,,Wprowadzenie dziecka w społeczność przedszkolną”

Program edukacyjno- adaptacyjny realizowany w latach 2007-2008.

Przygotowując się do podjęcia pracy w grupie 3 latków zastanawiałam się nad procesem adaptacyjnym dziecka w przedszkolu. Nauczona wieloletnim doświadczeniem wiedziałam, że może być trudny i długi. Wiedziałam również, że musi przebiegać w równowadze między potrzebami fizjologiczno-biologicznymi, emocjonalnymi i społecznymi. Brak zaspokojenia chociaż jednej z nich prowadzi do zaburzeń w zachowaniu i rozwoju dziecka.

Kierując się dobrem najmłodszych przedszkolaków postanowiłam opracować program adaptacyjny. Wykorzystałam potrzebną wiedzę z kursu ,,Rozpoznawanie problemów związanych z okresami rozwojowymi dzieci”-2007r. ,25 godzin.

Po opracowaniu programu, zgodnie z obowiązującymi procedurami został włączony do realizacji w roku szkolnym 2007/2008.

Program obejmował system działań organizacyjnych i pedagogicznych w oparciu o wiedzę o rozwoju dziecka ze strony przedszkola oraz włączenie rodziny w proces adaptacji i uspołecznienia dzieci w warunkach przedszkolnych.

Celem głównym mojego programu była adaptacja dziecka w przedszkolu.

Zaś celami szczegółowymi programu było:

• pomoc dziecku w przekroczeniu progu dom- przedszkole;

• przezwyciężenie strachu przed zmianą środowiska;

• zrozumienie i stosowanie się do zasad współżycia w grupie;

• uświadomienie dzieciom, że pobyt w przedszkolu może być ciekawą zabawą oraz formą radosnego działania;

• nawiązanie bliskiego i serdecznego kontaktu z innymi dziećmi i pracownikami przedszkola;

• ukształtowanie pozytywnego wizerunku przedszkola;

Adresatami programu były dzieci, które rozpoczynają nowy etap bycia przedszkolakiem, pracownicy pedagogiczni i pomocniczy przedszkola,którzy tworzą warunki adaptacji dziecka w nowym środowisku, rodzice, którzy zdecydowali się na edukację przedszkolną dziecka, które w różny sposób uczestniczy w realizacji zadań adaptacyjnych.

Oczekiwanymi efektami w zakresie wprowadzenia dziecka w społeczność przedszkolną to: łagodna adaptacja dziecka w nowym środowisku, dziecko chętniej pozostaje w przedszkolu, nie płacze, podejmuje zabawę, szybciej godzi się z koniecznością rozstania z najbliższymi i akceptuje ten fakt, szybciej przystosowuje się do personelu pracującego w grupie, adaptuje się do rytmu życia placówki, akceptuje życie w grupie rówieśniczej, rozumie i stosuje się do norm i zasad współżycia, nawiązuje pierwsze przyjaźnie, ma zapał i motywację do działania.

Formami realizacji programu były: zebrania z rodzicami, rozmowy indywidualne, spotkania z dziećmi. Rodzice otrzymali informacje w formie ,,Rady dla rodziców na pierwsze dni pobytu dziecka w przedszkolu”, harmonogram spotkań, który opracowałam.

W efekcie realizowanego przeze mnie programu rodzice poznali pracowników przedszkola, warunki w jakich będzie przebywać ich dziecko, szczegółowy rozkład dnia, obserwowali kontakty interpersonalne nauczyciel- dziecko. Mieli możliwość przekazania informacji o swoim dziecku. Ja zaś nawiązałam bliskie kontakty z dziećmi i rodzicami. Poznałam oczekiwania ich w stosunku do przedszkola. Zebrałam informacje o dziecku, jego przyzwyczajeniach i umiejętnościach. Ułatwiło mi to pracę, skróciło czas poznania nowych przedszkolaków. Działania podjęte przeze mnie sprzyjały świadomemu przygotowaniu dzieci do warunków przedszkolnych.

Analizując wyniki ankiety, którą wypełnili rodzice w kwietniu zajęcia adaptacyjne przebiegły pozytywnie. Spotkania miały wymiar wieloaspektowy i odnosiły się do pomocy dzieciom w nowej dla niego sytuacji, przybliżenie relacji między rodzicami a placówką. Rodzice czuli się spokojniejsi zostawiając dzieci w przedszkolu. Znali już personel, umieli dzielić się swoimi obawami. Uważali, że spotkania odbywały się w wyjątkowej atmosferze ciepła, szczerości, otwartości na drugiego człowieka.

Mnie zaś program pozwolił na aktywną pracę w określonym celu, poprzez uporządkowane i przemyślane oddziaływania opiekuńczo- wychowawcze. Realizacja programu przyczyniła się również do wzbogacenia oferty edukacyjnej placówki.

Efekty:

• dzieci chętniej pozostawały we wrześniu w przedszkolu;

• nie płakały, czuły się bezpieczne;

• szybko przystosowały się do personelu obdarzając go zaufaniem;

• chętnie uczyły się obsługi i samodzielności;

• odczuwały radość i zadowolenie z bycia w przedszkolu.

Konkurs Międzyprzedszkolny

Warsztaty plastyczne pt: ,,Śladami wiosny”

Trzy edycje w kolejnych latach 2007-2010.

Istotną rolę w rozwoju wrażliwości estetycznej dziecka odgrywa działanie nauczyciela i jego stosunek do piękna. Nie trudno nauczycielowi rozwijać elementarne upodobania estetyczne, łatwo również zbliżać dziecko do piękna natury. Trudniej natomiast kształtować poczucie piękna u dziecka, gdyż wchodzi w grę artyzm i sztuka ponieważ ocena wartości jest trudna również dla dorosłych. Ważne jest, aby dostarczyć dziecku wiele przeżyć estetycznych. Utwory i przedmioty artystyczne, z którymi dziecko zetknie się dostatecznie wcześnie pozostawią ślad w jego wyobraźni i pamięci. Dostarczą mu wzoru piękna, które będzie mogło trafnie ocenić dopiero w późniejszych latach. Rozumiejąc taką potrzebę dzieci postanowiłam wzbogacić swoją wiedzę z tego zakresu i wzięłam udział w kursie ,,Zręczne ręce wykonują to, co myśli mądra głowa”- maj 2006r., który wzbogacił mój warsztat pracy o ciekawe pomysły niekonwencjonalnych technik plastycznych, które z ochotą podejmowali moi wychowankowie.

To wszystko przekonało mnie i stało się impulsem do rozpoczęcia cyklu warsztatów plastycznych pt: ,,Śladami wiosny”, w którym wzięły udział grupy 6 -latków.

Opracowałam zaproszenia, które rozesłałam do trzech sierpeckich przedszkoli. Do zaproszeń dołączyłam regulamin konkursu, który zawierał cele (m. in. uwrażliwienie na świat przyrody, wyzwalanie postaw twórczych u dzieci), termin warsztatów plastycznych. Przystępując do konkursu przedszkolaki miały za zadanie w czasie spotkania warsztatowego stworzyć grupową pracę plastyczną wybraną techniką. Do konkursu przygotowałam swoje 6 latki, które z dużym zaangażowaniem przystąpiły do pracy. Zorganizowaliśmy wystawę prac plastycznych o tematyce wiosennej, przygotowaliśmy przedstawienie pt: ,,W czarodziejskim ogrodzie”. Wszystko to miało wprowadzić uczestników warsztatów w twórczy nastrój i uruchomić wyobraźnię artystyczną przyczyniając się do powstania pięknych prac.

Na moją propozycję odpowiedziały wszystkie sierpeckie przedszkola zgłaszając chęć udziału w tej inicjatywie. Uroczystość odbyła się w kwietniu. W czasie spotkania wszyscy goście z zaciekawieniem oglądali wystawę prac plastycznych i przedstawienie. Następnie mali artyści zostali zapoznani z technikami plastycznymi, którymi mogli wykonać swoją pracę. Po tej prezentacji wszyscy ochoczo przystąpili do działania. Powstały piękne dzieła malarskie, rysunkowe, wydzieranki, które zostały wysoko ocenione przez Jury.

Nagrodą dla wszystkich uczestników były pamiątkowe dyplomy, znaczki, przybory plastyczne oraz słodycze. Wytwory dziecięcej twórczości zostały udostępnione zainteresowanym. Dzieci czuły się ważnymi twórcami dzieł plastycznych.

Efekty:

• dzieci uwrażliwiły się na piękno otaczającej nas przyrody w okresie wiosny;

• poznały rośliny chronione;

• stworzyły prace plastyczne wybranymi technikami;

• zintegrowały się z dziećmi z pozostałych placówek sierpeckich;

• występując publicznie zaprezentowały swoje umiejętności twórcze: plastyczne, literackie i taneczne.

Konkurs międzygrupowy

,,Czyste powietrze wokół nas”

Powszechnie wiadomo, że uzależnienia dotykają coraz to młodszych ludzi, dlatego potrzebne jest rozbudzanie u dzieci odpowiedniej motywacji i stwarzanie okazji do ćwiczeń różnych umiejętności życiowych podbudowanych wiedzą i hierarchią wartości. Warto nie dopuścić do sytuacji, w której trzeba leczyć uzależnienia. Lepiej jest zapobiegać, dbając o edukację już na poziomie przedszkola.

Zgadzając się z tym stwierdzeniem, w roku szkolnym 2009/2010 opracowałam plan działań w oparciu o Program przedszkolnej edukacji antynikotynowej, proponowany przez Główny Inspektorat Sanitarny. Przystąpiłam do realizacji za zgodą rodziców, w grupie dzieci 6 letnich. Obejmował on kilka modeli:

• model racjonalno -poznawczy;

• model ćwiczenia umiejętności odmawiania;

• model promocji zdrowia;

• model psychiczny.

Realizację planu rozpoczęłam od wykonania gazetki tematycznej pod hasłem ,,Nie pal przy mnie”. Następnie zorganizowałam wycieczkę mającą na celu obserwowanie źródeł dymu w środowisku. Dzieci obserwowały ,,Co i dlaczego dymi?”, określały różne rodzaje dymów, przyczyny wydobywania się ich. Przez kolejne dni rozmawialiśmy o szkodliwości dymu nikotynowego dla człowieka i rośliny, jak unikać dymu papierosowego.

Zachęciłam również koleżanki z grupy 5-latków do wdrażania powyższego planu. Następnym posunięciem był quiz międzygrupowy ,,Łamigłówki dla mądrej główki” w celu podsumowania zdobytych wiadomości z udziałem przedstawiciela SANEPIDU. Nastąpił element pozytywnej rywalizacji,kiedy dzieci z poszczególnych grup mierzyli się z zadaniami. Poziom wiedzy był bardzo wysoki. Wszyscy uczestnicy otrzymali nagrody dla całych grup: naklejki, emblematy, linijki z hasłami antynikotynowymi.

Efekty:

• dzieci opanowały wiele treści z zakresu edukacji antynikotynowej;

• nabyły umiejętności eksponowania zdobytej wiedzy przez wystąpienie publiczne przed szerszym gronek kolegów i gości;

• zrozumiały, na czym polega pozytywna rywalizacja;

• promowały swoją wiedzę i umiejętności w środowisku lokalnym.

Uroczystości

Bale karnawałowe, Jasełka,Jubileusz Przedszkola

W ciągu wieloletnie praktyki obserwowałam bacznie swoich wychowanków. Pozwoliło mi to na dokonanie spostrzeżeń związanych z edukacją muzyczną dzieci. Przedszkolaki chętnie uczestniczą w zabawach i zajęciach w oparciu o muzykę, śpiew i taniec. Zdając sobie z tego sprawę ukończyłam kursy z tego zakresu m.in.: ,,Gry i zabawy przy muzyce G.Storms'a ”, - grudzień 2007r.

15 godzin.,,Zabawy muzyczno- taneczne w wychowaniu przedszkolnym i kształceniu zintegrowany” ,-kwiecień 2007r., 12 godzin.,,Gry i zabawy wzbogacające proces dydaktyczno- wychowawczy w wychowaniu przedszkolnym” ,-marzec 2005r.,20 godzin.

Kursy wzbogaciły mój warsztat pracy o nowe zabawy muzyczne, uporządkowany repertuar muzyczny. Podczas zajęć warsztatowych poznałam szereg zabaw i tańców pochodzących z różnych krajów świata . Proponowane zabawy doskonale integrują grupę, wyzwalają u dzieci pozytywne emocje. Materiały zdobyte na kursach często wykorzystuję w swojej codziennej pracy, dzieci z ochotą podejmują nowe wyzwania, z łatwością przyswajają tańce. Przedszkolaki uczestnicząc w takich zabawach oswajają się z muzyką, z jej rodzajami, rozwijają słuch ucząc się nowych piosenek poprawiają pamięć i wymowę.

Wiedza zdobyta podczas kursów posłużyła mi do zorganizowania wielu uroczystości przedszkolnych, gdzie dużą rolę odgrywała muzyka. Jedną z nich było cykliczne organizowanie bali karnawałowych pt: ,,Czarodziejski bal”-2006r., ,,Bal nad balami”-2008r., ,,W krainie baśni”-2009r. Celem podjętych działań było zintegrowanie środowiska przedszkolnego we wspólnym działaniu, aktywizowanie rodziców, dzieci, rozwijanie inwencji twórczych i wyobraźni dziecka. W realizację projektu włączyłam koleżanki. Udzieliłam im potrzebnych wskazówek i dostarczyłam niezbędnych materiałów. Rodzice poinformowani odpowiednio wcześnie o balu aktywnie uczestniczyli zapewniając dzieciom odpowiedni strój. Jedna klasa przyozdobiona była balonami, wstążkami, serpentynami. Do dekoracji włączyły się dzieci i wszyscy pracownicy przedszkola.

W trakcie zabawy przedszkolaki miały możliwość zaprezentowania swoich strojów, tańców charakterystycznych dla naszego kraju: walc, polonez, krakowiak. Wiele radości dostarczył dzieciom udział w zabawach, konkursach, quizach.

Inną uroczystością, gdzie wykorzystałam wiedzę zdobytą na wcześniej organizowanych kursach były ,,Jasełka”. To uroczystość dla całego przedszkola i zaproszonych gości ( rodzice, przedstawiciele organu prowadzącego), które organizowałam w roku: 2008,2009.Opracowałam scenariusz uroczystości, oprawę muzyczną, potrzebną dekorację, stroje. Dzieci przygotowując się do uroczystości miały możliwość doskonalenia umiejętności wokalnych, teatralnych i przyswajania wiedzy o tradycjach świątecznych. Dużo satysfakcji przyniosły dzieciom ciepłe słowa ze strony Rady Rodziców, p. dyrektor i zaproszonych gości.

Na bazie zdobytych doświadczeń w czasie szkoleń, opracowałam dwuletni cykl uroczystości pod hasłem ,,Cary -mary, nie do wiary....,Andrzejki”, które realizowałam w roku 2008, 2009.

Wieczory andrzejkowe były zorganizowane dla dzieci ze wszystkich grup wiekowych. Starszaki, jako organizatorzy mieli przygotowane stroje i eksponaty potrzebne do wróżb. Uroczystości te, były dla dzieci radosnym przeżyciem i urozmaiceniem dnia codziennego. Jednocześnie wpływały na kształtowanie się osobowości, wyrabiały odpowiedni stosunek do wróżb i czarów, a także przekonania, że zabawa jest źródłem ciekawych przeżyć, wiedzy i rozrywki. Zadania dostosowane były do potrzeb i możliwości dzieci. Został osiągnięty cel końcowy, którym było sprawianie radości innym, zgodna współpraca, oraz poznanie zwyczajów i obrzędów wieczoru andrzejkowego.

Największym wydarzeniem roku 2010 to Jubileusz 65 lecia istnienia Przedszkola. Uroczyste obchody odbyły się 22 maja. W tym dniu nastąpiło również Nadanie Imienia ,,Słonecznej Jedyneczki”dla Przedszkola, odsłonięcie i prezentacja opracowanego specjalnie z tej okazji LOGO.

Tak długo oczekiwany Jubileusz poprzedzony był wieloma miesiącami przygotowań. Razem z dziećmi realizowałam wiele zadań dydaktyczno- wychowawczych, opracowałam scenariusz uroczystości, przygotowałam inscenizację pt,,Kolory”, wzbogaconą wieloma tańcami, które poznałam na wcześniejszych kursach. Pełni obaw, czy wszystko ,,pójdzie” zgodnie z planem, przywitaliśmy pamiętny dzień 22 maja. Obchody były wspaniałym wydarzeniem nie tylko dla dzieci, rodziców, pracowników przedszkola ale również dla społeczności lokalnej. Podczas świętowania spotkali się byli i obecni pracownicy przedszkola, absolwenci, którzy mieli okazję do wspólnych rozmów i wspomnień, o czym świadczy ogromne zainteresowanie kronikami. Uroczystość uświetnili swoją obecnością władze miasta, oświatowe i wielu gości.

Dzieci z mojej grupy miały okazję do prezentacji swoich umiejętności, ja zaś do zdobycia wielu doświadczeń zawodowych.

Efekty:

• kultywowanie tradycji i obrzędów ludowych domu rodzinnego i regionu, ze szczególnym uwzględnieniem Świąt Bożego Narodzenia, Andrzejek;

• wyzwalanie u dzieci postaw twórczych, radości i zadowolenia ze współpracy, ze wspólnej zabawy;

• podejmowanie działań integrujących dzieci z różnych grup wiekowych poprzez inicjowanie i organizowanie uroczystości;

• kształtowanie u dzieci poczucia własnej wartości i zadowolenia z dobrze wykonanego zadania;

• nabywanie umiejętności aktorskich, śmiałości i swobody podczas występu przed szerszym gronem gości;

• integracja ze środowiskiem lokalnym.

Wycieczki i działania przyrodniczo- ekologiczne

Pogłębiający się niepokój o losy środowiska przyrodniczego łączą ze sobą wiele grup społecznych. W swojej działalności szukają one różnych dróg poprawiających warunki Ziemi. Wśród zwolenników ochrony planety nie może zabraknąć pedagogów- dbających o wiedzę i wychowanie nowych pokoleń. Uważam, że treści ekologiczne należy przyswajać dzieciom już w wieku przedszkolnym. Chcąc wzbogacić swoją wiedzę na ten temat wzięłam udział w następujących szkoleniach:,,Wychowanie prozdrowotne w edukacji elementarnej. Moduł II. Gry i zabawy wzbogacające edukację ekologiczną dziecka w wieku przedszkolnym „-styczeń 2004r.,10 godzin,,,Przyroda bawi, uczy, uspokaja”-kwiecień 2006r., 2 godziny. Udział w wyżej wymienionych szkoleniach zaowocował między innymi prowadzeniem wielu zabaw i gier ekologicznych, tropiących, które niewątpliwie wpłynęły na podniesienie świadomości przyrodniczej moich wychowanków. Wiedza i umiejętności wyniesione z w/w form doskonalenia wskazały mi jeszcze inne możliwości pracy z dzieckiem podczas realizacji treści z zakresu edukacji przyrodniczej.

Ze swoimi wychowankami podejmowałam wiele różnorodnych działań. Wyjazd na Zielone Przedszkole-do którego opracowałam program, to niewątpliwie wielka atrakcja dla dzieci. Głównym celem było uświadomienie dzieciom, że życie bez kontaktu z przyrodą jest niemożliwe, wszystko co jest potrzebne człowiekowi do życia czerpie ze środowiska. Po raz pierwszy przedszkolaki uczestniczyły w tego typu zajęciach. Brały udział w spotkaniu ze strażnikiem lasu- leśniczym, zdobyły odznakę ,,Przyjaciela przyrody”.

Według mnie, wyjazd do Bledzewa na Zielone Przedszkole znacznie przyczynił się do podniesienia świadomości ekologicznej dzieci. Był również dla mnie dużym doświadczeniem pedagogicznym, dzięki któremu poznałam lepiej dzieci, nawiązałam lepsze z nimi relacje, wzmocniłam współpracę z rodzicami, doskonaliłam umiejętności organizacyjne. Wszystkie założone cele opracowanego programu zostały zrealizowane. Dzieci wróciły zadowolone, z bagażem miłych wspomnień i wrażeń i mnóstwem wiedzy przyrodniczej.

Inną formą działań były wycieczki:

-do Gospodarstwa Ekologicznego w Ostrowach. Dzieci zwiedzały typowe dla naszego regionu gospodarstwo, oglądały zabudowania i mieszkające w nich zwierzęta. Zwiedzały pasiekę obserwując pracę pszczelarza i degustując miód.

-do ZOO w Płocku -2008, 2009r.Była to wielka atrakcja dla dzieci. Miały one możliwość obserwowania wielu okazów zwierząt z różnych stron Polski i innych kontynentów. Poznały te, które są pod ochroną.

-do Solca Kujawskiego - w 2009 roku, gdzie zwiedzały ,,Park dinozaurów”. Dzieci miały okazję obejrzeć eksponaty dinozaurów naturalnej wielkości a w muzeum obserwować prehistoryczne skamieniałości.

-do Torunia- w 2009,2010roku, w celu zwiedzania zabytkowej starówki miasta oraz do Planetarium. Wielką atrakcją dla przedszkolaków było oglądanie nieba, gwiazd, planet oraz poszerzenie swoich wiadomości o nowe pojęcia astronomiczne. Poznały bliżej wielkiego Polaka, Mikołaja Kopernika.

