczny:
Argumentacja, komunikacja, dialog [socjologia]
Znaczenia tekstów [psychologia]
2.Prawo w znaczeniu prawniczym - zespół reguł ustanowionych bądź uznanych przez odpowiednie organy państwa, wobec których posłuch zapewniony bywa w ostateczności dzięki przymusowi, jaki stosować może państwo.
3.Prawo jako zjawisko społeczne. Normatywność prawa
Normatywny charakter - pewne zachowania uważane się za powinność - zakazy, nakazy; przepisy karne; charakter perswazyjny.
Prawo dotyczy stosunków interpersonalnych
Ma chronić i urzeczywistniać wartości i potrzeby
Produkt procesu decyzyjnego
Prawo jest formułowane i sankcjonowane przez społeczeństwo poprzez instytucje
Społeczne przyzwolenie prawa (w jakim stopni będą przestrzegać)
Posłuch wobec prawa:
Postawa legalistyczna - szacunek dla prawa
Postawa oportunistyczna - chęć uzyskania korzyści lub uniknięcia kar
Postawa konformistyczna - dostosowanie się do ogółu, naśladowanie zachowań
Prawo heteronomiczne - stanowione odgórnie
Moralność autonomiczna - my stanowimy
4.Funkcje prawa
Cel - coś planowanego, nie zawsze osiągany
Funkcja - działanie
Skutek (rezultat) - zaplanowany i oczekiwany, może pokrywać się z funkcją i celem; skutek korzystny - eufunkcjonalny; skutek niekorzystny - dysfunkcjonalny
Funkcje prawa:
Stabilizacyjna i dynamizująca
Ochronna i organizująca
Represyjna i wychowawcza
Kontrolna
Dystrybutywna (rozdział dóbr i ciężarów)
Regulacja konfliktów
5.Wieloznaczność terminu „prawo”
Prawo materialne - obowiązki i uprawnienia podmiotów oraz przewidziane sankcję
Prawo formalne [procesowe] - określa tryb egzekwowania obowiązków
Prawo przedmiotowe - zbiór norm regulujących [system prawa] pewną sferę życia
Prawo podmiotowe - określa uprawnienia warunkujące stosunki między podmiotami
Prawo jako przedmiot badań naukowych
1.Podstawowe problemy nauk prawnych
Nauki prawne [poznanie prawa]:
Dogmatyczne -interpretacja przepisów, ich obowiązywanie, systematyzacja
Filozoficzne - twierdzenia o prawie, sposoby interpretacji, cele, funkcje, metody poznania
Historyczne - dojście przez pryzmat doświadczeń historii
Empiryczne - doświadczalnie; przez powtarzalne zachowania jednostek [socjologiczne]; przez badania przeżyć psychicznych jednostki [psychologiczne]
Aksjologiczne [cenne] - przez wartości niematerialne
Wielopłaszczyznowe - wszystko wyżej
2.Metody badawcze w prawoznawstwie
-analiza tekstów prawnych
-metoda badawcza socjologii i psychologii [empirycznie], statystyka
-filozoficzna refleksja nad naturą wartości
-komparatystycznie
-historycznie
3.Naukowość prawoznawstwa
Model nauki pozytywistycznej - celem poznania jest obiektywny opis rzeczywistości; poprzez zdania logiczne [stwierdzamy czy prawda/fałsz]; empirycznie
Model nauki humanistycznej - rozumienie faktów; dopuszcza zdania ocenne i normatywne
Prawo a inne regulatory zachowań
1.Prawo i wartości
Wartości
a.) niezmienne, tworzą kulturę
Kognitywizm - przekonanie, że człowiek może poznać [łac.cognosco - poznaję] wartości obiektywne
b.) subiektywne, zmienne, historycznie i społecznie uwarunkowane, zależne od jednostki
Akognitywizm - człowiek może jedynie kreować wartości
2.Wielość systemów normatywnych
Regulatory normatywne - określają jakie zachowania powinno się podejmować, a jakie unikać [prawo, moralność, obyczaje]
Regulatory nienormatywne - mobilizują/powstrzymują do/od pewnych działań [tradycje, mity, ekonomia]
Człowiek należy do pewnych grup społecznych, pełni role [podlega wielu normom]
3.Normy moralne i obyczajowe
a.) Normy moralne - oceniane z perspektywy dobra, nasz światopogląd
-odnoszą się do czynów oraz intencji wew. i pobudek
-stawia żądanie dążenia do doskonałości [maksymalizm-perfekcjonizm]; poprawa, dynamika - nakazy, zakazy
-spełnienie określonych obowiązków wobec siebie i innych [minimalizm-solidarność] - pokojowe życie
b.) Normy obyczaju - odnoszą się do konwencji społecznych [coś wypada lub nie], brak określonego autorytetu, społeczny nawyk postępowania
c.) Normy religijne - dobro-zło, wierzymy, że pochodzi od Boga, [prawo kanoniczne], delikatne relacje z państwem, państwo gwarantem wolności religijnej
d.) Normy organizacyjne - narzucane przez organizacje, w których żyjemy, nie mogą kolidować z państwem
Normy heteronomiczne - narzucone przez władzę
Normy autonomiczne - narzucone przez sumienie, rozum
4.Relacje między prawem a moralnością i normami obyczaju
a.) związki treściowe
Zbieżne [nie zabijaj]
Rozbieżne [eutanazja, aborcja]
b.) związki funkcjonalne
Tworzenia prawa [wpływ moralności na prawo]
Wykładnia funkcjonalna [stosowanie prawa, lepiej gdy prawo nakłada się na normy]
Klauzule generalne [wyrażenia elastyczne, wprowadzające luz interpretacyjny]
Związek walidacyjny prawa i moralności
Prawowitość - legitymacja społeczna [uznanie]
5.Kultura prawna
-wąskie znaczenie- znajomość prawa, stosunek do prawa
-szersze znaczenie- nauka o prawie, znajomość doktryn, instytucji
Prawo jako zjawisko polityczne
1.Prawo w procesie instrumentalizacji władzy
Prawo:
a.) Instrument sprawowania władzy - egzekwowanie prawa poprzez swoje organy
b.) Ramą dla władzy - wyznacza kompetencje, strukturę i konsekwencje
c.) Określa obowiązki i uprawnienia osób [publicznych i prywatnych]
d,) Wyraża treści aksjologiczne - nośnik i obrońca wartości
2.Określenie państwa
Państwo - polityczna [scentralizowany ośrodek władzy], hierarchiczna [rządzenie poprzez instytucje], przymusowa [skupiony-tylko państwo, sformalizowany], terytorialna i suwerenna [wew. - władza państwowa jest najwyższa i zew. - niepodległość] organizacja obejmująca całe społeczeństwo.
Wyposażone jest w organy władzy, sformalizowana, wyznacza obowiązki i uprawnienia. Zjednoczenie ludzi mające na celu wzbogacenie wspólnego życia.
Naród - wspólnota wszystkich obywateli niezależnie od przynależności etnicznej i kulturowej, jako suwerena najwyższego twórcy prawa.
Grupa zjednoczona przez kulturę - język, tradycja, bohaterowie, historia, symbole, religia
3.Związki państwa i prawa
Teoria pozytywistyczna - prawo związane z państwem, to ono stanowi
Teoria prawnonaturalna - normy muszą być ponad prawem
Teoria socjologiczno-psychologiczna - uwaga zwrócona na organy państwa
Państwo działa za pomocą swoich organów tworzy prawo
Państwo pełni swoje funkcje polityczne wobec podległych
Określa kompetencje organów itd.; legitymizuje normatywnie władzę
Określa status obywateli, obowiązki i uprawnienia wobec władzy
4.Prawo międzynarodowe i prawo wspólnot ponadpaństwowych
Prawo międzynarodowe publiczne - pochodzi od kilku podmiotów zawierających akt normatywny [pakt, konwencję, układ], działa przez ratyfikację.
Prawo wspólnot międzynarodowych [np. prawo europejskie] - słabiej związane z państwami, nie są tworzone lub uznawane przez państwo, nie podlegają ratyfikacji, ale obowiązują bezpośrednio [dyrektywy po pewnym czasie]; musi nastąpić harmonizacja prawa wew.
