pkm osinski64

j Polącrcnia elementów maszyn

Rys 2.36: Zaudnkze rodzaje połączeń śrubowych: u), b), c) śruby, d) szpilka, ę), I) wkręty

•.-/czelności powierzchni stykających się elementów łączonych. Połączenia mocn mogą być napięte lub nienapiętc wstępnie.

Według liczby zastosowanych łączników biorących udział w przenoszeniu ob. dążenia rozróżnia się połączenia pojedyncze i grupowe. W tym drugim przypadki możliwe jest równomierne i nierównomierne obciążenie śrub.

Ze względu na niekorzystny wpływ na wytrzymałość, należy unikać sil powodt jąeych zginanie śrub, co może mieć miejsce w przypadku nierównoległych po wierzchni odsądzenia nakrętki (podkładki) i łba śruby.

Istnieje dużo odmian śrub i wkrętów różniących się między sobą kształtem Ibd i końców. Na rysunku 2.37 pokazano znormalizowane kształty łbów śrub i wkręlii oraz ich końce. Duża różnorodność śrub i wkrętów pozwala dobrać dla każdep połączenia odpowiedni łącznik gwintowy.

Mocne dokręcenie łącznika, powodujące duży naciąg wstępny, możliwe j<S“ tylko w przypadku śruby. tzn. łącznika z łbem, który dokręca się kluczem. Łącznik gwintowe wkręcane wkrętakiem nazywa się wkrętami.

Wkręty z łbem stożkowym (rys. 2.361) pozwalają na ukrycie łba w otworu wykonanym w elemencie łączonym, uzyskanie współosiowości śruby i gniazda onU zwiększenie tarcia oa powierzchni oporowej, co przyczynia się do lepszego zaber pieczenia złąc2a przed luzowaniem się.

Gwintowana część śruby lub wkrętu ma najczęściej zakończenie kuliste it) stożkowe (rys. 2.37). lane zakończenia stosowane są w śrubach dociskowych lid¹

K>» 2J7. Hoduje łbów i końców łrub onu wkryiow