Pytania:
Wskazania i sposoby usztywnienia stawu skokowo - goleniowego. XV - 3.
Przerwanie ścięgna Achillesa, objawy, sposoby leczenia. IX - 3, XLIX - 4.
Zapalenie przyczepu rozcięgna podeszwowego, rozpoznanie i leczenie. V - 3.
Metatarsalgia Mortona. VIII - 3.
Jałowe martwice wieku dziecięcego występujące w obrębie stóp, obj. kliniczne, leczenie. XXIII - 2.
ponadto: uszk. stępu, neuropatie stopy, z. kanału stępu
Usztywnienie stawu skokowo-goleniowego
usuwa ból przez zniesienie ruchów w stawie, nie powoduje większych zaburzeń czynności stopy, ruchy zgięcia grzbietowego i podeszwowego zostają przejęte przez staw skokowo-piętowy i skokowo - piętowo - łódkowy
wg Grucy należy usztywniać w pozycji czynnościowej, to jest 100°-105° zgięcia podeszwowego
Marcus [„Campbell, 1984”] zaleca usztywnienie w zgięciu podeszwowym 90° - 95°, by uniknąć powłóczenia stopą przy wykroku i kompensacyjnego unoszenia kolana [chód brodzący]
Wskazania:
znaczne zmiany zwyrodnieniowe połączone z niepełnym łącznotkankowym i bolesnym zesztywnieniem stawu wskutek:
wadliwie wygojonego złamania kostek
zmiażdżenia i martwicy kości skokowej
zapalenia stawu skokowo - goleniowego (nieswoistego ostrego i przewlekłego, tbc)
nieodwracalne uszkodzenie funkcji m. trójgłowego, np. zespół ciasnoty, stopa piętowa po porażeniu, poliomyelitis - poziom L5, ...
Przeciwwskazania:
młody wiek [u chorych po ukończeniu 17 - 18 roku życia]
przeciwwskazania ogólne (cukrzyca, miażdżyca, demencja)
przeciwwskazania miejscowe, względne: ograniczenie ruchomości w innych stawach tej samej kończyny
Metody:
„piramidka” Grucy; cięcie podłużne w osi goleni 7 cm powyżej stawu, kończące się na poziomie szyjki kości skokowej, po przecięciu troczków prostowników odciąga się pęczek naczyniowy i ścięgna ku bokowi, wycina trójkątny klin o podstawie na kości piszczelowej sięgający do jej tylnej powierzchni i zwężający się piramidowato, wyjmuje, obraca o 120°, zaklinowuje, drenaż ssący i szycie warstwowe, opatrunek gipsowi na 10 tygodni, częściowe obciążanie po 2 - 9 tyg., okres wgajania 6 m-cy
m. Adamsa: cięcie tylno-boczne wzdłuż strzałki, wycięcie chrząstki stawu i stabilizacja zakleszczona strzałką w loży w kości piszczelowej i skokowej z użyciem 2-3 śrub, opatrunek gipsowy udowy przez 12 tygodni, stopniowe obciążanie po 4 tyg.
m. De Palmy: cięcie wzdłuż strzałki i wycięcie powierzchni stawowych i wytworzenie łożyska dla odkorowanego przeszczepu strzałki, który mocuje się 2 śrubami, sugeruje usztywnienie w zgięciu 100°
m. Blaira: cięcie przednio-boczne, częściowe usunięcie kości skokowej i przeszczep zsuwny - unika skrócenia kończyny dolnej
m. Campbella: przeszczep zsunięty z piszczeli szerokości 3cm, grubości 1 cm, długości nawet 8 cm, wycięcie powierzchni stawowej, zaklinowanie w loży w kości skokowej i stabilizacja 2-3 śrubami, opatrunek gipsowy - 12 tygodni, ostrożne obciążanie po 6 tygodniach, pełne po 12 - 16
m. Konforty'ego: tylny przeszczep zsunięty z piszczeli
m. Sotirowa: z dojścia przedniego między m. piszczelowym przednim od przyśrodka, a długim prostownikiem palucha, pęczkiem naczyniowym i ścięgnem długiego prostownika palców od boku, otwiera się staw skokowo-goleniowy i zaklinowuje dwa przeszczepy pobrane z własnej piszczeli, dodatkowo usztywnia się staw skokowo - łódkowy, okres gojenia około 4 m-cy
astragalectomia Campbella [usunięcie kości skokowej i usztywnienie]: z cięcia przednio - bocznego usuwa się kość skokową i wycina bliższą część kości łódkowatej, wycięcie stawowej powierzchni kości piętowej i piszczelowej, ewentualnie częściowa resekcja kostek, aparat kompresyjny i zespolenie śrubą kości łódkowatej z piszczelową ⇒ duże skrócenie długości kończyny !!!