5.Instrumentalizacja prawa
Wykorzystywanie prawa prowadzi do:
Upadku prestiżu i zaufania do prawa
Konieczności z kazuistycznych regulacji normatywnych, ostrzejszej sankcji, coraz droższego aparatu kontroli
Wypierania norm prawnych przez normy społeczne
Język prawa
1.Rodzaje wypowiedzi
Język prawa
-czynnik socjalizacji, podtrzymanie więzi społ., wyrażenie emocji, poznawanie świata
-moc sprawcza wypowiedzi językowych
-środek perswazji
Wypowiedzi:
-opisowe- stwierdza fakty, sprawozdanie, „jest tak, że X”
-ocenne- funkcja ekspresywna, ocena autora, „X zasługuje na aprobatę ze względu na cechę Y”: a.) ocena zasadniczo samoistna- subiektywna
b.) ocena o charakterze instrumentalnym- prowadzą do osiągnięcia aprobaty lub dezaprobaty, związek przyczyny i celu
-normatywne- wskazują pewien wzór powinnego zachowania, funkcja perswazyjna „X powinien Y”
-dokonawcze (performatywne)- wyrażają sens aktów konwencjonalnych, „czynię Y”
Funktory normotwórcze - wypowiedzi dyrektywne
2.Język prawny i język prawniczy
Język prawny - język „zawodowy”, przedmiotowy
Język prawniczy - opis instytucji prawniczych, nauka prawa, wykładnie prawa, metajęzyk
Normy i przepisy prawne
1.Norma postępowania (norma społeczna) - wypowiedź normatywna skierowana do danej osoby/ób z żądaniem lub upoważnieniem do określonych zachowań w określonych okolicznościach. Nakaz, zakaz lub dozwolenie realizowane przez podmiot w celu realizacji wskazanego zachowania (np. normy prawne).
2.Norma prawna - najmniejsza, sensowna całość prawa dotycząca reguł zachowania,(kto, w jakich warunkach, jak powinien postąpić).
Normodawca, adresat, postępowanie
Reguła generalna - skierowana na ogółu ludności (nie do indywidualnych) lub do konkretnej osoby posiadającej pewne cechy, sprawującej określoną funkcję (prezydent RP, ale nie Jan Kowalski), zmiana na stanowisku nie zmienia znaczenia normy.
Reguła abstrakcyjna - określa rodzajowe wzory zachowań (ogólne ujęte cechy). Normy kazuistyczne - rozpatrują konkretne przypadki.
Zapewnia użyteczność, obronę przed władzą (prywatne porachunki), szeroki zasięg regulacji.
3.4.5.Elementy norm prawnych
Hipoteza - rodzaj wypowiedzi normatywnej; określa adresata normy, warunki lub okoliczności, w których jest mu coś nakazane/zakazane/dozwolone czynić; często w postaci zdania warunkowego (jeżeli…to…); okoliczności wskazane wprost i szczegółowo;
Dotyczy elementów podmiotowych (adresat i jego cechy [np. stan majątkowy]), przedmiotowych (stanów, zjawisk, wydarzeń); może wskazywać cel działania, sposób działania; może określać miejsce działania, czas (zakres zastosowania).
Dyspozycja - określa treść zachowania zakazanego/dozwolonego/nakazanego lub treść decyzji, którą należy poczynić w związku z zaistnieniem pewnych faktów [skuteczność normy]
a.) Zachowania regulowane przez prawo:
Czyny - faktyczne zachowania psychofizyczne, których przebieg lub następstwo są uregulowane przez prawo (zabójstwo, fałszerstwo)
Czynności konwencjonalne - zachowania o specyficznym znaczeniu regulowane przez normy (uchylenie kapelusza w myśl ustalonych reguł obyczajowych) lub prawo; zawiera akty tworzenia prawa i jego stosowania
Czynności prawne - czynności konwencjonalne (nie odwrotnie); zachowania osób fizycznych i prawnych wymagające oświadczenia woli i zmierzające do wywołania skutków prawnych (wnioski, zażalenia, testament, umowy - prawo prywatne, cywilne).
Działania prawne - czynności konwencjonalne; zachowania uregulowane przepisami prawa publicznego.
b.) Kwalifikacja zachowań
Nakaz
Jeden typ zachowań, od którego nie można się uchylić bez sankcji
Dwa typy zachowań czasem do wyboru (w określonych okolicznościach) dla adresata
Zakaz - zakazane są czyny; odebranie czynności konwencjonalnej skuteczności prawnej
Dozwolenie - dozwolone jest wszystko, co nie jest prawnie zakazane/nakazane przez państwo (wyjątek organizacje publiczne) prawo indyferentne - prawo milczy - nie ma przestępstwa bez ustawy;
Dozwolenie słabe - działania lub zaniechania nie powodują żadnych skutków prawnych;
Dozwolenie mocne - uregulowane przez państwo i rodzą skutki prawne
Zach. Dozwolone [zach. indyferentne prawniezach. nakazanedozwolenie mocne]zach. zakazane
6.Obowiązek i uprawnienie
Obowiązek - nakaz/zakaz określonego zachowania kierowany do adresatów [w danych warunkach określonych w hipotezie]
Uprawnienie - w danych warunkach adresaci mają możliwość pewnego zachowywania się [nie jest to ich obowiązkiem]
Uprawnienia podmiotów do własnych zachowań - pewne zachowania są dopuszczalne, gdy nie zachodzi dozwolenie mocne
+ wolności prawnie chronione - możność podejmowania zachowań o charakterze czynów [są objęte nimi wolności osobiste, sumienia]; nie wiążą się z obowiązkiem czynnego działania; nie są karane; korelacja wolności prawnie chronionej z zakazem ingerencji
-immunitety
-przywileje
+ prawa-upoważnienia [kompetencje]- uprawnienia do czynności konwencjonalnych; zakaz ingerencji w sprawy podmiotu, czasem nakazuje innemu podmiotowi działanie; dokonanie czynności zobowiązuje inny podmiot do określonych zachowań; rodzi skutki prawne
-przywileje
Uprawnienia sensu stricto - uprawnienia do zachowań innych podmiotów; cudzych zachowań, np. roszczenie materialne
7.Prawo podmiotowe
- zespół uprawnień służące osobom fizycznym/prawnym; podmiot ma możność swobodnego podejmowania decyzji [prawa człowieka]
a.) proste - pojedyncze uprawnienia, wolności prawnie chronione, uprawnienia sensu stricto
b.) złożone - zespół uprawnień różnego rodzaju [prawo własności]
prawo podmiotowe skuteczne wobec wszystkich [erga omnes]
prawo podmiotowe skuteczne tylko między określonymi osobami [inter partes] - między stronami umowy
- majątkowe prawo podmiotowe [np. własność]
- osobiste prawo podmiotowe [np. nietykalność cielesna]
Wg. prawa naturalnego - niezmywalne, przyrodzone, wolności, prawa człowieka; nie są stanowione; prawo podmiotowe wypływa z godności [łac. dignitas]
Wg. prawa pozytywnego - umożliwia adresatowi wybór zachowań, pozwala realizować wolną wolę; prowadzi do ujawnienia interesów [ma być chronione]
8.Kompetencja
Kompetencja = właściwość - (upoważnienie podmiotu do czynności konwencjonalnej, które powoduje obowiązek określonego zachowania się adresata)
- najczęściej odnosi się do organów państwa
- upoważnienie do dokonania czynności konwencjonalnej najczęściej związane jest z obowiązkiem działania podmiotu wyposażonego w kompetencje
Kompetencja (właściwość) rzeczowa - zakres spraw
Kompetencja miejscowa - obszar
Kompetencja hierarchiczna - hierarchia organów
Władza dyskrecjonalna - uprawnienia prezydenta do samodzielnego określania treści decyzji
Luz decyzyjny - summum ius, summa inuria
Prerogatywy - uprawnienia głowy państwa do podejmowania decyzji
9.Normy prawne: reguły i zasady prawne
a.) normy reguł - adresat może spełnić obowiązek lub go naruszyć; tertium non datur
b.) normy zasad - dojście do kompromisu, jest trzecie wyjście, determinuje system
- znaczenie dyrektywne - wskazują, co powinno być, charakter fundamentalny
- znaczenie opisowe - określa pewien wzorzec, analiza odpowiedniego zespołu norm
10.Sankcja. Rodzaje sankcji prawnych
a.) Językowa - słowna zapowiedź dolegliwości
b.) Realna - podjęcie określonych kroków
Sankcja egzekucyjna - adresat indywidualny nie spełnia obowiązku lub działa niezgodnie z prawem
