132
■Zależności (4.44) i (4.45) pozwalają na obliczenie głównych momentów bezwładności i położenia osi głównych. Co więcej, pozwalają na wykreślny sposób wyznaczenia wartości /1, I2 i cp0. Konstrukcja taka zwie się konstrukcją Mohra (rys. 4.19). Dla prostoty obliczeń załóżmy, że I, > Iy> 0.
W układzie współrzędnych, gdzie na osi x odkładamy wartości momentów bezwładności, a na osi y - moment dewiacji (wszystkie w tych samych jednostkach długości), kreślimy następującą konstrukcję: odcinek równy momentowi dewiacji odkładamy prostopadle do osi x, w górę przy Ix, jeśli Dxy > 0 i na dół, jeśli Dxy < 0, a przy Iy < Ix w stronę przeciwną. Ze środkowego punktu odcinka AB (rys. 4.19) zataczamy okrąg promieniem R, który odcina na osi x wartości I2 i I2 równe momentom głównym. Kąt transformacji <p jest połową kąta COB, przy czym położenie osi głównej dla momentu I2 (większego) jest w kierunku od punktu C do D. Z konstrukcji widać, że
co pozwala sprawdzić słuszność konstrukcji dzięki porównaniu wyników ze wzorami (4.44) i (4.45). Jeśli Ix > ly i D^ > 0, jak w omawianym przypadku z rys. 4.19, to tg 2 (p0 < 0 i skierowanie kąta 2 cp0 zgadza się z przyjętym.
4.4.5. Transformacja obrotowa momentów dewiacji
Załóżmy, że kąty jakie tworzą osie układu £, 77, ( z osiami układu x, y, z są następujące:
dla osi ^ - Di1, f}t, yx, dla osi rj - a2, /J2, y2, dla osi f - oc3, y3.
Współrzędne punktu mają wówczas postać:
£ = xcosa1 + ycos/?! + zcosy1, ■ rj = xcosa2 + ycos/?2 + ;cosy2,
C = x cos a3 + y cos /13 + z cos y3.
Wyrażamy moment dewiacji ciała sztywnego = 'j rjędm (całka jest brana po
(AO
całej masie ciała) za pomocą momentów bezwładności i dewiacji wyznaczonych w układzie x, y, z.
Dęq = j (xcosa1 + ycos/^.-t- zcosy1)(xcosa2 + ycos/J2 + zcosy2)dm =
(AO
= J x2cosa1cosa2dm + J y2 cos /J2 cos f}2 dw + J z2cosy1 cosy2dm +
(Af) (AO * ‘ (*0
+ J xy(cosa1cos^2 + cos^j^cosajjdm 4- j xz(cosa1 cosy2 + coST^cosa^jdm + (AO (AO
+ J yz^os/^cosyz + cos/^cosyjdm + coso^coso^ J x2dm +
-t- cos fi ^ cos fi2 1 y1 dm + cosy1 cosy2 j z2dm +
+ (cosa1 cos fi2 + cos/?x ćosa2)Dxy + (cosc^ cosy2 + cosy! cos +
+ (cos fi t cosy2 + cosy,^ cos fi2)Dyz.
Ponieważ jednak
j x2 dm — J [r2 (y2 + r)]dm
\y2dm = J [r2 - (x2 + z2)]dm jz2dm = j[r2 - (x2 + y2)]dm więc po podstawieniu suma trzech pierwszych całek wynosi
(cosa1coso£2 + cos^cos^j + cosy1cosy2) \ r2dm-
(AO
- coso^ cosa, j(y2 + z2)dm -
- cos fi 2 cos fi2 j(x2 + z2)dm - cosyxcosy2 j(x2 + y2)dm
Jednakże
cos ax cos a2 + cos fi2 cos fi2 + cos yL cos y2 = 0,
natomiast
j(y2 + z2)dm =-Ix, j(x2 + z2)dm = Iy, J(x2 + y2)dm = 1., zatem wyrażenie określające moment dewiacji Din przyjmie postać:
Din = -(cosctlcosx2Ix+cosfilcosfi2I,+ cosylcosy2Iz) +
+ (cos ax cos fi2 + cos fi2 cos ct2)Dxy +
+ (cos^cosyj + cos yx cos fi2)Dy. +
+ (cos yx cos a2 + cos ai cos y2)DXZ.
Analogicznie otrzymujemy pozostałe momenty dewiacji:
D^ = -(cos cc2 cos a3 lx + cos fi2 cos fi2 ly + cos y^ cos y3 Iz) +
+ (cos a2 cos fi3 + cos fi2 cos y 3)Dxy +
+ (cos/?2cosy3 4- cosy2cos fi3)Dyz +
-------h (cosy2 cos a3 + cosac2 cos y2)Dxz.