larsen1130

1130 III Anestezjologia specjalistyczna

9.3    Przygotowanie psychologiczne

Jak już opisano w pkt 4.1.1, dziecko należy odpowiednio przygotować psychicznie do operacji czy zabiegu diagnostycznego, zwłaszcza że zwykle nie stosuje się typowej premedykacji. Pomocne może być wykorzystanie interaktywnych książek z obrazkami, objaśniających postępowanie medyczne.

9.4    Postępowanie anestezjologiczne

9.4.1    Karencja pokarmowa

Należy unikać dłuższych okresów karencji pokarmowej, ponieważ w znacznym stopniu ogranicza ona chęć współpracy ze strony dziecka. Z reguły, również w przypadku zabiegów ambulatoryjnych, korzysta się z zaleceń przedstawionych w pkt 4.3, dotyczących okresów powstrzymania się od spożywania pokarmów przed operacją.

9.4.2    Preinedykacja

U dzieci do zabiegów ambulatoryjnych zwykle nie stosuje się premedykacji. W pojedynczych przypadkach. szczególnie u bardzo wystraszonych i pobudzonych dzieci, premedykacja jest jednak nieodzowna, także przed zabiegami i badaniami, które są często powtarzane w krótkim odstępie czasu.

Midazołam. Jeśli dziecko wymaga premedykacji, lekiem z wyboru jest midazołam, ponieważ czas działania nie wykracza poza okres zabiegu i nie ulega zwiększeniu odsetek przyjęć stacjonarnych dzieci po operacji. Z reguły 20-30 min przed znieczuleniem podaje się doustnie 0,5 mg/kg midazo-lamu. Lek można podawać również w kroplach donosowych albo doodbytniczo. Należy unikać stosowania nadmiernie wysokich dawek.

Plastry z maścią EMLA. Planując wprowadzenie do znieczulenia drogą dożylną, 60 min wczes'niej zakłada się plaster EMLA na miejsce wkłucia.

9.4.3    Wprowadzenie do znieczulenia

Indukcję znieczulenia wykonuje się drogą dożylną lub wziewną. Wybór można pozostawić do decyzji dziecka. Często podczas wprowadzenia pomocna jest obecność rodziców. Wykluczyć jednak trzeba rodziców o bardzo lękliwym usposobieniu.

Tabela 39.20 Przykłady zabiegów możliwych do przeprowadzenia w warunkach ambulatoryjnych

Ogólne

-    przepukliny (pachwina, pępek, nadbrzusze)

-    wodniak jądra

-    zmiana opatrunku

-    wrośnięty paznokieć palca stopy

-    wycięcie części skóry

-    endoskopia: żołądka, odbytu, okrężnicy

-    punkcja szpiku

-    punkcja lędźwiowa

-    TK, MR

-    radiologia interwencyjna

Laryngologia

-    adenotomia

-    nacięcie błony bębenkowej, założenie dreników do błony bębenkowej

-    usunięcie ciała obcego

-    korekcja odstających uszu

Urologia

-    obrzezanie

-    stulejka

-    odklejenie napletka

-    sprowadzenie jądra do moszny

-    cystoskopia

-    nieskomplikowane spodziectwo

Okulistyka

-    operacje zeza

-    sondowanie przewodów łzowych

Ortopedia

-    artroskopia

-    usunięcie zespoleń metalowych

-    założenie lub usunięcie opatrunku gipsowego

Stomatologia

-    usunięcie zębów

-    leczenie zębów

Wprowadzenie wziewne. Z powodu szybkiego początku działania i większego zakresu bezpieczeństwa dla układu krążenia, sewofluran używa się chętniej od halotanu do wprowadzenia znieczulenia ogólnego. Nie stosuje się natomiast izoflura-nu ani desfluranu.

Wprowadzenie dożylne. Jeśli u dziecka założenie dostępu dożylnego nie sprawia trudności, można wprowadzić do znieczulenia drogą dożylną. U dzieci bez premedykacji indukcja dożylna ma zwykle łagodniejszy przebieg niż wziewna. Do uprzywilejowanych leków należą propofol i tio-pental, które u dzieci bez premedykacji należy zazwyczaj podawać w wyższych dawkach. Po pro-pofolu dzieci wybudzają się szybciej niż po tiopen-