-do różnych ekosystemów: pole, łąka, staw, las w różnych porach roku. Z wielką przyjemnością dzieci poznają i odwiedzają te miejsca, zapamiętują charakterystyczne rośliny i zwierzęta. Dokonują zbioru eksponatów do kącika przyrodniczego, które są szczegółowo omawiane i badane.

Moje zainteresowania tematyką ekologiczną były motywacją do pogłębiania wiedzy o przyrodzie u dzieci . Podczas zajęć wprowadzałam wiele treści przyrodniczych rozumiejąc, że jest to sposób na ukształtowanie właściwego stosunku wychowanków do otaczającej przyrody. Od wielu lat współpracuję aktywnie z Ligą Ochrony Przyrody i podejmuję działania, które proponują zachowania ekologiczne. Oto niektóre z nich:

-przedstawienie teatralne związane z ochroną przyrody -,,Doktor lasu”. Dzieci obejrzały spektakl, podczas którego poznały zagrożenia przyrody spowodowane działaniem człowieka, sposoby ochrony środowiska, np.: nauka segregacji śmieci.

-,,Las wita nas”-spotkanie z leśnikiem podczas pobytu w Bledzewie. Dzieci zapoznały się z pracą leśnika, jego obowiązkami. Podczas prelekcji leśnik uświadomił dzieciom, że las to wielkie osiedle, w którym żyje mnóstwo roślin i zwierząt. Przypomniał o właściwym zachowani człowieka podczas pobytu w lesie.

-,,Kubusiowy przyjaciel natury”- filmy edukacyjne. Omawiając tematykę przyrodniczą systematycznie prezentuję dzieciom filmy edukacyjne, które pozwalają podsumować i usystematyzować zdobytą wiedzę.

-oglądanie slajdów ,,Podróże Kubusia”-pt: ,,Na Warmii i Mazurach”, ,,Nad morzem”, ,,W górach”. Mają one za zadanie zapoznania dzieci z różnymi regionami Polski.

-,, Kochasz dzieci nie pal śmieci”-działania plastyczne. Dzieci chętnie wypowiadały się poprzez prace plastyczne na temat czystości powietrza, trujących dymów, ochrony środowiska. Dowiedziały się, że drzewa nazywamy ,,zielonymi płucami”.

-Sprzątanie świata”-coroczny udział w akcji sprzątania Ziemi. Zielony patrol przedszkolny zaopatrzony w rękawiczki i ekologiczne worki wyrusza zbierać śmieci w pobliżu przedszkola. Po zakończeniu akcji zanosimy worki śmieci do śmietników i wrzucamy do odpowiednich pojemników. Po powrocie dzieci nagradzane są naklejkami.

-Zabawy tropiące- często w czasie spacerów i wycieczek w terenie organizuję dzieciom zabawy tropiące, które uczą ich samodzielnego myślenia, wyciągania wniosków i sprawiają wiele radości. Przykładem takich zabaw, które są preferowane przez przedszkolaków to: ,,Szukamy zgubionych owieczek”, ,,Gdzie ukryły się grzybki” , ,,Pierwsze oznaki wiosny”.

-,,Notatnik Przyjaciela Natury”-Dzieci dostają do domu kartkę z tabelka, w której są czynności proekologiczne. Przez tydzień zapełniają puste miejsca w tabeli rysując uśmiechniętą buźkę obok czynności, dzięki której dbali o przyrodę. Po tygodniu opowiadają, co robili w trosce o środowisko naturalne. Są zadowolone i zachęcone do dalszej aktywności.

Uważam, że wycieczki oraz inne działania dostarczyły dzieciom dużo wrażeń i sprawiły wiele radości. Kontakty z nowym środowiskiem pobudziły chęć do głębszego poznania otaczającej przyrody.

Efekty:

• dzieci poznały istniejące w przyrodzie zależności między organizmami żywymi;

• obserwowały w kontakcie bezpośrednim okazy przyrodnicze;

• poprzez zabawy badawcze pogłębiały swoją wiedzę przyrodniczą;

• podnosiły świadomość ekologiczną;

• poznawały ciekawych ludzi;

• pogłębiały swoje zainteresowania otaczającym światem;

• zgodnie i umiejętnie działały w zespołach podczas zabaw i doświadczeń;

• podejmowały działania twórcze pod wpływem wcześniejszych przeżyć i doznań.

Gromadzenie wiedzy o dzieciach

W czasie wieloletniej pracy prowadziłam wnikliwą obserwację dzieci w celu określenia ich potrzeb, zainteresowań i możliwości rozwojowych. Ponadto prowadziłam szereg rozmów z rodzicami i dziećmi. Wszystkie swoje spostrzeżenia dokumentowałam w zeszycie współpracy z rodzicami oraz w arkuszach obserwacji, które samodzielnie opracowywałam na potrzebę grupy w oparciu o literaturę i wiedzę zdobytą na kursach: ,,Indywidualizacja pracy z dzieckiem w wieku przedszkolnym”- marzec- kwiecień 2001r., 40 godzin, ,,Dziecko z trudnościami w czytaniu i pisaniu”- grudzień 2003r., 15 godzin, ,,Wspieranie rozwoju dziecka w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym”- październik 2005r., 15 godzin, ,,Praca z dzieckiem szczególnie uzdolnionym”- listopad 2007r.,15godzin, ,,Obserwacja- poznanie dziecka w wieku przedszkolnym „- listopad 2008r., 12 godzin, ,,Diagnoza z zastosowaniem Skali Gotowości Szkolnej i wspomaganie dzieci 5 letnich w osiąganiu gotowości do podjęcia nauki w szkole”-październik 2008r., 20 godzin, ,,Diagnozowanie dojrzałości szkolnej dziecka”- grudzień 2008r., 5 godzin, ,,Konstruowanie indywidualnych programów edukacyjno- terapeutycznych „-grudzień 2009r. ,3 godziny, ,,Jak kształtować gotowość do nauki czytania i pisania u dzieci w wieku przedszkolnym”- styczeń 2010r.,10 godzin.

Udział w kursach umożliwił mi poznanie różnorodnych sposobów gromadzenia informacji o dziecku, które są niezbędnym elementem pracy dydaktycznej. Zdawałam sobie sprawę, jak ważne jest stałe monitorowanie dynamiki rozwoju dziecka. Tworzyłam arkusze obserwacji i pracując indywidualnie z każdym dzieckiem nanosiłam swoje spostrzeżenia dotyczące poziomu mowy, myślenia, percepcji wzrokowej, słuchowej, orientacji przestrzennej, koordynacji wzrokowo- ruchowej kilka razy w roku. Arkusz został zbudowany tak, aby określić dynamikę rozwoju dziecka w zakresie sfery fizycznej, umysłowej i społeczno- emocjonalnej. Zadania wykonywane przez dziecko były rozłożone w czasie, aby nie czuło się ono znużone i zmęczone. Ułożone były według wzrastającego stopnia trudności.

Dzięki w/w kursom nabyłam umiejętności w rozpoznawaniu dzieci szczególnie uzdolnionych i tych, które potrzebują pomocy. Potrafię stosować poznane metody, konstruować narzędzia( arkusze obserwacji), zdiagnozować dziecko i zastosować odpowiednie działania naprawcze, niwelujące jego deficyty, co korzystnie wpływa na funkcjonowanie dziecka w grupie i poprawia jego samoocenę.

Efekty:

• potrafię zdiagnozować tendencje rozwojowe i postawić poprawną diagnozę co do dalszej dynamiki przeobrażeń;

• niweluję negatywne zachowania dziecka konsultując swoje niepokojące spostrzeżenia ze specjalistami z Poradni Psychologiczno- Pedagogicznej;

• ujednolicam działania wychowawcze po konsultacji z rodzicami;

• właściwie organizuję pracę indywidualną, kompensacyjno- korekcyjną, dzięki której dzieci pokonują swoje trudności i osiągają sukcesy.

Opracowanie dokumentów przedszkola

Praca Rady Pedagogicznej w mojej placówce ukierunkowana jest na współpracę w osiąganiu wspólnych celów, tj jak najlepszych rozwiązań dla podniesienia poziomu pracy przedszkola i efektów oddziaływań.

W ciągu wielu lat pracy brałam czynny udział w opracowaniu dokumentów przedszkola. Opracowałam wspólnie z koleżankami Program Wychowawczy Miejskiego Przedszkola nr 1 w Sierpcu. Jestem również współautorką ankiety dla rodziców, która służy nam jako narzędzie badawcze do programu. Opracowując ten program zdawałyśmy sobie sprawę z faktu, iż przedszkole powinno wspierać rodziców w funkcji wychowawczej. Analiza uzyskanych na podstawie narzędzi badawczych wyników daje nam wskazówki do dalszej pracy wychowawczej z dziećmi, co niewątpliwie podnosi jakość pracy mojej placówki.

Każdego roku byłam również odpowiedzialna za opracowanie określonego zadania zawierającego się w : Planie Rozwoju Przedszkola, Planie Pracy Rady Pedagogicznej.

Samodzielnie opracowałam Harmonogram spotkań z rodzicami. W roku 2008/2009, opracowałam Kalendarz uroczystości przedszkolnych, i we współpracy z koleżanką Ewą K. Harmonogram spotkań w ramach WDN. Z zespołem koleżanek opracowuję i modyfikuję każdego roku testy sprawdzające wiedzę i umiejętności dla dzieci 6 letnich.

Efekty:

• umiejętność współdziałania z innymi nauczycielami w celu podniesienia jakości pracy, współpraca z rodzicami i instytucjami;

• ugruntowanie, usystematyzowanie i pogłębienie wiedzy z zakresu psychologii, pedagogiki, metodologii;

• sukcesywne poznawanie najnowszych priorytetów edukacji przedszkolnej, prawa oświatowego;

• usprawnienie pracy placówki podniesienie jej jakości.

§ 8 ust.2pkt 2

,,wykorzystanie w pracy technologii informacyjnej i komunikacyjnej”

OPIS I ANALIZA

W dobie szybkiego rozwoju technik informatycznych, umiejętność posługiwania się komputerem stała się koniecznością. Internet umożliwia wyszukiwanie potrzebnych informacji.

W celu zdobycia i poszerzenia swojej wiedzy z zakresu techniki komputerowej i możliwości jej wykorzystania w procesie dydaktycznym ukończyłam kurs ,,Podstawy obsługi komputera” -maj 2004r. Będąc uczestnikiem szkolenia poznałam podstawy teoretyczne dotyczące pracy z komputerem, miałam również możliwość wykonywania ćwiczeń praktycznych pod okiem specjalistów. Zajęcia te wskazały mi jak wykorzystać komputer do pracy z dziećmi w przedszkolu i do prowadzenia własnej dokumentacji. Zdobyłam wiele umiejętności dotyczących grafiki i korzystania z Internetu. Posiadaną wiedzę systematycznie uaktualniam poprzez samodzielne studiowanie literatury fachowej oraz wymianę doświadczeń z koleżankami nauczycielkami. Umiejętność pracy z komputerem pozwoliła mi na szybsze i dogodniejsze gromadzenie i przetwarzanie informacji.

Najczęściej wykorzystywane programy w pracy dydaktyczno- wychowawczej to:

• Word (Edytor Tekstu)- do pisania tekstów;

• Excell-do tworzenia tabeli i arkuszy;

• Paint- program, w którym istnieje możliwość wykonywania rysunków z wykorzystaniem gotowych formatów.

W związku z tym, że komputer stał się narzędziem pracy przyjaznym również dla dzieci, w 2008 roku moja sala została wyposażona w zestaw komputerowy z pełnym oprogramowaniem. Powstały kącik informatyczny stał się stymulatorem do podejmowania zadań z wykorzystaniem komputera. Pierwsze zajęcia w jakich przedszkolaki uczestniczyły miały na celu poznanie budowy komputera. Wyciągnęły one wniosek, że komputer nie służy tylko do ,,grania”. Przekonały się, że jest to urządzenie pożyteczne, że może służyć do mądrego spędzania czasu, że można się nim posłużyć jako narzędziem, ale trzeba się wcześniej tego nauczyć. Wszystkie dzieci z radością zadeklarowały chęć do udziału w tego typu zajęciach.

W początkowym etapie pracy z komputerem stosowałam programy, których obsługa związana jest z bardzo prostymi działaniami. Kolejnym etapem było wprowadzenie myszki, której precyzyjne stosowanie początkowo sprawiało dzieciom kłopoty. Z zadowoleniem jednak stwierdziłam, że po licznych ćwiczeniach czynność ta już nie sprawiała dzieciom większych trudności. Ponadto manipulowanie klawiaturą i myszką rozwija sprawność manualną dzieci, koordynację wzrokowo- słuchowo- ruchową, orientację w przestrzeni, kierunkach, w schemacie własnego ciała. Jest to niezbędne do rozwoju umiejętności czytania i pisania. Podczas zajęć z komputerem dzieci zdobywają nowe wiadomości. Programy, jakie udostępniłam moim wychowankom są dostosowane do ich wieku i zasobu umiejętności. Pierwszy program, z jakim zetknęły się przedszkolaki to ,,Moje pierwsze ABC”.W wesołej zabawowej konwencji pozwala poznać głoski i litery. W metodzie globalnej dziecko wybrzmiewa głoski na początku wyrazu, w kolejności i na końcu wyrazu. Proponowane w w programie zabawy są bardzo zróżnicowane i nawet, jeśli wydaje się,że zadanie się powtarza, to zawsze okazuje się, że jakiś element został zmieniony, czyniąc kolejny etap nauki również ciekawy.

Oprócz wymienionych, dzieci korzystają jeszcze z takich programów jak:,,Przyjaciele z krainy wiedzy”, ,,Sokrates”, ,,Królik Bystrzak”, ,,Moja droga do przedszkola”-multimedialna prezentacja zachowań zawierających zasady ruchu drogowego. Zauważyłam, że wszystkie wymienione programy potrafią znacznie dłużej niż inne środki dydaktyczne przyciągnąć uwagę dzieci. Dzieje się to między innymi za sprawą bliskiej dziecku tematyce, atrakcyjności graficznej i dźwiękowej programu, zawartości ciekawych i zróżnicowanych pod względem trudności zadań z elementami zabawy. Praca z wybranymi programami edukacyjnymi wpływa pozytywnie na świadome i odpowiedzialne korzystanie z programów i gier jako bogatego źródła informacji. Dzięki znajomości obsługi komputera zapewniam moim wychowankom:

• udostępnienie dzieciom swojej wiedzy z zakresu korzystania z technologii informacyjnej ( korzystanie z komputera i różnych oprogramowań);

• poznanie komputerowych gier edukacyjnych na płytach CD;

• korzystanie z komputerowych programów edukacyjnych;

• wykorzystanie programów multimedialnych na zajęciach obowiązkowych i w czasie zajęć dowolnych;

• możliwość korzystania z opracowanych przy pomocy komputera materiałów do zajęć, scenariuszy, kart pracy i innych pomocy niezbędnych do pracy dydaktyczno- wychowawczej;

• wykorzystanie programów komputerowych do twórczej działalności dzieci ( program Paint) i tworzenie komputerowych prac dzieci;

Znajomość obsługi komputera jest mi pomocna w opracowaniu różnorodnych materiałów związanych z moją pracą zawodową.

• pisanie miesięcznych planów;

• opracowywanie narzędzi badawczych : ankiety, wywiady, arkusze obserwacji;

• scenariuszy zajęć i różnych uroczystości;

• referaty na zebrania z rodzicami oraz szkolenia na posiedzenia Rady Pedagogicznej oraz WDN;

• artykuły do gazetki przedszkolnej i do prasy lokalnej;

• publikacje na stronie internetowej przedszkola;

• redagowanie ogłoszeń i materiałów edukacyjnych w kąciku dla rodziców;

• przygotowanie materiałów związanych z dokumentacją potrzebną do awansu zawodowego.

Będąc opiekunem koła LOP, dzięki umiejętności sprawnego posługiwania się Internetem mogę szybko odpowiadać na zaproszenia i zgłaszać chęć udziału naszej placówki w jakimś zadaniu.

W ramach działań związanych z realizacją programu własnego ,,Mali ekolodzy”, umiejętność korzystania z komputera jest mi bardzo pomocna. Opracowuję ankiety dla rodziców, przygotowuję sprawozdania z wykonywanych działań. Dzięki umiejętności pracy z programem Excell przygotowuję tabele, raporty, sprawozdania z udziału wszystkich imprez ekologicznych. Korzystam ze stron internetowych dotyczących ekologii, np.: www.ekoedukacja.pl, www.interklasa.pl, www.naszaziemia.pl

Internet, jako największe źródło informacji daje możliwość pogłębiania swojej wiedzy, a uczestnictwo w forum dyskusyjnym pozwala na dzielenie się swoimi doświadczeniami zawodowymi z innymi nauczycielami. Na bieżąco śledzę zmiany w przepisach prawa oświatowego. Korzystając z Internetu mam dostęp do materiałów, publikacji, aktualności, będących inspiracją do tworzenia ciekawych zajęć z dziećmi, edukowania siebie i rodziców. Do ulubionych stron należą: www.edu.info.pl, www.publikacje.edu.pl, www.edukacja.edux.pl

Dzięki łączu internetowemu korzystam z możliwości przekazywania informacji za pomocą poczty elektronicznej, posiadam swój adres internetowy, dzięki czemu mogę odbierać lub wysyłać materiały drogą e-mailową.

Opracowuje również artykuły z życia przedszkola, które są zamieszczane na stronie internetowej przedszkola: www.mp1.sierpc.pl.

Proces edukacyjny jest nieustannym procesem komunikacji. Moim zdaniem nauczyciel wspomaga tym efektywniej rozwój dzieci w tym zakresie, im sprawniej posługuje się narzędziami, technikami oraz metodami pomocniczymi w skutecznym komunikowaniu się ze światem. Podczas procesu kształcenia komunikacja przebiega z użyciem języka mówionego, pisanego i środków niewerbalnych, oraz pomocy audiowizualnych.

W swojej pracy korzystam z takich pomocy audiowizualnych jak:

• rzutnik przezroczy;

• magnetofon;

• magnetowid;

• odtwarzacz CD;

• radio;

• telewizor;

• kserokopiarka;

Według mnie wykorzystywanie pomocy audiowizualnych powoduje, że przekaz skuteczniej dociera do dzieci, poza tym korzystnie podnosi motywację u dzieci, rozwija ciekawość, a w rezultacie wpływa na podwyższenie jakości mojej pracy.

Podsumowując należy podkreślić, że umiejętne wykorzystywanie w mojej pracy technologii informacyjnej i komunikacyjnej, niewątpliwie przyczyniło się do uatrakcyjnienia i podniesienia ogólnego poziomu prowadzonych przeze mnie zajęć, oraz różnych imprez przedszkolnych. Umożliwiło mi również sprawniejsze przygotowanie się do wielu rodzajów działalności dydaktycznej, a także dało duże możliwości w zakresie przetwarzania i obróbki różnego rodzaju informacji.

Efekty podjętych działań:

• opracowywanie miesięcznych planów wychowawczo- dydaktycznych, scenariuszy zajęć, indywidualnych kart pracy z dzieckiem;

• przygotowanie prezentacji multimedialnych na spotkania z rodzicami, Radą Pedagogiczną;

• przygotowanie zaproszeń dla rodziców na uroczystości przedszkolne, podziękowania za współpracę, dyplomy okolicznościowe;

• redagowanie informacji i ogłoszeń dla rodziców;

• szybki dostęp do źródeł informacji i przekazu;

• promocja placówki w środowisku lokalnym.

• wymiana doświadczeń między nauczycielami za pomocą poczty elektronicznej;

• estetyka opracowanej dokumentacji;

• tworzenie bazy danych wychowanków;

• wzbogacenie warsztatu pracy o nowe programy komputerowe.

§ 8 ust.2 pkt4 lit. c

,,Dokumentacja potwierdzająca poszerzenie zakresu działań szkoły, w szczególności dotyczących zadań dydaktycznych, wychowawczych lub opiekuńczych”.

OPIS I ANALIZA

Poszerzenie zakresu działań przedszkola jest istotnym elementem mojej pracy. Działania o szerszym zasięgu wzbogacają moje doświadczenia, inspirują do podjęcia przygotowań i realizowanie przedsięwzięć organizowanych przez moją placówkę przyczyniając się do poszerzenia zakresu jej działań.

Pisemko wewnętrznoprzedszkolne

,,Słoneczko”

W moim przedszkolu istnieje pisemko, które ukazuje się od października 2000 roku. Jest ono redagowane przez członków rady pedagogicznej, adresowane do rodziców i dzieci. Nazwa ,,Słoneczko” to pomysł dzieci. Przedszkolaki uważają, że słońce jest symbolem ciepa, radości i uśmiechu. Zespół redakcyjny ustala zadania, jakie ma spełniać dany numer pisemka, wybiera tematykę i szatę graficzną. Dzieci z grupy 6 letnie biorą aktywny udział w redagowaniu pisemka i mają duży wpływ na jego ostateczny wygląd.

Pisemko ma za zadanie przybliżyć rodzicom wydarzenia z życia przedszkola (spotkania, imprezy, wywiady z interesującymi ludźmi, osiągnięcia dzieci, relacje z pracy wychowawczo- dydaktycznej). Zawiera ogłoszenia, podziękowania, zadania do wykonania dla dzieci.

