str 062 063

Rękojeść zsuwając się ze stabilizatora pod wpływem sprężyny kadłuba rękojeści, wyciąga sznurek cięgła. Jednocześnie rozwija się rękaw statecznika.

Cięgło na skutek różnicy prędkości lotu dwóch części: skorupy granatu i rękojeści, wyciąga tłoczek zabezpieczający z zapalnika za pomocą zaczepów cięgła.

Kulki wypadają ze swoich gniazd, a iglica zostaje zwolniona. Podczas lotu iglica zabezpieczona jest przed przesuwaniem się do przodu za pomocą sprężyny iglicy.

W oh wili uderzenia granatu czaszą o przeszkodę (cel) iglica pokonując opór sprężyny iglicy, uderza w spłonkę, co powodu je natychmiastowy wybuch granatu.

ROZBROJENIE GRANATU

85.    Jeżeli granat uzbrojony nie został rzucony, wówczas nie zwalniając listwy zabezpieczającej należy go rozbroić.

W tym celu, należy:

1)    wstawić zawleczkę do ucha na kadłubie rękojeści i rozgiąć jej końce;

2)    po przekonaniu się, że zawleczka jest dobrze wstawiona, odkręcić rękojeść;

3)    nałożyć kaptur zabezpieczający na zapalnik;

4)    wkręcać rękojeść w skorupę granatu;

5)    nakręcić pokrywę rękojeści i włożyć granat do torby.

PRZEGLĄD I SPRAWDZENIE GRANATU

86.    Przy przeglądzie granatu należy zwrócić uwagę na następujące szczegóły:

1) Jeżeli na skorupie granatu śą wgniecenia lub rdza przeżarła skorupę granatu, wówczas nie należy

go wydawać do użytku, lecz zniszczyć przez wysadzenie.

2) Rękojeść powinna być sprawna i nie może mieć głębokich wgnieceń. Końce zawleczki, przymo-oowująoej listwę zabezpieczającą do rękojeści, powinny być rozgięte i nie mogą mieć pęknięć w miejscu zagięcia.

Wyjmowanie pobudzacza jest kategorycznie wzbronione. Przy zauważeniu jakiejkolwiek niesprawności w rękojeści, granatu nie wolno wydawać żołnierzowi. Granatu nie posiadającego kaptura zabezpieczającego nie wolno wydawać żołnierzowi.

WARUNKI RZUCANIA GRANATU

87.    Rzucanie granatu ręcznego przeciwpancernego wz. 57 można wykonywać z postawy „stojąc” i .klęcząc” — tylko zza ukrycia.

88.    Do rzucania granatu należy wybrać miejsce i postawę, która zapewniłaby lot granatu w kierunku celu. Na kierunku lotu granatu nie może być żadnych przeszkód) (gałęzi, drzew, wysokich krzaków itp.), o które rzucany granat mógłby zaczepić się rękawem statecznika albo przy uderzeniu o nie mógłby nastąpić przedwczesny wybuch granatu.

89.    Granat należy rzucać tak, aby uderzył czaszą skorupy o pancerz czołgu (samochodu pancernego).

Przy silnym wietrze należy rzucać granat szczególnie energicznie, zwiększając jego siłę latu, przez co granat zachowa stateczność lotu i uderzy czaszą skorupy w pancerz.

63