Piotr Łoza 05. 02. 2012
ETI I, gr. 6
Wyznaczanie przyspieszenia ziemskiego za pomocą wahadła rewersyjnego.
Cel ćwiczenia: zapoznanie się z budową i zasadą działania wahadła rewersyjnego oraz wyznaczenie za jego pomocą przyspieszenia ziemskiego.
Część teoretyczna
Wahadło matematyczne to punkt materialny o masie m zawieszony na nieważkiej i nierozciągliwej linie o długości l. Okres drgań T takiego wahadła określa następujący wzór:
[s]
l - długość wahadła wyrażona w [m]
g - przyspieszenie ziemskie wyrażone w [m/s2]
Wahadło fizyczne to ciało sztywne o dowolnym kształcie mogące się wahać wokół osi poziomej znajdującej się powyżej środka masy.
Wahadła matematyczne i fizyczne wykonują ruch drgający pod działaniem siły ciężkości. Częstość kołowa drgań wahadła jest określona zależnością:
Ω = 2π/T
m - masa [kg]
g - przyspieszenie ziemskie [m/s2]
d - odległość punktu zawieszenia od punktu ciężkości
I - moment bezwładności ciała względem osi obrotu (zawieszenia)
Ostatecznie okres drgań takiego wahadła określa się wzorem:
[s]
Dla każdego wahadła fizycznego można dobrać wahadło matematyczne o takiej długości, którego okres wahań będzie równy okresowi wahań wahadła fizycznego. Długością zredukowana danego wahadła fizycznego nazywamy długość wahadła matematycznego. Długość zredukowaną lz możemy obliczyć porównując ze sobą wzory:
[m]
Ponieważ trudno jest zrealizować model wahadła matematycznego, do dokładnego wyznaczenia przyspieszenia ziemskiego wykorzystuje się wahadło fizyczne o specjalnej konstrukcji zwane wahadłem rewersyjnym. Dla wyznaczenia długości zredukowanej wykorzystuje się tę właściwość, że wahadło rewersyjne posiada dwa punkty zawieszenia, którym odpowiada ten sam okres drgań, a długość między tymi punktami jest równa długości zredukowanej. Jeżeli w punkcie O umieszczono oś obrotu to okres wahań można opisać wzorem:
[s]
Gdy wahadło obrócimy tak, że oś obrotu będzie w punkcie O' leżącym w odległości lz = l od punktu O wówczas otrzymamy wzór:
[s]
Momenty bezwładności względem osi przechodzące przez punkty O i O' można wyrazić przez moment IC względem osi równoległej przechodzącej przez środek masy. Na podstawie twierdzenia Steinera odpowiednie momenty określa się wzorami:
IO = IC + md2, IO' = IC + m(l - d)2
dlatego:
IO' = IO + ml(l - 2d)
Na odstawie powyższych wzorów możemy zapisać, że:
Ostatecznie można zapisać okres drgań jako wyrażenie:
Podsumowując:
Korzystając z wahadła rewersyjnego i zależności
można wyznaczyć przyspieszenie ziemskie g:
[m/s2]
Część obliczeniowa:
Lp. |
wahadło O T[s] |
wahadło O' T[s] |
1 |
20,30 |
20,33 |
2 |
20,08 |
20,07 |
3 |
19,87 |
19,89 |
4 |
19,74 |
19,79 |
5 |
19,71 |
19,81 |
6 |
19,76 |
19,86 |
7 |
19,86 |
19,94 |
8 |
20,02 |
20,13 |
9 |
20,26 |
20,31 |
10 |
20,55 |
20,50 |
Dla punktu 2 wykonano pomiary:
Wahadło O
n = 100 wahnięć
tO = 3min i 19,01s = 199,01s
l = 1m
Wahadło O'
n = 100 wahnięć
tO' = 3min i 18,87s = 198,87s
l = 1m
Obliczenie okresu drgań:
= 1,9894 [s]
Na podstawie wzoru
obliczamy przyspieszenie ziemskie:
g = 9,975 [m/s2]
Wnioski:
Rzeczywista wartość przyspieszenia ziemskiego wynosi 9,81 m/s2. Na podstawie wykonanego doświadczenia w laboratorium otrzymaliśmy wynik 9,975 m/s2, który różni się tylko o około 1,7% od wartości rzeczywistej. Można przyjąć, że sposób pomiaru przyspieszenia ziemskiego jest skuteczny i prosty do wykonania. Błąd może wynikać z niedokładności ustalenia punktu, w którym okresy drgań dla obu wahadeł są takie same.