005

MATERIAŁY II

I. Dekalog badacza literatury (H. Markiewicz: Zabawy literackie dawne i nowe. Kraków 2003.)

1.    Pisz tylko o tym, co interesujące, a więc nowe (chyba, że piszesz podręcznik) i dostatecznie ważne.

2.    Nie poświęcaj bezspornej doxy dla nieprawdziwych paradoksów.

3.    Z rygorów postępowania naukowego rezygnuj tylko wtedy, gdy już wyczerpałeś wszystkie ich możliwości.

4.    Pamiętaj, że bałaganiarstwo to wielka wada; większą jest tylko perfekcjonizm.

5.    Jasność to uprzejmość uczonego - pisz więc jasno; jeśli chcesz powiedzieć, że „deszcz pada”, pisz, że „deszcz pada” (maksyma la Bruyere’a)

6.    Nie jesteś Tomaszem Mannem; nie łudź się, że czytelnik będzie miał czas i cierpliwość do twoich dłużyzn.

7.    Nawet jeśli jesteś drugim Rymkiewiczem, nie przeceniaj wartości tego, co uważasz za swój kunszt pisarski.

8.    Nie bądź leniwy i nie wyręczaj się cytatami.

9.    Nie popisuj się niepotrzebną erudycją i nie powołuj się na autorytety, gdy piszesz o sprawach oczywistych.

10.    Już trzy wyrazy obce w bezpośrednim sąsiedztwie - to za dużo!

11.

1. Dobierz właściwe kolokacje (przymiotnikowe, rzeczownikowe, czasownikowe) do następujących jednostek: kontynuacja, konwencja ‘zasady postępowania’, rozdział

2. Wśród podanych kolokacji wskaż błędne: coś zasługuje na poparcie przeznaczyć coś na pomoc dla kogoś

niesc wsparcie przepisy (ograniczają coś

coś opiera się na jakimś przeświadczeniu

19