image 087

Jednorodny szyk liniowy anten 87

Hansena i Woodwarda [11] dla szyków o dużej liczbie źródeł promieniujących oddalonych od siebie o d/X = l/N, to:

a w ^(hd + n/N)    (5.44)

kierunkowość zaś wyniesie:

Do « 1.789 • 4N^    (5.45)

A

Dalsze możliwości wzrostu kierunkowości wiążą się z pojęciem superkierunko-wości i dotyczą zastosowania pobudzenia źródeł w szyku sygnałami o różnych amplitudach i fazach. Zagadnienia te omówiono w dalszej części niniejszego rozdziału.

Szyki o regulowanym kierunku wiązki głównej 9q uzyskuje się najczęściej wprowadzając stałą różnicę fazy a:

(5.46)

a = — kdcosOo

pomiędzy kolejnymi źródłami w szyku.

Obecnie istnieją możliwości technologiczne regulowania elektronicznego tej różnicy, co prowadzi do sterowania kierunkiem wiązki głównej bez konieczności mechanicznego obracania szyku antenowego. Ma to szczególne znaczenie w przypadku szyków o dużych rozmiarach, gdzie mechaniczny obrót całej anteny w dopuszczalnym czasie jest często trudny do zrealizowania. Przesuwniki fazowe umożliwiające zasilanie anten z odpowiednim przesunięciem fazowym wykonuje się najczęściej wykorzystując podzespoły ferrytowe [16], w których zmiana fazy jest funkcją amplitudy zastosowanego pola magnetycznego. Amplitudę pola magnetycznego można kontrolować elektronicznie sterując prądowo odpowiednie cewki wytwarzające omawiane pole. Jakkolwiek na rynku dostępne są programy [22], [24] umożliwiające obliczenie parametrów szyków antenowych w zależności od zastosowanego przesunięcia fazowego, dalej przedstawimy uproszczoną zależność określającą szerokość wiązki 3 dB:

A#3 clb = arc cos

arc cos

cos 0o - 0,443

L-M

cos 9q 4- 0,443

L + d

(5.47)

gdzie L jest długością anteny.

Warto przypomnieć, że w miarę oddalania się kierunku wiązki głównej od 6 = it(2 w kierunku 0 = 0 lub 0 = tt obserwujemy wzrost szerokości wiązki, co jest efektem niepożądanym i może powodować ograniczenie zakresu kątowego,