psychologia religii4

189

w stanie wykształcić silny system wiary, na którym można wznieść mocną strukturę psychiczną*

W 1974 r. Glass przedstawił kolejną teorię, rozpatrującą związek między Platonem, Marksem i Freudem, teorię hardziej może filozoficzną niż psychologiczną* Ani jednak Arendeen-Hein, ani Hoehn-Saric, ani też Gla33 nie rozważają bliżej współpracy pomiędzy religią i psychiatrią ze specyficznie religijnego punktu widzenia. Natomiast inni badacze, Wilson i Beck, w sposób wyraźny przeprowadzają swoje rozważania z perspektywy wyznawców religii chrześcijańskiej, Beck, w przemówieniu wygłoszonym na corocznym spotkaniu Kanadyjskiego Towarzystwa Psychiatrycznego, przedstawił referat zatytułowany "Chrystus a psychiatria" ,

Ogólnie biorąc, Beck stwierdził, iż oczywistym pozostaje faktj^ że podstawowe systemy ..wiary ₉ z .który oh.Kiąle nabywai^_nieświadoiide, inspirują każdą ludzką myśl, decyzję ^działanie# Zarówno psychiatria, jak i religia starają aię wyzwolić człpwieka z więzów winy. Psychiatria próbuje, nie ?£^^^8kutecznie, oddzielić winę obiektywniejLstnie-jącą od winy irracjonalnej, po to^ ażeby zlikwidować tę_oatatnlą, Ćhiystus, poprzez swoją śmierć na krzyżu ofiaruje ludzkości ostateczne wyzwolenie z więzów win,

Beck nie pokusił się o ujęcie swojej teorii w kategoriach terminologii psychologicznej, A szkoda, bo jeżeli zaniecha się tego wysiłku, wówczas pomiędzy dwoma obszarami języków, naukowym i chrześcijańskim, wciąż będzie pogłębiała się przepaść i zniknie ostatecznie możliwość nawiązania partnerskiego dialogu, I w tym spornym punkcie szczególnie pomocną okazać się może psychologia religii,

Griffith skłania się ku propozycji Becka, aby utworzyć sekcję religii i psychiatrii w ramach Kanadyjskiego Stowarzyszenia Psychiatrycznego, Z kolei Wilson Jr. próbuje wprowadzić rozróżnienie pomiędzy opieką duszpasterską, poradą duszpasterską a psychoterapią.

Według niego opieka duszpasterska ma znacznie większy dostęp do całokształtu ludzkich działań. Dzięki temu dysponuje możliwością bliższego obcowania z "ego" człowieka, rzadko natomiast podejmuje się obrony tego "ego". 2 kolei terapeuta, udzielając porad, zmuszony jest częstokroć do wyszukiwania istotnych związków między rozpoznaniem klinicznym a środowiskiem wychowawczym pacjenta. Porada duszpasterska rezygnuje z obrony "ego" pacjenta, wykorzystuje natomiast wzajemne pokrewieństwo religijne, nadając mu funkcję środka leczniczego w przedsięwziętej terapii.

V/ psychoterapii pole działania jest jeszcze większe. Związek z pacjentem jest i3totny, ponieważ terapeuta wykorzystuje go w celu pozna-?