2013 10 28 04 13

92

CZ. III, OD PRZESZŁOŚCI DO TERAŹNIEJSZOŚCI

czasie żyć w krainie etiopskiej jakieś wczesne ssaki łożyskowe, być może owadożerne i prakopytne.

W końcu kredy Afryka prawdopodobnie utraciła północne połączenie lądowe i stała się izolowanym kontynentem, otoczonym przez morze. Podstawowa jej fauna mogła się rozwijać w izolacji, podobnie jak to miało być później w krainie neotropiikalmej, ale etiopski materiał wyjściowy był inny od neotropdkalnego. Etiopskie owadożerne i prakopytne odbijają od neotropikalnych torbaczy, szczerbaków Paleano-donta i prakopytnych.

Podczas tego okresu izolacji, który trwał najwyżej do późnego oli-gocenu, mogły przedostać się przez morze istoty spośród naczelnych, podobne do lemurów. Ponieważ lemury są małe i nadrzewne, a odległość nie była wielka, jest to całkiem prawdopodobne. Już poprzednio w ten sposób tłumaczono przybycie naczelnych do Ameryki Południowej. Poniżej sposób ten zostanie podany jako przyczyna obecności lemurów na Madagaskarze.

We wczesnych okresach kenozoiku były więc w Afryce owadożerne, prakopytne i naczelne. Przebieg ewolucji owadożernych jest nieznany, ale 'kiedyś musiały się zróżnicować współczesne rodziny afrykańskie. Złotokrety, ryjoskoozkd i wodnice mogły powstać na kontynencie, na którym spotykamy je i dzisiaj. Do oligocemu prakopytne zróżnicowały się już na wiele różnych postaci dużych roślinożerców, podobnie jak w Ameryce Południowej, ale efekty tego były inne. Wśród etiopskich roślinożęrców byli już przodkowie mastodontów oraz stosunkowo duże zwierzę, Arsinotherium, z parzystymi rogami na końcu nosa. Małpy wąskonose stawały się rozpoznawalne, wyodrębniając się od swoich lemuropodobnych przodków. Wydaje się więc, że były one wcześniejsze