Sankcja nieważności - towarzyszy czynnością konwencjonalnym (np. władcze działania organów państwa); odmowa nadania mocy prawnej określonej czynności konwencjonalnej
- nieważność bezwzględna - oświadczenie woli sprzeczne z normami prawa, następuje z mocy prawa, dotyka czynność od początku [ex tunc], korzyści zostają unicestwione, wrócenie do stanu rzeczy poprzedniego, czynność taka uważana jest za niebyłą
- nieważność względna - osoba zwraca się z prośbą o nieważność wyroku, wydanie orzeczenia powoduje unieważnienie czynności ze skutkiem wstecznym [ex tunc] następuje od chwili stwierdzenia wadliwości [ex nunc]; pod wpływem groźby; wzruszalna
Bezskuteczność
- zawieszona - uzależnienie czynności prawnej od zgody osoby 3, czynność jest ważna, ale kulejąca [bez zgody], nie uzyskanie zgody powoduje nieważność bezwzględną
- względna - może być stosowana, gdy wyrok dotyka osobę trzecią
Sankcja karna [represyjna, penalna] - sankcja grożąca za dokonanie czynności zabronionej (niezgodnej z normami)
Kary - grzywna, pozbawienie wolności, pozbawienie wolności na lat 25
Środki karne - [towarzyszą karze], pozbawienie praw publicznych, zakaz prowadzenia pojazdów, przepadek rzeczy z przestępstwa, podanie wyroku do opinie publicznej
Postępowanie karne - wydalenie z uczelni, nagana, upomnienia
Leges perfectae - wadliwa czynność zostaje uznana za nabytą
Leges imperfectae - system prawny dla takiej normy nie może znaleźć sankcji [prawo konstytucyjne, rodzinne, administracyjne]
11. Koncepcje budowy normy prawnej
J.Austin - prawo to zespół norm suwerena, w którym obowiązkowi odpowiada sankcja
H.L.A Hart - sankcja jako gwarancja posłuszeństwa
Reguły pierwotne - adresat pierwotny [my]; zawierają zakazy i nakazy określonych zachowań [np. suwerena]; niepewny, co do normy, statyczny, nieskuteczny
Reguły wtórne - adresat wtórny [organy]; konieczne dla funkcjonowania prawa, charakter subsydiarny [pomocniczy] wobec reguł pierwotnych; mają kompetencje
- reguły uznania - [zwalcza wątpliwość] określają działania lub fakty jakie muszą zaistnieć, aby reguły pierwotne były wiążące, odróżnia prawo od norm, nie związuje prawa z państwem
- reguły zmiany - [prawodawcze] wprowadzania lub usuwanie jednych reform oraz modyfikowanie innych
- reguły orzekania - [zwalcza nieskuteczność, sąd + sankcja] przeciwdziałają nieskuteczności prawa, orzeka czy norma pierwotna została naruszona i określa rodzaj sankcji
Reguły - definitywne, nie można trochę
Zasady - brak wzorów postępowania, normy fundamentalne w danym porządku, budują aksjologię systemu, można trochę naruszyć, do organów
Cz. Znamierowski
- reguły tetyczne [imperatywne]
- reguły konstrukcyjne - przypisują pewnym zachowania znaczenia
Normy sprzężone:
Norma sankcjonowana - określa adresata i warunki hipotezy [nakaz, zakaz, dozwolenie] i dyspozycji [treść], adresaci pierwotni
Norma sankcjonująca - przewiduje obowiązek ponoszenia skutków/kompetencje organów państwa do realizacji tych skutków, adresaci wtórni [organy państwa], uruchamiana w przypadku naruszenia normy sankcjonowanej [posiłkowość n.sankcjonującej], H [H + D] + D
Trójczłonowa koncepcja normy prawnej: hipotez, dyspozycja, sankcja [H + D + S], [nie zawsze można określić]; adresat sam sobie wystawia karę!?
12.Przepis prawny. Norma a przepis prawny
Przepis prawny - najmniejsza część normy prawnej [paragraf, punkt], niektóre normatywne
- może zawierać materiał do budowy wielu różnych lub części norm
- części różnych norm prawnych
Norma prawna - prawo skonstruowane na podstawie przepisów prawnych
- zbudowana na podstawie jednego przepisu
- zbudowana na podstawie wielu przepisów
13.Rodzaje norm i przepisów prawnych
Norma bezwzględnie wiążąca - norma imperatywna [ius cogens], ustanawia drogą zakazu /nakazu jedyną formę powinnego zachowania, brak innego [grożą sankcje]
Norma względnie wiążąca - norma dyspozytywna [ius dispositivum] ustanawia wzorzec zachowania, ale dopuszcza inny, mają swobodę rozwiązań, porozumienie
Norma jednostronnie bezwzględnie wiążąca [semiimperatywna] - gwarantują minimum uprawnień i dopuszczają ich zwiększenie
Przepis ogólny [leges generales] - szeroki zakres, regulowanie szerszych spraw, ogólne reguły zachowania, regulują działania typowe, częste, powszechne
Przepis szczególny [leges speciales] - wyjątki, odrębne uregulowania, co do generales; regulują rzadkie, nietypowe, wyjątkowe, dyspozycja odmienna, częściowo pokrywają zakres działania, z hipotezy ogólnej wyciągamy ważniejsze
Lex specialis derogat generalis
Exceptiones non sunt extendendae
Przepisy odsyłające - odesłanie do treści wcześniej zawartej
- odesłania wewnątrz systemowe - odsyła do innych przepisów tego samego aktu
- odesłania pozasystemowe - akty zawierające klauzule generalne:
- odesłanie do wyraźnie podanych kodeksów etyki zawodowej
- odesłanie do pewnych reguł moralnych [np. zasada słuszności]
- odesłanie do powszechnie uznawanych wartości [np. niewdzięczność, dobro wspólne], wyrażenia nieostre
Przepisy blankietowe - 1. odsyłają do określonych organów państwa, który ma ustanowić pewne reguły zachowania [norma kompetencyjna] 2. zapowiadają dolegliwości z powodu zachowań niezgodnych z przepisami prawa [odesłanie do przyszłego aktu] 3. sformułowane b.ogólnie przepisy w których dyspozycja obejmuje bardzo wiele różnych zachowań, organ posiada szeroki luz decyzyjny
Gdy nie ma przepisu, ale wskazuje organ który może go wydać
Przepisy przejściowe [intertemporalne, międzyczasowe]
O charakterze kolizyjnym - regulują nadmiar prawa; gdy pewne sytuacje powstały wcześniej, trwają nadal poprzez zastąpienie starych; rozstrzyga co ze sprawami które już trwają
O charakterze regulacji ad hoc - regulują tymczasowo [przejściowe]
Przepisy uchylające [derogacyjne] - określa, które przepisy zostają uchylone
Przepisy wprowadzające - zawierają postanowienia co do terminu i trybu wejścia nowo ustanowionego aktu normatywnego (Przepis 2+3+4 - przepisy końcowe)
O wygaśnięciu aktu normatywnego
Przepisy dostosowujące
O zmianie przepisów obowiązujących
Przepis:
Normatywne
Nienormatywne
Konkretne rozstrzygnięcia
Norma planowa - wyznacza pewne warunki [np. grubość ściany]
Przepis - powszechnie obowiązujący/miejscowy
Przepis - obowiązujące/ nieobowiązujące [jeszcze/już]
- obowiązujące niestosowane [martwe]
- obowiązujące stosowane [żywe]
14.Instytucje prawne
Oznacza trwałe formy regulacji prawnych typowych stosunków społecznych [np. małżeństwo], zespół powiązanych ze sobą norm
Obowiązywanie prawa
1.Pojęcie obowiązywania prawa
Obowiązywanie prawa w ujęciu aksjologicznym - (skrajne) normy stanowione zgodne z normami moralnymi, wartościami; np. obywatelskie nieposłuszeństwo
Umiarkowane obowiązywanie prawa w ujęciu aksjologicznym - wartości są pomocnicze
Realistyczne - w skali masowej zgodność zachowań adresatów wobec norm, normy sprzężone, empirycznie sprawdzane fakty
Odwyknięcie [desuetudo] - długotrwałe nieprzestrzeganie normy [nie przepisów], utrata zainteresowania społeczeństwa, masowe przypadki
Formalne [tetyczne], nakaz władzy gdy:
- prawidłowo ustanowione i ogłoszone
- nie zawiera postanowień sprzecznych
- nie zostało uchylone przez przepisy
- nie zostały uznane za sprzeczne z konstytucją, ustawami itp.