potrójna artrodeza według Campbella - artrodesis triplex: cięcie Olliera przebiegające nad stawem skokowo - piętowym i skokowo - piętowo - łódkowatym przy przednim zarysie strzałki łukowato do zatoki stępu i stąd do kości klinowatej bocznej, ścięgna m. strzałkowych ku dołowi, prostownik długi palców ku stronie grzbietowo - przyśrodkowej w środkowym odcinku cięcia odłuszcza się przyczep krótkiego prostownika palców ku stronie grzbietowej, usuwa się wyrośla kostne, otwiera stawy skokowo -piętowy i Choparta i wycina powierzchnie stawowe w postaci klinów, ustawia i stabilizuje przy pomocy drutów Kirchnera, obciążanie w opatrunku gipsowym po 6 tygodniach; potrójną artodezę można wykonać również ze zmodyfikowanego łukowatego cięcia Kochera okalającego kostkę boczną
m. Charnleya, White'a, Marcusa, ...
Usztywnienia po złamaniach kości skokowej:
astragalektomia Campbella, m. De Palmy, m. Blaira, potrójna artrtodeza Campbella
Usztywnienia po zł k. piętowej:
m. Gallie - cięcie wzdłuż bocznego zarysu ścięgna piętowego, odszukanie szpary stawu skokowo - piętowego i wycięcie tunelu aż do zatoki stępu, wbicie przeszczepu pobranego z przedniego odcinka kości piszczelowej
m. Grice'a - Greena: cięcie zewnętrzne ponad zatoką stępu, odłuszczenie prostowników krótkich palców, wycięcie tunelu w zatoce stępu i wbicie przeszczepu pobranego z talerza kości biodrowej lub z piszczeli
usztywnienie tylne według Campbella - przecięcie ścięgna piętowego i usztywnienie pozastawowe piszczelowo - piętowe techniką uszypułowanych płatów kostnych z dalszej nasady kości piszczelowej i górnej części guza piętowego zachodzących na siebie na przemian
atrodeza potrójna Campbella
Usztywnienie obu stawów skokowych:
m. Nove-Josseranda: usztywnienie stawu skokowego dolnego i stawów Choparta z równoczesnym tylnym zaryglowaniem stawu skokowego górnego, można wykonać z cięcia łukowatego zewnętrznego, z odchyleniem górnej części kości piętowej ku tyłowi i oparciem jej u kość piszczelową
potrójna Campbella, Lambrinudiego, Dunna, Hooka,
Techniki artrodezy stawów skokowych:
autor, rok |
stawy skokowe górne - dostęp i technika [z Chapmana] |
|
przednie; złuszczenie pow. stawowych , zaostrzenie strzałki |
|
boczne; chrząstka stawowa usunięta, przeszczep przyłożony ze strzałki bokiem, dośrubowanie |
|
dwukostkowe; przeniesione śródstawowo dwa przeszczepy piszczelowe od tyłu przy Achillesie |
|
przednie; ścięgna na lejce, podwiązanie t. piszczelowej przedniej, wycięcie poziome stawu po podwichnięciu przednim stopy, aparat zewn. kompresyjny, bdb w infekcyjnych |
|
środkowe; usunięcie kostki przyśrodkowej i technika kołka |
|
przednie; klamra kompresyjna Charnleya po usunięciu pow. stawowej |
|
dwukostkowe; „Gallie” z usunięciem powierzchni stawowych i przednią klamrą |
|
przednie; obnażenie powierzchni stawowych i pełnej grubości przeszczep biodrowy |
|
prz.- przyśr.; usunięcie chrząstki , wyżłobienie z przodu i włożony przeszczep piszcz. |
|
dwukostkowe; usuniecie pow. i stawowej, obustronne półkostkowe przeszczepy przyłożone |
|
dwukostkowe; „Pridie” z klamrą kompresyjną Charnleya |
|
boczne; przezskórne poprzeczne przeszczepy strzałkowe |
|
tylne odcięcie Achillesa, dwa podkowiaste przeszczepy z grzebienia talerza k. biodrowej |
|
przednie; j.w, „na czop” 1x3x8, zsunięty z k. piszczelowej do szyjki k. skokowej |
|
przednie; j.w. „na kołek” |
|
dwukostkowe; „na szewron [krokiew]”+ przeszczepy piszczelowe z wewn. unieruchomieniem - odcięcie obu kostek pionowo, staw wycięty w krokiew (∧), przyśrodkowa kostka zsunięta i przyśrubowana do skokowej i piszczeli, zamiast kostki zewnętrznej dwie klamry typu Blounta, kąt pośredni lub 5° zgięcia podeszwowego, bo przy deficycie grzbietowego będzie powłóczył lub nadrabiał kolanem |
