Przystępując do określenia początków danej dyscypliny naukowej, stajemy zawsze przed problemem wyboru kryteriów, jakie należy przyjąć po to, aby bezspornie określić „datę urodzenia” nowej dziedziny nauki. Zygmunt Poniatowski (1977) proponuje w tej mierze kilka alternatywnych rozwiązań. Może być to powstanie placówki naukowej, oficjalnie zajmującej się daną problematyką, wydanie pierwszego artykułu lub książki na ten temat, utworzenie towarzystwa naukowego, otwarcie programu studiów' w danej dziedzinie lub stworzenie stanowiska profesora odpowiedzialnego za tę dyscyplinę. W praktyce decyzja wyboru jednej z alternatyw ma charakter przyjęcia pewnej konwencji i mieści się zazwyczaj w przedziale instylucjonalno-publikacyjnym.
Dla światowej psychologii religii kryterium takim jest publikacja pierwszej książki z tego zakresu (Starbuck, 1899), choć pewną konkurencją dla tego wydarzenia mogłoby się stać powołanie w Genewie już w roku 1873 pierwszej Katedry Historii i Psychologii Religii, pod kierunkiem Theodora Droza, lub opublikowanie pierwszego artykułu z tej problematyki (Hall, 1882).
Za kolebkę psychologii religii uważa się Stany Zjednoczone, dlatego też prezentację historii dyscypliny rozpoczniemy od przedstawienia jej początków na tamtym terenie.
Amerykańska psychologia religii obejmowała w początkowym okresie dwa nurty poszukiwań. Były to rozwojowo-wychowawcza psychologia religii oraz psychologia doświadczenia religijnego. Nurt pierwszy związał się z postacią Granvillc’a Stanleya Halla, rektora Uniwersytetu Clarka w Massachusets. Podejście metodologiczne Halla do problematyki religii ukształtowało się w dużym stopniu pod wpływem doświadczeń zdobytych w trakcie stażu naukowego w Laboratorium Psychologicznym Wilhelma Wundta w Lipsku. Po studiach psychologicznych na Uniwersytecie IIarvarda (pod kierunkiem Wiliama