2.Obowiązywanie prawa w czasie i przestrzeni
- terytorium państwa, czasem personalność
- obowiązuje od dnia opublikowania, raczej bezterminowo [wyj. ustawa budżetowa], wynika z przepisów derogacyjnych
vacatio legis - 14 dni od publikacji do wejścia w życie
retroakcja - działanie prawa wstecz, dopuszczalne gdy wiąże się z korzyściami wobec adresata
System prawa
1.Pojęcie i rodzaje systemów. Pojęcie systemu prawa
System - zbiór powiązanych ze sobą elementów
System prawa - zbiór powiązanych generalnych i abstrakcyjnych norm wysłowiony w tekstach normatywnych i obowiązujących w danym państwie i w określonym czasie
Geneza systemu
Systemy naturalne - powstaje bez ingerencji człowieka
Systemy sztuczne - stworzone przez czł., wedle planu, dla określonych celów [urządzenia]
Cechy elementów składających się na dany system [status ontologiczny] i więzi, które je łączą
System realny - składa się z realnych obiektów [las]
System przejściowy [nominalne] - twory kulturowe, wartości, normy, pojęcia abstrakcyjne
Analiza systemowa w naukach społecznych - metoda badawcza pozwalająca ustalić wpływ określonych okoliczności na decyzje i zachowania osób oraz skutki decyzji dla stanu zachowań okoliczności początkowych.
2.Elementy systemu prawa i związki między nimi
Związki łączące normy prawne:
Związki treściowe - perspektywa pozioma [horyzontalna]; humanitaryzm - chłosta
Zgodność treści norm
Wspólna podstawa aksjologiczna
Jednolitość pojęć języka prawnego
Liczne przepisy odsyłające
Związki wynikające z hierarchii norm - perspektywa pionowa [wertykalna]
Im wyższa norma tym większa moc
Związki wynikające z relacji formalnych - perspektywa pionowa [wertykalna]
Norma stanowiona działa, gdy odbywa się w ramach prawnie określonych kompetencji i procedur [gdy norma wyższa nadaje kompetencje niższej]
3.Zróznicowanie systemu prawa jako efekt procesu historycznego
Prawo publiczne - odnoszące się do interesu państwa, regulacja stosunków między państwem, a obywatelem oraz między organami państwa
Prawo prywatne - dotyczy korzyści poszczególnych jednostek, reguluje stosunki między podmiotami
[marksiści odrzucali ten podział prawa]
Systemy prawne w szeroki znaczeniu - zespół instytucji i zasad:
System prawa kontynentalnego - civil law - prawo rzymskie i pozytywizm prawniczy
Wyłączność prawa stanowionego
Zakaz tworzenia prawa przez sądy, tylko stosują
Minimalizacja innych postaci prawa [prawo naturalne]
Powinno być pozbawione luk prawnych i niesprzeczne wewnętrznie
Kodeks jako forma doskonała, kompleksowy regulator
Law in books
System prawa anglosaskiego - common law -
Prymat prawa stanowionego, ale nie wyłączność
Różne typy prawa - prawa sędziowskie, stanowione, zwyczajowe
Orzecznictwo ogólne i abstrakcyjne [możliwość dalszego orzecznictwa]
Law in action, większa rola prywatnych umów, system prawa niespójny
4.Podział prawa na gałęzie
Podstawy podziału:
Charakter stosunków społecznych - grupa prawa publicznego, prywatnego
Podmiot regulacji - teraz szczątkowy, ius civile, ius gentium
Zakres terytorialny regulacji - prawo o zasięgu lokalnym, międzynarodowym
Krzyżują się a.) c.)
Podział ze względu na metody regulacji:
Prawnocywilna
Prawno-administracyjna
Prawno-karna [penalna]
Podział: prawo wewnętrzne / prawo międzynarodowe publiczne/prywatne / prawo wspólnotowe
5.Zasada niesprzeczności norm i reguły kolizyjne
Sprzeczności norm:
Sprzeczności logiczne
Nakaz - zakaz
Nakaz - dozwolenie
Zakaz - dozwolenie
Przeciwieństwa logiczne - dwie normy są jednocześnie niemożliwe do wykonania
Sprzeczności prakseologiczne [praktyczna] - zachowanie zgodne z jedną normą unicestwia działanie drugiej [otwórz drzwi, jeśli są zamknięte]
Reguły kolizyjne [gdy brak przepisów derogacyjnych]:
Reguła kolizyjna porządku hierarchicznego - norma wyższa uchyla niższą [lex superior derogat legi inferiori]
Reguła kolizyjna porządku czasowego - późniejsza uchyla wcześniejszą
Reguła porządku treściowego - szczególna uchyla ogólną [wprowadza wyjątek]
6.Zupełność systemu prawa. Luki w prawie
Luka - niezamierzona, brak regulacji prawnej
Znajomość prawa
Znajomość preferencji aksjologicznych i zamierzonych celów ustawodawcy, wyrażonych w innych aktach prawnych lub rekonstruowanych przez doktrynę
Luka konstrukcyjna:
Swoista luka w prawie - brak wydania rozporządzeń wykonawczych do ustawy; ustawodawca nie zakończył procesu ustawodawczego
Techniczna luka w prawie - zakończono postępowanie legislacyjne, a brakuje norm regulujących [nie określono kompetencji organu]
Luka aksjologiczna - ustawodawca powinien zawrzeć pewne wartości; preferencje ustawodawcy Luki pozorne - istnieją tylko w wyobraźni odbiorców; powinien uzupełnić o aksjologie
Luki logiczne - wynikają ze sprzeczności norm, tworzą „próżnię prawną”
Luki aksjologiczne i konstrukcyjne [brak norm] - luki logiczne [nadmiar norm]
Jurydyzacja - przedmioty stają się obiektami regulacji [„ekspansja” prawa]
Dejurydyzacja - niwelacja prawa
Naprawa przez wnioskowanie podobieństwa [analogie w prawie] - argumentum a simili
Tworzenia prawa
1.Pojęcie źródeł prawa
Źródła prawa w znaczeniu formalnym - akty prawotwórcze, które zawierają przepisy do konstruowania norm danej gałęzi prawa
Źródła prawa w znaczeniu materialnym - okoliczności, które wpływają na treść i formę prawa, uwarunkowania społeczne
Źródła prawa w znaczeniu instytucjonalnym - organy, które tworzą lub egzekwują
Źródła poznania prawa - wszystko, co pozwala poznać prawo; dokumenty, pomniki, Dz.U.
2.Sposoby tworzenia prawa w ich historycznym rozwoju
a.) Przekształcanie zwyczajów (obyczajów) w prawo
Prawo zwyczajowe - skodyfikowana praktyka zwyczajów, rodzi się spontanicznie, bez pomocy władzy, twórca anonimowy, grupowy, długi proces społeczny
Zwyczaj prawny - ustabilizowany zwyczaj stosowania prawa
b.) kształtowanie prawa na podstawie opinii uczonych jurystów
c.) Precedensowe orzecznictwo sądowe (judge-made-law)
ratio decidendi - reguła decyzji; podstawa kolejnych rozstrzygnięć
obiter dicta - incydentalne cechy przypadku
d.) Stanowienie prawa
Akt świadomy i celowy,
Sformalizowany - oddanie konkretnym organom, ustalone procedury decyzyjne, określona forma, publikacja
Prospektywny - zwrócone na przyszłość, normują sytuacje, adresat ogólny
Konstytutywność - wprowadzenie/usunięcie norm prawnych
Akt deklaratoryjny - stwierdzenie obowiązywania norm już istniejących
Recepcja prawa obcego - przejęcie gotowych wzorów
Unifikacja prawa - likwidacja prawa obcego
e.) Zawieranie umów o charakterze prawotwórczym
Układy zbiorowe skuteczne wobec osób trzecich, prawo konsensualne, dyskurs społeczny
3.Stanowienie prawa w państwach współczesnych - zasady ogólne. Akty normatywne
Ustawodawca - ustawy sejmu; prawodawca - każdy kto daje prawo;
Ustalenie katalogu i hierarchii źródeł prawa
Przyznanie kompetencji prawodawczych organom parlamentarnym
Określony, formalny tryb prawotwórczy
Organy władzy wykonawczej mogę tworzyć prawo w ramach upoważnienia parlamentu na mocy ustawy [akty normatywne wykonawcze]
Przekazanie mocy prawodawstwa organom wykonawczym [delegacja ustawodawcza]
Publikacja aktów normatywnych do publik
Kontrola konstytucyjności aktów niższych
Inicjatywa ustawodawcza - skuteczne wniesienie aktu pod obrady parlamentu [obowiązek rozpatrzenia projektu], 15 posłów, prezydent, 100tys. obywateli
Procedura legislacyjna:
Czytanie projektu
Prace nad projektem komisji parlamentarnych
Głosowanie [większość głosów; kwalifikowana większość głosów 2/3]
Druga izba parlamentu
Podpis głowy państwa [możliwość weta (bezwzględne/zawieszające)] i ogłoszenie - promulgacja
Kontrola konstytucyjności
Akt normatywny - dokument władzy publicznej zawierający normy prawne, regulujące pewien zespół stosunków społecznych; charakter językowy - tekst zawierający materiał do budowy norm prawnych; charakter niejęzykowy - akt ustanowienia normy
Tekst autentyczny - tekst ostatecznie wiążący oraz należycie opublikowane poprawki Dz.U.