W maju 2010 roku ukazał się numer jubileuszowy z okazji obchodów

65 lecia istnienia placówki oraz nadania imienia ,,Słoneczna Jedyneczka”. W tym szczególnym wydaniu zebrane były informacje o historii przedszkola, osiągnięciach wychowanków, pracownikach i radzie pedagogicznej.

Pisemko ,,Słoneczko” jest mi bardzo bliskie. Wykonuję różne prace w zależności od potrzeb. Wykorzystuję swoje zainteresowania plastyczne często projektując szatę graficzną pisemka. Zbieram interesujące materiały, które wspólnie z koleżankami i dziećmi z grupy 6 letniej redagujemy. Na podstawie literatury fachowej i własnych doświadczeń opracowuję artykuły, które zamieszczam na łamach pisemka. Były to między innymi:

1. ,,Przedszkolaki mają dużą potrzebę chwalenia się swoimi osiągnięciami, a także .....swoją rodziną”.

To artykuł przedstawiający rodzicom emocje jakie towarzyszą małemu dziecku w czasie uroczystości przedszkolnych. Przytacza on kilka rad, jak zaoszczędzić dziecku niepotrzebnych łez i rozczarowań, kiedy nie ma bliskich w czasie uroczystości.

2. ,,O tym, jak kształtować u dzieci normy moralne”.

Artykuł prezentuje i omawia podstawowe zasady wychowania ku wartościom. Kształtowanie norm i zasad postępowania moralnego jest sprawą niezwykle trudną. Tak trudną, że wielu dorosłych ludzi nie ma ich wpojonych, nie ma własnego systemu wartości. Jak więc przekazać dzieciom wiedzę o tym, co dobre, jak kształtować ich moralność?. Odpowiedzi na te pytania daje omówiony artykuł.

3. ,,Mamo, tato!. Idę do przedszkola.

Artykuł przybliża prawidłowości rozwojowe dziecka trzyletniego. Zawiera wskazówki praktyczne, jak poradzić sobie z trudnym zadaniem przygotowania dziecka do bycia przedszkolakiem.

Przedstawione artykuły wywołały duże zainteresowanie wśród rodziców, część z nich zwracała się z prośbą o udostępnienie szerszej literatury dotyczącej prezentowanej tematyki.

Efekty podjętych działań:

• poszerzanie zakresu działań przedszkola;

• zapoznanie rodziców z działaniami edukacyjno- wychowawczo- opiekuńczymi przedszkola;

• przybliżenie rodzicom wydarzeń z życia placówki;

• uściślenie wzajemnych oddziaływań wychowawczych na dziecko dwóch środowisk, rodzinnego i przedszkolnego;

• możliwość własnego rozwoju poprzez twórczą działalność;

• promowanie przedszkola wśród rodziców i w środowisku lokalnym.

Współpraca z rodzicami

Współpracę z rodzicami uważam za priorytetowe zadanie, które pomaga podnosić poziom pracy placówki i daje możliwość współgospodarowania, co przynosi pozytywne efekty.

Swoją postawą zawsze staram się zachęcać rodziców do współpracy, rozmawiać z nimi indywidualnie, dziękować za wniesioną pomoc do grupy. Wobec rodziców pełnię funkcję doradczą i wspierającą działania wychowawcze. Celem moich działań jest ukazanie różnych sposobów rozwiązywania problemów, nowych metod i form pracy z dzieckiem, lepsze poznanie i rozumienie potrzeb psychologicznych dzieci, rozwijanie ich zainteresowań, kształtowanie osobowości i właściwych postaw społecznych.

Ważnym elementem współpracy z rodzicami jest podtrzymywanie i zacieśnianie więzi w relacjach rodzic- dziecko poprzez zachęcanie rodziców do aktywnego udziału w życiu przedszkola. W swojej pracy stosuję różnorodne formy współpracy z rodzicami, które są najkorzystniejsze z punktu widzenia potrzeb dzieci, w zakresie poznania świata, rzeczy, ludzi, przeżywania wartości.

I. Referaty dla rodziców

W ramach kształcenia pedagogicznego rodziców wygłaszałam dla nich referaty, które były zgodne z harmonogramem współpracy. Oto niektóre z nich:

1. ,,Pomagamy przekroczyć próg przedszkola „. Prelekcja i prezentacja własnego programu adaptacyjnego -2007/2008rok.

W czasie tej prezentacji przedstawiłam cele stworzenia programu adaptacyjnego dla grupy najmłodszej. Pragnęłam, aby rodzice zrozumieli, że adaptacja trzylatka do roli przedszkolaka to poważna zmiana w jego życiu. Przekroczenie progu przedszkola to moment rozpoczęcia życia w dwóch środowiskach: rodzinnym i instytucjonalnym. Przedstawiłam, jakie tendencje przemawiają za rozpoczęciem edukacji przedszkolnej oraz sposoby jak zapobiec negatywnym przeżyciom małego człowieka. Zapoznałam z celowością wspólnego działania rodziców i przedszkola dla dobra dziecka.

Zachęciłam rodziców do dyskusji i wymiany doświadczeń.

2. ,,Nowa podstawa programowa- dojrzałość 5 latka do szkoły”- 2008/2009rok.

Prezentując swój referat zwróciłam szczególną uwagę na nową podstawę programową wychowania przedszkolnego i zmiany jakie ona wnosi do przedszkoli. W jaki sposób zaleca się proporcjonalnie zagospodarować czas przebywania dziecka w przedszkolu, na czym polega diagnoza i jaki jest jej wpływ na powodzenie dziecka w działaniu. Zapoznałam również z rozwojem dziecka 5 letniego, który zależy od wielu czynników. Wpływ na dziecko mają warunki geograficzne, społeczne, odżywianie, normy kulturowe. Bardzo istotną dla jego rozwoju jest stymulacja i kierunkowanie jego własnej aktywności. Opisując cechy rozwojowe dziecka 5 letniego zwróciłam szczególną uwagę na ocenę dojrzałości szkolnej, która ma pomóc rodzicom w decyzji czy posłać dziecko do klasy I od września czy poczekać jeszcze rok.

Po wysłuchaniu referatu wywiązała się spontaniczna rozmowa, a rodzice zadawali mnóstwo nurtujących ich pytań.

3. ,,Bezpieczny dom, ulica, przedszkole”-2009/2010rok.

Pamiętając o tym, iż naczelną sprawą w życiu każdego przedszkola jest bezpieczeństwo dzieci, opracowałam referat w oparciu o program własny koleżanki , który wygłosiłam na pierwszym spotkaniu. Zwróciłam uwagę,że w ostatnich latach coraz większe znaczenie ma edukacja dla bezpieczeństwa. Identyfikowanie niebezpieczeństw, zapobieganie ich negatywnym skutkom, zwłaszcza dla najmłodszych oraz uczenie,jak radzić sobie w sytuacjach trudnych jest potrzebą chwili i ważnym tematem w przyszłości.

Dlatego rozważania o bezpieczeństwie dziecka w wieku przedszkolnym warto podjąć wśród rodziców.

4. ,,Dziecko i świat mediów”- 2009/2010rok.

Podczas wygłoszenia tego referatu zwróciłam szczególną uwagę, iż dzieciństwo współczesnych dzieci wypełnione jest w znacznej mierze mediami : telewizja, kasety, video, płyty CD, komputer, Internet, telefon komórkowy. Korzystanie z mediów rozpoczyna się bardzo wcześnie i przybiera charakter systematycznych codziennych kontaktów, z biegiem lat coraz dłuższych. Prawidłowe korzystanie z mediów daje wiele korzyści. Ale nie możemy pominąć zagrożenia jakie płynie ze świata mediów. Na to zwróciłam szczególną uwagę w swoim referacie.

Nieprawidłowe relacje z mediami wywołują ujemne zmiany w różnych sferach osobowości dziecka. Istnieje dzisiaj konieczność systematycznej troski o dziecko, czuwanie nad czasem jaki przeznacza na odbiór programów telewizyjnych, ich rodzaj i treść, ,,wyczulenie” na niebezpieczeństwa i zagrożenia jakie one stwarzają.

Efekty podejmowanych działań:

• rodzice wzbogacili swoją wiedzę na tematy dotyczące ich dzieci;

• chętniej podejmowali ze mną współpracę na rzecz dzieci;

• mieli okazję wypowiedzieć publicznie swoje zdanie dotyczące poruszanych tematów;

• zacieśniała się więź między rodzicami ;

II. Kącik dla rodziców

Wszystkie opracowane referaty udostępniłam rodzicom naszej placówki, umieszczając je w kąciku dla rodziców. Tam też prezentowałam różnego rodzaju informacje, ciekawe recenzje ukazujących się pozycji książkowych, artykuły z czasopism pedagogicznych i psychologicznych tj. ,,Wychowanie przedszkolne”, ,,Nasza szkoła”, ,,Pomagamy uczyć”, ,,Bliżej edukacji”. Ta forma współpracy zawsze cieszyła się dużym zainteresowaniem rodziców.

Efekty podjętych działań:

• rodzice rozszerzali swoją wiedzę psychologiczno- pedagogiczną;

• mają możliwość kserokopii ciekawych artykułów dotyczących różnych zagadnień wychowawczych, dydaktycznych, z którymi się spotykają;

III. Zajęcia otwarte dla rodziców

Zajęcia otwarte w przedszkolu dają możliwość obserwowania swojego dziecka podczas nauki, zabawy czy pracy na tle grupy rówieśniczej. Ta forma pedagogizacji rodziców jest przez nich wysoko oceniana i stanowi ważny element integracyjny środowisk wychowujących. Aby rodzice mogli zobaczyć swoje dziecko w działaniu, nauczyciel musi zaplanować zajęcia, aby wszystkie najpełniej wyzwoliły swoją aktywność. Zajęcia otwarte prowadzimy w naszym przedszkolu dwa razy do roku. Miesiąc wcześniej sygnalizuję rodzicom o dacie planowanych zajęć, a tydzień przed spotkaniem dzieci wręczają rodzicom zaproszenia. Po każdych zajęciach rozmawiamy z rodzicami, wyjaśniam temat, cele, zastosowane metody. Zachęcam do podobnych ćwiczeń i zabaw w domu. Podczas tych spotkań nie oceniamy poszczególnych dzieci. Mówimy przede wszystkim o wspólnych sukcesach, a nie o porażkach.

Oto niektóre z przeprowadzonych zajęć:

• ,,W marcu jak w garncu” - z zakresu aktywność plastycznej, 2008rok.

• ,,Na leśnej polanie”- opowieść ruchowa połączona z zabawami ortofoniczno - muzycznymi, 2009rok.

• ,,Krasnoludki”- wykorzystanie Metody Dobrego Startu, 2009rok.

• ,,Wesołe zabawy matematyczne”- z zakresu edukacji matematycznej dla dzieci 6 letnich, 2010rok.

Ponadto organizowałam dni otwarte raz w miesiącu, kiedy to zainteresowani rodzice mogli odwiedzić naszą grupę. Jeden dzień w tygodniu mogli korzystać z indywidualnych spotkań w celu uzyskania informacji na temat rozwoju i zachowania dziecka.

Efekty podjętych działań:

• rodzice mieli okazję obserwować swoje dzieci i ich sukcesy w czasie zajęć w grupie rówieśniczej ;

• dzieci miały możliwość zaprezentowania swojej wiedzy i umiejętności przed rodzicami;

• rodzice poznają nowe metody i formy pracy z dziećmi: dziecięca matematyka, naturalna nauka języka, metoda dobrego startu, metody twórcze;

• osobista motywacja dla mnie do ciągłych poszukiwań ciekawych i twórczych metod pracy, umożliwiających uzyskiwanie coraz lepszych efektów dydaktyczno- wychowawczych.

IV. Uroczystości przedszkolne z udziałem rodziców

Niezmiernie atrakcyjną, a jednocześnie bardzo trudną formą współpracy ze środowiskiem rodzinnym są uroczystości przedszkolne z udziałem rodziców. Zdaję sobie sprawę, że każde takie spotkanie jest jednocześnie propagowaniem pracy przedszkola i należy się do tego przygotować z największą odpowiedzialnością. Powitalny gest, uśmiech gospodarzy, odświętny nastrój sal przedszkolnych, to pierwsze wrażenie naszych gości, gdy przekraczają próg przedszkola. W ciągu mojej pracy prowadziłam wiele uroczystości z udziałem rodziców. Oto niektóre z nich:

• Pasowanie na przedszkolaka. Wspólnie ze swoimi najmłodszymi przedszkolakami przygotowałam piosenki i zabawy przy muzyce dla gości. Następnie dzieci musiały pokonać sportowy tor przeszkód. Po wykonaniu wszystkich zadań, uśmiechnięte maluchy wyrecytowały tekst krótkiej formułki- przysięgi przedszkolaka. Otrzymały barwny dyplom i order uśmiechu. Uroczystość przyniosła dzieciom i ich rodzicom wiele radości.

• Ślubowanie sześciolatków. Wspólnie z koleżankami opracowałam scenariusz uroczystości, który zawierał krótką część artystyczną, wygłoszenie formuły przysięgi, wypełnienie poleconego zadania, pasowanie przez panią dyrektor , wspólną zabawę.

• Spotkanie z jesienią. Propozycja została przyjęta przez rodziców i cały personel przedszkola. Kolorowy afisz kilka dni wcześniej zapraszał na tę uroczystość. Rodzice mieli za zadanie przygotować wraz z dziećmi jesienne stroje. Przy dźwiękach muzyki pojawiła się ,,Pani Jesień”, która prowadziła spotkanie. Do tej roli również wcześniej musiałam się przygotować. Zaczynają się sportowe potyczki i grupowe zmagania z zadaniami, które polecała do wykonania Jesień. Dla wielu rodziców były to nowe doświadczenia obcowania ze swoim dzieckiem, spędzenia z nim wolnego czasu.

• Zabawy sportowe z okazji Dnia Dziecka. Na placu zabaw naszego przedszkola spotkaliśmy się wszyscy ubrani w stroje sportowe. Dzieci miały wiele zadań do wykonania , kibicowali im rodzice. Na zakończenie przy dźwiękach muzyki wszyscy tańczyli i bawili się. Nie zabrakło słodkich niespodzianek i prezentów dla dzieci.

• Dzień Babci i Dziadka. Młodsze dzieci dziękują swoi bliskim za miłość wierszem, tańcem i piosenką, czyli tym, czego nauczyły się przez kilka miesięcy pobytu w przedszkolu. Z dziećmi z najstarszych grup przygotowuję jasełka z przepiękną dekoracją i strojami. Splata się mocna więź międzypokoleniowa. Wszyscy odczuwaj ogromne wzruszenie.

• Dzień mamy i Taty, Mikołajki, Andrzejki, Walentynki- montaż słowno- muzyczny.

• Piknik rodzinny. Wspólne zabawy, śpiew, degustacja wcześniej przygotowanych potraw- IV 2009rok.

• Uroczyste Zakończenie Roku Szkolnego. Montaż słowno- muzyczny( scenariusze opracowane na potrzeby danej grupy). Przedstawienia: ,,Szkoła marzeń”-2005r. , ,,Już wakacje” 2007r.

,,Pożegnanie przedszkola” 2009r. , ,,Kolory” 2010r.

Efekty podjętych działań:

• wspomaganie rozwoju intelektualnego i psychofizycznego dzieci poprzez systematyczną współpracę z domem rodzinnym;

• rodzice obserwowali dzieci na tle grupy rówieśniczej,rodzinnie integrowali się ze środowiskiem przedszkolnym, poznali specyfikę pracy przedszkola;

• dzieci integrowały się ze środowiskiem rodzinnym na terenie przedszkola, prezentowały swoje umiejętności najbliższym.

Wynikiem różnorodnych form współpracy z rodzicami było budowanie relacji opartej na życzliwości i na wzajemnym zaufaniu. Rodzice bardzo aktywnie uczestniczyli w spotkaniach i angażowali się do pracy na rzecz grupy i przedszkola. Duża większość zrozumiała, że ważną zasadę wychowawczą: ,,lepiej mniej dawać dziecku rzeczy, a więcej swojej obecności, swojej miłości i oparcia”.

Prowadzenie zajęć otwartych

dla szerszego środowiska

Współpraca ze środowiskiem lokalnym jest bardzo ważna w pracy przedszkola, dlatego dużą uwagę poświęcam na poszukiwanie wciąż nowych form umożliwiających poszerzanie kontaktów ze społecznością lokalną. Każdego roku organizujemy Dni Otwarte, kiedy zapraszamy gości, rodziców i dzieci, które rozpoczną edukację przedszkolną. Z tej okazji przeprowadzam zajęcia otwarte. Oto niektóre z nich:

• ,,Wiosenne zagadki”- zajęcia z zakresu aktywności muzycznej i plastycznej -2006rok.

• ,,Kolorowe piłki”-zajęcia z zakresu aktywności plastycznej- 2007 rok.

• ,,Roślinki ,witaminki”-zajęcia z zakresu aktywności przyrodniczej-2008 rok.

• ,,Zabawa w kolory”- zabawy z muzyką przy wykorzystaniu chusty integracyjnej- 2009 rok.

Rodzice zawsze chętnie korzystają z takiej formy, gdyż mogą przyprowadzić dzieci, które mają możliwość poznania środowiska przedszkolnego.

Efekty podjętych działań:

• promowanie placówki w środowisku lokalnym;

• przekazanie rodzicom informacji na temat adaptacji dziecka w środowisku przedszkolnym;

• wymiana doświadczeń z rodzicami na temat przyszłych przedszkolaków;

• poznanie przez rodziców i dzieci budynku przedszkola, personelu;

• umiejętne korzystanie z doświadczeń innych;

• wzbogacenie własnego warsztatu pracy.

,,Cała polska czyta dzieciom”

Pragnąc, aby moi wychowankowie stali się czytelnikami na resztę życia i nie stracili szansy na rozwój intelektualny włączyłam się do ogólnopolskiej akcji( od początku do dziś) ,,Cała Polska czyta dzieciom”. Polega ona na propagowaniu codziennego głośnego czytania. Wszystkie moje działania związane z akcją, mają na celu rozbudzanie w dzieciach zapału do poznania literatury. Chcę, aby lubiły czytać i aby czytanie było dla nich koniecznością i potrzebą, nie zaś kojarzyło się z nudą i przymusem.

Ponadto podejmowałam różnorodne działania wspierające zainteresowania dzieci literaturą przekazywaną na wiele sposobów. Było to:

• słuchanie utworów literackich w wykonaniu znanych polskich aktorów na płytach CD;

• odwiedzanie Biblioteki Miejskiej, w której zaprzyjaźniona pani odczytywała dzieciom ciekawe bajki;

• prezentowanie sylwetek znanych autorów: poetów i pisarzy, którzy tworzyli utwory dla dzieci;

• organizowanie spotkań z twórcami literatury dziecięcej np. p. Dorotą Gellner , osobisty kontakt, prezentacja nowych utworów;

• proponowanie dzieciom zabaw i ćwiczeń dramowych, bajek terapeutycznych, opowiadań w sytuacjach edukacyjnych;

• organizowanie spotkań dla rodziców przygotowanych przez dzieci pt.,,Zabawa w teatr”, recytacja poznanych utworów;

• wycieczki do Teatru Dramatycznego w Płocku na spektakle o wybranej tematyce;

• udział dzieci w ,,Przeglądzie Małych Form Scenicznych”-prezentacja wcześniej przygotowanej bajki, spotkanie z aktorką p. G .Zielińską.

Wszystkie te działania przyczyniły się do tego, że dzieci poznały wiele utworów literatury dziecięcej polskiej i zagranicznej, teatr i jego kulisy. Miały możliwość obcowania z pisarką i aktorką w bezpośrednim kontakcie. Dało to doskonałą inspirację do podejmowania różnorodnej działalności zabawowej.

Efekty podjętych działań:

• wraz z dziećmi włączyłam się do akcji ,,Cała Polska czyta dzieciom”;

• poznanie bohaterów literatury dziecięcej pozwoliło przedszkolakom doświadczyć uczuć tych postaci, rozwijać emocje;

• prezentowane książki dały możliwość znalezienia się w świecie innych ludzi;

• dzieci wyrabiały nawyk sięgania po książkę, rozbudzały zainteresowania czytelnicze;

• czytając codziennie spędzaliśmy wspólnie miło czas.

Udział w akcjach charytatywnych

Pracując z małymi dziećmi w przedszkolu dochodzę do wniosku, że już od najmłodszych lat należy aktywizować je do działania na rzecz innych. Uczyć dobra, wychodzenia poza własny egoizm i własną wygodę. Uwrażliwiać na ludzką krzywdę, bezinteresownie wspierać potrzebujących.

Moi wychowankowie czynnie brali udział w wielu akcjach charytatywnych tj:

• ,,Wielka Orkiestra Świątecznej Pomocy”- każdego roku wspieramy akcję zbiórką pieniędzy, przedstawiamy również występ artystyczny dla zebranych gości.

• Zbiórka pieniędzy dla Przemka na leczenie-dzięki zaangażowaniu rodziców, dzieci i pracowników naszej placówki mogliśmy przekazać zebraną kwotę pieniędzy w czasie koncertu zorganizowanego przez kolegów Przemka ze szkoły. Mamy nadzieję że chociaż trochę to pomogło w leczeniu chorego chłopca.

