Obraz1

jest wiersz Archi poety S/) dokonuje s*** ^oo—

-r'^y Spowiedź (Cannina tuje się samooceny, nie h^~-

nia, ale krytyczny

... .„ma Parana nr 19\)

, będącej formalnym rachunki-ygoui introspckcjJi. Zatrzymajirw znanym tekstem, ponieważ no/" ’ mil dotycz*'"' "

.....dymajmy się nad t_Vm >•

ponieważ pozwoli on nam zaobserwou* • ^ mit dotyczący poezji wagantów jakoby bv»« *

ko beztroskiej radości życia

moralno^¹

do ty

s

N*

duszy

umarły, a o skórę dbały.

jaKohy była Wyr^'^ Sj

-J ^iau0Sc' życia, ale i sprzeciwu wobec .    ^JU2"'"

moralności. Swą spowiedź Arcypoet*

pretensją do swoi^n^ « •

(pr/cł. Malewska)

_{r końc0}wą strofkę Spowiedzi Archipoety tak tłumaczy Pie-

swojego ducha:

Estuans interius [W627: i in amaritudinc Płonąc w

oeta

^r°epoc

^vvobe_c

^?-ynu

n,_e,

^rc^k ai-rłl

ilski:

no_qU0r±^rins^l

.^uoi mcc niemi

rionąc w głębi duszy Żarem oburz

Zaczynam ten gorzki Rachunek sumienia. Uczyniony / gliny Nailże««^^:

Jestem i*¹*- '

^inaP⁰¹

Wzdyma mi piersi / młoda ochota, _w spółce z występkiem / mierzi mnie cnota, chcę grzeszyć ciałem. / furda zbawienie, _vv rozkoszy stracie / ostatnie tchnienie.

^r'cnir,

.....nema / (Najlżejszej na święcie tern jako liście.! Którymi wiatr miecie.

(pr/cł. Male\

Ta gorycz i gwałtowność nie jest chyba oznaką zadowolenia ze swojego życia „w gronie zbirów i drani”. Potwm kolejne autodefinicje: jestem podoba*' ’ wiatry (similis sum

reor* *-

’Vsk_a;

. —uuwoie-

. ui ant \ Potwierdzają to jestem podobny do liścia, którym i— -z \snmlis sum folio, dc quo ludunt vcnti); „jak |

rego burza poniosła’ (przeł. Pm/**--¹), niesie mnie fala jak lódż bez ętpr«^;|    . .

stany postrzegane jako cos

_n,. ^stcrnik_a ^0b'^e'“ją cego.

nie

igraj,

-    ^ l

• v.«m; „jak ptak. kto-- Piechal), niesie mnie fala iak i*^j-są to wszystko stan*.

Jeżeli mędrzec ku własne gmach swoich

WH stau V mi_{Ja y}

^lc7 chwaJc

da/cfca

(przel.

pr/ekład gubi dwa sygnały, że tekst jest ostrzegawczy, nie

hulaszczy:

wa lata to znany topos mora li styczny, szeroka droga do r_/Łvhu. nie stroma ścieżka do zbawienia.

mortuus in animu trudno znaleźć stan groźniejszy dla ówczesnych ludzi (tyle żc nie zawsze o tym wiedzą); jeśli ktoś miał świadomość, żc jest martwy na duszy, to nie popadał w stan beztroski, ale w rozpacz. W tym stanie człowiek jedynie chętnie poddaje się tonu wszystkiemu, co go do tego stanu doprowadziło, jeżeli naprawę uważa za niemożliwą. Wiersz stawia raczej problem zwątpienia w /bawienie, a w każdym razie wyraża żal śpiewaka z powodu beznadziejnego położenia. Przez taki pryzmat warto spojrzeć na rzekomo beztroskie pieśni hulaszcze wagantów.

^piechaj)

Gdzie tu wagancki nonkonformizm? ..ie ma tych błędów. Tak sam*' ¹ nych wątpliwości:

^sk,ej nie

łuta

ⁱⁿPlico~ri^i^or/mor_e

^,Uveniuiis_i

^vir*ut,s

•' W przekładzie Malew* samo konkluzja nie pozostawia żad*

.. Yiius i immemor voluptatis avuJus ! magis quam salutis mortuus in amina ! curam gero

Po szerokiej drodzt

cutis.

23 ₆

ńi/odj

M A