[z Tylmana i Grucy] |
|
|
przednie, piramidka obracana o 120 °czyli 1/3 obrotu czyli o jeden z trzech rogów |
|
przednie; [w wiotkich], wycięcie chrząstki wszystkich stawów poprzecznie, rozszczepiająca rynna przednia w osi 2 palca przez całą stopę, długi klinowaty przeszczep [z piszczeli] od I k. klinowej do nasady dalszej piszczeli |
|
odcina 12 cm strzałki, łożysko od pięty w górę przez wszystkie stawy skokowe |
|
dwa klinowe prz. z przodu wycięte z k. piszcz.+ okorowuje staw skokowo- łódkowaty |
|
przedni przeszczep zsunięty z piszczeli |
|
przeszczep zsunięty, jak Campbell, ale z tyłu |
|
astragalektomia |
|
po usunięciu k. skokowej wszczepia tam przeszczep z okorowanej mrożonej k. skokowej |
|
j.w, ale przeszczepy własne płatkowe |
|
w usunięciu skokowej zsuwny typu Campbella, ale z tyłu i w k. piętowej rów dla” stawu” |
|
resztę k. skokowej przesuwa do przodu i wbija weń przeszczep typu Campbella |
stawy skokowe dolne i Choparta |
|
|
Chopard: cheilotomia + wycięcie klinowo st. skok.-łódk.+ okorowanie pięt.-sześć.+ Kirschner |
|
od str. prz.- bocznej kołkiem korowo - gąbczastym z piszczeli blokują zatokę stępu; pozastawowo |
|
potrójna artrodeza: wycina stawy skok.- pięt., skok.- łódkow. i pięt.- sześć. |
|
rygiel od tyłu; „łupiny” zachodzące dachówkowato na przemian z kości piętowej i piszczelowej |
|
jak st. skokowy górny, ale pojedyńczy rygiel w tunel aż do zatoki stępu |
|
od tyłu; wycięcie płasko stawu skokowo- piętowego, ew. klinowo jako korekcję |
|
wycięcie stawu piętowo- sześciennego |
|
wycięcie st. skokowo- łódkowego i skokowo- piętowego, usunięcie ponad połowy k. łódeczkowej i dosunięcie stępu do przodu, czyli pięty do tyłu [wydł. dźwigni] |
|
potrójna klinowa, [korekcyjna] z zaostrzeniem i wbiciem skokowej w łódkowata |
|
jak potrójna C., ale główka po okorowaniu w swoje byłe miejsce jako przeszczep |
|
jak potrójna C., ale dodatkowo „łupina” z k. piętowej do tyłu ryglująca oba st. skokowe |
|
odmiana op. w końsko- szpot. dorosłych: resekcja st. pięt.- sześć. i skok.- piętowego |
|
zsunięte kostki, okorowane i wbite podokostnowo, aż do k. piętowej |
|
rygiel przez kość skokową aż do k. piętowej z przodu |
modo de Palma m. Marcus m. Blair
m. Campbell m. Hook m. Dunn
m. Nove - Josserand m. Lambrinudi m. Gallie
Uszkodzenia w obrębie stopy
Złamania kości łódkowatej:
rzadkie, działanie dużych sił miażdżących
nastawienie, jeżeli potrzeba, ew. fiksacja drutem Kirschnera i unieruchomienie 6 - 8 tygodni
Złamania kości klinowatych i sześciennej:
rzadko, towarzyszą uszkodzeniom stawów Lisfranca i Choparta
z reguły bez przemieszczenia
opatrunek gipsowy marszowy na okres 4 - 6 tygodni
Zwichnięcie stawu stępowo-śródstopnego Lisfranca:
b. rzadkie, powstają z mechanizmu bezpośredniego i pośredniego
możliwe jest zwichnięcie grzbietowe [upadek na stopę zgiętą podeszwowo] lub podeszwowe w wyniku urazu bezpośredniego
leczenie nastawieniem i unieruchomieniem w domodelowanym opatrunku gipsowy
poważnym powikłaniem bywa zaburzenie krążenia, szczególnie przy złamaniach kości stępu ⇒ nastawienie jak najszybciej, jeżeli złamania i zwichnięcie nie chce się trwale nastawić ⇒ „transfiksja” drutami Kirschnera, blokada lignokainowa okolicy nerwu piszczelowego tylnego, longeta gipsowa na stopę i podudzie, pozycja antyobrzękowa
nastawienie operacyjne z dojścia przyśrodkowego nad I stawem klinowo-śródstopnym
Złamania kości śródstopia:
może nastąpić złamanie szyjek, trzonów lub podstaw kości śródstopia
z urazu bezpośredniego - stłuczenie stopy przez duży ciężar, nadepnięcie lub przejechanie przez koła pojazdu