• Cyklicznie organizowana akcja ,,I ty możesz zostać Świętym Mikołajem”-zbiórka zabawek dla dzieci z Domu Dziecka w Gostyninie. Poprzez wcześniejszą rozmowę i wyjaśnienia przed zbiórką zabawek, dzieci zrozumiały sens i cel prowadzonej akcji ;pomoc dzieciom potrzebującym, sprawianie im radości poprzez obdarowywanie.

• Współpraca z Domem Pomocy Społecznej w Szczutowie- spotkanie wigilijne przygotowane przez dzieci dla mieszkańców domu. Chciałam poprzez to spotkanie uwrażliwić dzieci na pomoc starszym, chorym, samotnym i potrzebującym.

Efekty podejmowanych działań:

• wykształtowanie gotowości do pomocy innym;

• współpraca ze środowiskiem lokalnym;

• podejmowanie działań charytatywnych na rzecz potrzebujących;

• uwzględnienie w planowaniu działań edukacyjnych potrzeb środowiska.

OPIS I ANALIZA PRZYPADKU PROBLEMU

EDUKACYJNEGO

Dziewczynka, 6 lat, z objawami nieśmiałości.

1. Identyfikacja problemu.

Moje wieloletnie doświadczenia pedagogiczne pozwalają stwierdzić,iż obok dzieci, które z łatwością i swobodą nawiązują a następnie utrzymują kontakty społeczne z rówieśnikami są niepewne siebie i swoich działań, funkcjonowanie w grupie sprawia im wiele trudności. Takimi są dzieci nieśmiałe, dzieci o zaniżonym obrazie własnej osoby.

Nieśmiałość jest cechą uniwersalną i towarzyszy ludziom żyjącym w różnych kulturach świata. Najczęściej określana jest jako lękliwość społeczna. Oznacza specyficznego rodzaju przeżycia jednostki w sytuacjach społecznych interakcji. Jej przejawem jest poczucie dyskomfortu i częściowe zahamowanie zwykłych form zachowania jednostki, wtedy gdy znajduje się ona w obecności innych ludzi i kiedy jest obiektem ich uwagi. Obecność innych ludzi wyzwala u osób nieśmiałych emocje negatywne- lęk, wstyd, zakłopotanie. Są one źródłem małej wiary w siebie, przewidywaniem z góry własnego niepowodzenia i zakładania nieuchronnej kompromitacji.

Doświadczenia życiowe dziecka nieśmiałego należą do trudnych i mogą w konsekwencji doprowadzić do zmniejszenia własnej aktywności, a co za tym idzie zamknięcie się w sobie.

We wrześniu 2008roku trafiła do mojej grupy Patrycja. Edukację przedszkolną rozpoczęła w wieku pięciu lat. Po kilku dniach obserwacji zorientowałam się, że jest to dziecko niepewne siebie i swoich działań.

Patrycja miała trudności w nawiązywaniu kontaktów społecznych z innymi dziećmi i nie lubiła pełnić jakichkolwiek funkcji. Była grzeczna, spokojna, podczas zabaw często stała z boku i przyglądała się zabawie innych dzieci. Zachęcona przeze mnie czuła się skrępowana, odwracała wzrok, kręciła przecząco głową odmawiając udziału w zabawie. Była dzieckiem małomównym i nieśmiałym.

Postanowiłam, że nie będę w sposób natarczywy zachęcała jaj do udziału w zajęciach, ale postaram pomóc w przełamaniu barier, tworzących się pod wpływem jej nieśmiałości.

2. Geneza i dynamika zjawiska

W wyniku systematycznie prowadzonej obserwacji zauważyłam, że funkcjonowanie w grupie sprawiało jej wiele trudności. Nie brała udziału we wspólnych zabawach, rzadko odzywała się do rówieśników. Preferowała zabawę tylko z Pauliną, dziewczynką znaną z sąsiedztwa. Początkowo trudno było namówić Patrycję na rozmowę, jednak zapytana o coś, zawsze udzielała krótkiej, zdawkowej odpowiedzi. Prace manualne wykonywała poprawnie ale mało starannie i w wolnym tempie. Nigdy sama nie zgłaszała problemu z wykonaniem jakiegoś zadania, o nic nie pytała. Czekała aż zauważę i wytłumaczę jej po raz kolejny. Codzienne zachowania dziewczynki pozwoliły mi stwierdzić, iż była ona dzieckiem z objawami nieśmiałości.

Z wywiadu z matką dowiedziałam się, że dziewczynka wychowuje się bez ojca. Mieszka z mamą , czworgiem rodzeństwa i dziadkami. Mama pracuje w szwalni w różnych godzinach. Każdą wolną chwilę stara się spędzić z córką, przyznała, że niewiele wymaga od dziecka. Dużą część opieki nad Patrycją sprawują dziadkowie i starsze rodzeństwo. Mama przyznała, że do tej pory nie zwracała uwagi na to, czy córka bawi się z rówieśnikami czy potrafi dostosować się do norm panujących w grupie. Patrycja chętnie opowiada o wydarzeniach z przedszkola, czasami narzeka, że nie potrafi tego co wszystkie dzieci.

Mama potwierdziła moje spostrzeżenia , że córka w domu zachowuje się podobnie, w najbliższym otoczeniu nie ma koleżanek, nie nawiązuje spontanicznych znajomości. Zawsze unika sytuacji wymagających publicznego zabierania głosu, swoje zdanie wyraża najczęściej gestem lub zdawkowym ,,tak, nie, nie wiem”. Czas w domu spędza przed telewizorem oglądając bajki, lub przed komputerem grając w różne gry. Jest dzieckiem najmłodszym z rodzeństwa i to przeważnie dorośli towarzyszą jej w ciągu dnia, wyręczając we wszystkim i niczego nie oczekując w zamian. Szczególnie dziadkowie będąc cały czas przy dziecku chcą zrekompensować częstą nieobecność mamy i całkowity brak kontaktu z ojcem.

Na podstawie prowadzonej przeze mnie obserwacji oraz informacji uzyskanych od mamy i babci stwierdzam, że dziewczynka przejawia cechy dziecka nieśmiałego i wstydliwego.

3. Znaczenie problemu

Brak umiejętności w nawiązywani kontaktu z innymi, brak znajomości własnych i cudzych oczekiwań może być przyczyną zaburzeń emocjonalnych, powstawania lęku a nawet depresji. Ponadto przeżywanie negatywnych emocji i zachwiane poczucie bezpieczeństwa, może wpłynąć na zaburzenia społecznej sfery osobowości.

Nieśmiałość bardzo często jest przyczyną opóźnienia przystosowania do otoczenia, pozbawia opanowania w trudnych sytuacjach, hamuje prawidłowy rozwój. Utrudnia poznanie nowych ludzi, zawieranie przyjaźni, przeszkadza w obronie własnych praw i wyrażaniu opinii, utrudnia precyzyjne myślenie i skuteczne porozumiewanie się.

Z mojego wieloletniego doświadczenia wiem, że środowisko rodzinne jako pierwsze i przez długi czas jedyne, w którym wzrasta i rozwija się dziecko, ma bardzo duży wpływ na jego rozwój fizyczny i umysłowy, a zwłaszcza emocjonalny, moralny i społeczny. Sprawia ono, że rodzina może zaspokoić liczne potrzeby psychiczne dziecka, przede wszystkim potrzebę bezpieczeństwa. Małe dziecko czuje się bezpieczne tylko w domu, u siebie. Dom rodzinny jakby uzbraja, wyposaża w ufność wobec ludzi. Postawy niewłaściwe takie jak: nadmierne ochranianie, które dominowały w domu Patrycji, ukształtowały w dziecku takie cechy jak: zachowanie aspołeczne, niezdolność do nawiązywania więzi uczuciowych, brak obiektywnej samooceny, brak wiary we własne siły, niepewność, które utrudniają prawidłowe funkcjonowanie w przedszkolu.

Brak stałych norm, zasad, niekonsekwencji matki i nadopiekuńczość dziadków stały się przyczyną rozchwianej sfery emocjonalnej i społecznej dziecka. Nadopiekuńczość sprawiła również, że dziecko nie miało sposobności do ćwiczenia swoich umiejętności społecznych. Dlatego postanowiłam rozwiązać ten problem i pomóc dziewczynce walczyć z nieśmiałością.

4. Prognoza

Prognoza negatywna

Nie podejmując żadnych działań terapeutycznych u Patrycji nastąpi pogłębienie stanu emocjonalnego związanego z nieśmiałością. Brak postępu w rozwoju społecznych umiejętności dziewczynki mógłby prowadzić do kompleksów, wzbudzać poczucie niedoskonałości. Skutkiem tego może być całkowite zamknięcie się w sobie, pogłębienie się poczucia niskiej wartości oraz umocnienie się przekonania, że ,,niczego nie potrafię zrobić prawidłowo”. Ciągła obawa przed ewentualną negatywną oceną otoczenia doprowadzi do całkowitego zablokowania się w sytuacjach społecznej ekspozycji.

Prognoza pozytywna

Zastosowane działania wychowawcze spowodują przezwyciężenie nieśmiałości bądź przynajmniej jej złagodzenie. Doprowadzą niewątpliwie do tego, że dziewczynka nawiąże bliższe kontakty z rówieśnikami, uwierzy we własne siły i możliwości, pozbędzie się lęków i zakłopotania podczas wypowiadania się w czasie zajęć czy wystąpień publicznych. Patrycja musi poczuć się akceptowanym i potrzebnym członkiem grupy.

Podjęcie działań stymulujących rozwój dziecka, oraz aktywna współpraca ze strony środowiska rodzinnego z przedszkolem umożliwi wyrównywanie występujących zaburzeń rozwojowych.

5. Propozycje rozwiązań

Dzieci nieśmiałe doświadczają często zażenowania i wymagają dużo uwagi. Zatem, moim zadaniem było zaplanowanie i podjęcie działań zmierzających do zmniejszenia nieśmiałości Patrycji i złagodzenia jej skutków. Między innymi:

• nawiązanie bliższego kontaktu z dziewczynką, zyskanie jej zaufania;

• utrzymanie bliskiego kontaktu z mamą i babcią, wspólne realizowanie zadania, poprzez właściwie ukierunkowaną pedagogizację;

• zachęcenie do samodzielności i wszelkiego rodzaju aktywności;

• dzielenie zadań na etapy;

• uświadomienie dziecku, że jest rozumiane i akceptowane;

• stosowanie wzmocnień pozytywnych;

• zachęcenie do rozmów i pomaganie dziewczynce w rozwiązywaniu problemów;

• przyczynianie się do wzrostu u dziecka wiary w siebie i własne możliwości;

• organizowanie zajęć wychowawczych , integrujących z grupą, które pomogą dziewczynce odnaleźć miejsce w grupie;

• przeciwdziałanie występującej skłonności do izolacji.

6. Wdrażanie działań

Przezwyciężenie nieśmiałości u Patrycji polegało na takim pokierowaniu jej osobą, by z jednej strony stworzyć okazję do częstych kontaktów z dziećmi, a z drugiej strony, by te sytuacje dawały jej możliwości realnego przeżycia sukcesu. W związku z tym systematycznie współpracowałam z rodziną dziewczynki, informowałam o postępach, chwaląc jej nawet najmniejsze osiągnięcia, przez co odzyskiwała wiarę we własne siły i możliwości, była to również motywacja do dalszej pracy. Dużo rozmawiałam z babcią i mamą Patrycji, włączałam w działanie grupy.

Aby realizacja określonych przeze mnie oddziaływań wychowawczych i dydaktycznych przyniosła oczekiwane efekty, systematycznie pracowałam z dziewczynką. W czasie pracy stosowałam różnorodne formy, metody, dostosowują je do tematu, umiejętności i aktywności dziecka.

Wykorzystywałam gry i zabawy sprzyjające integracji Patrycji z grupą, zabawy dotyczące budowania poczucia bezpieczeństwa i bliskości oraz usprawniające komunikację i uwrażliwiające na sygnały niewerbalne. Większość z nich przebiegała w kręgu, co dawało szansę do kontaktu wzrokowego, emocjonalnego i umożliwiało Patrycji obserwację innych dzieci. Krąg umożliwiał słuchanie i wypowiadanie się, kiedy przypadła na nią kolej.

Celem zachęcania dziewczynki do wspólnego działania wykorzystywałam wszelką aktywność artystyczną podczas zajęć i zabaw. Początkowo bardzo bała się prezentowania swoich wytworów i umiejętności, jednak pozytywne uwagi od innych oraz wsparcie i zachęta, zmniejszyły obawy przed porażką i nie poradzeniem sobie z wykonywaną pracą. Okazało się, że Patrycja ma zdolności plastyczne, jej prace bogate w szczegóły świadczyły o wnikliwej obserwacji otoczenia. Wyrażanie zachwytu dla autorki pozwoliło jej odczuć smak sukcesu.

Jednocześnie prowadziłam obserwację na temat osób, z którymi Patrycja najczęściej i najchętniej przebywa. Jedna z nich stała się dziewczynce szczególnie bliska. Była to Julka, dziewczynka o zupełnie innym temperamencie- energiczna i pewna siebie. Obserwowałam, jak dziewczynki dzięki odmienności uzupełniają się i wzbogacają.

Okazywałam dziecku cierpliwość, wyrozumiałość i życzliwość. Stosowałam pochwały nawet przy najmniej widocznych postępach, które pozwoliły dziewczynce uwierzyć w siebie. Dużo uwagi przywiązywałam do przyjaznej atmosfery panującej w grupie oraz właściwych relacji między nauczycielem i dziećmi oraz między dziećmi.

7. Efekty oddziaływań

Podjęte przeze mnie działania przynoszą powoli oczekiwane efekty. Patrycja stała się bardziej otwarta, ma wyraźnie lepszy kontakt z grupą i ze mną. Przemyślane wcześniej sytuacje dydaktyczno- wychowawcze sprzyjają samorealizacji i sprawiają, że dziewczynka coraz bardziej wierzy we własne siły i śmielej udziela się na zajęciach. Stara się panować nad swoimi emocjami podczas publicznych występów. Za osiągnięcie można uznać fakt, że Patrycja coraz częściej inicjuje rozmowy z dziećmi a także nauczycielem. Bawi się z koleżankami okazując radość i dziecięcy entuzjazm.

Nastąpiła zmiana postępowania także u matki i babci dziecka, na bardziej usamodzielniające dziewczynkę w działaniu.

Sądzę, że zaplanowane działania były właściwe, przyniosły efekty w postaci przezwyciężenia nieśmiałości, bierności i włączenie się w aktywne życie grupy. Podniesienie poczucia własnej wartości spowodowało wzrost samodzielności i wytrwałości w działaniu.

Uważam, że prowadzone działania powinny być nadal kontynuowane albowiem właściwy klimat, postawa osób dorosłych i rówieśników jest w stanie wyzwolić w dziecku nieśmiałym wiarę we własne siły oraz wpłynąć na zmianę nastawienia do pokonywania trudności.

Literatura:

1. B. Harwas- Napierała- ,,Nieśmiałość dziecka”, UAM Poznań 1979

2. A. Słysz- ,,Dzieci nieśmiałe wymagają wsparcia”, Edukacja i dialog 2003/06

3. M. Tyszkowa- ,,Nieśmiałość i zahamowanie”, Encyklopedia pedagogiczna pod red. W. Pomykało, W- wa 1997.

§8 ust.2pkt 5

,,umiejętność rozpoznawania i rozwiązywania problemów edukacyjnych, wychowawczych lub innych, z uwzględnieniem specyfiki typu i rodzaju szkoły, w której nauczyciel jest zatrudniony”

OPIS I ANALIZA PRZYPADKU PROBLEMU

EDUKACYJNEGO

Mateusz, 5 lat, dziecko nadpobudliwe psychoruchowo i agresywne

1. Identyfikacja problemu

Mateusz - pięcioletni chłopiec uczęszczający do przedszkola drugi rok, zaś moim wychowankiem był od września 2008 roku.

Obserwacja jego zachowania skłoniła mnie do przypuszczeń, że dziecko to przejawia niektóre cechy zespołu nadpobudliwości psychoruchowej.

Chłopiec sprawiał trudności wychowawcze, które objawiały się ruchliwością i gwałtownością zachowań. W jego zachowaniu występowały współruchy typu: kręcenie się, machanie rękami, podskoki. Nie był w stanie dłużej się skoncentrować podczas zajęć. Zaczepiał dzieci, rzucał się na nie, krzywdził szczypiąc i uderzając. Rówieśnicy skarżyli się na jego zachowanie a nawet odsuwali się od niego. Mateusz był dzieckiem inteligentnym, posiadał duży zasób słownictwa oraz wiedzę z różnych dziedzin. Występowały u niego zaburzenia koncentracji uwagi przejawiające się między innymi tym, że w zabawach grupowych wykazywał zainteresowanie wtedy gdy był w centrum uwagi lub plecenie było skierowane do niego. Wydawało się, że nie słucha tego co mówiłam, przerzucał swoją uwagę z obiektu na obiekt jakby interesowało go kilka rzeczy na raz, nie wypełniał poleceń, zwłaszcza skierowanych do grupy.

Zachowania chłopca były czasem bardzo impulsywne. Reakcje emocjonalne niekiedy wydawały się zbyt silne ( łatwo się złościł, zwłaszcza gdy miał się dostosować do innych), skrajnie reagował na konflikty z kolegami( od płaczu do agresji), często wyrywał się do odpowiedzi nie czekając na swoją kolej, przerywał lub przeszkadzał innym.

Obserwując dziecko mogłam stwierdzić,że występowały u niego objawy nadpobudliwości psychoruchowej. Dlatego wymagał on ode mnie większej uwagi i pracy w celu ograniczenia uciążliwości jakie niesie za sobą praca z takim dzieckiem oraz prób wyuczenia pewnych pożądanych zachowań.

2. Geneza i dynamika zjawiska

Obserwując zachowanie chłopca zauważyłam zbyt dużą ruchliwość w trakcie zabawy, spontaniczność w zawieraniu znajomości ze starszymi dziećmi i osobami dorosłymi.

Z rozmów z mamą dowiedziałam się, że Mateusz zawsze był szybki i ruchliwy. Jest jedynakiem, w domu źle odnosi się do domowników. Trudno go upilnować na podwórku, gdyż pośpiesznie szuka towarzystwa starszych od siebie kolegów, ulega ich wpływom. Mama podkreślała, że syn swoim zachowaniem wzbudza również akceptację i aprobatę kolegów.

Główna odpowiedzialność za wychowanie spadła na matkę, ponieważ tata pracuje ,,od zawsze” w delegacji, przyjeżdża co kilka tygodni. Obdarowując syna drogimi prezentami, chce nadrobić swoją nieobecność i brak czasu dla dziecka. Mama pracuje w biurze, dojeżdża do pracy przez co godziny nieobecności w domu się wydłużają , dlatego chłopcem zajmują się dziadkowie, którzy są bardzo tolerancyjni i na wszystko pozwalają wnukowi.

Mateusz miał wszystko, co chciał:drogie zabawki , programy komputerowe. W domu napięcie mógł rozładować w czasie jazdy na rowerze, rolkach, grze w piłkę. Natomiast w przedszkolu problem pobudzenia nasilał się. Przejawiał się on między innymi w postaci nadmiernej aktywności w zabawie, poprzez zmiany nastrojów, niezdyscyplinowanie i częste zniechęcenia do pracy a także braku dłuższej koncentracji uwagi na danym zadaniu.

Na podstawie tych objawów można wnioskować, że są to typowe syndromy nadpobudliwości psychoruchowej.

3. Znaczenie problemu

Na podstawie literatury oraz własnego doświadczenia mogę stwierdzić, że coraz częściej w grupach przedszkolnych znajdują się dzieci o nadmiernej aktywności ruchowej. Ich zachowanie wskazuje na zachowanie się dziecka o cechach nadpobudliwości psychoruchowej. Literatura określa nadpobudliwość psychoruchową jako wzmożoną aktywność w sferze emocjonalnej, poznawczej i ruchowej.

Dziecko posiadające nadmierną ruchliwość nie potrafi usiedzieć spokojnie w miejscu, ciągle się kręci, biega, podskakuje. Jego ulubioną zabawą są gonitwy, przez co przeszkadza innym dzieciom w grupie, np. niszcząc budowlę z klocków, w wyniku czego dochodzi do konfliktów. Zatracając zdolność kontroli naraża siebie i innych na niebezpieczne sytuacje.

Nadaktywność stwarza w grupie przedszkolnej atmosferę niepokoju. Dziecko nadpobudliwe ma trudności w koncentracji uwagi, co utrudnia mu wykonywanie konkretnych zadań. Często towarzyszy mu zapominanie, roztargnienie, chaotyczność. Stwarza to wiele problemów w pracy wychowawczej i wymaga troskliwej i wyrozumiałej opieki.

Analiza sytuacji Mateusza skłoniła mnie do przypuszczeń, że pewne nieprawidłowości w środowisku rodzinnym nakładają się na jego cechy psycho- biologiczne i sprzyjają utrwalaniu się objawów tzw. ,,trudnego dziecka”. Jest to niekorzystna sytuacja zarówno dla dziecka jak i grupy przedszkolnej. Chłopiec, nie mogąc sam sobie poradzić ze swoją potrzebą ruchu, trudnościami w koncentracji uwagi czy też zwiększoną wrażliwością emocjonalną nie miał właściwego wsparcia w rodzinie a więc tam gdzie powinno go być w tym wieku najwięcej.

