ksiazka9

Hoiwól pnychlciny I wychowanie

miasto, spacer do ogrodu zoologicznego, Imieniny w gronie rówieśników, uczestnictwo w koncercie dla dzieci, teatrzyk kukiełkowy — oto przykładowo kilka atrakcji dających dziecku w wieku przedszkolnym przyjemne przeżycia.

Unikać* natomiast powinniśmy bodźców wywołujących przeżycia przykro. Uważajmy zatem na obrazy telewizyjne, te których dziecko w tym wieku jeszcze nie powinno oglądać, mogą bowiem wywołać* u niego lęk i niepokój.

Dobierajmy odpowiednio bajki — nlo straszne, a pogodne I dobrzo się kończące, nie zabierajmy ze sobą dzieci na sportowe widowisko, no których mogą się spotkać z brutalnymi scenami itp.

Wszelkie atrakcjo dawkujmy z pewnym umiarem, aby wywołaniom przesadnego napięcia emocjonalnego dziełka nie zniszczyć* Ich pozytywnych skutków.

Nadmiernie silne reakcjo emocjonalne charakteryzuję często dziecko chore. Warto o tym pamiętać, by zachować się wówczas w stosunku do niego z dużym pobłażaniem i wyrozumiałością. Dziecko w chorobie ma prawo grymasić, kaprysić i nudzić, być płaczliwo, wybuchowo czy rozdrażnione. Starajmy się wówczas łagodzić to jego napięcie zwiększono jeszcze dozę naszego spokoju i opanowania oraz scrdccznościę, a jeśli trzeba odwróceniem uwagi nigdy zaś ostrę wymówkę czy rygorystycznym zakazem lub nakazem, nlbo wreszcie nieopanowanym naszym zachowaniem.

Pamiętajmy, to dziecko w wieku przedszkolnym nie umie dobrze opanowywać swych gwałtownych reakcji i egoistycznych pragnień, nie wymagajmy więc od niego za wielo na co dzień, a już szczególnie w okresie choroby.

PRACA NAD URABIANIEM CHARAKTERU DZIECKA

Przeżycia emocjonalno maję wpływ na kształtowanie się charakteru dziecka. Charakter to względnie trwały zespól cech psychicznych człowieka, w których ujawnia się jego postępowanlo i stosunek do osób drugich oraz do siebie samego.

Rozróżniamy zwykle dwie warstwy cech charakteru: lerupcramont — jako podbudowę I charakter właściwy jako nadbudowę.

Do istotnych cecłi charakteru należę przedo wszystkim właściwości woli. Ludzie charakteru - jak to się zwykło mówić — słalmgo czy mocnego, to ludzie m.ln. o słabej lub silnej woli. Dochodzę do tego jeszcze pobudki taklo-go czy innego postępowania z ludźmi, a więc to, co na-