Tekst jednolity - zawierający składy tekst z nowelizacjami
4.Budowa aktu normatywnego
a.) Nazwa [rodzaj aktu]
b.) Data
c.) Tytuł [przedmiot ustawy]
d.) Preambuła [arenga] - ratio legis
e.) Część ogólna - hipoteza, normy sankcjonujące, definicje legalne
f.) Część szczególna - zasadnicza materia aktu, dyspozycja
g.) Przepisy przejściowe i końcowe
h.) Podpis
Systematyka aktu prawnego - części, księgi, tytuły, działy, paragraf, punkt, ustęp
5.Charakterystyka aktów normatywnych na przykładzie Polski
Prawo powszechnie obowiązujące - normy nakładające na podmioty ciężary i obowiązki [konstytucja, ustawy, umowy międzynarodowe, rozporządzenia, prawo miejscowe], publikacja w Dzienniku Ustaw, dzienniku rzędowe [p. miejscowe]
Prawo wewnętrzne [interna] - normy obowiązujące organy władzy publicznej [zarządzenia, uchwały Radu Ministrów wydawane na mocy ustawy], ogłaszane w „Monitorze Polskim”
Konstytucja RP jako zamknięty katalog źródeł prawa - akt nieokreślony tu, nie jest prawem powszechnie obowiązującym; ograniczenie zjawiska nadmiaru obowiązków, instrukcji [prawo powielaczowe]
Kodeks - akt normatywny w formie ustawy, reguluje kompleksowo całość stosunków składających się na daną sferę życia publicznego, najdoskonalsza forma uregulowania
Akty prawa powszechnie obowiązującego:
Konstytucja [ustawa zasadnicza]
Najwyższy akt normatywny [moc], jedyny
Fundament normatywny prawa [zgodność z nim]
Szczególny sposób zmian, uchwał, wysokie wymogi formalne [konstytucja sztywna]
Określa zasady ustroju, kompetencji organów, wolności, prawa, obowiązki
Ustawa - akt parlamentu, reguluje to czego nie robi konstytucja; materia ustawowa - pewne kwestie muszą być ustawami [budżet], zgodność aktów podustawowych z ustawami, muszą być zgodne z umowami międzynarodowymi
Akty normatywne o randze ustawy - rozporządzenia z mocą ustawy, podlegają zatwierdzeniu przez sejm; Prezydent RP
Umowy międzynarodowe i prawo europejskie - umowa o stosunkach międzynarodowych lub wewnętrznych; ratyfikacja przez prezydenta RP musi być zgoda ustawy; referendum krajowe
Rozporządzenie wykonawcze [ministra/ów, premiera, prezydenta, KRRiT] - akt wykonawczy w celu wykonania ustawy, upoważnienie, zakres spraw, wytyczne, kompetencje, upoważnienia nie można przekazać dalej
Prawo wewnętrzne:
- regulamin prac Sejmu, Senatu, tryb działania, sposób wykonywania obowiązków, wewnętrzna organizacja
Inkorporacja prawa - zestawienie tekstów dotyczących danego zagadnienia bez dokonania zmian w treści aktów [tekst jednolity]
6.Polityka prawa. Racjonalność w tworzeniu prawa
Ratio legis - racja przemawiająca za uchwaleniem aktu normatywnego [co ustawodawca chce osiągnąć]
Polityka prawa - prowadzi do znalezienia empirycznie sprawdzonych środków osiągnięcia zamierzonych celów, urzeczywistnianie miłości powszechnej, domaganie się ochrony pewnych wartości, nauka jako źródło wiedzy prawnej
Racjonalność ustawodawcy
Wiedza ma przewidywać skutki decyzji
Wiedza wyznacza cele do osiągnięcia
Uporządkowanie systemu hierarchii wartości
Wyznaczanie środków prowadzących do osiągnięcia celów
Cele regulacji powinny być możliwe do osiągnięcia niskim kosztem
Środki powinny być adekwatne do możliwych osiągnięć, niski koszt
Wykładnia prawa
1.Pojęcie wykładni prawa [interpretacja prawa] - 1.Proces ustalania znaczenia przepisów prawnych; 2.Produkt interpretacji
Przedmiotem wykładni są przepisy prawne
Zakres wykładni prawa
Klaryfikacja - ma usunąć niejasności tekstu
Niejednoznaczności języka prawnego i naturalnego
Błędy ustawodawcy
Świadome wprowadzenie niejasności i wyrażeń ostrych [luz decyzyjny, preferencje polit.]
Starzenie się regulacji prawnych
Derywacja - w celu ustalenia normy prawnej, wyprowadzenie normy prawnej z przepisów
Odtworzenie normy prawnej
Sformułowanie pełnej zasady zachowania się [H, D, S/normy sprzężone]
2.Teorie wykładni prawa
a.) Teoria wykładni statycznej - ustawodawca nadaje znaczenie przepisowi, wykładnia subiektywna - wola historycznego legislatora, nie powinno się swobodnie modyfikować, petryfikacja [usztywnienie] prawa, stabilność
b.) Teoria wykładni dynamicznej - wykładnia obiektywna, ustalenia zachowań i obowiązków na teraz, hermeneutyczna tradycja, humanistyczna interpretacja, zmiana wraz ze zmianami społecznymi; dowolności interpretacyjne
c.) Teoria wykładni „aktualnego ustawodawcy” - cele, wartości, znajomość legislacyjna ustawodawcy czynnego w momencie interpretacji
3.Założenie racjonalności ustawodawcy
Racjonalność - ideał postępowania, wskazówka dla legislatora. Założenie o racjonalności twórcy dzieła kulturowego, fundamentalna przesłanka metodologiczna [interpretacji humanistycznej]:
Dzieło kulturowe jest kreacją człowieka, wspólne wartości fiz duchowe [zrozumienie sensu]
Twórca - istota racjonalna, kieruje się systemem wartości
Ustawodawca formułuje przepisy uwzględniając cele, świadomie posługuje się pewnymi zwrotami. Nie poddajem go porównaniu z rzeczywistymi faktami. Prawu nadaje się racjonalność
4.Rodzaje wykładni prawa
Podmiot dokonujący
Wykładnia autentyczna - dokonywana przez podmiot, który przepis ustanowił [zasięg i moc obowiązywania interpretacji jest równy zasięgowi i mocy wynikającej z rodzaju interpretowanego aktu]
Wykładnia legalna - dokonywana przez upoważniony do tego organ państwa, wykładnia legalna delegowana [urzędowa] - podmiot wykonujący zostaje wskazany przez organ państwa [zawarte w samym przepisie]
Wykładnia operatywna - wykładnia organów stosujących prawo, wykładnia ta wiąże organ jej dokonujący i podmioty, wobec których prawo jest stosowane
*Wykładnia sądowa:
- Skarga kasacyjna; uchylone zaskarżenie wiąże sąd, któremu sprawa została przekazana, inne sądy i skład SN nie są związane [składy 3osobowe]
- Uchwały SN [wyjaśnienie wątpliwości] na wniosek określonego organu, sprawy ogólne, zawiera odpowiedzi na pytania prawne [7osób w składzie całej izby sądu najwyższego, połączonych izb lub w pełnym składzie SN], inne sądy niezwiązane
- Uchwały SN na mocy zagadnienia prawnego w konkretnej sprawie, inne sądy niezwiązane
*moc zasady prawnej; w dużej liczbie składu wiąże inne sądy
faktyczny autorytet
Wykładnia doktrynalna - wykładnia prawa na własny użytek, niewiążąca nikogo
Sposób dokonywania wykładni
Wykładnia językowa [językowo-logiczna] - interpretacja przepisów przy wykorzystaniu reguł semantycznych i syntaktycznych języka prawnego i naturalnego, reguł logiki formalnej i prawniczej
Wykładnia systemowa - ustalenie znaczenia ze względu na usytuowanie ich w systematyce wewnętrznej systemu prawa lub zasady danej gałęzi prawa
Wykładnia funkcjonalna [celowościowa, teleologiczna] - ustalenie znaczenia zgodnie z celem, jaki chciał osiągnąć ustawodawca stanowiąc ten przepis
Wykładnia porównawcza - ustalenie znaczenia przez porównanie przepisów z innymi podobnymi; porównanie z różnymi narodowymi przepisami [synchroniczne] lub z historycznymi [diachroniczne, wykładnia historyczna]
Zakres wykładni
Wykładnia literalna [dosłowna, ścisła] - ustalona ze względu na użycie reguł znaczeniowych i konstrukcyjnych języka, fundamentalne zasady
Wykładnia rozszerzająca - na porównaniu wyniku wykładni językowej i systemowej lub celowościowej i przyjęcie szerokiego zakresu przepisu
Wykładnia zwężająca - porównanie wykładni literalnej i celowościowej lub systematycznej, węższe rozumienie przepisu
5.Reguły interpretacyjne i inferencyjne. Topiki prawnicze
Reguły interpretacyjne - ustalają właściwe znaczenie przepisów, dekodowanie przepisów na normy prawne, wypracowane przez naukę, praktykę prawniczą
Do tekstu przepisu nie można nic dodawać ani odejmować
Zwrotom języka prawnego nie należy, bez wyraźnego powodu, nadawać innego znaczenia niż to, które zwroty mają na gruncie języka naturalnego
Jeżeli dany zwrot jest specyficznym zwrotem języka prawnego należy go rozumieć według znaczenia, nadanego mu przez ten język.
