1 (207) 2

w biurku grube atlasy, chodzi regularnie do ogrodu zoologicznego i muzeów etnograficznych. W dwóch pierwszych tomach brak konstrukcji dobrze rozłożonego napięcia dramatycznego awantury. Tomek i jego towarzysze spacerują od przygody do przygody, jak od drzewa do drzewa. Dopiero trzeci tom, zrobiony pod Maya i filmy cowboyskie, ma swój tradycyjny wprawdzie, niemniej jakiś konsekwentnie przeprowadzony wątek dramatyczny.

Powieści Szklarskiego nie są rewelacją w tym gatunku literackim, do jakiego mają pretensje. Niemniej ,,bawią i uczą” i podobają się — a to najważniejsze w wieku, w którym wpojenie „nawyku czytania” jest jednym z głównych celów dydaktycznych.

„Odra” 1959, nr 25