pic 11 03 122351

248

5.    Dodawanie i odejmowanie paseczków

Nauczyciel zwraca się do dzieci:

-    Proszę położyć na dywanikach kartony. Na tackach macie paseczki. Trzeba je ułożyć w szeregu na kartonie i policzyć;

-    Proszę pokazać mi na palcach, ile paseczków jest na kartonie... Zasłońcie dłonią pięć paseczków... Liczymy pozostałe paseczki... Pokazujemy na palcach, ile ich jest...

Okrywamy i pokazujemy na palcach, ile jest wszystkich paseczków...

-    Teraz zabieramy cztery paseczki i chowamy je pod dywanik... Proszę policzyć i pokazać mi na palcach, ile paseczków jest na kartonie...

-    Kto potrafi mi pokazać na palcach, ile paseczków znajduje się pod dymnikiem?

6.    Dodawanie i odejmowanie kółeczek

Nauczyciel zwraca się do dzieci:

-    Na tacy macie kolorowe kółka;

-    Proszę ułożyć na kartonie zielone kółka.. Policzyć je i pokazać mi na palcach, ile ich jest...

-    Trzeba dołożyć do nich kółka pomarańczowe... Policzcie je razem... Pokażcie na palcach, ile razem jest kółek...

-    Teraz odejmujemy. Proszę zabrać trzy kółka zielone i policzyć pozostałe... Pokazujemy na palcach, ile ich jest...

-    Macie siedem kółek na kartonie. Zabierzcie pięć... Pokażcie na palcach, ile kółek zostało... Zabierzcie te, które zostały... He kółek macie na kartonie?

Uwagi i propozycje

Już wcześniej dzieci miały okazję ustalać wynik dodawania i odejmowania na przykład w zabawach: Wiewiórki liczą orzechy, Święto lalek i pa-jacyków. Jednak kształtowanie tych umiejętności było na drugim planie. Najważniejsze było tam liczenie i ustalenie: ile czego jest? W tym scenariuszu najważniejsze jest dodawanie i odejmowanie, a także wprowadzanie dzieci do liczenia na palcach (palce są zbiorem zastępczym).

Opisane sytuacje zadaniowe mogą wydawać się banalne, jeżeli je rozpatrywać z punktu widzenia dorosłego. Przypominamy jeszcze raz, że dodawanie i odejmowanie jest dla dzieci trudne. Dlatego ważne jest dosłownie wszystko:

-    przedmioty, którymi się dzieci posługują - muszą być zwyczajne, bo dziecko ma się koncentrować na tym, co robi, a nie na tym, jakimi przedmiotami manipuluje;

-    polecenia nauczyciela, które mówi do dzieci muszą być krótkie i zrozumiałe;

i liczyć albo zabierać (odsuwać, zakrywać, odejmować) przedmioty i li-

-    każde dziecko musi osobiście dokładać (dosuwać, dodawać) przedmioty

czyć je;

inne. Szczególnie wówczas, gdy nauczyciel pochwali. Żeby wszystkie

- liczenie przedmiotów trzeba silnie kojarzyć z pokazywaniem na palcach. Trzeba także wiedzieć, że dzieci chętnie powtarzają to, co powiedziały

dzieci samodzielnie rachowały, można wprowadzić zwyczaj podawania wyniku liczenia w taki sposób, jaki został opisany w scenariuszu.

Zadania opisane w tym scenariuszu są pomyślane tak, aby można było

je uprościć (dzieci dodają i odejmują mniejsze liczby) i bardziej skompli-

kować (dzieci dodają i odejmują większe liczby przedmiotów). Każda seria zadań może być także wzbogacona o dalsze, nieco trudniejsze zadania. W ten sposób można zajęcia dopasować do rzeczywistego poziomu kompetencji dzieci.

Coraz sprawniej dodaję i odejmuję. Potrafię radzić sobie w różnych sytuacjach

dawanie i odejmowania na palcach i innych zbiorach zastępczych. Korzystanie z umiejętności dodawania i odejmowania w sytuacjach zadaniowych.

Cele zajęć: kształtowanie umiejętności dodawania i odejmowania. Do-

• dywanik i tacka, na której jest 20 kasztanów (ziaren fasoli, kamyków itp.) i 20 patyczków: dla każdego dziecka.

Przebieg zajęć

1. Przygotowanie zajęć

Nauczyciel układa dywaniki w półkolu, obok każdego dywanika kładzie tacę z kasztanami i patyczkami. Dzieci siadają przy dywanikach.