złamana jedna lub wiele kości + uszkodzenie tkanek miękkich
złamania z urazu bezpośredniego są wieloodłamowe lub poprzeczne i zazwyczaj dotyczą kilku kości
złamania z urazu pośredniego to tylko złamanie podstawy V kości śródstopia [zł. Jonesa]
złamania bez przemieszczenia leczy się w opatrunku gipsowym marszowym [od 10. dnia unieruchomienia bezwzględnego do 6 tygodnia] potem sztywne wkładki ortopedyczne
przy przemieszczeniach nastawianie ręczne lub wyciągiem bezpośrednim za paliczki dalsze
złamania kości śródstopia I i V muszą być wyleczone z zachowaniem długości
złamanie kości śródstopia z przemieszczeniem nastawia się ręcznie, ew. z użyciem wyciągu z bandaża - unieruchomienie i doleczanie jak wyżej
leczenie operacyjne - szczególnie przy złamania okolicy główek kości śródstopia: cięcie wzdłuż przyśrodkowej strony prostownika, wsteczna stabilizacja drutem Kirschnera wyprowadzonym przezpodeszwowo i usunięcie go po 3 - 4 tygodniach, następne 3 - 4 tygodnie gips marszowy
w złamaniach wieloodłamowych z przemieszczeniem odłamów stosuje się wyciąg szkieletowy przez podstawę paliczka dalszego i wyciąg przez 3 tygodnie, następnie gips marszowy przez następne 6 tygodni
złamanie podstawy V kości śródstopia zachodzi z mechanizmu oderwania [awulsyjne] przez m. strzałkowy krótki podczas forsownego zginania podeszwowego i przyśrodkowego stopy, leczenie opaską elastyczną w pronacji lub opatrunek gipsowy na 8 tygodni
zastarzałe złamania powodują inwalidztwo, L.: operacyjne, dojście grzbietowe, Mikrozespol (?), ...
Złamania marszowe kości śródstopia:
ludzie młodzi, uprawiających intensywnie sport lub narażeni na długotrwały wysiłek fizyczny [żołnierz]
ból, obrzęk i upośledzenie sprawności kończyny ustępujące po odciążeniu
najczęściej w szyjce II, III, rzadziej IV kości śródstopia
wyjątkowo rzadko widoczna linia przełomu, zwykle ledwie uchwytne smugi zaniku kostnego z odczynem zagęszczenia, czasem cebulowate nawarstwienia, można użyć SCG do diagnostyki
L.: odciążenie i odpowiednia wkładka
Zwichnięcia stawów śródstopno-paliczkowych:
typowe przemieszczenie grzbietowe; zł. czasem otwarte
nastawiać natychmiast, po kilku dniach nie udaje się wstawić
nastawienie operacyjne w przypadkach zastarzałych z cięcia grzbietowo - przyśrodkowego dla danego stawu, opatrunek gipsowy, ew. od razu artrodeza
Złamania palców:
przeważnie z urazu bezpośredniego, paluch najczęściej
przemieszczenie nastawia się przez zgięcie palca i unieruchomienie w op. gipsowym
w złamaniach niestabilnych przezskórne zespolenie drutem Kirschnera, można zastosować wyciąg bezpośredni gumowy drutem za paliczek dalszy
nastawienie krwawe z dojścia grzbietowo - przyśrodkowego i stabilizacja drutem Kirschnera
Uszkodzenie ścięgna Achillesa
zwykle na podłożu przewlekłych zmian przeciążeniowych i zmniejszenia wytrzymałości po 30 - 60 r.ż.,
ścięgno ulega uszkodzeniu w odległości 2 - 6 cm powyżej guza piętowego [tu najgorsze ukrwienie]
zdrowe ścięgno może ulec oderwaniu tylko z częścią guza piętowego lub w miejscu połączenia ścięgna z mięśniem [Löffler]
patomechanizmy:
tępy uraz na napięte ścięgno [najrzadziej, mimo wrażenia pacjenta]
bardzo silny skurcz napotykający na nieustępujący opór
napięcie mięśnia przeciwstawiającego się silnemu ruchowi biernemu
objawy:
ból w miejscu przerwania
obrzęk poniżej łydki i krwawe wybroczyny
brak zgięcia podeszwowego stopy podczas ucisku na łydkę przy zgiętym kolanie[objaw Thomsona]
niezdolność do stania na palcach
osłabienie czynnego zgięcia podeszwowego
wyczuwalny ubytek ciągłości ścięgna
widoczny ubytek ciągłości ścięgna w USG
czynność pozostałych zginaczy daje rozpoznania fałszywie ujemne [badać w zgięciu kolana 90°]