Przedstawiona powyżej sytuacja skłoniła mnie do nawiązania szerszej współpracy z rodziną chłopca. Bowiem tylko wspólne zaangażowanie rodziców i nauczycieli w wychowanie dziecka może zapobiec powstaniu poważniejszych dysfunkcji rozwojowych.

4. Prognoza

Prognoza negatywna

Opierając się na literaturze i doświadczeniu wiem, że jeśli nie zostanie udzielona chłopcu pomoc będąca wynikiem współpracy nauczycielek w przedszkolu i rodziny może dojść do uwstecznienia rozwoju emocjonalnego i nieprzystosowania społecznego. Jego nadmierna ruchliwość mogłaby stać się zagrożeniem dla niego jak i rówieśników. Dziecko może być nieakceptowane w grupie rówieśniczej. Nieotrzymanie pomocy i nieokazywanie akceptacji mogłoby nieść ze sobą ryzyko niskiej samooceny, a w konsekwencji uzyskiwanie słabszych wyników za swoją pracę.

Prognoza pozytywna

Ważne jest, aby podejmowane działania wychowawcze kształtowały poczucie odpowiedzialności za własne czyny. Rozpoczynane przez dziecko czynności, zadania powinny być zawsze doprowadzone do końca. W ten sposób zacznie dostrzegać swoją wartość, umiejętnie wykorzysta swoje możliwości.

Mam nadzieję, że mimo wielu trudności w osiągnięciu założonych przeze mnie oddziaływaniach wychowawczych na chłopca, dojdzie do stanu, w którym widoczne będą zmiany pozytywne w dotychczasowym podejściu do świata i ludzi oraz jego nastawieniu do pracy i obowiązków.

5. Propozycje rozwiązań

Celem moich działań było uświadomienie rodzicom potrzeb dziecka z nadpobudliwością psychoruchową, ukazanie sposobów rozładowania energii spożytkowania jej w pozytywny sposób, dawanie chłopcu wsparcia i poczucia bezpieczeństwa.

W pracy z dzieckiem należy w sposób konsekwentny:

• pracować nad właściwą samooceną dziecka,

• zmierzać do zachowania równowagi emocjonalnej,

• stwarzać okazje do odreagowania napięcia,

• nauczyć dziecko hamowania jego ruchliwości.

W pracy z dzieckiem należy zachować spokój i rozsądek, wzmacniać wszystkie przejawy pożądanego zachowania. Treści przekazywać w jasnej, prostej i krótkiej formie a wszelkie konsekwencje wyciągać natychmiast.

Należy zwrócić uwagę na staranne wykonanie prac oraz ich ukończenie. Powinniśmy również stosować zrozumiały dla dziecka system pochwał i kar. Zawsze należy stwarzać dziecku poczucie bezpieczeństwa i dać do zrozumienia, że jest akceptowane.

Zadania naprawcze powinny polegać na:prowadzeniu systematycznych rozmów z chłopcem, uważnym słuchaniu dziecka, które chce przedstawić daną sytuację ze swojego punktu widzenia, przekonującym przedstawieniu mu dobrych wzorców do naśladowania poparte przykładami z życia, kierowanie poleceń indywidualnie i bezpośrednio do dziecka, niedopuszczanie do żywiołowych i chaotycznych zabaw.

Mam nadzieję, że podjęte przeze mnie środki zaradcze wpłyną pozytywnie na chłopca, a nadmiar energii zostanie spożytkowany we właściwy sposób.

6. Wdrażanie oddziaływań

Aby pomóc chłopcu, musiałam uświadomić sobie fakt, że przyczyną opisanego zachowania nie jest zła wola, lecz wzmożona potrzeba aktywności ruchowej.

Stale konsultowałam się z mamą Mateusza i informowałam ją o postępach i zachowaniach syna. Doradziłam, aby sytuacje powodujące złość rozładowali spokojnie bez dodatkowego wzmacniania napięcia dziecka i nie przełamywali jego uporu w momencie kiedy jest ono pobudzone, aby nie wzmacniać emocji. Starałam się utrzymywać jak najczęstsze kontakty z mamą , aby nasze działania były wspólne.

Ustaliłam na forum grupy normy postępowania akceptowane społecznie i systematycznie je respektowałam, zawierałam umowy i kontrakty, aby wypracować właściwe zachowanie u chłopca.

Systematycznie organizowałam zabawy uwzględniające możliwość skupienia uwagi oraz zabawy ruchowe przeplatane czynnościami i zabawami spokojnymi.

Zapewniałam możliwość rozwoju inwencji twórczych poprzez łatwy dostęp do materiałów papierniczych i przyborów plastycznych. Stosowałam szereg ćwiczeń i zabaw z całą grupą, starając się podczas ich trwania pozytywnie wzmacniać i nagradzać pochwałami chłopca.

Przydzielałam mu funkcje, prezentowałam na forum jego prace plastyczne, co miało na celu ukazanie jego pozytywnych cech. Okazywałam dziecku spokój, cierpliwość i konsekwencje w postępowaniu.

Podejmując się działań zmierzających do poprawy zachowania Mateusza wyszłam z założenia, że w każdym działaniu liczy się przede wszystkim systematyczność i cierpliwość, a wychowaniu nie należy zakładać wyznaczników czasowych. W wyniku podjętych działań dały się zauważyć pierwsze korzystne zmiany zachowaniu Mateusza.

7. Efekty działań

Systematyczna praca zgodnie z przyjętymi zasadami w przedszkolu, ścisła współpraca rodziców z przedszkolem oraz stosowanie się rodziny do zaleceń wychowawczych przyniosło pozytywne efekty.

Chłopiec stał się spokojniejszy, opanowany, potrafił skupić się podczas zajęć obowiązkowych. Spokojnie oczekiwał na swoją kolej podczas zabaw w zespole i w innych sytuacjach w czasie pobytu w przedszkolu.

Znał zasady zachowania w grupie i wiedział kiedy ich przestrzegać. Pozytywny jest efekt, że potrafił w większym stopniu kontrolować swoje odruchy. W sytuacjach konfliktowych coraz częściej reagował adekwatnie szukając pomocy u dorosłych. Zainteresowanie matki postępami syna i poświęcenie mu większej uwagi wzmocniło więź emocjonalną między nimi, co wpłynęło na poprawę zachowania chłopca.

Mateusz zrozumiał i starał się przestrzegać zasad dobrego zachowania, wiedział że normy społeczne obowiązują jego samego.

Zachowanie chłopca w domu też uległo poprawie, jest posłuszny wobec matki oraz dziadków, na podwórku podporządkowuje się przyjętym zasadom.

Należy mieć nadzieję, że z czasem zmieni się jego stosunek do ogólnie przyjętych norm postępowania i odpowiedzialnego wypełniania pełnionych w przyszłości ról i funkcji społecznych w kolejnych latach już w szkole.

LITERATURA

1. A. Kozłowska- ,,Jak pomóc rodzicom kochanego, ale nieznośnego dziecka?”,Wydawnictwo Akademickie,,Żak” ,Warszawa 2005

2. A. Kozłowska- ,,Zaburzenia emocjonalne dzieci w wieku przedszkolnym” WSiP ,Warszawa 1989

3. H. Nartowska - ,,Wychowanie dziecka nadpobudliwego”, Nasza Księgarnia, Warszawa 1994.

§ 8 ust.2 pkt 4 lit. e

,,wykonanie zadań na rzecz oświaty, pomocy społecznej lub postępowanie w sprawach nieletnich we współpracy z innymi osobami, instytucjami samorządowymi lub innymi podmiotami”

OPIS I ANALIZA

Współpraca ze środowiskiem lokalnym jest bardzo ważna w pracy przedszkola, dlatego dużą wagę poświęcam na poszukiwanie wciąż nowych form umożliwiających poszerzenie kontaktów ze społecznością lokalną, instytucjami kulturalno- oświatowymi oraz organizacjami społecznymi.

Realizując zadania na rzecz oświaty i pomocy społecznej aktywnie i systematycznie współpracuję z innymi osobami i instytucjami. Współpraca ta wytycza kierunek moich działań w planowaniu pracy jako nauczyciela.

Działania te mają na celu:

• poszerzenie kontaktów z instytucjami działającymi na rzecz edukacji i pomocy społecznej,

• wymianę doświadczeń z innymi osobami,

• umiejętne korzystanie z doświadczeń innych,

• wzbogacenie własnego warsztatu pracy,

• wzrost aktywności , kreatywności, nabycie nowych umiejętności,

• rozwiązywanie problemów dotyczących wychowanków,

• promocja placówki w środowisku lokalnym.

Opiekun praktyk studenckich

W celu promocji naszego przedszkola realizujemy różnorodne zadania wpływające na poszerzenie zakresu działań naszej placówki. Jednym z tych działań jest nawiązanie współpracy z Wyższymi Uczelniami i pomoc w przygotowaniu studentów do wykonywania zawodu nauczyciela. W ciągu swojej pracy pedagogicznej wiele razy byłam opiekunem praktyk studenckich. Były to studentki z Wyższej Szkoły Humanistycznej w Pułtusku( p. Izabela K.), Uniwersytetu Warszawskiego w Warszawie (p. Małgorzata K.), Wyższej Szkoły Społeczno-Ekonomicznej w Warszawie (p. Wioleta C.), Kolegium Nauczycielskiego w Płocku ( p. Małgorzata J.), Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu (p. Renata R.).Chcąc zapoznać przyszłe nauczycielki ze sposobem pracy w grupie przedszkolnej, pokazać ciekawe metody i formy pracy prowadziłam zajęcia pokazowe. Oto tematy niektórych z nich:

• ,,Kosmiczne podróże dla małych i dużych”- zastosowanie elementów dramy,

• Metoda Dobrego Startu- ,,Krasnoludki”,

• Wesoła Matematyka- wykorzystanie elementów metody E. Gruszczyk - Kolczyńskiej,

• Zestaw ćwiczeń gimnastycznych według C. Orffa,

• ,,Noworoczna choinka”-wykonywanie ozdób choinkowych wybraną techniką plastyczną.

Mam nadzieję, że obserwacja prowadzonych przeze mnie zajęć pozwoliła moim praktykantkom na zdobycie szeregu nowych doświadczeń, praktycznych umiejętności, potrzebnych w pracy z dziećmi w przedszkolu. Starałam się pokazać różnice w pracy z dzieckiem zdolnym i mającym trudności. Podczas odbywania praktyk zapoznałam studentki z funkcjonowaniem przedszkola, obowiązującą dokumentacją, programem własnym. Następnie umożliwiłam im prowadzenie zajęć, służąc pomocą w przygotowaniu scenariuszy. Wszystkie zajęcia wspólnie omawiałyśmy wyciągając wnioski z zastosowanych metod i form pracy. Mam nadzieję, że wskazówki okazały się pomocne i pomogły w wzbogaceniu warsztatu pracy młodych nauczycielek.

Efekty podjętych działań:

• umiejętne przekazywanie wiedzy i doświadczenia;

• udostępnienie własnego warsztatu pracy dla studentów praktyk studenckich;

• umożliwienie słuchaczkom prowadzenie zajęć dydaktycznych oraz wspólne dokonywanie analizy konspektów, udzielanie wskazówek pohospitacyjnych;

• osobista motywacja do doskonalenia własnego warsztatu pracy, właściwej prezentacji własnych umiejętności.

Edukacja czytelnicza

Dbając o rozwój zainteresowań czytelniczych wychowanków, starałam się czas wolny wypełnić im kontaktami z książką. Pomocne w tym stały się wyjścia do biblioteki. Wspólnie z jej pracownikami pragnęłam zaszczepić w dzieciach chęć do czytania, wzbogacić wiedzę i przeżycia poprzez ciągły kontakt z literaturą dziecięcą. Aktywizowałam procesy mowy i myślenia, pobudzałam wyobraźnię. Kontakt z książką był także okazją do uczenia się poszanowania jej i do wyrabiania przekonania, że jest źródłem ciekawych przeżyć, wiedzy i rozrywki.

Podczas spotkań w bibliotece dzieci poznawały sylwetki pisarzy i poetów, słuchały recytowanych wierszy, brały udział w zgaduj- zgadulach, dotyczących ich ulubionych bohaterów baśniowych. Systematyczny kontakt z książką przyczynił się do ukształtowania umiejętności uważnego słuchania. Zauważyłam,że starannie dobrana literatura obudziła wrażliwość estetyczną dzieci oraz zachęciła do podejmowania różnych form twórczości. Każde wyjście do biblioteki dawało dzieciom możliwość wypożyczenia książki do domu, gdzie mogła być czytana z rodzicami. W przedszkolu zaś,zorganizowałam kącik książki , który sukcesywnie był doposażany w nowe pozycje w zależności od omawianej tematyki kompleksowej.

Efekty podjętych działań:

• rozbudzanie wyobraźni i zainteresowań czytelniczych;

• poszerzenie zasobu czynnego słownika dzieci;

• uwrażliwienie na piękno ojczystej mowy;

• poznanie Biblioteki Miejskie a w szczególności działu dziecięcego;

• nauka właściwego kontaktu z książką.

Edukacja kulturalno- oświatowa

Pogłębiając wiedzę i umiejętności w zakresie zaspakajania potrzeb kulturalnych dzieci nawiązałam współpracę z Domem Kultury oraz Ogniskiem Pracy Pozaszkolnej. Współpraca była efektywna i polegała między innymi na uczestnictwie dzieci w spektaklach teatralnych. Każdego roku braliśmy udział w przeglądzie teatrzyków ,, Kwiecień Plecień”, przygotowanych przez starszych kolegów z różnych miast naszego województwa. Dzieciom pozwalało to na obcowanie ze sztuką i pięknym słowem literackim. Możliwość bezpośredniego odbioru sztuki niesie ze sobą ogromny ładunek emocjonalny co widać podczas spontanicznych reakcji dzieci w czasie trwania spektaklu. Wielokrotnie brały udział w konkursach plastycznych np. ,,Barwy jesieni”,prezentując swoje prace i niejednokrotnie zdobywając główne nagrody lub wyróżnienia. Miały również wiele okazji do oglądania prac malarskich i rzeźbiarskich innych artystów .Chętnie uczestniczyły w konkursach recytatorskich prezentując swoje umiejętności. Kierownictwo Domu Kultury zapraszało również nasze dzieci na prezentacje zespołów tanecznych, które przygotowywały tańce ludowe, towarzyskie, nowoczesne. Słuchały koncertów muzycznych zespołów dziecięcych, brały udział w zabawach tanecznych. Uczestniczyły w spotkaniach z ciekawymi ludźmi, oglądały filmy dla dzieci.

Efekty podjętych działań:

• nabywanie umiejętności właściwego zachowania się w miejscach publicznych;

• podejmowanie działań na rzecz środowiska lokalnego;

• przygotowanie programów artystycznych dla szerszego grona;

• kontakty dzieci ze sztuką w różnych formach(spektakle teatralne, koncerty muzyczne, wystawy prac plastycznych, grupy taneczne,bajki i filmy);

• eksponowanie własnych prac plastycznych i innych umiejętności artystycznych dla środowiska lokalnego.

Edukacja zdrowotna

Okres przedszkolny szczególnie sprzyja promocji zdrowia fizycznego ze względu na wpływ aktywności ruchowej na dziecko. Systematycznie dostarczana wiedza o zdrowiu kształci czynne postawy wobec zdrowia i bezpieczeństwa.

Wraz z rozwojem dziecka i jego usamodzielnianiem, musimy coraz bardziej się liczyć z koniecznością wyposażenia go w umiejętność przewidywania zagrożeń, unikania ich, a jeśli już zaistnieją - zdolności radzenia sobie w trudnych sytuacjach. Świadoma tych priorytetów postanowiłam w ramach swojej działalności wychowawczo- dydaktycznej wyjść na przeciw problemom związanym z tym tematem i poprzez różne formy realizacji podnieść poziom świadomości dzieci.

Chciałam, aby moi wychowankowie mieli bezpośredni kontakt z ludźmi, którzy na co dzień zajmują się tą tematyką. Stąd pomysł na podjęcie współpracy z Komendą Powiatową Policji.

Współpraca polegała między innymi na organizowaniu cyklicznych spotkań z funkcjonariuszami policji,prowadzonych w różnych okolicznościach np.:na placu przedszkolnym z udziałem psa tropiącego, w budynku ( prelekcja filmów, slajdów),na placu i budynku policji, podczas których realizowane były zadania profilaktyczne dotyczące bezpieczeństwa dzieci w przedszkolu i poza nim.

Efektem zajęć było:

• nabywanie umiejętności postępowania w razie zagubienia się rodzicom;

• przyswojenie zasad postępowania z nieznanymi psami oraz nabycie umiejętności właściwego zachowania się podczas domniemanego ataku psa;

• opanowanie wybranych znaków drogowych i kilku podstawowych zasad ruchu drogowego;

• zapamiętanie numerów alarmowych;

• poznanie funkcjonariuszy policji, ich pracy i nabycia do nich właściwego stosunku-zaufania i śmiałości;

• uświadomienie różnych niebezpieczeństw grożących dzieciom na podwórku , w domu.

Uwieńczeniem tego stał się międzygrupowy konkurs dotyczący bezpieczeństwa, którego byłam inicjatorką.

Dzieciństwo jest tym okresem w życiu człowieka, w którym kształtują się jego postawy determinujące aktualne i przyszłe zachowania dotyczące zdrowia. Utrwalone wówczas przyzwyczajenia i nawyki decydują o jego późniejszym stylu życia. Wiek przedszkolny jest bardzo ważnym etapem kształtowaniu prozdrowotnych wyborów dziecka oraz jego stosunku do środowiska, wobec którego będzie w przyszłości podejmować decyzje. Budowanie świadomości prozdrowotnej poprzez edukację oznacza nie tylko wzbogacanie wiedzy o zdrowiu, ale i odpowiedzialności za własne zdrowie. Ważne jest, aby dzieci wiedziały, że dobry stan zdrowia warunkuje dobre samopoczucie, większą odporność organizmu oraz umożliwia systematyczne uczęszczanie do przedszkola, a także ułatwia zabawę i naukę.

W celu promowania zdrowia nawiązałam współpracę z pracownikami Stacji Sanitarno- Epidemiologicznej, efektem której był udział w powiatowej imprezie nawołującej do zdrowego stylu życia, Marsz Zdrowia pod hasłem ,,Twoje zdrowie w twoich rekach”, ,,Krew darem życia”, ,,Inwestuj w zdrowie”.Wspólnie z dziećmi przygotowywałam hasła, emblematy, stroje promujące zdrowie. Moja współpraca dotyczyła również wdrażania programów dotychczasowym zdrowia np.: ,,Czyste powietrze wokół nas”. Korzystam często z proponowanych filmów, płyt CD, ulotek i broszur. Dzieci często przystępowały do konkursów plastycznych dotyczących tematyki zdrowia, m.in. ,,Dzień zdrowia dziecka”.Ponadto organizuję i prowadzę międzygrupowe konkursy wiedzy o tematyce zdrowotnej: ,,Witaminki”, ,,Nasze zdrowie”.

Jako wychowawca troszczę się o stan zdrowia wychowanków. W porozumieniu z pielęgniarką promuję zdrowy styl życia w przedszkolu. Organizuję pogadanki wśród dzieci. Staram się, aby w roku szkolnym odbyło się co najmniej jedno spotkanie z pielęgniarką. Dzięki współpracy mogę na bieżąco kontrolować stan zdrowia i czystość dzieci, w porę zapobiegać pojawiającym się problemom.

Bezpieczeństwo dzieci jest dla nauczycielki przedszkola najważniejszym celem. Z uwagi na to, że dzieci w domu pozostawione same sobie często są sprawcami i ofiarami pożarów, uznałam za bardzo ważne, podkreślenie rangi informacji dotyczących zagrożeń przeciwpożarowych.

Należy również pamiętać, ze więź z przyrodą to lepsze zdrowie i życie dla nas wszystkich. Nasze dzieci i dzieci naszych dzieci muszą oddychać czystym powietrzem, pić zdrową wodę, jeść prawdziwą sałatę, bez ołowiu i genetycznych manipulacji. Aby wszystko stało się faktem, w pracy z dziećmi w przedszkolu organizuję różne akcje mające na celu dostarczenie wiedzy na temat środowiska i jego wpływu na zdrowie człowieka. Wykorzystuję fakt, iż jestem opiekunem koła LOP działającym przy Miejskim Przedszkolu nr1 i współpraca daje mim możliwości prowadzenia kącika ekologicznego, brania udziału w wielu konkursach plastycznych. Na zakończenie każdego cyklu zajęć prowadzonych z dziećmi, przedszkolaki zobowiązują się do podjęcia pewnych, bardzo prostych i realnych działań, które wpłyną na ochronę środowiska i poprawę życia i zdrowia.

Efekty podjętych działań:

• promowanie zdrowego i aktywnego trybu życia;

• wzbogacanie wiedzy na temat środowiska i jego wpływu na zdrowie człowieka;

• wychowanie dla bezpieczeństwa podjęte we współpracy z Komendą Powiatową Policji, Ochotniczą Straż Pożarną.

