281 3

gdyż w obu przypadkach łatwo może to doprowadzić do pęknięcia skrzynki lub oberwania płyt. Najlepiej jest mocować akumulator obejmą, za pośrednictwem grubych elastycznych, np. gumowych podkładek amortyzujących. Ze względu na korozyjne działanie oparów i wyprysków elektrolitu, wszystkie stalowe części w najbliższym sąsiedztwie akumulatora, a więc wnętrze skrzynki, obejma itp. powinny być pomalowane starannie specjalnym lakierem, zaś gwinty śrub mocujących i zacisków — okresowo obficie natłuszczane smarem bezkwasowym.

10.2. Układ zapłonowy Niedomagania i ich objawy

Najczęściej spotykane niedomagania układu zapłonowego, to osłabienie lub całkowity brak iskry na świecy zapłonowej, względnie powstawanie iskry w nieodpowiedniej chwili. Przy osłabieniu lub całkowitym braku iskry praca silnika jest w ogóle niemożliwa. W szczególnych przypadkach, gdy osłabienie lub zanik iskry występuje chwilowo w czasie pracy silnika, niedomaganie objawiać się będzie obniżeniem mocy lub nieregularną pracą silnika. Często towarzyszy temu „strzelanie” do rury wydechowej lub gaźnika. Przyczyny tych niedomagań mogą być następujące:

—    uszkodzenie lub zaoliwienie świecy zapłonowej,

—    niewłaściwe rozwarcie lub zanieczyszczenie styków przerywacza,

—    uszkodzenia mechaniczne przerywacza,

—    przebicie na masę w przerywaczu wskutek zanieczyszczenia elementów izolujących,

—    uszkodzenie lub niewłaściwe kontaktowanie kondensatora,

—    przebicia w obwodzie niskiego lub wysokiego napięcia wskutek uszkodzeń lub zawilgocenia izolacji,

—    uszkodzenie cewki zapłonowej,

—    niedostateczny kontakt przewodów obwodu niskiego napięcia.

W układzie zapłonowym iskrownikowym przyczyną omawianych niedomagań może być również rozmagnesowanie się magnesów iskrownika. W układzie zapłonu bateryjnego brak dostatecznej iskry może być wywołany rozładowaniem akumulatora.

Wstępne sprawdzenie działania układu zapłonowego przeprowadza się w sposób następujący. Wykręconą świecę umieszcza się na kadłubie silnika tak, aby korpus świecy był połączony z masą motocykla zaś przewód wysokiego napięcia połączony ze świecą nie dotykał do masy. Następnie po włączeniu zapłonu kluczykiem stacyjki, obraca się wał silnika rozrusznikiem jak do uruchomienia. Przy prawidłowo działającym układzie zapłonowym, między elektrodami świecy powinna przeskoczyć z trzaskiem iskra o biało--niebieskim zabarwieniu. Jeśli iskra ma zabarwienie czerwone i przeskakuje bez wyraźnie słyszalnego trzasku, może być ona za słaba do wywołania zapłonu mieszanki sprężonej w cylindrze. Chcąc wyeliminować świecę zapłonową, analogiczną próbę można przeprowadzić przytrzymując przewód wysokiego napięcia w odległości około 4—5 mm od jakiejkolwiek metalowej części motocykla i obserwując pojawianie się iskry.

Przy nieprawidłowo ustawionym punkcie zapłonu lub niewłaściwym działaniu mechanizmu samoczynnego przyspieszania silnik nie będzie rozwijał pełnej mocy i mogą występować trudności uruchomienia silnika. Ponadto przy zbyt wczesnym zapłonie, podczas uruchamiania będzie występować wzmożona skłonność do odbijania tzw. „kopania” rozrusznika, a w czasie jazdy silnik będzie wykazywał skłonność do detonacyjnego spalania, które objawia się dźwięcznym metalicznym stukiem przy gwałtownych otwarciach przepustnicy. Objawem zbyt późnego zapłonu jest wyraźne pogorszenie przyspieszeń i szybkości motocykla, zwiększenie zużycia paliwa oraz skłonność do nadmiernego grzania się silnika.

281