L. zachowawcze: tylko przy przeciwwskazaniach ogólnych lub miejscowych do operacji, gips w odciążeniu 6 - 8 tyg.
L. operacyjne: problemem jest bardzo duże rozwłóknienie końców ścięgna, niektóre ośrodki stosują leczenie odroczone o 2 tygodnie celem wzmocnienia się końców blizną:
klejenie klejem tkankowym na bazie osocza krwi
mikrochirurgiczne zespalanie włókien
Boyd, McLaughlin, Weesbach: szycie ścięgna drutem prowadzonym przez część dogłowową i wszycie do guza piętowego
Buggs i Boyd: obszycie kikutów 3 paskami z powięzi szerokiej
Łukasik: najpierw przeszyć wielokrotnie okrężnym szwem jedwabnym, dopiero szwem piętrowym wzdłuż włókien ścięgna, wada tej techniki duża anemizacja
Blouth, Lindholm: plastyka płatem z rozcięgna m. brzuchatego łydki obróconego o 180° [Blouth - część centralna, Lindholm - poboczne] ; ew. wsteczne płaty z Achillesa, dojście operacyjne przyśrodkowe, bo przy cięciu bocznym można uszkodzić nerw łydkowy
plastyka przy użyciu ścięgna m. podeszwowego [m. Pulvertafta i Lynna] lub
przeciągniętego ścięgna m. strzałkowego krótkiego przez guz piętowy [m. Tauftela]
szwy materacowe z plecionki jedwabnej, węglowe, ... zeszycie „pochewki” [ościęgna]
unieruchomienie przez 6 tyg. w ustawieniu końskim [Campbell: stopa w ustawieniu pośrednim, ale kolano zgięte do ok. 90°]
doleczanie w obuwiu z podwyższonym obcasem i stopniowe zmniejszanie jego wysokości
zastarzałe uszkodzenia również do leczenia operacyjnego
powikłania to martwica skóry i zakażenie, zrost między skórą a ścięgnem, ponowne rozerwanie ścięgna
Jałowe zapalenia ścięgna piętowego:
u sportowców i przy przeciążeniach, leczenie zachowawcze fizykoterapią i odciażaniem, operacyjne bardzo rzadko, zmiana zawodu zaprzestanie uprawiania sportu, sterydy niewskazane
czasem występuje zapalenie kaletki guza piętowego
Zapalenie przyczepu rozcięgna podeszwowego; ostroga piętowa:
anatomia - powięź powierzchowna podeszwowa stopy przyczepia się do wyrostka przyśrodkowego
przyczyną jest przeciążenie stopy wysiłkami połączonymi z nawracaniem - biegi długie i terenowe, noszenie złego obuwia, twarde i źle dobrane wkładki ortopedyczne
czynniki predysponujące: płaskostopie, stopa wydrążona oraz zespół nadmiernego napięcia m. trójgłowego łydki
bóle pod piętą podczas chodzenia i biegania, bolesność w miejscu przyczepu rozcięgna podeszwowego do guza piętowego
RTG: ostroga piętowa lub brak odchyleń
L. zachowawcze: miękka wkładka, fizykoterapia, sterydy, promienie X w dawkach przeciwzapalnych
L. operacyjne:
Du Vries - wycięcie prostokąta 1 x 2 cm zmienionego rozcięgna
Hassab i El-Sherif - nawiercenie otworów w kości piętowej
ew. fasciotomia sposobem Spitzy'ego
RR:
możliwe usidlenie gałązki piętowej przyśrodkowej n. piszczelowego w kanale stępu
zapalenie kości piętowej, zapalenie rzekomej kaletki maziowej w przypadku powstania ostrogi piętowej
Neuropatia nerwu piszczelowego (zespół tunelu stepu):
nerw piszczelowy przechodzi przez tzw. kanał stępu i po wyjściu zaopatruje czuciowo piętę i podeszwę, ruchowo krótkie wewnętrzne mm. strony podeszwowej
przyczyną jest uraz okolicy lub przewlekle przeciążenie stopy w pronacji, ciąża, ...
