17

Stanowi więc pewnego rodzaju odwołanie do tzw. koncepcji ładu społecznego S. Ossowskiego¹³, w której porządek zorganizowanego współdziałania oparty jest na więzi społecznej jednostek i grup oraz porozumiewaniu się podmiotów życia społecznego.

Dobór celów zależy od wizji i rozpoznania sytuacji.¹¹

Warto też pamiętać o dwóch mechanizmach przystosowawczych społeczeństwa:

wewnątrzsterowności, czyli sytuacji, kiedy istnieją w społeczeństwie akceptowane normy i wartości, reguły . Wówczas proces ich zmiany i ewolucji jest długotrwały.

zewnątrzsterowności (tzw. orientacja radarowa), kiedy jednostki szybko odczytują aktualne trendy i bez problemu dopasowują do nich swe zachowania.¹⁵

Uproszczona prezentacja etapów działania animatora realizowanych w pracy w społecznościach lokalnych

Zbieranie informacp

Tworzenie i wspieranie gnjpy/kampariAoalcji

Pomaganie grupefltampamrtoaSc^ w pianowa nu $ strategii i taktyk oraz okreśłaniu pnorytetow działań Umacnonie i podtrzymywanie gmpłkampaniifcoSfcjt gdy zaczynają reatoować działania Dokonane przeglądu postępów i działań grupykampanukoabcy Pomaganie gmpieAampaniftoaiics w zakończeniu działań lub w podftcu decyzji oo dalej

I. Faza pierwsza: zbieranie informacji

Trzeba zacząć od sfotografowania danego terenu, ukazanie sytuacji. Tę fazę nazywamy diagnozą społeczną. Diagnoza ta opiera się na kilku podstawowych filarach: ludności, gospodarce, systemie edukacji oraz ustug. Kiedy zrobimy bilans (mapę zasobów), musimy też znaleźć związki pomiędzy danymi komponentami. Poszczególne elementy diagnozy mająwptyw na siebie nawzajem. Można śmiało założyć, że w przypadku ” S. Ossowski. O oscttiwośaach nauk społecznych. Warszawa 1983. s. 80

^MP. Miński, Interwencja edukacyjna wspomagaj społeczność lokalną (w:) Podmiotowość społeczności lokalnych, red R. Cichocki, Warszawa 1996. s, 235. ^w D Riesman, Samotny Bum, Warszawa 1971. s. 35.

*Val Harris acwsnlls imniml 2001. s. 15.