skanuj0091

Wstawiając to wyrażenie do związku (7.4), otrzymujemy wzór na względny przyrost oporu w postaci:

(7.6)

Odkształcenie względne c jest więc równe

e —

1    AR

(

c

)

(7.7)

Okazuje się, źe wartość wyrażenia

e

(7.8)

do pewnej wartości odkształcenia względnego e jest wielkością stałą. Wielkość K nosi nazwę stałej czujnika. Ostateczny związek między odkształceniem e a względnym przyrostem AR/R jest następujący:

(7-9)

Odkształcenie względne e jest więc wprost proporcjonalne do względnego przyrostu oporu AR/R.

Stała K zależy od materiału, z jakiego wykonany jest drut pomiarowy czujnika; dla czujników wykonanych na przykład z konstantanu (stop o wartości 60% Cu i 40% Ni) K = 2,1 -i- 2,4.

Wartość stałej K określa się doświadczalnie. Z dużej partii jednakowo wykonanych czujników wybiera się losowo pewną ich liczbę do badań, nalepia się je na próbki wzorcowe, które następnie doznają ściśle określonych odkształceń i na tej podstawie określa się statystycznie stałą K dla całej partii czujników.

Czujniki raz naklejone nie nadają się już do ponownego użytkowania na innych próbkach.

7.5. ZASADY POMIARU ODKSZTAŁCEŃ METODĄ TENSOMETRII OPOROWEJ (METODA ZEROWA)

Zasadę pomiaru metodą zerową ilustruje rys. 7.3. Dla zmierzenia odkształceń próbki I (zachodzących w kierunku działania sił P) nakleja się na próbkę li4