Obraz7

i*

i*

[III.6J Interpone tuis inicrdum gaudia curi.%.

Vl possis animo ąuemuis suflerre laborem Nic żśwżdyć iest dobrze myslić Trzebić megdy krotofilić.

Bo mys! gdy nic odpoczywa Słaba ku wszey sprawie bywa

(druk Wieior 1535)

i nic tylko nic podtrzymać zdrowia, ale zniszczyć życie i śmierć. Smutek nic służy zupełnie właściwej ochronie

gimen sanitatis. Burchardt 1991, s. 23)    ■ (Ha.

O dziecięcych rozrywkach (modi reereundi pu_eros)

kują traktaty wychowawcze przeznaczone dla przyszłych ",^Zn,ian* Egidiusz Colunina Romanus (1247-1316) w Dc regimine n* ^adcóvv najodpowiedniejsze uważa ‘ludi\ 'recifationes aliąuarum vel historiarum* oraz ‘cantus*    nie wmkajqc niestety u J,^llianjffi

może coś by się znalazło w kilku polskich odpisach teeo d/^M^' kreacja usprawiedliwia zajmowanie się literaturą w czasie ,    ^

dla zabawy — po lekturze rzeczy naukowych; owe „poem j ,^nynłi die. bajki i historie” to są dodatki (appenditiu) do s/tuk wyzjj *

- wywodzi Wincenty z Beauvais w Liber dc eruditione ₍k° y idąc za Hugonem od św. Wiktom (Bruchnalski IV|6. _s \42 , ^ Zalecenie, aby odrywać się od nieustannego zajęcia, przewija kilku miejscach najpoczytniejszego podręcznika szkolneuo wiecza - Dystyrhów Katona:    ^srcdn^

<lowala^S^ksSn^{ny N,e0dZ}rⁿ°^{ŚĆ Śpiewu} " liturgii spowc

obowiązków biskupa. Itsmc ^Ah^T T'¹^'^{10 ll}" ^podsIa'^V0W>^ch i historyczne uzasadni^; * ^{A K,ar(la} spotykamy teoretyczne

całą dobę nie może on ^e.^Sp.^{,CWu oparle na} podstawowym nakazie; niać się zgodnie z porą dnia⁰^ °    ^Pow,nien jedynie zmie-

^n,C- ^w dnia    ^{Picśni na chvva}lę Boga. (...) I przeciw.

^{na/yua s}‘ę P»eśnią poranna (nun *^,Cd™^,okro,n4 P'cśń chwały (...) Pierwsza / nich ^tku dn£ to znaZ l    ^Picśń ‘V' należy śpiewać zaraz w

jz>padkach pora dnia jcit okrcśłor ^{, ,nnVn}' ^hr/asku* fidy świta jutrzenka. W widu

'    ^/W'« moich niedoli s    ^hymn-^v- <®k. U 32. //w/or/fl rtfr-

• takich przypadkach należy się trzymać wskazówek, aby nic ^w. ;_s|óvv w niewłaściwej porze, gdyż przez to „stajemy _si, »vp°'^vi ii kłantcanii”- Wielkodusznie przyczyny uchybień Abclard niedbalstwie, ale w innych obowiązkach, np. „ludno-> ^nl* _icj które muszą być wykonane przy świetle dziennym i. "^liJ „_c^vanej ciągłości" Rytualna czujność, w duchu jeszcze , w ^nlŁ'P _kai>_e Abelardowi krytykować nawet metaforyczny język fińska- ‘ w. ._ko wprowadzający nas w błąd. nirktW* ^y    ...

wiaJamy słowa na przekor własnemu zapatrywaniu, jako całkowicie '^vyP°_praWdą Bardzo niewielu oczywiście znajdzie się takich, którzy by tak ¹ li ogniem świętej gorliwości albo tak byli przejęci żalem za grzechy. *****    • plącząc mogli szczerym sercem śpiewać (...) ‘Zc łzami żalu wznosimy

nam grzechy’.

w parze z tą — niedziwną u miłośnika logiki — czcią dla , id/ie podtrzymywanie egzystencjalnego umocowania hym-w rzeczywistości kosmologicznej i antropologicznej: są po pro-śTclemcntem ludzkiego świata stworzonego pr/.cz Boga: tiór hymnów jest ułożony według takiego planu, że hymny nocne nawiązują ci treści do kolejnych dzieł w dniach stworzenia, a hymny dzienne podają ałego-•w/o} albo moralną interpretację tych dzieł stworzenia. Tak więc się stało, że mroki histoni zostały zastrzeżone dla nocy. dla dnia światło wykładu.

Najstarszy zapis mu/yc/ny przybył do Polski ok. 1025 r. w podręczniku liturgii, znanym jako Kodeks Matyldy (rozdz. 2) -sekwencja Ad celebres rex cuelice. Również w tym znanym skądinąd starym hymnie (Ali nr 178; 7/195: Has celebres rex caeliće laudes) słyszymy właśnie kosmiczny rozmach: śpiewający kieruje hymn do Króla niebieskiego w obliczu całego wszechświata (ma-dina mititdi), który jak jedno pałacowe wnętrze przystraja Archanioł Michał.

Na uroczystą, o Królu niebieski, chwalbę wszystka rozśpiewana rzesza niech składa zgodne pienia i niech nasze zgromadzenie wznosi Tobie pieśni, gdy już znowu nadchodzą Michała święta przesławne który całą budowlę świata rozradowaną przystraja.

^Po dziewięćkroć rozstawiają się szyki duchów przez Ciebie uczynione ^s/ak. gdy zechcesz, czynisz je ognistymi przez anielskie posiania.

189