CCF20081106081

technicznym, a stają się atrakcyjne dopiero wówczas, gdy realnie odmieniają warunki życia ludzi na lepsze i w zgodzie z przyrodą; w tym znaczeniu jest to przymierze z rzeczywistością potencjalną, ale wartościowaną w optyce humanistycznej. W tej perspektywie sens edukacji zawiera się w rozpoznawaniu konsekwencji techniki i nauki dla naszej cywilizacji, a także w projektowaniu okazji zwiększaniu liczby i zakresu ich kontekstów znaczeniowych oraz alternatyw dal szego rozwoju. Zdobywanie wiedzy jest nie tylko uczeniem się języków opisu i wartościowania świata, ale również źródłem energii jego odmieniania. Tu wyobraźnia jest podstawowym „surowcem"

0    wzrastającym bogactwie zasobów.

Tworzenie

wymiarów

nieznanego

Tworzenie wymiarów nieznanego. Odwieczna tęsknolu

1    ciekawość poznawcza otwiera kolejne tajemnice wszechświata, pasjo nuje i inspiruje oryginalne studia oraz badania podstawowe, a czlo wiek ciągle „poprawia” swoje rozumienie czasu, przestrzeni, materii, odkrywa dla siebie uroki poznawania, a przy okazji dokonuje przclo mów w nauce, wchodzi w obszar nieznanego czy nieprzewidzianego Tak właśnie toczy się stary, a przecież zawsze nowy spór o filozofię natury. A zatem i edukacja powinna wspomagać i inspirować ową „dziecinną” ciekawość oraz upór człowieka w ponawianiu pyl ml „dlaczego?”; powinna uwalniać ludzi od nadmiaru odpowiedzi, gdy jeszcze nie zostały postawione wszystkie pytania. Tu wyobraźnia wiedzie człowieka ku temu, czego jeszcze nie wie, emancypujc go z więzów poznanego.

Zbyt długo edukacja była czymś innym niż egzystencja ludzi, aby mogło być tak nadal. A człowiek? Niech będzie śmiały i świeży w kształtowniu prozy życia, lecz poetycki w myśleniu o śwloilO lepszym.

Polecane lektury

IW'ij',cr I'. L., Zaproszenie do socjologii. Warszawa 1988. hnle.zuński Z., Tożsamość, interakcja, grupa. Tożsamość jednostki w perspektywie socjologicznej, Łódź 1989.

Umowie/. R., Równość i sprawiedliwość społeczna. Studium na przykładzie oświaty, Warszawa 1988.

Illir/kowski P., Cichocki R. (red.), Podmiotowość: możliwość, rzeczywistość, konieczność, Poznań 1989.

•    l(d/,ler M., Biurokracja. Anatomia zjawiska, Warszawa 1967.

•    llii/.ler M., Friedberg E., Człowiek i system: ograniczenia działania zespołowego.

Warszawa 1982.

I •' u zyński W., Jasińska-Kania A., Szacki J. (wybór), Elementy teorii socjologicznych. Materiały do dziejów współczesnej socjologii zachodniej. Warszawa 1975.

I Inbmwolska D., Studia nad znaczeniem pracy dla człowieka, Wrocław 1974.

¹ ilh/r/yńska X. (red.), Człowiek jako podmiot życia społecznego, Wrocław 1983. IhilTmun E., „Charakterystyka instytucji totalnych” (w:) Elementy teorii socjologicznych, Warszawa 1975.

i mlTniun Ii., Człowiek w teatrze życia codziennego, Warszawa 1981.

I nim M L., Schooler C., Praca a osobowość. Studium współzależności, Warszawa 1986.

Km ulewie/, J., Autorytaryzm, lęk, konformizm, Warszawa 1987.

I iilm i/cwic/. R., Wyznaczniki kształtowania sukcesów zawodowych, Wrocław 1979.

I uli i i/.ewicz R., Do góry czy do przodu. Warszawa 1985.

Małkowska D., U progu niegościnnej przyszłości (studium tożsamości społecznej młodzieży), Poznań 1989.

•    lim h A. K., Konflikt, modernizacja, zmiana, Warszawa 1976.

1'iii'ions T., Struktura społeczna a osobowość, Warszawa 1969.

1'fr/uk M., Mały słownik subkultur młodzieżowych, Warszawa 1992.

1'nlilllcka li., Nowa prawica a edukacja. Część 1: Geneza reformy edukacji

w Anglii i Walii z roku 1988, Poznań-Toruń 1993.

1'nlilllcka li.. Nowa prawica a edukacja. Część 2: Reforma edukacji według modelu demokracji rynkowej oraz z perspektywy demokracji liberalno-etycznej i socjaldemokratycznej, Poznań-Toruń 1996.

H ' liiinl A., Fedorowicz M. (red.), Społeczeństwo w transformacji. Warszawa 1993. iilMihkii Klas T., Socjalizacja polityczna. Teorie, badania, ustalenia, Kraków 1992.