Edukacja regionalna

Poznawanie rodzinnej miejscowości i jej okolic powinno odbywać się od wczesnego dzieciństw przy wykorzystaniu odpowiednich metod, form pracy i treści dostosowanych do rozwoju psychofizycznego i intelektualnego odbiorców. Realizując problematykę dziedzictwa kulturowego w regionie Mazowsza skupiłam uwagę na rozbudzaniu naturalnej wrażliwości dzieci poprzez kontakt z wytworami kultury, sztuki i techniki czy też obserwowanie zjawisk, procesów zachodzących w najbliższym otoczeniu. Wymagało to realizowania zajęć poza murami przedszkola. Wykorzystałam możliwości środowiska lokalnego, nawiązując współpracę z ciekawymi ludźmi oraz Muzeum Wsi mazowieckiej w Sierpcu. Często byłam inicjatorką wycieczek do Skansenu, Ratusza.

Edukacja regionalna wprowadzała dziecko w żywy, prawdziwy świat, pełen emocji, piękna, doświadczeń i odkryć. W bliskim kontakcie dzieci poznawały świat kolorów, zapachów, dźwięków.

Wraz z wychowankami uczestniczyliśmy w prezentacji prac twórców ludowych mających na celu przybliżenie dzieciom obrzędy i zwyczaje związane ze świętami Bożego Narodzenia, Świętami Wielkanocnymi, Andrzejkami. Były to działania:

• udział w obrzędach i tradycjach ludowych, nauka przyśpiewek: ,,Czary mary nie do wiary”, ,,Walentynki”;

• wycieczki do Skansenu- ,,Poznaję mój region”,zwiedzanie domostw, dorobku kultury, architektury, tradycji;

• warsztaty rękodzieła w Muzeum Wsi Mazowieckiej i Ratuszu ,,Marzanna”, ,,Gaik”, Palma Wielkanocna”, Ozdoby choinkowe”;

• turniej wiedzy między starszymi grupami ,,Co wiemy o Mazowszu?”;

• zwiedzanie wystaw prac twórców ludowych ( rzeźba, malarstwo, malarstwo na szkle) w Muzeum Wsi Mazowieckiej i Domu Kultury;

Dzięki tym działaniom dzieci poznały obrzędy i zwyczaje jakie panowały dawniej, prezentowały swoje umiejętności plastyczne a także swoją wiedzę. Wyrabiały właściwe nawyki obcowania ze sztuką. Uczyły się odpowiedniego zachowania w miejscach publicznych. Zgromadzone doświadczenia stały się bogatym materiałem do rozmów. Pomogły dzieciom lepiej poznać swoje korzenie i współuczestniczyć w kultywowaniu i tworzeniu tradycji.

Efekty podjętych działań:

• organizowane wycieczki i działania dały możliwość tworzenia naturalnych sytuacji edukacyjnych z zakresu edukacji regionalnej;

• dzieci poznały zabytki kultury regionalnej, architektury, tradycję, obrzędy kulturowe;

• wizyty w Muzeum wzmocniły poczucie tożsamości narodowej i kulturowej dzieci.

Pomoc psychologiczno- pedagogiczna

W swojej pracy pedagogicznej wielokrotnie spotykałam się z dziećmi, u których podczas wstępnych już obserwacji widać, że potrzebują pomocy z powodu specyficznych potrzeb edukacyjnych. Z doświadczenia wiem, że dużą rolę w ukształtowaniu dziecka odgrywa nauczyciel, który powinien pomóc w korygowaniu błędów wychowawczych, dydaktycznych, przystosowaniu do grupy. Od tego, czy to zrobimy i jak to zrobimy zależy w dużej mierze przyszłe życie dziecka.

Do przedszkola trafia coraz więcej dzieci z trudnościami w nauce i trudnościami wychowawczymi. Miałam sposobność pracy z dzieckiem z upośledzeniem u w stopniu umiarkowanym od piątego roku życia do ósmego, ponieważ było odroczone od podjęcia obowiązku szkolnego. Moja codzienna praca z dziewczynką w przedszkolu wspierana fachową pomocą przez pracowników Poradni Psychologiczno- Pedagogicznej dotyczyła pomocy dziecku w zaaklimatyzowaniu się w grupie rówieśników oraz wielopłaszczyznowej stymulacji rozwoju.

W ramach współpracy zapoznałam rodziców z funkcją, jaką pełni poradnia. Utrzymuję stały kontakt z psychologiem, pedagogiem i logopedą. Dzieci miały możliwość uczestniczenia w badaniach specjalistycznych na terenie przedszkola. Zapewniłam bezpośredni dostęp rodziców do pełnej informacji o dziecku, zachęcałam do uczestniczenia z dziećmi w zajęciach terapeutycznych na terenie poradni oraz do dzielenia się informacjami pozyskanymi od specjalistów.

Dzięki współpracy uzyskałam pomoc specjalistyczną, działania doradcze, wymianę doświadczeń z pracy dydaktyczno- wychowawczej podczas spotkań ze specjalistami.

Wskazówki, jakie otrzymałam od pracowników poradni dotyczyły:

• pomocy dzieciom mającym wyraźną wadę wymowy;

• określania adekwatnych form pomocy pedagogiczno- psychologicznych dzieciom w trudnych przypadkach diagnostycznych;

• problemów edukacyjnych, terapeutycznych i wychowawczych występujących w grupie przedszkolnej;

• dzielenia się wiedzą i praktycznymi umiejętnościami interpersonalnymi oraz terapeutycznymi w pracy pedagogicznej.

Efekty podjętych działań:

• dzieci poddawane są specjalistycznym badaniom;

• systematycznie odbywają się spotkania specjalistów PPP z rodzicami na zebraniach grupowych, indywidualnie w przedszkolu;

• praca z dziećmi o specjalnych potrzebach edukacyjnych według wskazówek PPP przynosi usprawnienie deficytów rozwojowych;

• moja wiedza uzyskana od specjalistów PPP jest sukcesywnie wzbogacana o nowe wskazówki do pracy z dziećmi z dysfunkcjami rozwojowymi.

Przygotowanie do podjęcia nauki szkolnej

Start w szkole ma ogromne znaczenie dla całego życia dziecka. Dlatego warto przygotować ten początek już wcześniej,w czasie pobytu dziecka w przedszkolu dbając o jego dojrzałość szkolną.

Dojrzałością szkolną nazywane jest ,,osiągnięcie przez dzieci takiego poziomu rozwoju fizycznego, społecznego i psychicznego, które czyni je wrażliwym i podatnym na systematyczne nauczanie i wychowanie w szkole podstawowej”.

Dbając o to, aby pierwsze kroki w szkole moi wychowankowie stawiali pewnie wyrabiałam u nich przekonanie, że to czego będą wymagali od nich nauczyciele, rodzice jest na ich siły, potrafią pokonać trudności. Wiedziałam, że od charakteru nastawienia zależy, czy dziecko z radością oczekuje pierwszego dzwonka, czy też odczuwa przed nim lęk. Zdając sobie sprawę, jak istotne jest współdziałanie przedszkola i szkoły podjęłam wiele działań. Aby złagodzić stres adaptacyjny, wywołany przejściem z przedszkola do nowego środowiska jakim jest szkoła, a także przygotować dziecko do radosnego podejmowania roli ucznia, systematycznie współpracuję ze szkołami sierpeckimi:Szkołą Podstawową nr 2, Szkołą Podstawową nr 3.

Efektem współpracy było:

• opracowanie planu współpracy ze szkołą;

• zwiedzanie szkoły;

• oglądanie lekcji w szkole;

• zaproszenie pierwszaków do przedszkola i udział w przedstawieniu przygotowanym dla nich pt:,,Witajcie pierwszaki”;

• uczestnictwo dzieci z przedszkola w spotkaniach integracyjnych organizowanych przez szkoły;

• udział w konkursach plastycznych, spartakiadach;

• obejrzenie przez dzieci programów artystycznych przygotowanych przez kolegów ze szkoły tj.: ,,Liga Europejska”, Regiony naszego kraju”, ,,Liga Barw”, przedstawienia-,,Kopciuszek”, ,,Mało brakowało”;

• zwiedzanie wystaw twórczości dzieci.

Wszystkie dzieci lubią takie spotkania, niektórzy mają możliwość zobaczenia się z dawnymi kolegami czy rodzeństwem, a ja okazję do spotkania z wychowankami oraz do wymiany doświadczeń z nauczycielami ze szkoły.

Jestem przekonana, że te wizyty w szkole ułatwią dzieciom przedszkolnym przekroczenie jej progu i będą miłym wspomnieniem.

Efekty podjętych działań:

• dzieci miały możliwość oswojenia się z nowym środowiskiem i nabrania pewności siebie;

• poznały budynek szkoły, nauczycieli, przyszłych kolegów;

• nauczyły się właściwego zachowania w nowych miejscach i sytuacjach;

• zdobyły nowe doświadczenia, które wpłynęły na pozytywny obraz nowego otoczenia.

Edukacja teatralna

Zabawa w teatr jest jednym ze sposobów wychowywania i nauczania dzieci. Daje możliwość spontanicznej współpracy z rówieśnikami, oderwania od rzeczywistości. Rozwija umiejętność współdziałania, podporządkowania się i obcowania z innymi. Dzięki kontaktom ze sztuką dziecko rozwija myślenie, inteligencję, wyobraźnię, poznaje skutki zachowań bohaterów, wnika w ich przeżycia. Dziecko styka się z normami społecznymi, wartościami, bohaterami pozytywnymi i negatywnymi.

Wczesne kontakty ze sztuką zachęcają do własnej twórczości. Małe dziecko śpiewa, tańczy, gra, ponieważ ma taką potrzebę.

Rozwijając te naturalne potrzeby dzieci proponowałam im wiele zabaw i gier pantomimy i dramy: ,,Przedstaw się ciałem”, ,,Lustro”, ,,Teatr zmiany”.Przez trzy lata realizowałam program własny ,,Zabawa w teatr” dzięki temu zgromadziłam wiele eksponatów do kącika teatralnego: pacynki, kukiełki, maski, rekwizyty. Co roku opracowuję scenariusz bajki lub przedstawienia artystycznego składającego się z wierszy dla dzieci. Następnie dzieci przedstawiają przygotowany program członkom rodziny lub na konkursach. Miałam okazję wraz z wychowankami uczestniczyć w Międzyprzedszkolnym Konkursie Małych Form Scenicznych w Miejskim Przedszkolu nr 2, w Rejonowym Przeglądzie Recytatorskim w Szkole Podstawowej w Goleszynie, który odbył się pod patronatem Teatru Dramatycznego w Płocku.

Podczas wizyty w Przedszkolu nr 2 dzieci miały możliwość bezpośredniego kontaktu z aktorką Barbarą Zielińską, która była gościem na tej uroczystości. W ciekawy sposób opowiadała o swojej pracy, zademonstrowała ćwiczenia dykcji, pokazała sposoby charakteryzacji.

Organizowałam również wiele wyjazdów do Teatru Dramatycznego w Płocku im. Jerzego Szaniawskiego na spektakle m.in.: ,,Jaś i Małgosia”, ,,Czerwony Kapturek”, ,,Przygody Koziołka Matołka”, ,,Królewna Śnieżka”.W programie było również zwiedzanie kulisów teatru, rozmowa z aktorami.

Wszystkie te działania sprawiły, że dzieci samodzielnie podejmowały zabawy w teatr, poprzez różne formy aktywności twórczej rozwijały uzdolnienia artystyczne.

Efekty podjętych działań:

• częsty udział dzieci w spektaklach teatralnych;

• poznanie Teatru Dramatycznego w Płocku;

• podejmowanie spontanicznych zabaw w teatr z wykorzystaniem zgromadzonych rekwizytów;

• zdobywanie nowych umiejętności ;

• popularyzacja form teatralnych wśród dzieci;

• rozbudzanie zainteresowań sztuką i teatrem.

§ 8 ust. 2 pkt 4 lit. f

,, uzyskanie innych znaczących osiągnięć w pracy

zawodowej”

OPIS I ANALIZA

W mojej pracy w przedszkolu zawsze największą radość sprawiały mi sukcesy wychowanków. Cieszę się razem z nimi, gdy zostaną docenione ich wysiłki, zawsze zachęcam dzieci do udziału w różnorodnych konkursach gdzie będą miały szansę na ujawnienie swoich talentów i zainteresowań.

Konkursy plastyczne

Sukcesy moich wychowanków są najczęściej z obszaru edukacji plastycznej. Dzieci chętnie podejmują tą działalność. Dużo czasu poświęcamy jej również na prowadzonym przeze mnie kółku plastycznym. Wykorzystuję zatem naturalną skłonność swoich wychowanków i rozwijam ich twórczy potencjał. Proponuję im ciekawe tematy, dużo rysują, projektują, robią coś przestrzennego ,,z niczego”, rysują mapy, plany wykorzystując swoją wyobraźnię i orientację przestrzenną. Chętnie kleją modele a na spacerze szukamy kształtów w chmurach, układzie gałęzi drzew, i innych elementów otoczenia. Przeglądamy albumy malarstwa, fotografii, odwiedzamy wystawy. Mają swobodny dostęp do dobrych kredek, farb i miejsce wydzielone do swobodnej działalności. W efekcie powstają interesujące prace, które eksponuję w naszej sali, obdarowujemy nimi gości i tworzymy wystawy dla rodziców. Włączamy się chętnie do różnych konkursów plastycznych organizowanych przez inne placówki oświatowe na terenie miasta, województwa, kraju. Dzieci zdobywały uznane miejsca i nagrody.

Oto niektóre z nich:

II miejsce dla Marty S. dz. 6 lat

,,Karta Bożonarodzeniowa - rękodzielnicza”

OGNISKO PRACY POZASZKOLNEJ SIERPC-2003

praca plastyczna

I miejsce dla Martyny K. dz. 6Lat

W I Konkursie Recytatorsko- Plastycznym

,, Świat w oczach dziecka”

pt. ,,Czas Wigilii- czas miłości i radości „

OGNISKO PRACY POZASZKOLNEJ SIERPC-2004

w kategorii- praca plastyczna

III miejsce dla pracy zbiorowej

W III regionalnym konkursie plastycznym

,,Cztery Pory Roku

JESIEŃ”

Ł ĄCK 2004

II miejsce dla Katarzyny G. dz. 6 lat

W Konkursie Plastyczno- Recytatorskim

,,Świat o oczach dziecka”

pt. ,,Dziecięce marzenia”

OGNISKO PRACY POZASZKOLNEJ SIERPC-2007

w kategorii- praca plastyczna

Wyróżnienie dla pracy zbiorowej dzieci 5 letnich

W VII Ogólnopolskim Konkursie Plastycznym

,,Tradycje wielkanocne”

PŁOCKI OŚRODEK KULTURY I SZTUKI- 2009

I nagroda dla Oliwi O. dz. 5Lat.

W konkursie plastycznym

,, Przyroda twój przyjaciel-

Zwierzęta chronione Mazowsza”

LIGA OCHRONY PRZYRODY przy współpracy z

MIEJSKIM OŚRODKIEM ZOOLOGICZNYM

PŁOCK -2009

II miejsce dla Julii P. dz.6 lat.

W konkursie plastycznym

Pozwólmy ptakom mieszkać obok nas

,,Obserwacja ptaków z podwórka”

LIGA OCHRONY PRZYRODY przy współpracy

TOWARZYSTWA NAUKOWEGO PŁOCKIEGO- 2009

Wyróżnienie dla Martyny S. dz. 6 lat

III miejsce dla Julii P. dz. 6 lat

I miejsce dla Olgi N. dz. 6. lat

W konkursie plastycznym

,,Przyroda wokół nas- świat zwierząt”

OGNISKO PRACY POZASZKOLNEJ SIERPC- 2009

I miejsce dla Natalii W. dz. 6 lat

W II konkursie plastycznym

,,Barwy jesieni”

DOM KULTURY W SIERPCU- 2009

II miejsce dla Patrycji L. dz. 6 lat

W konkursie plastycznym

,,W krainie bajek”

OGNISKO PRACY POZASZKOLNEJ -2008

Efekty podjętych działań:

• kształtowanie w dzieciach poczucia własnej wartości i zadowolenia z dobrze wykonanego zadania;

• wyzwalanie u dzieci postawy twórczej , radości ze wspólnych osiągnięć;

• godne reprezentowanie placówki w środowisku lokalnym.

Konkursy recytatorsko- plastyczne

Od niepamiętnych czasów poezja jest ważnym czynnikiem kształtującym osobowość dziecka. Za jej pośrednictwem dziecko wkracza w świat sztuki. Obcowanie z poezją to sposób na poszerzenie słownictwa, rozwój osobowości dziecka, naukę kulturalnego spędzenia czasu,wyciszenie, rozwijanie zainteresowań a przede wszystkim wyobraźni.

Poezja to niezwykły świat. Dobrze dobrana może być źródłem wiedzy, może bawić, uwrażliwiać. Rozbudzanie zainteresowań poezją dziecięcą to jedno z najważniejszych zadań jakie postawiłam sobie w pracy z dziećmi. W efekcie moich oddziaływań wychowankowie opanowują teksty wierszy, wyrażają własne emocje poprzez ekspresję słowną. Zapewniam im możliwość eksponowania swoich umiejętności recytatorskich i plastycznych przed szerszą publicznością i czerpanie satysfakcji z własnych osiągnięć.

I miejsce dla Jana D. chł. lat 6

W konkursie Recytatorsko- Plastycznym

,,Świat w oczach dziecka”

pt. ,,Czas Wigilii, czas miłości i radości”

OGNISKO PRACY POZASZKOLNEJ SIERPC- 2004

Wyróżnienie dla zespołu dzieci 5 letnich

W Rejonowym Przeglądzie Recytatorskim

,,Poeci kochają dzieci”

SZKOŁA PODSTAWOWA W GOLESZYNIE- 2005

II nagroda dla Zuzanny L. dz. 6 lat

W konkursie plastyczno- recytatorskim

,,Świat w oczach dziecka”

pt. ,,Dziecięce marzenia”

OGNISKO PRACY POZASZKOLNEJ SIERPC- 2007

III miejsce dla Klaudii CH. dz. 6 lat

W konkursie recytatorsko- plastycznym

,,W krainie bajek”

OGNISKO MPRACY POZASZKOLNEJ SIERPC- 2009

Efekty podjętych działań:

• dzieci nabywały umiejętności prezentowania swoich uzdolnień recytatorskich przed szerszym gronem;

• czerpały inspirację z dzieła literackiego do podjęcia działalności plastycznej;

• zaprezentowały ciekawe prace plastyczne wykonane różnymi technikami plastycznymi.

Konkursy muzyczno - plastyczne

Wprowadzenie dziecka w świat muzyki to jeden z podstawowych elementów pracy przedszkola. Muzyka wpływa na nasze nastroje, rozwój emocjonalny i estetyczny. Zajęcia muzyczno- ruchowe jakie realizuję z dziećmi doprowadzają do umiejętności samodzielnego, twórczego działania. Stają się źródłem inspiracji do wspólnych zabaw i życia muzyką. Staram się na co dzień pokazywać wartości i przyjemności jakie niesie ze sobą obcowanie z muzyką. Mając na uwadze przedstawione walory muzyki podejmowałam wiele różnorodnych działań polegających na rozwijaniu muzycznych kompetencji dzieci. Zachęcałam do aktywnego udziału w różnego rodzaju formach muzycznych tj. śpiew, próby gry na instrumentach, tworzenie muzyki, ruch przy muzyce, słuchanie muzyki. Równocześnie mobilizowałam wychowanków do prezentowania swoich zdolności przed szerszą publicznością.

Dzieci wielokrotnie występowały na uroczystościach przedszkolnych, klasowych, i w szerszym środowisku. Od lat uczestniczyłam ze swoimi wychowankami w ,,Hufcowym Sierpeckim Kolędowaniu”, ,,Przeglądzie Piosenki Religijnej”,,Ogólnopolskim Festiwali Piosenki o Zdrowiu”.Ponadto zachęcałam dzieci do udziału w konkursach organizowanych przez inne przedszkola i instytucje.

,,Czerwony Kapturek poznaje uroki ziemi ojczystej”

Przedszkole nr 4- Sierpc 2006

konkurs muzyczno- plastyczny

,,W baśniowej podróży Czerwonego Kapturka po krajach

Unii Europejskiej”

Przedszkole nr 4 Sierpc- 2007

konkurs muzyczno- plastyczny

plastyczno- muzyczny

,,Czerwony Kapturek w czterech porach roku”

Przedszkole nr 4 Sierpc- 2009

konkurs muzyczno- plastyczny

Wyróżnienie dla zespołu tanecznego dzieci 6 letnich

W Dziecięcym Festiwalu Teatru, Piosenki i Tańca

Dom Kultury w Sierpcu- 2006

I miejsce dla zespołu wokalnego dzieci 6 letnich

W XVII Dziecięcym Festiwalu Teatru, Piosenki i Tańca

,,Kwiecień - Plecień”

Dom Kultury Sierpc- 2009

Dzieci biorące udział w wymienionych konkursach otrzymały wyróżnienia, podziękowania za udział, nagrody rzeczowe i dyplomy.

Efekty:

• dzieci miały możliwość integracji z rówieśnikami z innych przedszkoli podczas wspólnych zabaw wokalno- plastyczno- tanecznych;

• rozwijały różne formy twórczości wykorzystując różne formy ekspresji;

• czerpały radość z wykonanej działalności.

Konkursy sportowe

Zabawa i sport posiadają istotne znaczenie pedagogiczne, ponieważ przyczyniają się do ogólnego rozwoju dzieci i wspierają jego aktywność. Dają różnorodne możliwości kontaktu z rówieśnikami, ustalania reguł gry, zawierania porozumień, uczenia się od innych i z innymi.

