2013 10 28 04 35

96

CZ. III. OD PRZESZŁOŚCI DO TERAŹNIEJSZOŚCI

między Palearktyką i krainą orientalną jako stosunkowo niewielkie pasmo. Nie upośledzały wtedy swobodnej wymiany zwierząt między północą i południem. Słonie, które dopiero co rozeszły się z Afryki na północ, trafiły do krainy orientalnej w miocenie, a możliwe, że małpy wąśkonose poszły tą samą drogą. Gawiale, które zamiesźkiwały Pale-arktykę, rozprzestrzeniły się na południe do Afryki i do Indii, ale z nieznanych przyczyn nie utrzymały się w Afryce. Żyrafy również rozeszły się z północy do obydwu południowych krain Starego Świata, ale nie przeżyły w krainie orientalnej.

W końcu pliocenu zaszły dwa wydarzenia, które wywarły największy wpływ na współczesną faunę orientalną. Zakończyło się wypiętrzanie Himalajów, tworząc barierę między 'krainami palearktyczną i orientalną, a klimat północy jął się ochładzać.

W wyniku tych dwu zmian fizycznych fauna orientalna została izolowana i mogła zacząć się odróżnicowywać od palearktycznej, a wiele spośród rodzin o rozległych początkowo zasięgach wymarło na północy. W ten sposób kraina orientalna, podobnie 'jak etiopska i neotropdkalna zawiera elementy tropikalne, tj. zwierzęta, które przeżyły spośród szeroko niegdyś rozpowszechnionych. Zniknięcie rodziny tapirów z północy pozostawiło ich kolonie tylko w krainach orientalnej i neotropikalnej, ale w większości przypadków kraina orientalna zachowała elementy Starego Świata, przypominając tym krainę etiopską z nosorożcami, małpami i słoniami. Plejistoceńsikde wymarcie rodzin na północy i zacho-