DSCN6349

■

mmmm

136    _ Z POGRANICZA    _; ;j%jg

śniejsze niezrozumienie danej rzeczy. Pośrednio więc jednak traci, bo źle rozumiana przezjtj zwblennikdw staje się pożywką dla jej wrogów. Gl ostatni nie potrafiliby obalić wartości Idei jako takiej, ale oczywiste bzdury, z którymi idea jest identyfikowana, są łatwe do wyśmiania i zwalczania:;

A co z niefortunnymi wielbicielami. Ano nic poza tym, że po prostu zmarnują daną Im okazję do poznania rzeczy odjej najwartościowszej strony. Zmarnują też czas poświęcając się rzeczom bezwartościowym. Szkoda tylko, że gdy się w tym zorientują, to najczęśdejjcstjuż dość późno, aby cokolwiek odmienić. Częstojest to Już niemożliwe, bo gdy Ja wróci tam skąd przyszło i z tamtego punktu widzenia popatrzy na swoje życie, z punktu widzenia Zaświatów, to zrozumie, co robiło nie takjak należy. Jeśli mimo wszystko spojrzy na to z punktu widzenia wykorzystania minionego życia na ziemi, możeje uznaćjeśli nie za stracone, to przynajmniej za niewykorzystane w pełni.

No dobrze, dotychczas było dużo teorii i obserwacji, ale jak to się ma do Reiki? A ma się, ma i to bardzo wiele.

Swego czasu część materiałów zgromadzonych w lej książce umieśclłemw Internecie jako jeden z działów strony „AlfaBeta - polska strona świrologiczno-ezo* teryczna" (adres w Aneksie). Po pierwsze, chciałem to wprowadzić w obieg, a nie miałem jeszcze wydawcy książki. Po drugie, chciałem się zorientować, jaki będzie odbiór przez czytelników tego, co naplodzilem. I nie pomyliłem się. Wkrótce pojawiły się opinie pozytywne i uwagi krytyczne. Jedną z rzeczy, które tam umieściłem były żarty, czy leż raczej parafrazy słów i przysłów podciągając je pod Reiki. Ot taki rodzaj luzu, o czym można się przekonać czytając kilka z nich:

, Człowiek człowiekowi Reikiem. ”

„ Gdzie człowiek nie może, tam Reiki pośle. ”

„Kto rano wstaje ten ma Reiki."

Pyt.: „Stolica Reiki?"Odp.:„Reykyaoik"(czytaj: Reikiawik)

Pyt.: „Kwiat Reiki?^mOdp.: „Reiayk" (odmiana storczyka).

Pyt.: .Spotkanie Reiki?"Odp.:„Reikowisko. ”

Jeden z czytelników natarł na mnie w sposób dość nieoczekiwany. Napisał on, upraszczając, mniej więcej takie słowa: „Reiki to coś bardzo wartościowego i-iiie należy się z Reiki wyśmiewać. To nie jest w porządku, aby w laki sposób podcho* dzłć do Reiki.”

Moje zdumienie nie miało granic. Nawet nie to, że komuś się to nic podoba (po wytłumaczeniu mu o co mi chodziło, zrozumiał i przestało go to denerwować), ile raczej o to, że właśnie odkryłem tzw. wierzchołek góry lodowej, Gdy wróciłem myślami do minionych lal 1 obserwowanych wtedy spotkari, zasłyszanych opinii i rozmów oraz przeczytanych tekstów, to przed moimi oczami stanęła olbrzymia góra dziwów i ciekawostek. Oblepiają one Reiki i wszystko co się wokół Niej kręci. Góra ta jest dla mnie całkowicie niezrozumiała, ba, wręcz uważam to wszystko za, delikatnie mówiąc, dziwne.

DAŁWOCH WAL STWO W REIKI

157

Spróbuję omówić po kolei niektóre z zachowań tych osób, którzy tą po Reiki. Nie chcę twierdzić, że wszystkich, ale powiedzmy sobie szczerze, źc dotyczy to znacznej większości.