Zwroty jednobrzmiące rozumiemy jednolicie
Zwroty brzmiące odmiennie należy rozumieć odmiennie
Wyjątków od reguł ogólnych nie wolno interpretować rozszerzająco
Wykładnia prawa Zielińskiego -zasada, reguła, wskazówka
Środki argumentacyjne: topiki prawnicze [„wspólne intelektualne miejsce prawników” - paremie] i
Reguły inferencyjne - wyprowadzają normy z norm, argumenty przekonywujące do określonej wykładni prawa
Jeśli ktoś jest uprawniony do czynienia czegoś więcej jest też uprawniony do czynienia czegoś mniej - [a fortiori - z silniejszego] argumentum a maiori ad minus
Jeśli komuś jest zakazane czynić coś mniej jest jeszcze bardziej zakazane czynić coś więcej - argumentum a minori ad maius
Jeśli kogoś, i tylko jego dotyczy zakaz lub nakaz zachowań (lub gdy zachowanie powinno się odbyć w pewnych warunkach) to innych podmiotów nakaz lub zakaz nie dotyczy. Podobnie gdy nakazany jest jeden ściśle określony sposób zachowania, inne zachowania są niedozwolone - wnioskowanie a contrario
Wnioskowanie przez analogię [per analogiam/argumentum a simili], [usuwanie luk]:
Analogia z ustawy [analogiam legis] - polega na zastosowani do nieuregulowanego stanu rzeczy [luka], regulacji dotyczącej podobnego stanu rzeczy uregulowanego
Analogia z prawa [analogiam iuris] - polega na sformułowaniu nowej normy, która regulowałaby stan rzeczy objęty luką w procesie stanowienia prawa
Wnioskowanie „z celu na środki”
* Jeśli prawo nakazuje określone zachowanie Z lub osiągnięcie celu C to zakazane jest
- podejmowanie zachowań uniemożliwiających osiągnięcie celu C lub zachowania Z
- to przyjmujemy, że nakazane jest podjęcie zachowań stanowiących warunek konieczny zrealizowania zachowania Z i celu C
* Jeżeli prawo dopuszcza zachowanie Z lub osiągnięcie celu C, to zakładamy również, że dozwolone jest podjęcie zachowania Z1 prowadzącego do zachowania Z lub osiągnięcia celu C
Przestrzeganie prawa i stosowanie prawa
1.Pojęcie przestrzegania prawa i stosowania prawa
Przestrzeganie - zachowanie adresata normy prawnej zgodne z treścią dyspozycji w warunkach określonych w hipotezie [zachowania zewnętrzne]
de non praestanda obodienta - prawo pozytywne ulega prawu naturalnemu
Nieprzestrzeganie prawa - zachowania
contra legem - działanie [zakaz] lub zaniechanie [nakazu] niezgodne z treścią dyspozycji normy bezwzględnie wiążącej [ius cogens] w warunkach określonych w hipotezie, naruszenie prawa lub złamanie go, fakt niejawny |obywatelskie nieposłuszeństwo
praeter legem
- nadużycie prawa podmiotowego - działanie zgodne z prawem ale sprzeczne z zasadami współżycia społecznego
- ominięcie/obejście prawa - osiągnięcie celu zabronionego przez jedną normę przez upozorowanie zastosowania innej normy; wykorzystanie luk prawnych, luzu decyzyjnego, stosowanie zwężające lub rozszerzającej wykładni przepisów, niejasności języka, zmowa
Stosowanie prawa - sformalizowanie działanie organów władzy publicznej polegającym na podejmowaniu i realizacji decyzji władczych indywidualnych i konkretnych. Podstawą tych decyzji są wynikające z przepisów kompetencje danych organów. Stosowana sankcja lub dyspozycja. [cz. konwencjonalne]
2.Ideologie stosowania prawa [postrzeganie i praktykowanie, stosunek do norm prawnych]
Ideologia decyzji związanej - decyzji zdeterminowane treścią norm, brak oceny normy; pewność prawa, legalizm poczynań władczych
Ideologia decyzji swobodnej - ocena normy, system niedoskonały, normy odsyłają do ocen i reguł pozaprawnych, poszukiwanie prawa słusznego; celowość, skuteczność, sprawiedliwość
Ideologia decyzji praworządnej i racjonalnej - ścisłe przestrzeganie prawa obowiązującego przez organy władzy, prawotwórcza działalność sądów
3.Proces stanowienia prawa i jego etapy
Proces decyzyjny:
a) Wstępne ustalenie prawdopodobieństwa wystąpienie faktu mającego znaczenie prawne - uzyskanie pewnych wiadomości, następstwo zaistnienia pewnego faktu
b) Udowodnienie zaistnienia faktu
+ udowodnienie faktu
~ rozstrzygnięcie co do ciężaru dowodu [onus probandi] - udowadnia oskarżyciel, powód
~ rodzaje dowodów dopuszczalnych w postępowaniu - wszelkie zgodne z prawem mogące pozwolić w wyjaśnieniu sprawy [dokumenty, zeznania]
~ sposób ich oceny przez organ stosujący prawo - mogą być niezgodne z prawdą lub dokument niezgodny z prawem
Teorie dowodowe [ustalenie faktów]:
Teoria swobodnej oceny dowodów - wiarygodność ustala organ stosujący prawo, kieruje się swoją wiedzą i doświadczeniem
Teoria związanej oceny dowodów [formalna] - z mocy prawa istnieją dowody bardziej i mniej wiarygodne
~ cele postępowania dowodowego
Ustalenie prawdy materialnej - obraz faktów zgodny z ich rzeczywistym przebiegiem
Prawda formalna [sądowa] - obraz faktów na jakie godzą się strony postępowania przed organami władzy publicznej, albo jaki wynika z domniemań prawnych [pr.cywilne]
+ przyjęcie domniemań [preasumptio] prawnych [wnioskowania]
~ domniemanie faktyczne [preasumptio facti] - wyciągnięcie wniosków co do faktów nieznanych na podstawie inny faktów
~ domniemanie prawne [preasumptio iuris] - nie odwołujemy się do naszej wiedzy, wynika wprost z przepisów, prawnie wiążące, determinuje fakt istnienia zdarzenia A na podst. B
Domniemanie prawne wzruszalne [preasumptio iuris tantum]- te które można obalić przeciwdowodem
Domniemanie prawne niewzruszalne [preasumptio iuris ac de iure] - nie można obalić
c) Ustalenie norm obowiązujących
- czy przepisy obowiązują [formalnie] w danym czasie i miejscu, decyzja walidacyjna
- wyprowadzenie normy z przepisów, rozumowanie inferencyjne
d) Subsumcja i podjęcie decyzji - konfrontacja udowodnionego faktu z ustaloną treścią normy obowiązującej; określenie że fakt należy do danej kategorii norm gen. i abstr. [ustalenie skutków prawnych danego faktu]
e) Wykonanie decyzji [sankcji lub dyspozycji] - delegowana, w pr.cywilnym zależy od powoda
4.Stanowienia a stosowanie prawa
W wyniku stanowienia prawa powstają normy generalne i abstrakcyjne, a w wyniku stosowania podejmowane są decyzje władcze o charakterze indywidualnym i konkretnym.
