3 (386)

Tygodnie Gazety Prawnej

nie sensu pojęć zawartych w ustawie o rachunkowości. Za takim rozumieniem pojęcia biernych rozliczeń międzyokresowych opowiadają się zgodnie przedstawiciele doktryny (por. S. Nisengok, Komentarz Jo zasad rachunkowości Wydawnictwo Twigger, Warszawa 1996, str. 121; R. Niemczyk, Przechody i koszty - ujecie podatkowe i kosztowe. Biblioteka Menedżera i Służby Pracowniczej, Bydgoszcz 2000, art. 117; M. Pałka, Zakładowy plan kont z komentarzem dla jednostek prowadzone/; działalność gospodarcza, Wrocław 1996. str. 290).

Zatem, skoro kwoty zaliczone przez podatnika do biernych rozliczeń międzyokresowych stanowią rezerwę na poczet przyszłych kosztów, to tym samym - zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 27 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - nie stanowią kosztów uzyskania przychodów (por. wyrok NSA z 11 maja 1998 r., 1 SA/Ka 1722/96; niepubl.; Fundacja Rozwoju Rachunkowości * /prawo zbiorowe/. Komentarz do znowelizowanej ustawy o rachunkowości Warszawa 2002, str. 160)

Reasumując, sąd uznał, że kwoty zaliczone do biernych rozliczeń

międzyokresowych kosztów' w rozumieniu art. 39 ust. 2 - ustawy o rachunkowości, stanowiące wydatki przyszłe są kosztami uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w momencie ich rzeczywistego poniesienia, a nie w momencie zarachowania.

Z tych wszystkich względów i na podstawie art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o NSA orzeczono jak w sentencji.

■prac. OT