TP (1)

316 l'OI/JA POLSKA OKRESU MII.D/.YWOJI INNEGO

POCHÓD ROBOTNICZY

Rynsztokiem ulicy, nu okrętach z dymu gęsia płynie pieśń, co poczęta z pyłu gna na wybrzeża warg. Wargami waży winy.

Sypkie zdanie sztandaru, czerwony kułak na wietrze.

'■ szeroko słowa rozrzuca, by nawet grzech straży zbawiły.

Modlitewnik ze zwierciadeł jak srebrny pułap zawieszę nad tym tłumem, co tu idzie laki szary a tak śpiewający, zlepiony gumt| głodu, wtulony jak w pieluchy w nadzieję, pytający jak brać z zamkniętej czary, a jak z drzewa zgdzy. ■" tłum. który chce wiedzieć, ogryza palec swój suchy i nie wic.

OGRÓD MIEJSKI

Ogród. Niedziela. Południe.

Msza nieba. Słońce.

Nti wargach ziemi tupie słowo „cudnie”.

Trawa pęcznieje winem, które s/ynkujejej słońce.

⁵    Drzewo nad swoim cieniem jak pocałunek się schyla.

Wiatr ściga spitego motyla i wpina go w swe włosy.

Gdzieś róża drze się wniebogłosy.

Dwa w uścisku stawy.

Dwie ławy.

Zmięty list ugrzęzły w zapomnianej grudzie.

Woń pocących się ciał woń kadzielnic. Ludzie.

POCHÓD ROBOTNICZY Z łomu: I.

OGRÓD MIEJSKI Z tomu: i.

JA. TY

Usta twoje, chodnik lśnień i uśmiechów, dzisiaj, salutowane milczeniem.

nic płoni).

Miłość bywa romansem. Także telegramem.

Jii chcę z. ramienia mego uczynić wiosło, ty chciałabyś

być żona •

Ostatnia godzina dnia czerwieni się na gzymsach.

Atrament zmierzchu rozlewa się po ziemi.

W chłodnych wannach ulic kapie się spocona twarz ludzi.

Daj mi Iw;) noc dzisiejsza. Dzisiejsza.

Wcisnę się w ciebie, czcionka w papier, i będę dniem, kiedy poranek

mnie zbudzi.

NAGA

Nitgtt. w    - («•>ścieli, wrysowana w ciszę,

w kołysce z nocy, z nocy o kształcie ust, na echach słów mych, dziel czarnego czaru, naga, na echach, gdy będziesz błyszczała ⁵ złota miednica a w niej z pereł kurz, ty. kartka papieru która ja zapiszę lub może wcześniej rzucę ja. podpal, na ruszt, naga. w ciszę wklejona, milcz i tylko paruj.

Od słów twych wyżej cenię szept twój. szept twojego ciała, ¹¹¹ woń twojego ciała, woń rzeźni i róż

ja. TY ^—

Z tomu: I.

NAGA

Z tomu: A.