5.Znajomoś prawa a jego przestrzeganie
Brak informacji odnośnie prawa:
Ogromna ilość przepisów i ciągle rośnie
Prawo ulega ciągłym zmianom
Wyspecjalizowanie gałęzi prawnych, trudny język sformułowania przepisów
Urzędowe dzienniki są wydawnictwami trudno dostępnymi i kosztownymi
6.Skuteczność prawa
Skuteczność finistyczna - osiągnięcie zamierzonego celu dzięki przestrzeganiu prawa
Skuteczność behawioralna - podporządkowanie normom gwarantem skuteczności
Skuteczność aksjologiczna - adresaci akceptują wartości leżące u podstaw ustanowionych norm prawnych
Stosunki prawne
1.Pojęcie stosunku prawnego
Stosunki prawne - rodzaj stosunków [relacji] społecznych, w których zachowania jednej strony wywołują reakcję innej strony i podlegają kontroli norm społecznych
2.Powstanie, zmiana i ustanie stosunku prawnego
Stosunki prawne powstają, zmieniają się i ustają w wyniku zaistnienia wydarzeń zwanych faktami prawnymi
Zdarzenia - wydarzenia niezależne od woli ludzkiej, działania sił przyrody
Zachowania - wydarzenia zależne od woli ludzkiej
Czyny
a) czyny zgodne z prawem [nakazane, dozwolone]
b) czyny niedozwolone [zakazy]
Czynności konwencjonalne
a) czynności władcze organów władzy publicznej związane ze stosowaniem prawa
b) czynności władcze organów władzy publicznej związane ze stanowieniem prawa
c) czynności prawne - wymagające oświadczenia woli zmierzające do wywołanie skutków prawnych podejmowane przez osoby fizyczne lub prawne [znaczenie węższe czynności prawne z zakresu prawa cywilnego, szersze: różne gałęzie prawa].
Oświadczenie woli - przekazanie innym komunikatu, iż pragnie się ustanowi, znieść lub zmienić pewien stosunek prawny. Skuteczne, gdy komunikat doszedł do adresata wiadomości. Wnioskowanie per facta concludentia - z przebiegu zachowania wnioskujemy o rzeczywistej woli podmiotu [oświadczenie domyślne]
3.Podmioty stosunku prawnego
Strony stosunku prawnego uprawnione lub zobowiązane do określonego zachowania się względem innych osób, będącymi uczestnikami tego samego stosunku prawnego.
~Osoba fizyczna - każdy człowiek od chwili urodzenia aż do śmierci.
*Zdolność prawna - możność uczestnictwa jako podmiot w stosunkach prawnych. Zdolność bycia podmiotem praw i obowiązków [niezbywalne, nieograniczone].
*Zdolność do czynności prawnych - zdolność do składania oświadczeń woli ze skutkiem prawnym w postaci nawiązania, zmiany lub wygaśnięcia stosunku prawnego [ważny wiek, stan psychiczny, ubezwłasnowolnienie]
~Osoba prawna - jest tworem organizacyjnym powstałym na podstawie i zgodnie z zasadami kodeksu cywilnego najczęściej dysponującym pewnym majątkiem; decyzje podejmuje za pomocą upełnomocnionych organów [!działania prywatne osób fizycznych!]
Zrzeszenia - pewna liczba osób fizycznych warunkiem istnienia
Zakłady - zgrupowanie majątku warunkiem istnienia
~Ułomne osoby prawne - nie mają osobowości prawnej [pr. cyw.], mogą podejmować czynności prawne i mają zdolność sądową [w procesach sądu cyw.], mają zdolność prawną
Tryby powstawania osób prawnych:
a.) Tryb rejestrowy - powołanie z inicjatywy założycieli; osobowość prawną uzyskuje z chwilą rejestru na podstawie decyzji organu państwowego
b.) Tryb ustawowy [erekcyjny] - powstanie w drodze ustawy, przepisy nadają osobowość prawną
c.) Tryb notyfikacyjny - warunkiem jest powiadomienie odpowiednich władz państwa
Osobowość prawna - zdolność prawna [węższa niż osób fizycznych] i zdolność do czynności prawnych osób prawnych; jednostki samorządu terytorialnego,
Skarb państwa - osoba prawna
Organy państwa osobowości prawnej nie mają [/państwowe osoby prawne - spółki itp.]
4.Przedmiot i treść stosunku prawnego
Przedmiotem stosunku prawnego mogą być
- określone zachowania [naprawa], przedmiot materialny [wynajem mieszkania], prawa [wierzytelności]. Jego treści dotyczą owe obowiązki i uprawnienia osób będących stronami
5.Rodzaje stosunków prawnych
Metoda regulacji prawnych:
Stosunki cywilnoprawne
Strony tych stosunków są równoprawne
Stosunki są zawierane dobrowolnie i tak mogą być rozwiązane
Przedmiot i treść stosunków są swobodnie określone przez strony (!normy iuris cogentis)
Sankcjami są sankcja nieważności lub egzekucyjna
Stosunki prawnoadministracyjne
Strony tych stosunków nie są równoprawne (organ państwa - osoba fiz./prawna)
Zawiązanie stosunku może nie być dobrowolne. Wynikać może z jednostronnej decyzji organu państwa lub z prawa
Przedmiot i treść normy są określone z reguły mocą norm iuris cogentis.
Sankcjami są: egzekucyjna, karna, nieważności.
Stosunki prawnokarne (więzi wszystkich ze wszystkimi wynikające z powszechnie obowiązującego prawa/ więzi prawne wynikające popełnionego czynu przestępcz.) II rodzaj:
Nawiązywane przez dokonanie czynu zabronionego karnie [przez jednostkę]
Strony - konkretnych organów państwa - przestępca
Położenie prawne tych norm wyrażają normy typu iuris cogentis.
Kary mają charakter karny, a posiłkowe egzekucyjny.
Liczba podmiotów:
Jednostronne
Wielostronne
„Stopień aktualizacji” - wyodrębnienie co do tożsamości podmiotów
Stosunki dwustronnie zindywidualizowane - wskazanie co do tożsamości podmiotów stosunku; mogą powstać, zmienić się, ustać nie tylko w wyniku działań wzajemnych, ale także w wyniku jednostronnej czynności prawnej
Stosunki jednostronnie zindywidualizowane - jedna strona wskazana co do tożsamości [własność], może się przekształcić
Stosunki obustronnie niezidywidualizowane [abstrakcyjne] - strony nieznane, wszyscy adresaci norm mają wobec pozostałych wskazane w nich uprawnienia i obowiązki [obowiązek przestrzegania prawa]
Aktualizacja treściowa - możemy mieć do czynienia wtedy, gdy ze względu na zaistnienie pewnych zdarzeń prawnych treść stosunku ulega zmianie [umowa ubezpieczenia]
Odpowiedzialność prawna
1.Pojęcie i ogólne zasady odpowiedzialności prawnej
Odpowiedzialność ~~ na zasadzie ryzyka/za zachowania własne/cudze - zew./wew.- działania/zaniechania - czyny/wypowiedzi
Odpowiedzialność prawna:
Odpowiedzialność karna - dotyczy osób fizycznych i osób prawnych nieposiadających osobowości prawnej; za własne czyny zabronione
Odpowiedzialność cywilna - dotyczy osób fizycznych i prawnych, odpowiedzialność za czyny i czynności własne i cudze, na zasadzie ryzyka [działanie sił przyrody], odpowiedzialność niezależna od winy zobowiązanego
Odpowiedzialność z tytułu deliktu [czyn niedozwolony] - szkoda powstała przez naruszenie zakazu lub nakazu [zniszczenie rzeczy]
Odpowiedzialność z tytułu niewykonania lub nienależytego wykonania obowiązku powstałego przez czynność prawną [umowa]
Odpowiedzialność „inna”
Odpowiedzialność służbowa ponoszona przez pracowników wobec pracodawcy
Odpowiedzialność parlamentarna ponoszona przez rząd/członków wobec niezgodności z wolą parlamentu; wotum nieufności
Odpowiedzialność konstytucyjna najwyższych funkcjonariuszy za czyny niezgodne z konstytucja/ustawami [quasi-karalna]
2.Przesłanki odpowiedzialności prawnej na przykładzie odpowiedzialności karnej
Popełnienie czynu zabronionego przez ustawę karną obowiązującą w miejscu i czasie dokonania
Konieczne posiadanie swobody wyboru zachowań
Osiągnięcie minimalnego wieku
Odpowiedni stan zdrowia psychicznego i rozwoju psychicznego w momencie popełniania czynu
Działanie nie zostało podjęte w obronie koniecznej, w stanie wyższej konieczności, w stanie błędu co do okoliczności faktycznych czynu
Jeżeli odpowiedzialność dotyczy czynu pociągającego za sobą skutek przestępczy, między działaniem a skutkiem musi istnieć związek przyczynowy
Czyn dokonany został w stanie winy [nemo crimen sine culpa]
Przez winę rozumie się stan psychofizyczny towarzyszący przestępcy. Istnieje wina:
Umyślna - sprawca chce dokonać czynu [zamiar bezpośredni], przewidując możliwość jego popełnienia, na to się godzi [zamiar pośredni]
Nieumyślna - gdy nie ma zamiaru popełnić przestępstwa, ale popełnia go na skutek nie zachowania ostrożności wymaganej w danych okolicznościach
3.Fikcja powszechnej znajomości prawa - ogłoszone akty prawne są znane
Ignorantia iuris nocet - nieznajomość prawa szkodzi
Ignorantia iuris non exculpat - nieznajomość prawa nie usprawiedliwia
Sprawiedliwość i rządy prawa
1.Idea sprawiedliwości i jej znaczenie w procesie stanowienia i stosowania prawa
Sprawiedliwość - cnota doskonałości etycznej [Ciceron, Ulpian]
Znaczenia sprawiedliwości:
Sprawiedliwość jako dobro etyczne
Sprawiedliwość pojmowana jako zasada regulująca wymianę dóbr (premie wynagrodzenia i inne dobra) i ciężarów (kary, podatki cła, itp.)
