0000028

dem ogniska; mówimy wówczas, iż badany odwraca się od ogniska w mózgu, patrząc na chorą połowę ciała.

Po zaobserwowaniu postawy i ułożeniu badanego, posługując się nadal na razie prawic wyłącznie wzrokiem, przystępujemy do oględzin skóry chorego, owłosienia, cech płciowych itd.

SKÓRA

Stan skóry, jej barwa, napięcie, wilgotność, obecność nieprawidłowych nawarstwień — wszytko to posiadać może duże znaczenie w chorobach układu nerwowego i powiązanych z nim ściśle gruczołów wydzielania

wewnętrznego.

Np. w chorobie Addisona zmiana zabarwienia skóry stanowi jeden i pierwszych objawów rozwijającej się niedomogi nadnerczy. Najpierw zjawiają się hrązowoezarne plamy w tych miejscach, gdzie skóra już w warunkach prawidłowych zazwyczaj jest przebarwiona oraz w tych częściach, które wystawione są na działanie słońca, a więc: twarz, szyja, powierzchnie grzbietowe rąk, pachy, brodawki sutkowe, pachwiny. Z kolei plamy tc coraz bardziej ciemnieją, rozszerzają się oraz zlewają ze sobą tak, iż cala skóra chorego staje się ciemnobrązowa, na podobieństwo skóry mulatów {melanodermia addisonića); miejscami, zwłaszcza na twarzy, na tle ogólnego zbrązowienia skóry widoczne są czarno ubarwione wysepki. Znamienne dla choroby Addisona jest to, iż powierzchnie dłoniowe i podeszwowe oraz łożyska paznokci pozostają białe. Również na błonic śluzowej policzków i podniebienia zauważyć można charakterystyczne ciemne plamy (tzw. plamy grafitowe).

W postępującej dystrofii tłuszczowej (lipodystrophia pregressira, choroba Barraquera-Simondsa) ubarwienie skóry jest śniadobrązowc, ale w stopniu mniejszym aniżeli w chorobie Addisona (ryc. 6, 7 i 8).

Skóra chorego na akromegalię jest miejscami przebarwiona, koloru brudnoszarego lub śniadego, gruba i sucha, często pokryta brodawkami. Na skutek nadmiernego wzrostu skóry i tkanki podskórnej skóra na ciemieniu jest pofałdowana w bruzdy na podobieństwo zakrętów mózgowych (cutis vertids gyrata).

Skóra osób z hipogenitalizmem jest sucha, gruba, alabastrowa z podbarwieniem żółtym.

Skóra chorych z zespołem Cushinga (admoma basaphilicum hypo-physeos) lub w chorobach przysadki z towarzyszącą im dysfunkcją nadnerczy jest sucha, cienka, łuszcząca się, barwy sinoczerwoncj, pokryta często czyrakami. Na kończynach, zwłaszcza dolnych, wykazuje nieraz siność graniastą (Iwedo racemosa).

Najbardziej obok tego znamiennym objawem są tzw. rozstępy skórne, pręgi (striae distensae) pod pachami i na przyległych odcinkach ramion,

IV chorobie Addhrma

I V hpudy-rnfili

W ul. i i.oiu gai

lf zespole Cuihin go

19