P1010368

OWtB CARMILLE 189

zostało podkreślone, w przerażający sposób unicestwić na zawsze wampira. „W serce wbito ostro zaciosany kołek”, odcięto głowę. „I ciało, i głowa, umieszczone na stosie drewna, spalone zostały na popiół, ten zaś wrzucony do «8 rzeki i uniesiony w dal”. Podobny rytuał - przeprowadzony skrupulatnie w imię Prawa Ojca - zostanie przedstawiony w Draculi Stokera i również będzie mu poddana kobieta, która objawiła własną seksualność.

Szatańskie monstrum (bo i tak Carmilla bywa nazywana przez generała), wyposażone jednakowoż w nadzwyczajną piękność i niezapomniany urok, nie przestaje przecież niepokoić narrator ki opowieści, która pod koniec wyznaje, że widzi nieraz „dwie Carmille”. „I często wyrywa mnie z zadumy 421 wrażenie, iż słyszę jej lekkie kroki w drzwiach salonu”. Ci krytycy, którzy traktowali Carmillę jako rodzaj sobowtóra Laury, część jej osobowości, mogli dostrzec tutaj niejasne zarysy zwikłania dwuznacznej tożsamości erotycznej.

Barbara Ziembicka, ilustracja do Carmilh Josepha Sheridana Le Fanu