ból piekący i zniekształcenie stopy (wydrążenie i szponowatość:, upośledzenie zginania palców w stawach śródstopno paliczkowych), bierne odwodzenie pięty nasila ból, przywiedzenie łagodzi, podanie lignokainy pod więzadło potwierdza diagnozę, uciskowi ulęgają również naczynia ⇒ zastój żylny
leczenie przyczynowe, czasem konieczne rozległe obarczenie nerwu [b. dokładna hemostaza !]
Neuropatia obwodowej części nerwu strzałkowego powierzchownego:
usidlenie w miejscu przechodzenia przez powieź wskutek wielokrotnego silnego podeszwowego zginania stopy w połączeninu z nawracaniem, możliwy bezpośredni uraz
piekący ból okolicy grzbietu stopy
L.: leki przeciwzapalne i sterydy, w uporczywych przypadkach fascjotomia
Neuropatia przyśrodkowego nerwu podeszwowego stopy:
przyśrodkowy nerw podeszwowy stopy może ulec usidleniu w otworze leżącym w polu przyczepu odwodziciela palucha do kości piętowej, górny brzeg otworu stanowi więzadło piętowo - łódkowe
do ucisku dochodzi przy maksymalnej pronacji
przyczyny mogą być urazowe i statyczne na tle innych schorzeń
objawy czuciowe i niedowład zginacza krótkiego palców i palucha, odwodziciela palucha, ucisk w punkcie usidlenia nasila objawy
L.: leki przeciwzapalne, odciążenie miejscowo i ogólne, w przypadkach uporczywych odsłonięcie i obarczenie
Metatarsalgia Mortona [1876]:
ból przodostopia, o charakterze napadowym, piekący, na wysokości stawu śródstopno- paliczkowego w przestrzeni międzypalcowej III [55%] lub IV [45%]
głównie kobiety [10 x częściej], w różnym wieku, przeważnie zajęty jeden nerw
bóle zwiększają się podczas chodzenia, przy ucisku i ściskaniu poprzecznym przodostopia, zginanie stawu międzypaliczkowego[PIP] lub śródstopno-paliczkowego [MP] zmniejsza ból - nerw palcowy jest rozluźniony, wyprost i przeprost w MP lub PIP w ostatniej fazie podparcia powoduje nasilenie bólu, dlatego predysponowane są kobiety chodzące na wysokich obcasach oraz ludzie pracujący na kolanach i zapierający się palcami o podłoże
nerwiak Mortona to pierwotne usidlenie nerwu podeszwowego wspólnego palców III - V [⇐ n. podeszwowy przyśrodkowy ⇐ n. piszczelowy], zaciskany jest przez przedni brzeg głębokiej powięzi podeszwowej [więzadło poprzeczne głębokie śródstopia], mikrourazy w obrębie nerwu prowadzą do powstania nerwiaka
próba diagnostyczna: podanie lignokainy w okolicę nerwiaka i chodzić 2 godziny, jeśli nie boli to test potwierdza dgn.
L. zachowawczo: ultradźwięki, laser lub miejscowo sterydy - mało skuteczne
L.: operacyjne: wycięcie nerwiaka z dojścia po grzbietowej stronie stopy przez więzadło poprzeczne; wg Gauthiera wystarczy tylko przeciąć więzadło poprzeczne głębokie śródstopia; wg Dziaka nie !
