0000008(1) 2

216 KINEZ /riERAPĄ i

Test ruchu wznosu obręczy kończyn górnych

3    - Pozycja wyjściowa - siad z kończynami górnymi swobodnie zwieszonymi

założonymi na klatce piersiowej. Kończyny górne nic mogą się opierać o pod. łoże, na którymi pacjent siedzi, ponieważ w takiej pozycji przy ugiętych sta. wach łokciowych istnieje możliwość wspomagania testowanego ruchu pr^ wyprost tych stawów (działanie mięśnia trójgłowego ramienia) (ryc. 138).

-    Stabilizacja nie jest potrzebna. Należy dopilnować, by ruch odbywał się dokładnie w płaszczyźnie czołowej.

-    Ruch uniesienia obręczy kończyn górnych polegający na zbliżeniu wyrostków barkowych łopatek do głowy (ryc. 139).

4    - Pozycja wyjściowa i ruch takie same jak w stopniu 3. Na górną okolicę

stawu obojczykowo-barkowego, za pomocą rąk badającego, należy przyłożyć opór mniejszy od maksymalnego (ryc. 140).

5    - Wszystkie parametry badania takie same jak w stopniu 4, tylko w iclkość

oporu osiąga wartość maksymalną, możliwą do uzyskania przy zachowaniu pełnego zakresu ruchu.

2 - Pozycja wyjściowa - leżenie przodem. Kończyna górna testowanej strony wraz z barkiem wysunięta poza podłoże, odciążona na ręce badającego. Odciążenie można uzyskać za pomocą systemu bloczkowego

Ryc. 138. Test ruchu wznosu obręczy kończyny górnej w stopniu 3. Pozycja wyjściowa przed wykonaniem ruchu.

Djm

mstska dla potrzeb kinezyterapii (część szczegółowa)

217

-Stabilizacja drugą ręką badającego uniemożliwia skłon tułowia w bok. w stronę przeciwną do testowanej oraz skręt tułowia barkiem w tył po stronic kończyny testowanej.

_ R_Uch wznosu obręczy kończyny górnej (ryc. 141) j - pozycja wyjściowa - leżenie przodem, kończyna górna strony testowanej oparta o podłoże

Ryc 140 Stopień 4 i 5. Prawidłowo przyłożony opór • wykorzystanie oparcia krzesła do stabilizacji tułowia

fyc 141. Stopień 2. pozycja wyjściowa. Odciążenie i stabilizacja przed wykonaniem ruchu. Badanie to

można wykonać także w pozycji leżenia tyłem.