atlas rehabilitacji ruchowej (108)

Rozdział 2/7 Urazy komunikacyjne szyi typu „smagnięcia biczem

nach przyspieszeń. Tułów pasażera w aucie podczas zderzenia zostaje bardzo gwałtownie szarpnięty (pchnięty) w jednym kierunku, podczas gdy głowa pozostaje bezwładnie w pozycji wyjściowej (jeżeli jednak chodzi o sam ruch, głowa odgina się równie gwałtownie

z przyspieszeniem wygasają, tułów wyhamowuje swą prędkość i wówczas głowa, w wyniku przezwyciężenia momentu bezwładności i odruchowego działania napiętych mięśni, zostaje znowu szarpnięta w kierunku przeciwnym, czyli w kierunku przesunięcia całego ciała. W rezultacie działania tego mechanizmu następuje bardzo szybki ruch głowy do tyłu, a następnie do przodu (uraz zgięciowy) lub odwrotnie (uraz wyprostny), w zależności od strony uderzenia -z tyłu lub przodu. Dla porównania, siła bezwładności (tzw. przeciążenie) działająca na ciało pilota w samolocie odrzutowym wynosi około 6 G, a podobne przeciążenia, bo około 5 G a nawet większe, stwierdza się podczas uderzenia samochodu od tyłu w wypadku komunikacyjnym.

Rys. 1. Mechanizm powstawania urazu typu „smagnięcia biczem

Duża liczba mięśni oraz bogata sieć struktur nerwowych i naczyń krwionośnych skupionych na stosunkowo niewielkim obszarze szyi czynią tę okolicę szczególnie wrażliwą na zmiany urazowe. Działające podczas wypadku siły mogą powodować uszkodzenia kości lub tkanek miękkich, które z kolei mogą prowadzić do powstania różnorodnych objawów klinicznych. Zespół „whiplash" nie dotyczy jednak poważnych uszkodzeń, takich jak: anatomiczne uszkodzenie kręgosłupa (np. złamanie), uraz rdzenia kręgowego lub rdzeniowych korzeni szyjnych. Schorzenia związane z urazem typu „smagnięcia biczem" rozpatrywane są jako łagodniejsze urazy tkanek miękkich: różnego stopnia mikrourazy, naciągnięcia, naderwania z ewentualnym niewielkim krwawieniem z uszkodzonych

Strona 2