RR [wg Manna]:
patologie stawu międzypaliczkowego, np. przeciążenie główek kości śródstopia przy płaskostopiu poprzecznym, ch. Freiberga - Köhlera II, zapalenia stawu, zwyrodnienia po przebytym złamaniu czy zwichnięciu kości śródstopia
inne bóle neuropochodne: dyskopatia, z. kanału stępu, neuralgia n. podeszwowego przyśrodkowego albo bocznego
uszkodzenia podeszwy: torbiele, guzy tkanek miękkich, guzy kk. śródstopia
Patologia chodu:
|
duża nierówność kończyn |
nachylanie tułowia nad krótszą kończyną, po stronie krótszej skrócona faza oparcia, a wydłużona obciążenia, odbicia i wykroku, po dłuższej skrócenie fazy wykroku |
|
przy dużych skróceniach |
czasem brak fazy oparcia na pięcie |
|
sztywność i przykurcz zgięciowy biodra |
|
|
sztywność kolana, spastyczny niedowład połowiczy pochodzenia mózgowego |
|
|
nasilona koślawość kolan |
|
|
zwichnięcie stawów biodrowych, dystrofia mięśniowa |
|
|
porażenie prostowników stopy |
|
|
przykurcz zginaczy stopy przy mocnym mięśniu czworogłowym |
|
|
porażenie zginaczy stopy |
|
|
|
o kulach łokciowych przy porażonych kk. dolnych |
|
niedowład wiotki k.d., |
powoli, małymi krokami, powolne przesuwanie stopy |
|
niedowład spastyczny k.d., |
stopy są z trudnością odrywane od podłogi, przy przesuwaniu zaczepianie palcami o podłogę |
|
|
małe kroki z usztywnieniem i pochyleniem tułowia do przodu, bez balansownia kończynami górnymi |
|
|
na szerokiej podstawie, asynergia tułowia |
|
w wiądzie rdzenia i porażeniu postępującym |
|
|
|
|
Fazy chodu:
podporu = obciążania - 40%
odbicia - 10%
przenoszenia ciężaru = wykroku - 40%
faza oparcia pięty - 10%
Jałowe martwice kości:
obumarcie tkanki kostnej z powodu niedokrwienia na tle niezapalnym, gł. u dzieci; chrząstki wzrostowe stanowią barierę izolującą układ nasadowy od przynasadowego
histologicznie : odwapnienie ⇒ przewapnienie ⇒ przebudowa ⇒ przerost okolicznej tkanki kostnej
etiologia: anomalie wrodzone lub rozwojowe, zaburzenia kostnienia, zaburzenia hormonalne lub neurogenne, niedobory, przeciążenie, mikrourazy, zatory naczyniowe
im mniejszy zakres zgnieceń i odkształceń tkanki kostnej, tym lepsze warunki odbudowy i powrotu do stanu prawidłowego bez objawów ogólnoustrojowych
kości długie są unaczyniane przez : tętnice odżywcze trzonu, naczynia przynasadowe i naczynia nasadowe
Nazwiska odkrywców [za Degą i Borejkową]:
kręgosłup:
wyrostek kolczysty kręgu [Wachs, Schmidt, Wisser]
trzony i krążki kręgów [Scheuermann]
trzony kręgów, vertebra plana [Calve]
kończyna górna:
obojczyk - koniec mostkowy [Friedrich]
obojczyk - koniec barkowy [Werder, Alner]
wyrostek barkowy łopatki [DeCuveland]
głowa k. ramiennej [Haas]
główka k. ramiennej [Panner]
bloczek k. ramiennej [Hegemann]
głowa k. promieniowej [Hegemann]
dalsza nasada k. promieniowej [DeCuveland]
głowa k. łokciowej [Bruns]
k. główkowata [Jönnson]
k. trójgraniasta [Zimmer]
księżycowata [Kienböck]
k. łódeczkowata [Preiser]
wszystkie kości nadgarstka [Caffey]
trzeszczka V k. śródręcza [Lepoutre, Zimmer]
głowy kk. śródręcza [Mauclair, Dietrich]
podstawy paliczków środkowych ręki i stopy [Thiemann]
miednica:
apophysis grzebieni k. biodrowej
kolec b.p.g. [Sorelle, Derieux, Boelle]
guzowatość biodra
spojenie kulszowo- łonowe [vanNeck]
spojenie łonowe [Pierson]
guz kulszowy [Raspe]
kończyna dolna:
głowa k. udowej [Meydl, Calve, Legg, Perthes, Waldenström]
rzepka [Köhler, Sinding, Larsen, Johannson]
rzepka, pierwszorzędowe jądra kostnienia [Köhler]
rzepka, drugorzędowe jądra kostnienia [Sinding, Larsen]
kolana, rozwarstwiająca kostno- chrzestna [König]
