154
:.'4j
n
i4|
Stan faktyczny:
Państwo A i państwo B zawarły traktat, w myśl postanowień którego państwo B zostało zobowiązane do usunięcia morskich baz wojskowych położonych w miejscowości X na wybrzeżu państwa B. We wstępie do tego traktatu podkreślono, że państwa A i B dążą do pokojowego ułożenia swoich stosunków oraz do wzajemnego wzrostu poczucia bezpieczeństwa oraz że temu celowi ma właśnie służyć likwidacja baz wojskowych położonych w państwie B, w bezpośredniej bliskości wybrzeża państwa A. Wkrótce po wejściu w życie niniejszego traktatu, państwo B zlikwidowało swe bazy wojskowe położone w miejscowości X. Jednocześnie utworzyło nowe bazy w miejscowości Y, położonej w odległości 5 km od miejscowości X. Państwo A gwałtownie zaprotestowało przeciwko postępowaniu państwa B. Państwo B twierdziło, że umowę wykonało i państwo A nie ma podstaw do protestowania.
Problemy:
Czy państwo B ma rację?
$
$
■V!
1
Stan faktyczny:
Państwa A, B, C, D zawarty umowę o ułatwieniach w odprawie granicznej. W umowie tej pewne przywileje przewidziano także dla obywateli państwa E, które to państwo choć pierwotnie negocjowało tę umowę, ostatecznie nie stało się jej stroną. W umowie zamieszczono również następujące postanowienie: .państwa trzecie, dla których niniejszy traktat ustariawia prawa, powinny przyznane im prawa przyjąć wyraźnie na piśmie"; Umowa weszła w życie. Państwa A, B, C, D zaczęły ją wykonywać we wzajemnych stosunkach. Obywatele państwa E nie byli jednak, przy odprawach granicznych, traktowani w sposób uprzywilejowany. Państwo E zaprotestowało i domagało się od państw A, B, C, D respektowania postanowień umowy, która nadaje uprawnienia również obywatelom państwa E. Państwa-strony niniejszej umowy protestu nie uwzględniły i powołały się na fakt, iż umowa zawiera postanowienie, zgodnie z którym państwo trzecie, dla którego ustanowiono prawa, powinno przyznane mu prawa przyjąć wyraźnie na piśmie,jto zaś ze strony państwa E nie nastąpiło. Państwo E odpowiedziało, że wyżej wymienione postanowienie nie ma żadnej mocy prawnej, albowiem zgodnie z postanowieniami Konwencji wiedeńskiej o prawie traktatów z 1969 r., zgody państwa trzeciego na przyjęcie uprawnienia nadanego mu traktatem do-mniemuje się tak długo, jak długo nie zostanie wykazane co innego.
Problemy:
o prawie
Oceń sytuację. Czy w świetle postanowień Konwencji wiedeńskiej traktatów z 1969 r. państwo E ma rację?
i