DSCN1515

IM Midti I terroryści Cay wlnłit m

przerywa ramówki; Ml«wliy)n| m wielo dltl I lU)l slf ikuulm,., cym tematem dnia.

Pojawiły się wielogodzinne relacje katastroficzne, dawnie; ! włączane w regularne ner w lny Informacyjne. Dobrym pejykfc ! dem mole byt' tu katastrofa hall targowej w Katowicach /n-₍ 2006 roku. To tragiczne wydartenle było pnes kilka dni rW nym, a początkowo jedynym tematem stacji tematycznych, 114 ta dominowało w programach stacji uniwersalnych.

Media - jak wskazywałem w rozdziale 3 • poszukuj¹»«, zwanych newsów (nowin), a dramatyczne akty terrorystyczni ą wyjątkowo nośne medialnie. W związku z tym wypedki porwań I br ania zakładników są niemal zawsze relacjonowani.¹ przez n ¹ dla, tym bardziej te często ta gehenna trwa wiele dni, a wm miesiący. Jeśli ataki czy katastrofy dotyka|ą państwa i społeoct stwa, w których działają telewizyjne kanały Informacyjne, to bardzo łatwo stają się wydarzeniami nowego typu. Tak leź alf dzlejr w wypadku poważniejszych I niezwykłych ataków terrorygyu nych (na przykład relacje z walki z terroryzmem, wydanns z 11 września 2001 w USA I Ich konsekwencje).

Obecnie wielkie ekranowe tragedie, tak jak kiedyś wiełkkca remonialne wydarzenia, tworzą .przymus medialny", po prwlu .muszą" być oglądane. Zresztą przymuszają do tego sumę iti cjc telewizyjne, redukując programy wyłącznie do tych pokazy-wanych wydarzeń, powtarzając wręcz ad nauseam najbardziej dramatyczne ujęcia. Wówczas można mówić o terrorwizji, albo - Jak to czyni Barbara Crecd w książce Media Malńx - o Jśt wizji kryzysowej" (CrltU TV). Tamar Uebcs pisała z kolei o.m» ratonach kryzysowych"².

Elihu Kałz wymienia osiem cech, które aktom terroryzmu w-dają atrakcyjny wymiar medialny:

1.    Wykazują one analogię do seriali kryminalnych, potaafc bowiem akty zbrodni 1 ich ściganie.

2.    W wielu wypadkach czyny terrorystyczne są transmłtowt ne na żywo: na początku uwięzienie, negocjacje, ustłowi

ntn uwolnienia I finalne rozwiązanie. W tym «•»!• telewidzowie przeżywają ftkby namiastkę zostania zakładnikiem I ewentualnie bycia uwolnionym. Takie transmisje są za x wy cza) nadawane na wszystkich kanałach i regularnie powtarzane, tak te )cdynlc pustelnicy mogą uniknąć ich oglądania.

& Regularność samych wydarzeń nie Jest ustalona, ataki są niespodziewane. Niemnie) czyny terrorystyczne, choć wprawdzie są nieprzewidywalne, to gdy się zdarzą, media Jut mają wypracowane procedury I schematy Ich relacjo nowanta. W zapalnych regionach lokują swych reporte rów, mają w pogotowiu kamery I środki łączności. Utrzymują własne źródła Informacji, które pozwalają Im szybko odnaleźć na przykład rodziny zaginionych lub porwanych, aby przedstawić Ich w studiu lub przed reporterskimi kamerami. Często znają życiorysy uczestników akcji, na przykład gdy do Je) przeprowadzenia przyznaje się znana grupa ekstremistów.

4. Wydarzenia medialne wprowadzają na scenę prezente-rów telewizyjnych Jako osobistości obdarzone znaczną silą oddziaływania na społeczeństwo i swoistą, medialną charyzmą. Niekiedy nawet odgrywają oni rolę dyplomatów czy mediatorów, a nawet tworzą fakty — na przykład gdy w 1985 roku w czasie porwania samolotu TWA dziennikarz w wywiadzie na żywo zapytał terrorystę: »A Jakie macie ostatnie przesianie dla prezydenta Reagana?" w ten sposób sam włączył się w negocjacje polityczne.

Ełihu Kat/, dowodzi, że w wydarzeniach medialnych dziennikarz pełni funkcję Jakby świeckiego telekapłana. Jak kapłan wyraża i strzeże uznanych wartości społecznych. Telewizyjny prezenter umacnia bezpośrednio uczucia I wartości narodowe — na przykład gdy z naciskiem stwierdza: .My nigdy nie damy się zastraszyć, nie damy się pokonać”. Widownia telewizyjna, a także ludzie pytani w wywiadach i pokazywani na ulicach lub w swych mieszkaniach ujawniają emocje, na ogół smutek, ale pokazują takie dumę narodową. Następuje wówczas wzmocnienie

1

B Cierni, Media Mairm. Sejtlng Ute New Utuliły, Allen ind Uwm. Ciw»

2

Nam, Australia, 2003.