IMGT00

vt Rozwót psychiczny I wychowa**

miasto, spacer do ogrodu zoologicznego, imieniny w gronie rówieśników, uczestnictwo w koncercie dla dzieci, teatrzyk kukiełkowy — oto przykładowo kilka atrakcji dających dziecku w wieku przedszkolnym przyjemne przeżycia.

Unikać natomiast powinniśmy bodźców wywołujących przeżycia przykre. Uważajmy zatem na obrazy telewizyjna, te których dziecko w tym wieku jeszcze nie powinno oglądać, mogą bowiem wywołać u niego lęk i niepokój.

Dobierajmy odpowiednie bajki — nie straszne, a pogodne i dobrze się kończące, nie zabierajmy ze sobą dzieci na sportowe widowiska, na których mogą się spotkać z brutalnymi scenami itp.

Wszelkie atrakcje dawkujmy z pewnym umiarem, aby wywołaniem przesadnego napięcia emocjonalnego cka nie zniszczyć* Ich pozytywnych skutków.

Nadmiernie silne reakcje emocjonalne charakteryzuję często dziecko chore. Warto o tym pamiętać, by zachować się wówczas w stosunku do niego z dużym pobłażaniem i wyrozumiałością. Dziecko w chorobie ma prawo grymasić, kaprysić i nudzić, być płaczliwe, wybuchowe czy rozdrażnione. Starajmy się wówczas łagodzić to jego napięcie zwiększoną jeszcze dozą naszego spokoju i opanowania oraz serdecznością, a jeśli trzeba — odwróceniem uwagi — nigdy zaś ostrą wymówką czy rygorystycznym zakazem lub nakazem, albo wreszcie nieopanowanym naszym zachowaniem.

Pamiętajmy, że dziecko w wieku przedszkolnym nie umie dobrze opanowywać swych gwałtownych reakcji i egoistycznych pragnień, nie wymagajmy więc od niego za wiele na co dzień, a już szczególnie w okresie choroby-

PRACA NAD URABIANIEM CHARAKTERU DZIECKA

Przeżycie emocjonalne mają wpływ na kształtowanie się charakteru dziecka. Charakter to względnie trwały zespół cech psychicznych człowieka, w których ujawnia się jego postępowanie I stosunek do osób drugich oraz do siebie samego.

Rozróżniamy zwykle dwie warstwy cech charakteru: temperament — jako podbudowę I charakter właściwy — jako nadbudowę.

Do istotnych cech charakteru należą przede wszystkim właściwości woli. Ludzie charakteru — jak to się zwykle mówić — słabego czy mocnego, to ludzie nia o słabej lub silnej woli. Dochodzą do tego jeszcze pobudki taki* ®o czy Innego postępowania a ludźmi, a więc ta co »•-