Wykorzystując zabawy ruchowe w pracy z dziećmi miałam na uwadze nie tylko kształcenie typowo sportowych umiejętności, lecz raczej wychodzenie

naprzeciw ich potrzebom i zainteresowaniom. Wielokrotnie przygotowywałam swoich wychowanków do konkursów sprawnościowych jak i sportowych. Sprawiało im to wiele radości. Z dużym zaangażowaniem dzieci wykonywały wiele ćwiczeń w formie zabawowej. W trakcie przebiegu konkurencje wywoływały ogromne emocje. Zwykle zdobywały nagrodzone miejsca, otrzymywały dyplomy i wyróżnienia.

Wyróżnienie dla zespołu sportowego

W Letniej Sportowej Olimpiadzie Międzyprzedszkolnej

PRZEDSZKOLE NR 4 - SIERPC 2005

II miejsce dla 10 osobowego zespołu

W Mikołajkowym Turnieju Zabaw

SZKOŁA PODSTAWOWA NR 2 W SIERPCU- 2004

I miejsce dla zespołu 10 osobowego

W Wiosennym Turnieju Zabaw

SZKOŁA PODSTAWOWA NR 2 W SIERPCU- 2009

I miejsce dla Kuby Ż. chł. 6 lat

W biegach o puchar marszałka województwa mazowieckiego

Adama Struzika

Sierpecki stadion- 2009

Tytuł ,,Sportowiec 6 latków „dla zespołu 10 osobowego

W VII Turnieju Przedszkolaków

W SZKOLE PODSTAWOWEJ NR 2 W SIERPCU -2010

Efekty:

• dzieci rozwijały siłę fizyczną, zręczność i orientację przestrzenną,

• odnajdowały swoje miejsce w grupie rówieśniczej ,

• nauczyły się rozumienia reguł gier i akceptowania ich,

• potrafiły czerpać radość z wygranej i dzielić nią się z innymi.

Konkursy wiedzy

Współczesny świat stwarza wiele zagrożeń dla przyrody i środowiska , w którym żyjemy a co za tym idzie i dla samego człowieka. Chcąc temu przeciwdziałać należy już w przedszkolu kształtować świadomość środowiskową, wtedy wychowanie przyrodnicze będzie efektywne i przyniesie oczekiwane rezultaty w postaci prawidłowych zachowań wobec przyrody.

Treści ekologiczne dla moich wychowanków są bardzo bliskie. Poruszamy je systematycznie. Wszystkie dzieci z grupy 6 letniej od dwóch lat są członkami przedszkolnego koła LOP, co za sobą niesie odpowiedzialność za środowisko. Miały one wile okazji do zaprezentowania swoich wiadomości w czasie konkursów wiedzy, do których przystąpiły z ochotą.

Grupa 4 osobowa dzieci 5 letnich

W konkursie o tematyce ekologicznej

,,Choć przedszkolak jest nieduży, to przyrodzie wie jak służyć”

MIEJSKIE PRZEDSZKOLE NR 2 W SIERPCU - 2009

Grupa 5 osobowa dzieci 6 letnich

w konkursie wiedzy przyrodniczo- ekologicznej

,,Eko- Kapturek”

MIEJSKIE PRZEDSZKOLE NR 4 W SIERPCU -2010

Efekty:

• dzieci potrafiły zaprezentować swoją wiedzę dotyczącą ekologii, ochrony środowiska,

• nabyły umiejętność współdziałania w zespole, podporządkowały się przyjętym regułom,

• ukształtowały poczucie własnej wartości i zadowolenia ze zdobywanych sukcesów.

§ 8 ust.2 pkt 3

,,umiejętność dzielenia się wiedzą i doświadczeniem z innymi nauczycielami, w tym poprzez prowadzenie otwartych zajęć, w szczególności dla nauczycieli stażystów i nauczycieli kontraktowych, prowadzenie zajęć dla nauczycieli w ramach wewnątrzszkolnego doskonalenia zawodowego lub innych zajęć”

OPIS I ANALIZA

Moim zdaniem jednym z podstawowych czynników w pracy nauczyciela jest wymiana doświadczeń z innymi nauczycielami. Uważam, że konieczne jest uzupełnianie wiadomości i umiejętności pod kątem codziennych potrzeb i zadań dydaktyczno - wychowawczych, oraz aktualizowanie już zdobytych. Jednym ze sposobów podnoszenia swoich umiejętności zawodowych jest samokształcenie poprzez wymianę myśli i doświadczeń z innymi nauczycielami. Sama chętnie korzystam z tej formy wzbogacania swojego warsztatu pracy, ale także dzielę się swoją wiedzą i umiejętnościami z innymi.

Podejmowanie działań w ramach wewnętrznoprzedszkolnego doskonalenia nauczycieli

Podczas szkoleniowych spotkań Rady Pedagogicznej przybliżyłam różnorodne zagadnienia, które były zgodne z oczekiwaniami i zainteresowaniami nauczycielek oraz programem rozwoju przedszkola. Przygotowując się do takich spotkań korzystałam ze zgromadzonych materiałów warsztatowych, prasowych, literatury oraz wiadomości zaczerpniętych z Internetu.

Poniżej zamieszczoną tematykę przedstawiłam poprzez: prezentacje multimedialne, warsztaty dla nauczycieli, prelekcje, referaty.

Prezentacje multimedialne

,,Diagnoza z zastosowanie Skali Gotowości Szkolnej”- 2008r

W swojej prezentacji dokonałam charakterystyki dzieci w wieku 5 letnim, ze szczególnym zwróceniem uwagi, na czym polegają ich nowe obowiązki, wymagania i trudności. Przedstawiłam cele i zadania diagnozy,sposoby wykorzystania Skali Gotowości Szkolnej , dzięki której zgromadzone informacje mogą pomóc:

• rodzicom, w poznaniu stanu gotowości swojego dziecka do podjęcia nauki w szkole ;

• nauczycielom przedszkola, przy opracowywaniu i realizowaniu indywidualnego programu wspomagania rozwoju dziecka;

• pracownikom poradni psychologiczno- pedagogicznej, do której zostanie skierowane dziecko w przypadku zaobserwowanych przez nauczyciela zaburzeń.

Podzieliłam się z koleżankami realizowanymi działaniami podjętymi w mojej grupie.

Efekty podjętych działań:

• wskazanie nauczycielom sposobu wykorzystania Skali Gotowości Szkolnej w diagnozowaniu dzieci przed podjęciem nauki w szkole;

• wykorzystanie technologii komputerowej do przedstawienia zagadnienia.

Referaty

Jedną z form dzielenia się wiedzą jest przygotowanie i wygłaszanie referatów na szkoleniowych posiedzeniach Rady Pedagogicznej. Tematyka referatów była różnorodna, zawsze zgodna z oczekiwaniami i zainteresowaniem nauczycielek.

,,Trudni uczniowie- praca z dzieckiem sprawiającym trudności”- 2008r.

Zapoznałam koleżanki z przyczynami wpływającymi na złe zachowanie dziecka wymieniając tu: przyczyny genetyczne i przyczyny środowiskowe. Wywiązała się ciekawa dyskusja na temat nadmiaru opieki. Większość koleżanek stwierdziła, że bardzo często spotykamy rodziny preferujące właśnie taki styl opieki. Nauczycielki zgodziły się ze mną, iż dzieci z takich rodzin są niesamodzielne, uzależnione od uwagi rodziców.

Na spotkaniu omówiłam również zasady postępowania z dzieckiem z zaburzeniami psycho- ruchowymi oraz przedstawiłam metody pomagające w zmianie zachowania takiego dziecka. Treści referatu rozdałam koleżankom a poruszane zagadnienia poddałam pod dyskusję.

,,Jak pomóc przedszkolakowi zostać pierwszakiem”-2009r.

Przekazałam koleżankom najnowsze wiadomości na temat dojrzałości szkolnej w kontekście nowej podstawy programowej. Zdajemy sobie sprawę z faktu, że dzieci w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym rozwijają się w bardzo różnym tempie, dlatego przedszkole powinno lepiej rozpoznać faktyczne potrzeby swoich wychowanków, żeby lepiej pomagać w przygotowaniu do szkoły, zaś szkoła musi bardziej indywidualizować pracę z uczniami- zajmować się troskliwie zarówno uczniami słabymi, jak i bardzo zdolnymi- oraz przeplatać naukę małych dzieci odpoczynkiem i zabawą.

Poruszony temat wywołał dyskusję . Wspólnie dzieliłyśmy się własną wiedzą i doświadczeniami.

Efekty podjętych działań:

• na podstawie przekazanej wiedzy oraz analizy zgromadzonych materiałów wzbogaciłyśmy warsztat pracy,

• koleżanki zdobyły informacje, które w znacznym stopniu przybliżyły sprawy dotyczące przyszłości edukacyjnej najmłodszych.

Warsztaty

W każdej placówce oświatowej poszukuje się najnowszych sposobów realizacji zadań, które będą odpowiedzią na jej konkretne potrzeby. Taką możliwość daje nam Wewnątrzprzedszkolne Doskonalenie Nauczycieli. To właśnie WDN umożliwia rozwój umiejętności i zdobycie wiedzy odpowiedniej do potrzeb i zadań placówki.

W ramach realizacji tematyki zawartej w harmonogramie WDN-u przybliżyłam koleżankom następujące zagadnienia.

,,Jak zorganizować pracę z dzieckiem zdolnym”- warsztaty 2005 r.

Przypomniałam koleżankom zagadnienia szeroko omówione na wcześniejszych spotkaniach WDN-u. Zachęciłam nauczycielki do dzielenia się wiedzą przez wymianę doświadczeń. Następnie zostały przeanalizowane opracowane scenariusze zajęć, karty pracy, zestawy zabaw dla poszczególnych grup wiekowych. Dokonując ewaluacji przeprowadzonych zajęć w swobodnej wymianie zdań nauczycielki stwierdziły, że warsztaty: usystematyzowały ich wiadomości, wzbogaciły wiedzę na temat dzieci twórczych, pozwoliły zrozumieć, że dzieci inteligentne nie muszą być dziećmi twórczymi, wzbogaciły warsztat pracy o cenne wskazówki i materiały do pracy dydaktyczno- wychowawczej, spełniły ich oczekiwania.

,,Wychowanie estetyczne w przedszkolu”-2006r.

Podczas warsztatów zajęłam się działalnością plastyczną dzieci. Dużo miejsca poświęciłam na poszukiwanie ciekawych źródeł inspiracji dziecięcej twórczości plastycznej. Oparłam się na wieloletnich doświadczeniach w pracy z dziećmi prowadząc kółko plastyczne w przedszkolu. Zwróciłam także uwagę na integrację zajęć plastycznych z innymi dziedzinami wychowania, która sprzyja podejmowaniu różnorodnych tematów zajęć.

Opracowałam dla każdego uczestnika materiały metodyczne, które udostępniłam do wykorzystania w dyskusji oraz dalszej pracy z dziećmi.

Efekty podjętych działań:

• wskazanie nowych form i metod kształcenia w procesie dydaktycznym z dzieckiem zdolnym,

• szukanie nowych rozwiązań związanych z organizowaniem działalności plastycznej dzieci.

Zajęcia otwarte prowadzone w ramach szkoleniowych posiedzeń Rady Pedagogicznej

W ramach dzielenia się swoją wiedzą i doświadczeniem prowadziłam zajęcia otwarte dla nauczycieli z naszego przedszkola. Były to zajęcia z różnych obszarów edukacyjnych, z wykorzystaniem różnorodnych metod i form. Każdego roku zapraszałam koleżanki na imprezy klasowe przygotowane w ramach realizacji programu ekologicznego, wśród których były teatrzyki, inscenizacje.

Głównym celem zajęć otwartych dla nauczycieli była wymiana doświadczeń

z pracy pedagogicznej na wymianę uwag praktycznych.

Oto wybrane tematy zajęć, przeprowadzonych przeze mnie w ramach zajęć koleżeńskich.

• ,,Przyjęcie urodzinowe-bal moich lal”-rozwijanie pojęć matematycznych, wykorzystanie metody E. Gruszczyk- Kolczyńskiej-2005r.;

• ,,Muzyka i ruch”-zajęcia ruchowe z muzyką z wykorzystaniem niekonwencjonalnych przyborów, metoda twórcza K. Orffa- 2006r.;

• ,,Jestem małym strażnikiem przyrody”-zajęcia z edukacji ekologicznej-2007r.;

• ,,Moja miejscowość”-zajęcia z obszaru edukacji regionalnej-2008r.;

• ,,Kolorowe listy”-zabawy słowno- graficzne z zakresu edukacji społeczno-moralnej uwzględniające respektowanie Praw Dziecka-2009r.

Wyżej wymienione, prowadzone przeze mnie zajęcia, miały nowatorski charakter. Starałam się pokazać w nich oryginalne sposoby realizacji haseł programowych, ciekawe metody, formy pracy, środki dydaktyczne. Mogłam także zaprezentować swój dorobek zawodowy, obserwować zachowania dzieci w sytuacjach nietypowych, dokonać ewaluacji swoich działań, poprzez uzyskanie informacji zwrotnych od osób obserwujących zajęcia.

Z wypowiedzi koleżanek wynika, iż zaobserwowały wiele ciekawych rozwiązań metodycznych, które przeniosły do własnego warsztatu pracy. Wystąpienia na forum: prezentacje multimedialne, warsztaty, prelekcje, wygłaszanie referatów, prowadzenie zajęć otwartych i szkoleń przed gronem nauczycieli dały mi możliwość nie tylko dzielenia się posiadaną wiedzą,ale również uczyły właściwego przyjmowania krytycznych uwag, jak też słów aprobaty. Ponadto stwarzały okazję do dyskusji, wyciągania wniosków i lepszej relacji z pozostałymi nauczycielkami. Poszerzały wiedzę wszystkich nauczycieli i motywowały do wnikliwego traktowania poruszanego problemu. Tego typu działania mają istotny wpływ na moją pracę dydaktyczno- wychowawczą, co w konsekwencji służy podniesienia jakości pracy przedszkola.

Efekty podjętych działań:

• dzielenie się wiedzą z koleżankami , wymiana doświadczeń, wspólne wypracowanie wniosków do dalszej pracy;

• podnoszenie osobistej motywacji nauczycieli do doskonalenia sztuki prezentacji własnych umiejętności warsztatowych;

• wymiana doświadczeń w zakresie form i metod pracy z dziećmi w edukacji przedszkolnej;

• możliwość ewaluacji własnej pracy i refleksja nad nią;

• podejmowanie nowych wyzwań dydaktycznych.

Opiekun stażu nauczyciela stażysty

Pracując jako nauczycielka przedszkola jestem otwarta na wszelkie

propozycje związane z dodatkowym doskonaleniem własnych umiejętności oraz dzielenia się nimi z młodszymi nauczycielami, pomoc im w podnoszeniu kwalifikacji zawodowych.

We wrześniu 2008 roku zostałam wybrana przez dyrektora do pełnienia funkcji opiekuna stażu nauczyciela stażysty. Nasza współpraca umożliwiła szybszą adaptację do warunków przedszkola, bardziej efektywnego nabywania wiedzy i umiejętności oraz integracji z gronem pedagogicznym. Dzieląc się swoją wiedzą i doświadczeniami przyczyniłam się do tego, że praca młodej koleżanki była bardziej satysfakcjonująca, w mniejszym stopniu narażona na niepowodzenia.

Pierwszym moim zadaniem była pomoc w przygotowaniu Planu Rozwoju Zawodowego na okres stażu, który został pozytywnie zatwierdzony przez dyrektora. Następnie podczas spotkań wyjaśniałam koleżance jak prowadzić dokumentację, jak przygotowywać konspekt zajęć, jak radzić sobie w sytuacjach trudnych. Systematycznie uczestniczyłam w zajęciach, które przygotowywała

p. Marzena oraz raz w miesiącu ja prowadziłam zajęcia otwarte , które ona mogła obserwować. Zapoznawałam koleżankę z celami, metodami i formami pracy. Wszystkie spostrzeżenia analizowałyśmy wspólnie. Jako konsultant służyłam pomocą w realizacji planu rozwoju zawodowego.

Po odbytym stażu opracowałam również projekt oceny dorobku zawodowego nauczyciela stażysty za okres stażu. Jako opiekun brałam udział w pracach Komisji Kwalifikacyjnej.

Uważam za swoje osiągnięcie to, że młoda nauczycielka w ciągu roku wzbogaciła swój warsztat pracy, miała osiągnięcia dydaktyczno- wychowawcze, i w efekcie zakończyła okres stażu pozytywnie zdanym egzaminem.

Efekty podjętych działań:

• udostępnienie swojego warsztatu pracy nauczycielowi stażyście;

• pomoc w zgromadzeniu dokumentacji do napisania i realizacji Planu Rozwoju Zawodowego;

• wzajemna współpraca z młodym nauczycielem, dzielenie się wiedzą i doświadczeniem;

• wyposażenie nauczyciela w wiedzę i umiejętności praktyczne;

• pomoc w planowaniu kariery zawodowej;

• osobiste nowe doświadczenie, możliwość wykorzystania obserwowanych nowatorskich rozwiązań w pracy z dziećmi.

Opracowane i udostępnione innym nauczycielom materiały

( artykuły, scenariusze, opis zajęć itp., zamieszczone w zbiorach przedszkolnej biblioteki)

Umiejętność dzielenia się swoją wiedzą, to również udostępnienie innym nauczycielom opracowanych przez siebie materiałów tj. programów własnych, min. adaptacyjnego, ekologicznego, plastycznego,teatralnego. W przedszkolnej bibliotece systematycznie umieszczam wszystkie scenariusze zajęć, uroczystości, imprez itp. Jeśli to, co stworzyłam posłuży innym nauczycielom jako źródło inspiracji ,do tworzenia własnych ciekawych działań pozwalających wspierać rozwój dzieci, to będzie dla mnie satysfakcją. Moim zdaniem umiejętność dzielenia się wiedzą i doświadczeniem z innymi nauczycielami jest bardzo ważnym elementem w pracy pedagogicznej. Daje możliwość nie tylko zaprezentowania własnego dorobku zawodowego, ale także poznania nowych, ciekawych rozwiązań edukacyjnych.

Efekty podjętych działań:

• wzbogacanie zbiorów przedszkolnej biblioteki, do wspólnego wykorzystania;

• satysfakcja z możliwości służenia pomocą innym;

• motywacja do podejmowania nowych wyzwań dla dobra dzieci.

Publikacje

Doskonałą formą dzielenia się wiedzą i doświadczeniami, spostrzeżeniami są publikacje. Jest to również sposób popularyzacji pożytecznych dla środowiska różnych działań dydaktycznych. W lokalnej gazecie ,,Nasz Sierpc” oraz na stronie internetowej przedszkola ukazały się moje artykuły opisujące zorganizowane i przeprowadzone przeze mnie różne działania i uroczystości przedszkolne, między innymi:

• ,,Nowa lokalizacja Miejskiego Przedszkola Nr 1 w Sierpcu”-5/2007;

• ,,Bal jesiennych liści”-12/2007;

• ,,Styczeń pełen niespodzianek- uroczystości w Miejskim Przedszkolu

nr 1”-1/2008

• ,,Pani jesień zaprasza na bal”-1/2009

• ,,Powitanie wiosny”-2/2009

• ,,Małe dzieci- wielkie emocje”-2/2009

• ,,Prace kółka plastycznego”-3/2010

• ,,Warsztaty plastyczne- kolory wiosny”- 3/2010

Publikacje to sprawdzona forma dzielenia się tym, co robię dobrze, ale również sposób promocji przedszkola w środowisku miasta i regionu. Z pewnością ma to korzystny wpływ na wizerunek placówki. Jest też źródłem własnej satysfakcji.

Efekty podjętych działań:

• publikacje różnorodnych materiałów korzystnie wpływają na wizerunek przedszkola;

• przyczyniają się do mojego własnego rozwoju;

• dają możliwość dzielenia się wiedzą i doświadczeniami z innymi nauczycielami.

§ 8 ust.2 pkt 4 lit. a

,,opracowanie i wdrożenie programu działań edukacyjnych, wychowawczych, opiekuńczych lub innych związanych odpowiednio z oświatą, pomocą społeczną lub postępowaniem w sprawach nieletnich”

OPIS I ANALIZA

,,Przygoda ze sztuką”

W pracy przedszkola kładzie się duży nacisk na wspomaganie rozwoju dziecka. Prowadzone są obserwacje, przeprowadzane badania, a następnie poprzez różnorodne zabawy i zajęcia wspomagany jest jego rozwój. Podczas tych badań i obserwacji można dostrzec dzieci zdolne, które nas zaskakują swoja wiedzą i umiejętnościami. Właśnie tym dzieciom postanowiłam poświęcić więcej czas. W tym celu zorganizowałam kółko zainteresowań plastyczno - technicznych, do którego napisałam program własny zatytułowany „Przygoda ze sztuką”.

