44 3

późniejszych kontynuatorów jego teorii dynamicznej    aą

niedogodne dla praktycznych obliczeń, ponieważ nie wprowadzają średniego czasu słonecznego, co powoduje konieczność Wcześniejszego obliczenia >w danym momencie czasu całego szeregu wielkości dodatkowych, np. deklinacji ciała niebieskiego, kęta godzinnego, odległości od centrum Ziemi. Zaletę natomiast teorii dynamicznej jest fakt. Ze wprowadziła zasadę superpozycji,tzn. możliwość sumowania poszczególnych składowych fal elomentarnych, wynikajęcych z rozkładu potencjału sił pływotwórczych, co zostało wykorzystana w metodzie harmonicznej obliczania pływów.

We współczesnych roźwięzanlach dynamiki zjawiska' uwzględnia się wpływ siły Corlolisa i sił tarcia. Określamy je jako siły wtórne, ponieważ one same nie powoduję powstania prędu pływowego, a uwidaczniaję się tylko, gdy na6tępl przemieszczanie się częstek cieczy.

Siłę tarcia określamy:

^T - P 57    ^/d3/

gdzie:

u - współczynnik tarcia, gę - pionowy gradient prędkości prędu•

Siła ta jest skierowana przeciwnie do wektora prędu, okazujęc hamujęce działanie w czasie ruchu. Głównie uwzględnia się siłę tarcia o dno morskie, natomiast tarcie poaiędzy częsteczkaml i warstwami cieczy często pomija się z uwagi na względni# małę wartość i duże trudności ich liczbowego określania.

Siłę Coriolisa uwzględnia eię zawsze, ponieważ ⁰⁸ istotny wpływ na ukształtowania fal pływu. Siła Coriolisa równa jest iloczynowi masy elementu i przyspieszanie Coriolisa /a /, które określa się i

v

a_c ■ 2 co U sin tyj    /44/

gdzie|

co - prędkość kęto.wa -obrotu Ziemi,

U - prędkość przemieszczania się częstki /prąd/, o - szerokość geograficzna.

W każdym oooencie ruchu cząstki działa ona pod kątem 90° do aktualnego toru cząstki. Na półkuli północnej dzia-ła w prawo,a na półkuli południowej w lewo od toru, V, efekcie powoduje to odpowiednie odchylenie się fal pływu w prawo na półkuli północnej i w lewo na półkuli południowej* Siła Cbrioliaa nie wpływa na samą prędkość przemieszczania się fal, a tylko na prędkość prądu pływowego wynikającego z charakteru fali oraz pośrednio na amplitudę pływu. Siła Coriolisa zależy od prędkości poziomej przemieszczania się cząstek cieczy w czasie pływu /prąd pływu/ 1 zmienia się w ciągu okresu fali. Tak samo .będę zmieniać eię odchylenia mas wód w kierunku poprzecznym do kierunku rozprzestrzeniania się foli.iV, rezultacie togo zjawiska powstają poprzeczne wahania poziomu morza ', Szczególnie złożone warunki wynikają, gdy fala pływu z oceanu podchodzą do wybrzeży. Przy wpływie siły Coriolisa nie może zachodzić proste odbicie fali nadbiegającej z oceanu do brzegu, W atrafia brzegowej mamy do czynienia ze złożeniem się fali postępującej z falą stojącą.

II y

^/Zjswlsko to opiouja się tzw* ftię Kslvin« /WiUws Tho«p*wv •