IMAG0141

rzec - manipulacji), nie tylko doszukała się związku między mm wala go z inteligentem, intelektualistą, artystą skoncentrowanym siderstwie, a więc kimś, kto nie miał prawa pretendować do miana bnh czasów. W duchu odrodzeniowej apologii starożytnych korzeni bukank odebrać trzeba aktywność ministra kultury w socjalistyczna Bułgarii I i kowej, która w ekstrawagancki sposób nobilitowała bułgarską tożsamość tradycję duchowości interpretowała z perspektywy euroazjatyckiego min*

Do XIX-wiecznego korpusu tekstów odrodzeniowych, propaguiącvch centryczny punkt widzenia i tym samym fundujących autorefleksje tożsamm na wzorcu wyobrażonym przez epokę, odwołują się twórcy postmoderrmu Wielu z nich (np. Georgi Gospodinow, Ani Iłkow, Płanten Antow, Ptamen ł)_t« now, Bogdan Bogdanów) traktuje (zastosowaną przez Paisija Chilendarskiego Georgiego S. Rakowskiego) strategię emancypacji narodu przez historię, a i_ęi| nostki za pośrednictwem narodu - co ma skutkować nobilitacją rodzimego urn wersum - wyłącznie jako rodzaj kulturowego bibelotu, który przetrwał w narado wym imaginarium. Jak pisze Płamen Antow, powołując się na wypowiedz twórców zaangażowanych w ponowoczesny ruch dekonstrukcji odrodzenia: .Pragnieniu «zrozumienia Ojczyny* towarzyszy precyzyjnie ukierunkowany proces przegra powania wartości, czyli ich znaczeniowej niwelacji - ironicznego obniżenia wyso kiego kanonu i rehabilitacji tego, co niskie, peryferyjne, marginalne, «meznarur lub zapomniane w naszej literaturze*”.

Bułgarskie odrodzenie narodowe, nobilitujące przede wszystkim mit / mity narodowe, cyklicznie powraca do aktualizacji idei naczelnej zjawiska - krytyki

:    —_i_f • n.______.--i----i-i i_ł_______H_a . >