86
O
b)
r~ |
r~i r~ |
r~ r |
r t |
l |
i |
1 | |
i : |
1__l |
____U_ |
1 _1_Ł |
i ! ! ! ' _i_i_r—i_ | |||
i i > 0 .....J |
i |
1 ' ’ | | |
; |
| |
■ t | |
...... |
o |
1 1 ....... i | |
• |
L. t | ||
i 1 1 * , .... , -1 __________.L_ |
1 ■■ , .„,,1 1 M-1 _1_ |
i *■1 =u |
i_;__i_L_
10 1 10
Rys. 3.26. Schemat (a) oraz przykładowe przebiegi czasowe (b) w układzie sekwencyjnym Hoore'a z przykładu 3*9
Z tablic tych otrzymujemy po minimalizacji
J1 = Q2^3' |
^ = ćj5 |
*2 » 1 | |
J3 = 3C» |
li HI |
Po wyznaczeniu funkcji opisujących działanie układu TJK1 pozostaje jeszcze wyznaczenie układu UK2. Tablica jego działania podana jest na iys.3-ć$\ skąd po minimalizacji otrzymujemy
7 = Q-| ■*"
Wyznaczenie układu UK2 kończy projekt. Schemat ukiauu przedstawiony został na rys. }.26a., zaś na rys. 3«26b przedstawiono przykładowe przebiegi czasowe (10010:11 * 00110). tł
Przykład 3.10
Zaprojektować układ sekwencyjny Mealy'ego dzielący przez 3 (patrz zadanie 3.1). Zastosować przerzutniki D.
Tablicę przejść/wyjść projektowaaego układu oraz tablicę wzbudzeń prze-rzutnika D przedstawiono na rys. 3*27.
i
1/1 |
0 |
i/o |
•/i |
*/l |
Rys. 3.27. Tablica przejść/wyjść układu z przykładu 3.10 oraz tablica wzbudzeń przerzutnika D
Moo-
Projektowanie układu Mealy'ego różni się od projektowania układu re'a wyłącznie projektowaniem układu kombinacyjnego UK2.
11 |
11 |
u | ||
1 |
10 |
10 |
X |
M/1 |
\ |
*/» |
X |
tt|l |
^‘l. |
11 |
11 |
n |
II |
« |
<1 | |||
t |
0 |
1 |
X |
0 |
t |
0 |
1 |
X |
1 |
1 |
1 |
1 |
X |
i |
1 |
1 |
0 |
X |
0 |
Rys. 3.28. Zakodowana tablica przejść/wyjść układu z przykładu 3-10
Rys. 3.29. Tablice Karnaugha funkcji i D2 realizowanych przez układ kombinacyjny UK1 z przykładu 3.10
Kodując stany 0, 1, 2 liczbami w naturalnym kodzie dwójkowym oraz przedstawiając otrzymaną tablicę przejść/wyjść w postaci Karnaugha otrzymujemy tablicę przedstawioną na rys. 3.28.
i •
< i i
0 t t
J i i