AnalizaFinansowaTeoriaPrakty33

Źródłem finansowania mającym cechy zarówno kapitału obcego, jak i własnego są obligacje zamienne. Koszt pozyskania kapitału z tego źródła jest wyrażony przez stopę dyskontową, przy której wartość bieżąca wpływów netto z emisji równa się sumie wartości bieżącej wypłaconych odsetek po opodatkowaniu i wartości zamiany. Wartość zamiany wyznacza stopa zamiany, czyli stosunek, w jakim emitent zobowiązuje się, a nabywca ma prawo wymienić jedną obligację zamienną na określoną liczbę akcji zwykłych oraz bieżąca cena rynkowa. Koszt ten może być obliczony według poniższej formuły:¹³⁶

gdzie:

W„ - wpływy netto z emisji obligacji zamiennych, S_ - stopa zamiany,

C_mn - cena rynkowa akcji zwykłych emitenta w roku n.

Z techniczno-formalnego punktu widzenia obliczanie kosztu obligacji zamiennych dla emitenta sprowadza się do ustalenia takiego poziomu wewnętrznej stopy procentowej, przy którym zrównają się obie strony przedstawionego równania dyskontowego.

8.7. Problem szacowania średniego ważonego kosztu kapitału

Średni ważony koszt kapitału (WACC), jako funkcja indywidualnych kosztów poszczególnych rodzajów kapitałów oraz posiadanej struktury kapitału, może być ustalony w oparciu o następującą formułę:

gdzie:

ko    - koszt kapitału obcego,

T    - stopa opodatkowania przedsiębiorstw,^137 :J<‘ W. Frąckowiak, Obligacje zamienne jako instrument finansowania decyzji inwestycyjnych przedsiębiorstwa. Ocena opłacalności i strategia emisji, w: Przedsiębiorstwo na rynku kapitałowym, praca zbiorowa pod red. J. Duraja, KAiSP UŁ, Łódź 1997, s. 92.

^1,7 Z reguły przyjmuje sic ustawową stopę opodatkowania. Kiedy jednak przedsiębiorstwo znajduje się w sferze podatkowych strat lub możliwości upadłości, musi liczyć się z faktem, że nie będzie uzyskiwało korzyści podatkowych. W tym przypadku obligatoryjna stopa opodatkowania jest znacznie wyższa, stąd też można przyjąć graniczną stopę, która może być znacznie niższa, względnie nawet wynosić zero.