Impulsem do napisania tego programu były wiadomości, które zdobyłam podczas szkolenia ,,Niekonwencjonalne techniki plastyczne w wychowaniu przedszkolnym” - listopad 1996r., 4 godziny, własne zainteresowania i zdolności oraz fakt, że dzieci w wieku przedszkolnym bardzo lubią rysować, malować, konstruować. Uważam, że poprzez rysunek i inne prace plastyczne poznajemy naszego wychowanka, jego emocje, rozwój intelektualny, jego zainteresowani. Według mnie ważne jest, aby zapewnić dziecku możliwość swobodnej i twórczej wypowiedzi. Sprzyja to, bowiem aktywizowaniu myślenia, przyczynia się do rozwoju samodzielności, refleksyjności, pomysłowości. Dzieci żywe uspokajają się, uczą się koncentracji i doprowadzania do końca rozpoczętej pracy. U dzieci nieśmiałych udany efekt pracy przyczynia się do umocnienia poczucia własnej wartości. Ponadto u wszystkich dzieci rozwijają się praktyczne umiejętności i zmysł estetyczny.

Mając to wszystko na uwadze, rozpoczęłam zajęcia kółka plastyczno- technicznego „Przygoda ze sztuką”. Zgodnie z obowiązującymi procedurami program został pozytywnie zaopiniowany przez nauczyciela dyplomowanego i zatwierdzony do realizacji na Radzie Pedagogicznej w sierpniu 2008roku. Został umieszczony w Przedszkolnym Zestawie Programów i wpisany do dziennika obok innych programów realizowanych w grupie. Zawiera cele edukacyjne, treści kształcenia, sposoby ich realizacji. O wdrażanym programie poinformowałam rodziców i szczegółowo go omówiłam na zebraniu grupowym we wrześniu 2008roku.

Podstawowe cele programu to:

• kształtowanie osobowości , wzbogacanie przeżyć dziecka;

• rozwijanie wrażliwości estetycznej, umiejętności odbierania przedmiotów i zjawisk w sposób polisensoryczny, a także wyrażanie ich za pomocą różnych środków i technik plastycznych;

• wzbogacanie wszechstronnego i harmonijnego rozwoju możliwości twórczych dzieci oraz przygotowanie do działania;

• tworzenie warunków do wyrażania za pomocą różnych ekspresji plastycznych własnych emocji, przeżyć i zaobserwowanych zjawisk oraz nabywanie umiejętności posługiwania się narzędziami i materiałami niezbędnymi do tej twórczości.

Realizacja programu odbywała się w Miejski Przedszkolu nr 1 w Sierpcu w roku szkolnym 2008/2009 oraz 2009/2010 na jednogodzinnych zajęciach kółka plastyczno-technicznego raz w tygodniu w grupie dzieci 5- letnich i 6- letnich.

Podczas tych spotkań starałam się dostarczać dzieciom wiele przeżyć estetycznych, zbliżać je do piękna natury, rozbudzać w nich potrzebę obcowania z dziełami sztuki. Moim założeniem stało się, aby organizowane przeze mnie zajęcia dodatkowe wpływały na rozwój zainteresowań plastycznych, uzdolnień, twórczej aktywności dziecka.

Dla efektywnego przeprowadzania tych zajęć bardzo ważne było odpowiednie wyposażenie i przygotowanie sali:

• strój dla dzieci (fartuchy);

• sztalugi;

• przybory do rysowania;

• przybory do malowania;

• przybory do stemplowania;

• przybory do wydzierania i wycinania.

Niejednokrotnie uczestnicy kółka brali udział w konkursach plastycznych organizowanych poza placówką przedszkola - na terenie miasta Sierpca i poza nim, zajmując pierwsze miejsca i uzyskując wyróżniania. Ponadto dzieliliśmy się doświadczeniami z uczestnikami biorącymi udział w kółkach plastycznych działających w innych przedszkolach. Systematycznie odwiedzaliśmy galerie działające przy Domu Kultury i Muzeum Wsi Mazowieckiej, oglądając i podziwiając prace prawdziwych artystów. Nawiązaliśmy współpracę z Miejską Biblioteką Publiczną , Czytelnią , Ośrodkiem Pracy Pozaszkolnej. Dzięki wizytom w czytelni i w bibliotece dzieci mają okazję poznać najsłynniejsze dzieła w dziedzinie sztuk plastycznych i ich autorów. Comiesięczne wizyty w OPP dają możliwość kontaktu z plastykami, malarzami i innymi twórcami dzieł oraz samodzielne wykonywanie różnorodnych prac plastycznych.

Analiza prac wykonanych przez uczestników kółka potwierdziła, że dzieci poznały i wykorzystują różnorodne techniki plastyczne. Prace małych artystów zachwycają śmiałością kolorystyczną, trafnością przedstawionych kształtów, piękną kompozycją.

Wytwory kółka plastycznego można podziwiać na wystawkach, które zdobią korytarz przedszkola, jak również w specjalnym albumie zawierającym wybrane zdjęcia wykonanych prac. Wystawki umożliwiają dzieciom percepcję własnych dzieł oglądanych wspólnie z nauczycielami i rodzicami. Rozwija to ich wyobraźnię plastyczną, daje okazję do swobodnej wymiany wrażeń i rozmów na temat wykonywanych prac.

Ankieta ewaluacji końcowej programu plastyczno - technicznego „Przygoda ze sztuką”, przeprowadzona wśród rodziców i nauczycielek w przedszkolu dowiodła, że prowadzenie tego typu zajęć daje pozytywne efekty w kształtowaniu osobowości dziecka, rozbudza jego potrzebę obcowania ze sztuką, pobudza wyobraźnię, wyzwala inwencję twórczą dziecka, tworzy warunki do wyrażania za pomocą różnej ekspresji plastycznej własnych emocji i przeżyć.

Wyniki ankiety wskazują, że program wzbudził duże zainteresowanie zarówno wśród przedszkolaków, jak też ich rodziców, świadczy o tym ilość chętnych dzieci biorących udział w zajęciach kółka.

Zdaniem ankietowanych nauczycielek, z całą pewnością realizacja programu plastyczno - technicznego „Przygoda ze sztuką”, była bardzo przydatna i powinna być kontynuowana w latach następnych.

Jestem zadowolona z efektów, jakie przyniósł realizowany program. Analiza ankiety ewaluacyjnej wykazała, że cele programu zostały osiągnięte, a jednym z największych osiągnięć podczas jego realizacji była godna podziwu aktywność dzieci. Prowadząc zajęcia kółka plastyczno - technicznego udoskonaliłam swój warsztat pracy oraz sięgnęłam po nowe metody i formy pracy rozwijające zainteresowania plastyczne.

Obcowanie z prawdziwą sztuką, tworzenie sztuki przez dzieci i przebywanie w estetycznie urządzonym otoczeniu kształtuje odpowiednią postawę dzieci. Takiej twórczej postawy życzę swoim wychowankom, wszystkim nauczycielom pracującym z dziećmi przedszkolnymi i sobie także.

Efekty podjętych działań:

• otwarcie mówią o tym co czują;

• kształciły aktywne myślenie, pobudzały wyobraźnię i wyzwalały inwencję twórczą;

• nauczyły się wiary we własne siły, we własne możliwości twórcze;

• wzbogacały przeżycia, rozszerzały horyzonty myślowe, rozbudzały potrzebę obcowania z dziełami sztuki;

• rozwinęły swobodę posługiwania się linią, plamą, kształtem i barwą na płaszczyźnie i w przestrzeni w różnych technikach plastycznych;

• doprowadzały pracę do końca;

• nauczyły się istnienia w zespole ludzkim.

OPIS I ANALIZA

,,Mali ekolodzy”

Edukacja ekologiczna dzieci , już od najmłodszych lat ich życia jest podstawą i warunkiem do racjonalnego postępowania w duchu szacunku do przyrody i jej ochrony tu i teraz i w przyszłości. Mogą oni się stać bacznymi obserwatorami tego wszystkiego, co się wokół nich dzieje. Jako nauczyciel pragnę, aby moi wychowankowie w przyszłości mogli powiedzieć, że wszystkiego co trzeba wiedzieć o przyrodzie, jak ją kochać i chronić, nauczyli się w przedszkolu.

Dziecko z natury jest bacznym obserwatorem, dociekliwym badaczem, a uczucia w tym wieku przybierają różne formy, zarówno spontanicznych poszukiwań, jak i systematycznej pracy pod kierunkiem nauczyciela. Widząc, że jestem odpowiedzialna za kształtowanie właściwych postaw wobec przyrody u swoich wychowanków, musiałam tę postawę wykształcić w sobie samej, a raczej sprawić, by stała się ona postawą pełną. Wychodząc naprzeciw temu zagadnieniu postanowiłam pogłębić swoją wiedzę poprzez uczestnictwo w następujących kursach i warsztatach: ,,Gry i zabawy wzbogacające edukację ekologiczną dziecka w wieku przedszkolnym”-styczeń 2004rok.,10 godzin,

,,Organizacja, formy i metody pracy z dzieckiem w wieku przedszkolnym”-październik 2008rok., 20 godzin. Udział w tych szkoleniach zaowocował poszukiwaniem własnych koncepcji innowacyjnych w pracy zawodowej. Stworzyłam Przedszkolne Koło Ligi Ochrony Przyrody oraz własny program edukacyjny ,,Mali ekolodzy”.Mój program spełnia wymogi formalne określone w Rozporządzeniu MENiS z dnia 5 lutego 2004r. w sprawie dopuszczenia do użytku szkolnego programów wychowania przedszkolnego, programów nauczania i podręczników, §24 pkt 4,5,6.Zawierał cele edukacyjne, treści kształcenia i sposoby ich realizacji, przewidywane procedury osiągania celów. Był realizowany w Miejskim Przedszkolu nr 1 w Sierpcu od 01.09.2009r. do 31.06.2010r. w grupie dzieci 6- letnich.

Treści kształcenia obejmowały następujące zagadnienia:

• poznanie i rozumienie świata przyrody ;

• umożliwienie dzieciom korzystania z globusów i map;

• podejmowanie samodzielnych działań badawczych dzieci;

• rozumienie pojęcia roślina chroniona, poznanie wybranych gatunków roślin,

• wyciąganie wniosków i ustalanie sposobów na ograniczenie zanieczyszczeń;

• poznanie wybranych gatunków roślin i zwierząt w czterech porach roku;

• w miarę możliwości rozwijanie umiejętności obserwowania i tropienia zwierząt bez ich płoszenia;

• zakładanie i prowadzenie doświadczalnych hodowli roślin;

• prowadzenie kącika przyrody z uwzględnieniem pór roku.

Do programu opracowałam narzędzia, które wykorzystałam do zbadania wiedzy i umiejętności dzieci i ich rodziców w zakresie ekologi;

• Test z pytaniami dla dzieci

• Test obrazkowy dla dzieci

• Ankieta ekologiczna dla rodziców

Program ma na celu kształtowanie u dzieci zachowań proekologicznych, wypracowanie aktywnej postawy wobec problemów ochrony przyrody przez podejmowanie działań na rzecz środowiska. Treści programowe realizowałam podczas wycieczek, spacerów, w takcie zajęć obowiązkowych z różnych dziedzin wychowania.

Różnorodność zadań wynikających z programu pozwoliła dzieciom, ich rodzicom i wszystkim pracownikom placówki pogłębić kulturę ekologiczną. Świadomość ekologiczna całego społeczeństwa może przyczynić się do wykształcenia aktywności i odpowiedzialności za los Ziemi.

Realizacja programu przyniosła dobre efekty, dzieci z ogromna radością podejmowały się działań na rzecz porządkowania najbliższej okolicy, do perfekcji opanowały właściwe postępowanie z butelkami plastikowymi ( odkręcają i zgniatają przed wyrzuceniem). Poprzez swoją działalność dzieci wpływaj na świadomość rówieśników, rodziców i innych osób. Potrafią w sposób grzeczny i kulturalny zwrócić uwagę kolegom, osobom dorosłym, gdy śmiecą. Wszystkie dzieci wykazują duże zainteresowanie zabawami badawczymi, chętnie eksperymentują.

Na podstawie zebranych danych mogę stwierdzić, iż rodzice zauważają zmiany w kwestii ochrony środowiska swojej miejscowości, w ponad połowie gospodarstw domowych używa się żarówek energooszczędnych a w większości domów zwraca się uwagę na oszczędne korzystanie z wody. Przeprowadzone badania wykazują, że coraz większą uwagę zwraca się na wielkość i opakowanie kupowanych produktów. Moje obserwacje pozwalają mi stwierdzić, iż wielu rodziców minimalizując ilość ,,reklamówek” korzysta z ekologicznych toreb na zakupy.

Codzienne zachowania dzieci wskazują, że potrafią segregować śmieci oraz, że czują się odpowiedzialne za stan najbliższego otoczenia, co widać np. podczas pobytu na powietrzu (nie rzucają śmieci, nie zrywają niepotrzebnie roślin i kwiatów). Dzieci przyswoiły nawyk oszczędzania wody i światła a wykonywane prace plastyczne świadczą o umiejętności wykorzystania zdobytej wiedzy.

W naszym przedszkolu bardzo uroczyście obchodzimy nadejście każdej pory roku i z radością ją witamy:

• 23.09 Powitanie jesieni- zbieramy piękne, kolorowe liście, kasztany i

żołędzie, później robimy z nich ludziki i zwierzątka;

• 22.12 Nadejście Zimy- cieszymy się śniegiem, lepimy bałwana,

obserwujemy, czy śnieg jest czysty;

• 21.03 Powitanie wiosny- maszerujemy radośnie z kwiatami, gaikiem i

Marzanną wokół przedszkola i śpiewem witamy wiosnę;

• 21.06 Witamy lato- szukamy jego oznak w przyrodzie podczas wycieczek i czekamy z utęsknieniem na wakacje.

Staramy się nie przegapić ekologicznych świąt i innych ważnych terminów:

• W połowie września bierzemy udział w akcji ,,Sprzątania świata”;

• 22 marca obchodzimy ,,Dzień wody”;

• 11 kwietnia ,,Dzień ptaków”;

• 22 kwietnia ,,Światowy Dzień Ziemi”;

• 15 maja ,,Dzień Polskiej Niezapominajki”;

• 31 maja ,,Dzień bociana”-wszyscy bardzo lubimy bociany, więc z niecierpliwością wpatrujemy się w niebo czy pojawi się nad naszym miastem;

• 1 czerwca ,,Dzień zadrzewień”;

• 5 czerwca ,,Dzień Ochrony Środowiska”- przypominamy sobie wszystkie ważne informacje, które przez cały rok szkolny zaistniały w naszych działaniach. Jeszcze raz mówimy o segregacji śmieci.

W okresie realizacji programu dokonałam wiele działań , dzięki którym osiągałam zamierzone cele. Przygotowałam dla rodziców i wygłosiłam na zebraniach grupowych następujące referaty:

• ,, Mali ekolodzy”-zapoznanie z programem własnym;

• ,,Robimy porządki- problem śmieci”

Przygotowałam materiały na gazetkę dla rodziców:

• ,,Jak prawidłowo segregować odpady”;

• ,,Zakupy z głową”.

Udostępniałam zainteresowanym rodzicom materiały o treściach ekologicznych typu:foldery, biuletyny, porady .

Doskonałą formą pozwalającą rodzicom poznać praktyczne wykorzystanie umiejętności i wiadomości ekologicznych dzieci były zajęcia otwarte dla rodziców ,,Dobre rady na złe odpady” .

Poruszane tematy korzystnie wpływały na świadomość ekologiczną i kształtowały przekonanie, że najlepszą metodą rozwiązywania problemów śmieci jest ich segregacja a następnie recykling. Dzięki temu spotkaniu rodzice mogli w bezpośredni i atrakcyjny sposób poznać realizację zadań i stosowanych metod pracy. Bardzo ważne dla rodziców było również to, że mogli zobaczyć własne dziecko wśród rówieśników, ocenić jego wiadomości i porównać z innymi dziećmi. Uważam, że obecność rodziców na tych zajęciach wpłynęła na rozwój kultury ekologicznej, co przekłada się na większe zainteresowanie ochroną najbliższego środowiska i na zaangażowanie w różne projekty ekologiczne realizowane przez przedszkole.

W ramach obchodów Powitania Wiosny w przedszkolu opracowałam i przygotowałam z dziećmi teatrzyk i inscenizację propagujące treści ekologiczne

pt. ,,Paziowie Królowej Wiosny”. Prezentowaliśmy je na forum przedszkola dla kolegów z innych grup, dla rodziców oraz dla dzieci z grupy przedszkolnej z Mochowa.

Dużym powodzeniem cieszyły się konkursy plastyczne, w których dzieci bardzo chętnie brały udział. Poziom wykonanych prac, różnorodność form i technik wskazuje na znaczny poziom świadomości i kultury ekologicznej .Na uwagę zasługuje konkurs ,,Kochasz dzieci, nie pal śmieci”- organizowany przez fundację ARKA, w którym jedna praca została wyróżniona. Wszyscy uczestnicy zaś otrzymali podziękowania za udział w konkursie.

W czasie realizacji programu realizowałam wybrane i rozszerzone treści kształcenia w sytuacjach zaplanowanych w harmonogramie oddziaływań .

Codzienne zachowania dzieci pozwalają stwierdzić, iż wykazują one postawę proekologiczną, przy czym rodzice również zauważają pozytywne zmiany w myśleniu i działaniu swoich dzieci. W związku z czym rodzice czują się zobligowani do pewnych pozytywnych zachowań. Włączyli się bardzo aktywnie do realizacji treści ekologicznych.

Wdrożenie programu wpłynęło również na doskonalenie mojego warsztatu pracy w zakresie pogłębiania wiedzy, poszukiwania ciekawych rozwiązań metodycznych i pomocy dydaktycznych. Podjęte działania służyły dzieciom do rozwijania zainteresowań otaczającym światem.

Uważam, że możliwość udziału w różnych zadaniach ekologicznych uświadomiła wszystkim, iż życie człowieka uzależnione jest od przyrody, a przyroda od człowieka. Dzieci podejmowały działania, które w przyszłości staną się nawykami, nauczyły się również przekazywać zdobytą wiedzę dorosłym. Jestem przekonana o tym, że dziecko dziecko nauczone proekologicznych postaw w okresie dojrzałym będzie je kontynuować.

Udział w wielu imprezach o charakterze ekologicznym na pewno przyczyniły się do promocji przedszkola w środowisku lokalnym i do zwiększania poziomu świadczonych usług.

Efekty podjętych działań:

• rozbudzenie świadomości ekologicznej dzieci;

• zachęcenie do poznawania swojego środowiska i pracy na rzecz ochrony przyrody;

• dzieci nauczyły się właściwych zachowań wobec otaczającego ich świata przyrody;

• wzbogaciły słownictwo o treści przyrodniczo- ekologiczne;

• potrafią segregować odpady i wiedzą o ich wtórnym wykorzystaniu;

• umieją mądrze korzystać z zasobów natury;

• gromadzą materiały przyrodnicze w zgodzie z normami ekologicznymi;

• uczestniczą aktywnie w działaniach mających na celu ochronę i zapobieganie dewastacji środowiska.

DOKUMENTACJA DO WNIOSKU

O UZYSKANIE STOPNIA AWANSU

NAUCZYCIELA DYPLOMOWANEGO

Składa

Danuta Borowska

Nauczyciel mianowany

Miejskiego Przedszkola nr 1

w Sierpcu

WYKAZ DOKUMENTACJI

1. Wniosek o wszczęcie postępowania kwalifikacyjnego na stopień nauczyciela dyplomowanego oraz Wniosek o otwarcie stażu awansu na stopień nauczyciela dyplomowanego.

2. Dokumenty potwierdzające moje kwalifikacje zawodowe:

• Kserokopia Dyplomu Ukończenia Studium Nauczycielskiego w Płocku ,

• Kserokopia Dyplomu Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Bydgoszczy-

na kierunku: pedagogika, w zakresie : wychowanie przedszkolne- tytuł magister,

• Kserokopia aktu nadania stopnia nauczyciela mianowanego.

3. Zaświadczenie Dyrektora Miejskiego Przedszkola nr 1 w Sierpcu o

wymiarze zatrudnienia w okresie stażu i zajmowanym stanowisku.

4. Ocena dorobku zawodowego za okres stażu.

5. Dokumentacja potwierdzająca spełnienie niezbędnych wymagań kwalifikacyjnych na stopień nauczyciela dyplomowanego wg §8 ust. 2 pkt 1,2,3,4 lit. a,c,e,f oraz §8 ust.2 pkt5 Rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 1 grudnia 2004 r. W sprawie uzyskania awansu zawodowego przez nauczycieli.

WNIOSEK O WSZCZĘCIE POSTĘPOWANIA KWALIFIKACYJNEGO

NA STOPIEŃ

NAUCZYCIELA DYPLOMOWANEGO

Danuta Borowska

§ 9 ust.1 pkt 1

Dokumenty potwierdzające posiadane kwalifikacje zawodowe

• Kserokopia Dyplomu Ukończenia Studium Nauczycielskiego w Płocku,

• Kserokopia Dyplomu Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Bydgoszczy na kierunku: pedagogika, w zakresie: wychowanie przedszkolne- tytuł magister.

• Kserokopia aktu nadania stopnia nauczyciela mianowanego.

§ 9 ust. 1 pkt 2

Zaświadczenie dyrektora przedszkola

o wymiarze zatrudnienia

i zajmowanym stanowisku w okresie stażu

Danuta Borowska

WYMAGANE KWALIFIKACJE UMOŻLIWIAJĄCE UZYSKANIE AWANSU

NA STOPIEŃ

NAUCZYCIELA DYPLOMOWANEGO

Danuta Borowska

---