Rozdział 4/5 Niedowłady i porażenia mięśni kończyn górnych
Rozdział 4/5 Niedowłady i porażenia mięśni kończyn górnych
Rehabilitacja kończyn z niedowładem
usprawnieniu i podtrzymaniu pozostałych czynności ruchowych nie-dowładnej części ciała. Dzięki mechanizmom zastępczym układu nerwowego i możliwościom kompensacyjnym narządu ruchu, intensywna kinezyterapia ma podstawowe znaczenie w tworzeniu nowych wzorców ruchowych ułatwiających wykonywanie różnych zadań ruchowych - od podstawowych czynności życia codziennego jak mycie się czy ubieranie, aż po aktywność zawodową, a nawet wyczynowe uprawianie sportu. Rehabilitacja kończyn z niedowładem powinna opierać się na odpowiednio opracowanych, intensywnych i systematycznie stosowanych ćwiczeniach poprawiających lub utrzymujących prawidłową elastyczność mięśni, rozwijających siłę, zdolności koordynacyjne oraz wytrzymałość mięśni. Generalnie w rehabilitacji, a więc także i w terapii niedowładów, obowiązuje zasada odpowiedniego przygotowania mięśni do ćwiczeń, czyli stosowania tzw. rozgrzewki. Ćwiczenia siłowe powinny być na tyle intensywne, aby wywoływały uczucie zmęczenia mięśni, ale błędem jest ich przemęczanie. W rehabilitacji niedowładów ważniejszą kwestią jest poprąwa parametrów koordynacji, precyzji i kontroli-,, ^ ruchowej niż nieustanne poprawianie siły mięśni. W związku z tym, najlepszą metodą treningu mięśni z niedowładem jest stosowanie większej liczby powtórzeń ćwiczenia, z obowiązkowymi przerwami pomiędzy seriami, prowadzonych częściej, ale wykonywanych z niewielkim obciążeniem (ok. 40% maksymalnych możliwości, tj. takiego ciężaru, który pacjent może unieść 10 razy). U pacjentów z bardzo słabą siłą mięśniową najlepiej jest ćwiczyć z drugą osobą (fizjoterapeutą, a po przeszkoleniu także członkiem rodziny), ponieważ już sam ciężar kończyny stanowić może obciążenie, które pacjent pokonuje z trudem lub tylko z pomocą drugiej osoby. Ponadto, ćwiczenia w parze dają większe możliwości ich modyfikacji, zwiększają atrakcyjność ćwiczeń i motywację pacjenta do ich wykonywania.
Autor: dr Adrian Kużdżał Konsultant merytoryczny: dr Tomasz Ridan
Strona 2