Drzewo... las... krajobraz - cieszą, gdy piękne
dowe mogą zarówno spowodować nieoczekiwane załamanie gradacji, przyspieszyć regenerację drzew, jak i wpływać na procesy chorobowe drzew przez aktywację czynników patogenicznych. Niszczone są wówczas mechanizmy rozpraszania zagrożeń i dekoncentracji ryzyka szkód, podstawowe mechanizmy decydujące o wielkopowierzchniowej trwałości i biologicznej odporności lasów.
Od pewnego czasu obserwujemy znaczną poprawę stanu zdrowotnego naszych lasów. Jest to zarówno efektem zmniejszonego oddziaływania przemysłowych skażeń powietrza (zamieranie lasu przestało być już problemem), jak i coraz większej skuteczności działań gospodarki leśnej. Dotyczy to zarówno przemyślanej przebudowy drzewostanów i rewitalizacji uszkodzonych struktur ekosystemów leśnych, jak i troski o zachowanie zasobów' genowych, zwiększania różnorodności biologicznej w drzewostanach gospodarczych i zwiększania zakresu aktywnej ochrony przyrody oraz stosowania biopreparatów i bezpiecznych dla środowiska technologii.
- stara maksyma leśników
Zgodność biocenozy z warunkami biotopu powinna być niewzruszonym kanonem gospodarki leśnej. Doskonale znamy nasze lasy, ich przeszłość i uwarunkowania, które wpłynęły na taki czy inny charakter istniejących drzewostanów'. Wiemy też, że leśnik hoduje las dla przyszłych pokoleń i dla nich musi pozostawić go w-jak najlepszym stanie. Celowi temu służą zarówno akty polityki leśnej państwa, tworzony właśnie narodowy program leśny i zarządzenia wykonawcze (zarządzenia nr 11 i 11A) oraz głęboka wiedza leśników wspieranych przez naukę w ich codziennych działaniach. Te działania, to nie tylko „trwałe i zrównoważone gospodarowanie w lesie wielofunkcyjnym”, ale i rozumienie praw natury, właściwe reagowanie na wskazówki środowiska, dostosowywanie działań do podpowiedzi przyrody.
Przykłady takiego postępowania i sposoby wspomagania rozwoju drzew w już osłabionych ekosystemach leśnych, podano w następnym rozdziale.
Las to talcże źródło drewna> nie przeceniajmy innych funkcji!