kłykieć przyśrodkowy k. piszczelowej [Blount]
guzowatość piszczeli [Osgood, Schlatter]
dalsza nasada k. piszczelowej
k. skokowa [Vogel]
k. łódkowata [Köhler I ]
k. piszczelowa zewn. kości łódkowatej [Haglund]
guz piętowy [Haglund, Sever]
k. klinowata przyśrodkowa [Brinon]
k. klinowata pośrednia [Hicks]
podstawa V k. śródstopia [Iselin]
głowa V k. śródstopia [Iselin, Steller]
głowa II lub III k. śródstopia [Freiberg, Köhler II]
trzeszczki palucha [Smith-Lepoutre]
paliczki [Thiemann]
Choroba Haglunda - Severa, [Haglund I]:
Haglund, 1907; Sever
jałowa martwica nasady guza piętowego
głównie chłopcy, komponenta przeciążeniowa, 5 - 12 lat
często towarzyszy stopie płaskiej, typy hipogonadalne
miejscowy ból guza piętowego po obciążaniu, obrzęk, ból przy zginaniu grzbietowym stopy, tendencja do ustawienia końskiego, chód utykający, bez obciążania pięty
RTG: podzielenie lub rozpad nasady, bardzo często brak jakichkolwiek objawów
RR: przewapnienie nasad, obecność kilku jąder kostnienia, zapalenie ropne lub tbc
L.: odciążanie kończyny, podwyższenie obcasa o około 2 - 3 cm, ciepłe kąpiele, masaż
Choroba Köhlera I :
Köhler, 1908
jałowa martwica kości łódkowatej
zazwyczaj jednostronnie, chłopcy w wieku 3 - 8 lat
ból podczas chodzenia na grzbietowo-przyśrodkowej stronie stopy, utykanie, miejscowy obrzęk i ból, ograniczenie ruchomości
RTG: zagęszczenie, fragmentacja i spłaszczenie [„biszkopt”] ⇒ odbudowa i powrót do prawidłowego kształtu [ przez 2 - 3 lata]
L. : odciążenie kończyny, wypoczynek, wkładka pod sklepienie podłużne, op, gipsowy, kąpiele, masaże, ćwiczenia
RR: zapalenie, zaburzenia kostnienia
Choroba Freiberga-Köhlera, (Köhler II):
Freiberg, 1914; Köhler, 1920
jałowa martwica głowy II, III lub IV kości śródstopia
druga co do częstości jałowa martwica, IIkość w 90%, częściej prawostronnie, częściej u dziewcząt [4 : 1], między 10 a 18 r.ż.
często towarzyszy poprzeczne płaskostopie
bóle przy obciążaniu, utykanie i ograniczenie ruchów, miejscowa bolesność uciskowa
okresy RTG:
początkowy: złamania i zgniecenia osłabionej tkanki kostnej o małym nasileniu
złamań martwiczej kości: zagęszczenie i spłaszczenie głowy, złamanie lub nadłamanie głowy, długość kości zmniejsza się [ odpowiada III kości śródstopia]
rozkawałkowania: rozessane martwaki
odnowy: znikanie martwych fragmentów, spłaszczenie głowy
zmian zwyrodnieniowych: dziobiaste wyrośla
Leczenie :
zachowawczo: odciążenie chorej kończyny przez wypoczynek, domodelowany opatrunek gipsowy, wkładki unoszące kości śródstopia, kąpiele naprzemienne, łagodny masaż, ćwiczenia czynne
operacyjne: wyjątkowo rzadko, z powodu ciał wolnych powodujących ból, znacznych dolegliwości z powodu wtórnych zmian głowy; usunięcie martwaków, możliwa resekcja głowy, nie zawsze skuteczne
RR: metatarsalgia Mortona, złamanie zmęczeniowe, urazowe, zwichnięcia, zapalenia
Choroba Brinona - kości klinowate I, przeważnie obustronnie, 3 - 6 lat
Choroba Haglunda II:
Haglund, 1928; ch. nie jest martwicą jałową !!!
egzostoza piętowa wskutek ucisku buta w tej okolicy, szczególne ukształtowanie kości piętowej z odczynowy zmianą otaczających tkanek, twarde uwypuklenie na górnym biegunie guza kości piętowej, zaczerwienienie skóry i ból na ucisk ⇒ bursitis Achillea
RTG: ostroga kostna na górnym biegunie guza piętowego
Choroba Blencke - zaburzenia kostnienia śródchrzęstnego w obrębie tylnej nasady kości piętowej, dolegliwości i postępowanie jak w ch. Haglunda-Severa
2
1
Haglund - Sever
Vogel
Köhler I
Haglund
Brinon
Hicks
Freiberg - Köhler II
Thiemann
Smith - Lepoutre
Iselin - Steller
Iselin