DSCF0545

122 GRAŻYNA HABRAJSKA W

Poza zasięgiem kategorii collectivów pozostają rzeczowniki, które same wią predykaty kompozycyjne wraz z wyróżnionymi własnościami nich zbiorowości, takie jak: los, lud, społeczeństwo, banda| orkiestra, gwiazdozbióritp. oraztzw. rzeczowniki ilościowe^{1 2} współreabzującjji, dykaty kompozycyjne, np.: grono przyjaciół, gromada uczniów, stado jr/er/o słomy itp. Rzeczowniki realizujące albo współrealizujące predykaty|g| pozycyjne mają swój pluralis analogiczny do pluralis rzeczowników oznaczających w singularis zbiorowości, por. /osy, bandy, orkiestry, o//^, - stada, gromady, sterty itd.

Prototyp collectivów stanowić będzie wiązka takich cech, jak: brak Hętl mnogiej, tworzenie trzeciego członu opozycji (ring. ~p/«r. ~ co//.), bycie dery. watem, wyznaczoność. Stereotyp collectivów wyznaczać będzie tylko to, ^ oznaczają zbiorowość, nie będąc liczbą mnogą. Stereotyp pozwoli na zi% tyfikowanie collectiwn, prototyp umożliwi wskazanie miejsca collectivów wśród innych rzeczowników (zob, Habrajska 1995).

Wykaz źródeł

K.op. - W. Kopaliński, Słownik symboli, Warszawa 1990.

NKP — Nowa księga przysłów i wyrażeń przysłowiowych polskich, red. J. Krzyżanowski, t III, Warszawa 1972.

Bibliografia

Anusiewicz J. (1995), Lingwistyka kulturowa, Wrocław.

Apresjan J. (1980), Semantyka leksykalna. Synonimiczne środki języka, Wrocław.

Bartmiński J. (1980), Założenia teoretyczne słownika, [w:] red. J. Bartmiński, Słownik ludowych stereotypów językowych. Zeszyt próbny, Wrocław.

-    (1985), Stereotyp jako przedmiot lingwistyki, [w:] red. M. Basaj, D. Rytel, Z problemów frazeologii

polskiej i słowiańskiej, L HI, Wrocław.

-    (1987), Ojczyzna. Projekt fragmentu hasła do słownika aksjologicznego, [w:] red. J. Bartmiński, Co

badania filologiczne mówią o wartości?, Warszawa.

-    (1988), Słownik ludowych stereotypów językowych. Założenia ogólne, Etnolingwistyka, 1.1.

-    (1990), Punkt widzenia, perspektywa, językowy obraz świata, [w:] red. J. Bartmiński, Językowy

obraz świata, Lublin.

-    (1991), Projekt i założenia ogólne słownika aksjologicznego, [w:] red. J. Puzynina, J. Bartmiński,

Zagadnienia leksykalne i aksjologiczne, seria: Język a kultura, l II, Wrocław.

Bogusławki A. (1973), Nazwy pospolite przedmiotów konkretnych i niektóre właściwości ich form liczbowych i połączeń z liczebnikami w Języku polskim, [v] red. TL Topołińska, M. Grochowski, Liczba, ilość, miara, Wrocław.

BultJer D. (1978), Rozwój semantyczny wyrazów polskich. Warszawa.

Etnolingwistyka, 1988-1992,1.1, U, HI, V, Lublin.

GrzcgorczykowaR., Puzynina J. (1979), Słowotwórstwo współczesnego języka polskiego. Warszawa. Habrajska O. (1995), Coliectiva w języku polskim, Łódź.

K&rdela H. (1988), Tak zwana gramatyka kognitywna a problem stereotypu, Etnolingwistyka, 1.1. Kryński A. A. (1917), Gramatyka języka polskiego, Warszawa.

Małecki A. (1863), Gramatyka języka polskiego większa, Lwów.

Muczkowski J. (1860), Gramatyka Języka polskiego, Petersburg.

Nowakowska-Kempna 1. (1991), Na marginesie książki Anny Wierzbickiej JLexicography and Conceptual Analysis" — kilka uwag o analizie prototypów, Etnolingwistyka, t. IV.

—    (1992), Aproksymacja semantycznego continuum, [w:] red. I. Nowakowska-Kempna, Podstawy

metodologiczne semantyki współczesnej, seria: Język a kultura, t. VIH, Wrocław.

Schabowska M. (1967), Rzeczowniki ilościowe w języku polskim, Wrocław.

Smółkowa T. (1989), Nominacja językowa, Wrocław.

Szymczak M., red. (1978), Słownik języka polskiego, Warszawa.

Tokarski R. (1981), Derywacja semantyczna jako jedno ze źródeł polisemii wyrazowej, (w:) red.

J. Bartmiński, Pojęcie derywacji w lingwistyce, Lublin.

—    (1987), Znaczenie słowa i jego modyfikacje w tekście. Lublin.

Topolińska Z. (1976), Wyznaczaność ((/. charakterystyka referencyjna) grupy imienne] w tekście polskim, „Polonika”, t. II.

Trzebiński J. (1981), Twórczość a struktura pojęć, Warszawa.

Ułaszyn H. (1915), Słowotwórstwo, (w:) Encyklopedia Polska, L III, dział HI, cz. 2, Kraków. Waszakowa K. (1993), Słowotwórstwo współczesnego języka polskiego. Rzeczowniki z formami paradygmatycznymi. Warszawa.

Wierzbicka A. (1985), Lexicography and Conceptual Analysis, Ann Arbor.

Żochowski F. (1852), Mownia języka polskiego, Warszawa.

1

> Mowa tu tylko o rzeczownikach ilościowych odnoszących ńę do dużych ilośd, a nie tych,

2

które mają użycie intencjonalne, tzn. używane są świadomie do powiększania lub pomniejszania ilości. Rzeczownikom ilościowym poświęcona jest obszerna monografia M. Schabowskiej (1967).