Arystoteles:
Sprawiedliwość wyrównawcza - odpłata za dobro, kara za zło
Sprawiedliwość rozdzielcza [dystrybutywna] - dzielenie ciężarów i nagród [św.Tomasz z Akwinu]
Materialna koncepcja sprawiedliwości:
Każdemu według jego dzieł - pod uwaga brany tylko efekt końcowy
Każdemu według jego zasług - znaczenie mają okoliczności osiągnięcia celu [nakłady]
Każdemu według jego potrzeb
Każdemu według jego pozycji - arystokratyczna koncepcja, biorąca pod uwagę głównie zhierarchizowanie społeczeństwa i odzwierciedlenie jej na dostępność do dóbr, przywilejów
Każdemu to samo - skrajny egalitaryzm, identyczność świdaczeń
Każdemu według tego, co przyznaje mu prawo - reguła wyrażona przez prawo będzie uchodziła za sprawiedliwą; prawo stosowane rzetelnie i uczciwie
Formalna koncepcja sprawiedliwości [zasada konsekwencji/zasada zasad/zasada równej miary Ajdukiewicz/zasada sprawiedliwości statycznej] - w tym ujęciu przez sprawiedliwość rozumie się właściwość czyjego postępowania polegającą na równym traktowaniu podmiotów znajdujących się w jednakowej sytuacji lub noszących jednakowe cechy
Sprawiedliwość proceduralna - uczciwe i równe wobec wszystkich zainteresowanych posługiwanie się procedurami decyzyjnymi prowadzącymi do stosowania prawa
Słuszność [prawość] - ma łagodzić skutki rygorystycznie stosowanych reguł sprawiedliwości
J.Rawls sprawiedliwość - społeczeństwo liberalno-demokratyczne:
Każdy człowiek ma równe prawo do możliwie najszerszej wolności [!wolność innych]
Nierówności społeczne i ekonomiczne powinny być takie by:
- można było przewidzieć, że najgorzej usytuowani mają korzyści
- związane były z pozycjami i stanowiskami dostępnymi dla wszystkich
2.Państwo prawne [rządy prawa]
Rządy prawa - wskazanie roli, znaczenia prawa i osób sprawujących władzę publiczną|
Zasady państwa prawnego:
Idea państwa prawnego dotyczy działań państwa [instytucji sprawujących władzę], obowiązkowe jest ukaranie każdego wykrytego naruszenie prawa
Państwem prawnym może być tylko takie państwo w którym prawo określa granice władzy publicznej, kompetencje, tryb działania
Nie każde naruszenie przez państwo prawa jest równoważne z brakiem praworządności
Koncepcje praworządności:
Koncepcje praworządności formalnej - porządek prawny akceptuje wartości formalne związane ze sposobem stanowienia i stosowania prawa - obowiązek przestrzegania prawa przez organy
Koncepcje praworządności materialnej - porządek prawny, dla którego fundamentalne znaczenie mają wartości materialne, tj. niedotyczące tylko stanowienia i stosowania prawa, ale również jego treści - przestrzeganie prawa i prawo pozytywne spełnia podstawowe warunki treści i formy
Wewnętrzna moralność prawa Fullera - dobre prawo:
Prawo jest dostatecznie ogólne [generalne], aby być bezstronnym arbitrem
Prawo jest należycie ogłoszone [jawne]
Prawo nie działa z mocą wsteczną
Prawo jest jasne
Prawo unika sprzeczności norm
Prawo nie domaga się od adresatów rzeczy niemożliwych
Prawo jest względnie trwałe w czasie
Działania urzędowe pozostają w zgodności z prawem [praworządność formalna]
3.Gwarancje państwa prawnego
Gwarancje materialne - zorganizowanie życia społecznego w państwie, które uczyni naruszenie prawa przez państwo mało prawdopodobne lub zminimalizuje jego zasięg
Gwarancje formalne [instytucjonalne] - istnienie mechanizmów kontroli nad przestrzeganiem prawa przez państwo w toku jego stanowienia i stosowania
- gwarancje ustrojowe - związane z cechami ustrojowymi państwa [trójpodział władzy, swoboda działania legalnej opozycji, niezbywalne i pierwotne prawa obywatela]; państwo ochrania te prawa, nie może ich nadawać, odbierać decyzjami
- gwarancje legislacyjne - związane z tworzeniem prawa i z formalnymi cechami samego prawa (hierarchizacja aktów prawnych, istnienie sądu konstytucyjnego)
- gwarancje proceduralne - związane ze stosowaniem prawa (istnienie wieloinstancyjnego postępowania sądowego) gwarancje procesowe [bezstronne rozstrzygnięcia]
4.Demokratyczne państwo prawne
Trójpodział władzy
Niezawisłość sądów i poddanie sędziów „władzy konstytucji i ustaw”
Sądowa kontrola stosowania prawa przez administracje państwową i samorządową
Sądowa kontrola zgodności prawotwórstwa z konstytucją
Zagwarantowanie każdemu prawa do sądu i bezstronnego procesu
Przestrzeganie prze wszystkie organy władzy publicznej wyznaczonych im kompetencji oraz działanie zgodnie z procedurami [sprawiedliwość proceduralna]
Istnienie i respektowanie wolności i praw człowieka i obywatela zgodnie ze współczesnymi uniwersalnymi ich standardami.
Przestrzeganie w procesie stanowienia i stosowania fundamentalnych zasad prawa [indywidualna odpowiedzialność karna]; wew. moralność prawa wg. L.L.Fullera
Przestrzegania zasad: pewności prawa, jawności i jasności prawa, zachowania odpowiedniej vacatio legis, a także zasady, iż umów należy dotrzymywać.
Kazimierz Ajdukiewicz - podział nauki na empiryczne i formalne/formalna koncepcja sprawiedliwości
Jürgen Habermas - teoria komunikacji społecznej
Georg Jellinek - trójelementowa koncepcja państwa
I.Kant - prawo ma zmienną treść, aprioryzm
Hans Kelsen - związki między normami [hierarchia, forma, treść]
J.Lande - normy sprzężone
Karl Nickerson Llewellyn - "Prawo jest tym, co urzędnicy, sędziowie lub adwokaci robią ze swoimi sprawami"
Gustav Radbruch - przepisy prawa pozytywnego (stanowionego), które są "rażąco, w najwyższym stopniu sprzeczne" z zasadami sprawiedliwości, mogą i powinny być w procesie stosowania prawa traktowane tak, jakby w ogóle nie obowiązywały
Niedozwolone
Zgodne z prawem
Czyny
Akty stosowania prawa
Akty tworzenia prawa
Czynności prawne
Czynności konwencjonalne
Zachowania
Zdarzenia
Fakty prawne