Po przyjęciu pierwszych inicjacji Reiki człowiek rozpoczyna życic jakby od początku. Pękają w nim wewnętrzne blokady, rozszerzają się jego horyzonty myślo-we, czuciowe i zmysłowe, ustępują dolegliwości oraz liczne ograniczenia. Człowiek ów zaczyna wtedy tworzyć sobie nowy rodzaj obserwacji życia, polegający na zauważaniu tego, co było wcześniej, przed Reiki oraz tego, co jest po Reiki, a także w obu przypadkach, jakie są efekty zewnętrzne. Najczęściej są to sympatyczne efekty, więc rośnie w człowieku coś na kształt fascynacji, że ma do czynienia z tym, co wspaniale i doskonałe. Powoli, acz systematycznie, wyrabia on w sobie pewną zależność uznając, że cokolwiek dotyczy Reiki, tojest ono wspaniale. A to co wspaniale, przy przekorze większości z nas, uznaje się za cudowne lub wręcz święte. I tak dochodzi w pewnym momencie do czegoś na kształt dewocji, gdzie elementy stricte zewnętrzne stają się ogromnie ważne. Już sam fakt użycia słowa Reiki oraz poruszania spraw Reiki wymusza u niektórych pozycję na baczność, poważną minę, podniosły ton.

Zaczyna się polowanie na wszystko, co zawiera w sobie samo słowo Reiki. Poluje się na książki, szuka artykułów, wywiadów. W pozornie nieciekawym wywiadzie z jakimś bioterapeutą próbuje się wyłowić stwierdzenie: robif Reiki. No i wtedy oczywiście następuje pełnia szczęścia, bo ten terapeuta, tak jak i ja także robi Reiki. Nagle terapia Reiki jest tą najświętszą i najdoskonalszą. Pomijam fakt, że ona taką jest rzeczywiście. T\i chodzijednak o to, że przed i po przeczytaniu wywiadu czy artykułu Reiki było takie samo, ale nagłe dowartościowanie nastąpiło po przeczytaniu tego, co powiedział ktoś inny. A więc ta zewnętrzna forma, najczęściej przez nas nieuświadomiona, nobilituje w nas Reiki.

Ciekawe zjawisko zachodzi w nieco podobnej do powyższej sytuacji, gdy ktoś o Reiki mówi w sposób krytyczny, wręcz wrogi. Wtedy w nas wzrasta coś na kształt buntu, no bo jakże ktoś śmie deptać to, co w naszych wyobrażeniach Jest takie wspaniałe. Zapominamy, że ten ktoś ma prawo wyrażać swą opinię, a to i tak żadnej ujmy Reiki nie przyniesie.

Od tegojużjesteśmy tylko krok do stanu, by spierać się z każdym kto użyje słowo Reikiw jakimkolwiek negatywnym kontekście. Przy czym nie musi to dotyczyć Energii. Może i najczęściej takjest, gdy dotyczy ludzi po Reiki, atmosfery, kształcenia, organizacji. Słowo Reiki może występować w różnorodnych powiązaniach. Ale nie, ludzie wyłuskują słowo Reiki i to staje się bodźcem do buntu, do reakcji. Zaczyna się więc kult słowa dla niego samego. Przypomina to przepychanki pomiędzy członkami różnych religii ze względu na nazywanie Boga określonym imieniem. Dla nich ich własne imię Bogajest tym, co Go identyfikuje, wszystkie Inne są niedobre, wręcz obrazoburcze. Czy człowieka, który ma Reiki i jest łajdakiem, należy traktowaćjako świętego, tylko dlatego, że ma Reiki? Czy warto się sprzeciwiać opinii, że jest on łajdakiem tylko przez pryzmat słowa Reiki? Jeśli jest łajdakiem, to niech sobie będzie i po co go bronić. A Reiki przecież to i lak nic nic zaszkodzi.