DSC07273

[ryiunck 4A). WykizUlow tą one podobnie jako łupki / grąptoJilami, W otwor/4 (’//a/na Pilzno 3 z utworów łych wyzbyto tylko dwa rdzenie wiertni cze. W ojZazym, lorne/yk (74) oznaczył zespół grap-tolitow które według opinii tego autora mogą prze* mewul la przynależnością tych warstw do n.ajnikszę-go wenloku (ruin C. mu/chisomj W wykszym rdzeniu natomiast, występują, juk graptolity ptzzAOmu L, ttsmeus parsscanicu* ludJowu dolnego (rysunek 4Cj, Przypuszczalna granica tych pięter w otworze Czarna Hil/no ł okręślo/ja na podsiay/ic wykresów geofizyki /. lotniczej rntZzc przebiegać na głęfrdcośei około 2# 17 m (w: 5óJ Oiubośó osadów wen loku w tyrn otworze wynosi około 43 rn, czyli w porównaniu z niepełnym profilem tego pietra w odwiercie Pilzno 40 (f/sunek 4A) jest ona prawie pięciokrotnie mniejsza, fakty te wskazują. Ze w tyrn rejonie, pomiędzy ot worami Pilzno 40 i Czarna Pilzno 3 a odwiertem Niwki 3 i rysunek 3j, przebiega granica zachodniego zasięgu utworów wenloku, Układ ten wskazuje na wschodni kieru nek występowania osiowej strefy basenu syiorskiego. Jest to zgodne z występującymi dalej na wschód utworami syłuru, które na południe od Sędziszowa (50) reprezentują piętro wenloku (Zagórzyce I i 6) a nawet landowery (50, słr. 523J, Dzisiejszy brak syłuru i ordowiku w wielu otworach (np. Nieczajna Dolna 3, Dębica 2, Podborze 10 i 16 rysunek 3J, najprawdopodobniej wynika z pókmejszych ścięć erozyjnych, gdyZ pierwotnie mogły one obejmować duZy obszar przedgórza Karpat.

Ostatnie wyniki wierceń wskazują. Ze morskie osady syłuru występują rówmeZ w ot worach Zawada kK i Żukowice 39, Utwory te w obydwu otworach nie zostały przewiercone do głębokości końcowej Oysu-nek 4Aj, ba Pr równieZ ciemne i szarozielonkawe łupki ilaste z graptolrtami, z rzadkimi wkładkami margli Jub wapieni bekowych, Fauna graptolitowa oznaczona została przez dr I. Porębska'.

Ze względu na brak danych dotyczących syluru z ♦ych wjeroeó, celowe jes1przeds'a /. jerne v/akniejszych informacji odnośnie wieku tych skał,

7/ otworze Za wada JfJC w utworach syluru igru-bóść > 15 mj występują g/aptolity Monoclimatu yo-

merina Boucek, MonograpUu prtodon (brom), M < o

UhatK'/u':*k i C.yrUł%ruptut laf/wortht 7 ullberg, wtka

żujące na wczesny wen lok Ip-rzu/m M fiemił/fmfk i C. murchisoni rysunek 4Cj,

W d</tyche rasowych wierceniach wykonanych //tęj części przedgórza Ka/pat, prawie we wszystkich oty/o-rach i/to/skię otwory syluru kończą Się na osadach 1 > dłoy/u dolnego, poziomu I, tcanicos paratcaoieus lab w pobliżu tego poziomu (rywnek 4Cj, Nie są to jednak najmłodsze osady syluru, gdyZ odwiercony otwór Zuko wice 39 i/ysunek 3,4A, Cj, t! wterdzd około 50 m osa dów z graptolitami, •//skazującymi na jeszcze m^;v. ogniz/a łudlowu badama E, Porębskiej wskazują na występowanie Hohurwy/oplun bohemkun (Harruruk), 1'olontjy/uplut egreglM Urbanek i brUtiz/graptui sp, Według autom (r/jm/&h fauna ta (1/w Post-leimwar dmensisj reprezentuje poziom ftohernograptus tomu-tos Jf praecornus łudlowu, środkową cześć wczesnego ludfordu (75J, Są to najmłodsze, udok umentowane morskie osady syluru w tym rejonie (rysunek 4Cj, Zaj mu ją. one mniej więcej .środkową część synkliny staro-pałeozoicznej w tym rejonie łjynonek 3J, Po obu jej skrzydłach, ścięciu erozyjnemu uległy (zapewne ttop-niowo j prawdopodobnie w róZoych stadiach post-tok U/nu./nydi) starsze ogniwa syf uru, na południu (Zaw.

j utwory do poziomu M. riccartonensi* wczesnego wenloku, w skrzydle północnym (PiAO, C,P,3j, do po-ziornów wczesnego łudlowu

lii wory molasowe. We wschodniej części okolic Krakowa, w kilku wierceniach stwierdzono utwory ztepieńcowo-piaszc^ysto-iUstę. pstre, połuwiktyczoe, bardzo zróZmcowane pod wzg ędem charakter; i ja kości składników, W wielu przypa.dka.cn wykazują równiek podobieństwo do osadóv. typu szarogłazowe go. Utwory te znane w pierwszym rzędzie z wierceń ł.apczyca 2 (rysunek 3j i batówjee ł, nawiercone zostały pókmej rówmeZ w innych otworach 7/e v. s/;. st kich przypadkach osady te nic zawierają fauny a na podstawie podobieństwa litologicznego przypisywany im jest podobny wiek i określane są ogólnie jako „.zlepieńce z ł.apczyey". Początkowo opisywano je jako utwory dewunu dolnego (opinia Czarneckiego w: 7(1,79J Pierwszym geologiem uznającym zlepieńce z ł.apczyey za predewońtkjc był i. Samsonowicz rnotatka w teczce utworu łępczyca 2) Za górnorylw skie po raz pierwszy uznał je Otewicz |ó(|J. wyrażając pogląd. Ze rnoZna je paratelizować z warstwami wy-

¹ Autor 4só*,/uje Faai di bilZhiecje Pwęłitkiej za 'mw/ftriw 1*>&y I wnioski    d-nyczace sytara obydwa otworów »

także pojedynczych próbek / otwuru kłtenu 40.

204