Obraz3

III. FLEKSJA

A. DEKLINACJA

§ 87. Fleksja imienna. Flesja imienna obejmuje wyrazy odmieniające się przez przypadki: rzeczowniki, przymiotniki, imiesłowy, liczebniki i zaimki.

Wszystkie wymienione tu części mowy odziedziczył język polski z języka prasłowiańskiego. Na gruncie polskim doszło w nich do licznych zmian polegających przede wszystkim na uproszczeniu systemu.

§ 88. Kategoria przypadka. W języku prasłowiańskim było siedem przypadków:

1)    Mianownik (skrót: M)

2)    Dopełniacz (skrót: D)

3)    Celownik (skrót: C)

4)    Biernik (skrót: B)

5)    Narzędnik (skrót: N)

6)    Miejscownik (skrót: Ms)

7)    Wołacz (skrót: W)

§ 89. Kategoria liczby. Język prasłowiański miał trzy liczby: liczbę pojedynczą (skrót: ł.p.), podwójną (skrót: I.pd.) oraz mnogą (skrót: Lmn.).

Liczba podwójna była specjalną formą służącą do oznaczania dwóch przedmiotów, osób lub zjawisk.

Liczba mnoga służyła do oznaczania trzech i więcej przedmiotów, osób lub zjawisk.

Te trzy liczby zostały odziedziczone przez język polski i trwały w nim aż do XVI w., kiedy to wyszła z użycia liczba podwójna.

75