Równowaga na zdjęciu, cz. II

Kolejny przykład, także architektoniczny, przedstawia pałac cesarski z Poczdamu. O tym zdjęciu można powiedzieć, że ma ładne kolory, ale na pewno nie to, że dobrze "siedzi" w ramach.

Przewracanie się całego kadru jest spowodowane niesymetrycznym przekrzywieniem okien i rzeźb, szczególnie tych wskazanych strzałkami. Fotografia z założenia miała być symetryczna - ale fotografując z ręki i w pośpiechu ten warunek nie mógł zostać spełniony. Aby dokładnie wykonać to zdjęcie należało poświęcić chwilę na rozłożenie statywu, dokładne wypoziomowanie aparatu iustawienie go równolegle względem fasady budynku. Zadarcie do góry w celu uzyskania takiego kadru powinno być ostatnią czynnością przed pomiarem światła i naciśnięciem spustu.  Teoretycznie w programach do obróbki zdjęć możliwe jest skorygowanie takich zniekształceń, ale wymaga to posiadania odpowiedniego oprogramowania, często dość drogiego, należy nauczyć się obsługi i przede wszystkim poświęcić czas - skorygowanie tych błędów podczas fotografowania zajmie go na pewno mniej niż obróbka komputerowa.

Następne zdjęcie też nie należy do stabilnych - lekko ciąży na lewo. W stosunku do całego kadru wszystkie elementy znajdują się w lewej jego części i nie sposób ich zrównoważyć tylko czystym niebem. Jego oddziaływanie jest tu za słabe.

Bardzo mocnym punktem jest tu człowiek. Strumień wody z fontanny jest za słaby aby zrównoważyć jego sylwetkę, tym bardziej że oba obiekty znajdują się bardzo blisko siebie. Nie da się więc tu znaleźć takiego punktu podparcia, aby całość znalazła się w równowadze.

Wielki krzyż na zdjęciu poniżej pozornie wydaje się obiektem nie do zrównoważenia przez dwie małe sylwetki osób stojących nieopodal. To zdjęcie pokazuje jednak, że jest to możliwe.

Osoby ubrane w jasne koszulki już tym zwracają na siebie mocno uwagę, a ich zwrócenie do siebie powoduje, że tworzą  mocny punkt skupiający uwagę. W ten sposób śmiało konkurują z krzyżem na huśtawce równowagi. Punkt podparcia, oglądając tak zrównoważone zdjęcie, ustawia się niejako automatycznie, dając wrażenie stabilności zdjęcia. Dodatkowo proszę zauważyć, że na zdjęciu jest zawarta minimalna ilość elementów, to jasna i przejrzysta kompozycja. Nie ma żadnego elementu, który mógłby rozproszyć widza.

Wbrew wielu spekulacjom oglądających poniższe zdjęcie nie przedstawia wydm tylko zimowy pejzaż - tak ciemne skopiowanie śniegu należy przypisać koncepcji i kaprysowi autora.

Ale nie o tym teraz miała być mowa. Drewniana wiata równoważona przez biały obłok tworzy zwartą kompozycję w ramach całego kadru. Punkt podparcia dla dźwigni dodatkowo wskazywany jest przez dwie przecinające się linie.

Z górskiego zimowego pejzażu przejdźmy do nadmorskich klimatów. Idąca para ludzi, dość mocno kontrastująca z tłem żółtymi kurtkami, idzie pod górę.

Przeciwwagą dla nich jest nie tylko nacisk fal dobijających do brzegu, ale też cel ich wędrówki, który dla nas jest nie widoczny i pozostaje nieznany. Symbolika czegoś takiego jak "tajemniczy cel" jest na tyle mocna, że może posłużyć do zrównoważenia obrazu.

Na kolejnym zdjęciu reguła dźwigni jest przedstawiona dość dosłownie i chyba niepotrzebny jest zbyt rozbudowany komentarz. Scenkę potraktujmy więc z przymrużeniem oka ;-)

Góry pozornie mogą sprawiać kłopoty z utrzymaniem równowagi, szczególnie ze względu na mocny spadek gruntu, ale natura sama często przychodzi z pomocą. Bo jak jest spadek, to gdzieś na horyzoncie musi jakieś zbocze iść do góry.

Tak jak na przykładowym zdjęciu - równowaga została osiągnięta dzięki przeciwstawnym kierunkom spadków (wznoszeń). Popołudniowe ciepłe światło oświetliło pierwszy plan, a zamglona dolina stanowi ładne kontrastujące tło.

Następny przykład jest świetnym dowodem na to, że przeciwwaga nie zawsze jest przyczyną równowagi,

Stabilna konstrukcja obrazu oparta na bazie trójkąta prostokątnego w zasadzie już by wystarczyła. Ale dodatkowo aby uniknąć odwrócenia uwagi widza, reszta kadru skryta została za cieniem innego znaku drogowego, który stał się dodatkowym czynnikiem stabilizującym zdjęcie.

Na ostatnim zdjęciu pokazany jest przykład zrównoważenia ciężkiego pierwszoplanowego obiektu malutkim elementem umieszczonym daleko. 

 

 

Kolejne odcinki poświęcone będą sprawom technicznym. 
Pewna dawka teorii pozwoli zrozumieć i uporzadkować podstawowe zasady rządzące powstawaniem obrazu fotograficznego.

Autor: Paweł Duma

---