alpy1

XII. ALPY POLSKICH ROMANTYKÓW PROLEGOMENA

W szwajcarskich górach jh.tsi łndnn knskoijft, i Gdzie Aar wódy błękitnymi spada Pozwól tam spojrzeć zawioconej głowie, Widzisz tę tęczę na burzy w pftiowie'?

Na mgłach srebrzystych tutn się tetwlPRo,

Nic ją nic zburzy i nic ją nio zmipsia;

A czasem tylko jakie białe jagnię

Przez tęczę idzie na sktąju doliny Szczypać kwitnące róZe i leszczyny; ] Lub jaki gołąb, co wody zapiągnie Jakby się blaskiem pochwalić umyślnie.

Przez tęczę szybko przeleci i błyśnie

(Juliusz Słowacki. W Siwttftuiii)

Dobrze znana jest rola, jaką w osiemnastowiecznym i reman*] tycznym przełomie kulturowych postaw wobec natury odegrało zafascynowanie Szwajcarią jako „europejską Arkadią" wolności i! przyrody. Słynny poemat Szwajcara,) Albrechta von Ihtllcra Pił Alpen (1729, druk 1732)Jodegrał w tym procesie istotną rolę. Miało to dzieło kilkanaście wydań w XVIII wieku i doczekało się licznych przekładów, szczególną zaś popularność zyskało we branej i. Gdy w drugiej połowie XVIII wieku coraz lepiej rozwijać się poczęta tu* rystyka alpejska, chadzano w góry z lą książką w ręce i wzruszintiutft wobec krajobrazu dawano wyraz recytując strofy Hallera. Soutyinert* Ułoajurystyka rychło wydała pierwsze zalążki alpini/inu, /dobycie.

256