Rozdział 4/4 Osłabienia siły mięśni kończyn górnych
znikomej sile mięśniowej, rzędu 1 w skali Lovetta, nie stosuje się oporu, poniważ siła, którą dysponuje pacjent, jest zbyt mała, by wprawić ćwiczony odcinek ciała w ruch^ Stosuje się wówczas ćwiczenia izometryczne, których istota polega na czynnym napinaniu mięśni bez wywoływania ruchu w stawie. Prawidłowe ich wykonanie przebiega według następującego schematu:
■ 5-10 sekund napięcia izometrycznego mięśni, angażującego submaksymalne (90%) możliwości siły,
■ 10-20 sekund odpoczynku między kolejnymi powtórzeniami.
Wykonuje się 1-3 serie, każda po 5-10 powtórzeń napięcia.
Ćwiczenia izometryczne są zalecane wszędzie tam, gdzie istnieje potrzeba utrzymania siły mięśni, a ruch jest niewskazany ze względu na toczący się proces chorobowy (patrz rehabilitacja w bolesnym barku) bądź niemożliwy - staw unieruchomiony opatrunkiem gipsowym.
Intensywność
ćwiczeń
Intensywność cwiczen wzmacniających zależy nie tylko od wiej-kości oporu, ale również od czasu trwania wysiłku, tempa i liczby powtórzeń. Dobierając odpowiednio parametry ćwiczeń oporowych, można wpływać nie tylko na rozwój siły (większe obciążenia, mniejsza liczba powtórzeń), ale również koordynacji i wytrzymałości (małe obciążenia, większa ilość powtórzeń, stałe lub zmienne tempo ćwiczeń).
Siła mięśniowa ze względu na pewne plastyczne właściwości jest podatna zarówno na działania o charakterze kształtującym (trening wzmacniający),, jak i na czynniki degradujące (unieruchomienie). Rolą ćwiczeń wzmacniających w kinezyterapii jest przywrócenie odpowiedniej siły mięśniowej odpowiedzialnej za należytą stabilizację stawu (szczególnie istotne w przypadku stawu ramiennego kończyny górnej) oraz umożliwiającej wykonywanie ruchów wbrew oporowi w dostępnym zakresie ruchu. Należy mieć na uwadze fakt, że nie zawsze maksymalny przyrost siły jest odpowiedni dla chorego - powinien raczej on być dostosowany do jego możliwości i potrzeb funkcjonalnych.
Autor: dr Adrian Kużdżał Konsultant merytoryczny: dr Tomasz Ridan
Strona 2