skanuj0425

ROZDZIAŁ DWUNASTY: Cykle produkcyjne i profesjonalne praktyki 425

Na żadną prośbę nigdy nie powinno się udzielać odpowiedzi „to niemożliwe”. Zamiast tego należy wyjaśnić klientowi dodatkowe koszty i znaczne opóźnienia produkcji, które mogłyby się wiązać z jego życzeniem, i zasugerować rozwiązania alternatywne, które mogą lepiej pasować do jego budżetu i ograniczeń czasowych. Jeśli staramy się przekonać klienta, że to, czego sobie życzy, jest niemożliwe, możemy czuć się zakłopotani, gdy w następnym tygodniu znajdziemy sposób, jak to zrobić, lub gdy klient zapyta gdzie indziej i w końcu otrzyma to, czego pragnie.

Jeśli pokazuje się dwie wersje obrazka po dokonaniu korekt i ulepszeń, najlepszym sposobem zaprezentowania modyfikacji jest przeprowadzenie porównania przed i po jej przeprowadzeniu w tym samym oknie, przełączając się pomiędzy starą wersją, którą klient oglądał wcześniej, i nową wersją z naszymi modyfikacjami. Zmiany są zawsze najbardziej widoczne, gdy pojawiają się jako ruch pomiędzy klatkami, a nie jako dwie pokazane obok siebie wersje.

Na koniec należy pamiętać o zrobieniu kopii zapasowej każdej wersji, która jest pokazywana klientowi, włączając w to obrazy, sceny 3D i tekstury wykorzystane do jej stworzenia. Przechowywane powinny być nawet wersje, które zdawały się nie podobać klientowi, na wypadek, gdyby zmienił on zdanie i zażyczył sobie czegoś podobnega

Nadzorowanie oświetleniowców

Przy dużej produkcji, gdy w projekcie zaangażowanych jest wielu grafików ds. oświetlenia, pokazywanie codziennie każdej wersji ujęcia bezpośrednio klientowi lub reżyserowi może być uciążliwe. Najlepszym podejściem w tym przypadku są spotkania głównego oświetleniowca (ang. lead lighter), zwanego także oświetleniowcem nadzorującym (ang. supemsing lighter), z innymi grafikami ds. oświetlenia, podczas których zatwierdza on ujęcia przed pokazaniem ich reżyserowi.

Niektóre z elementów⁷ pokazywanych głównemu oświetleniowcowi będą pokrywały się z tym, co byłoby pokazane klientowi, na przykład odgrywanie ujęcia oraz porównania przed i po wrprowadzeniu zmian.

Jeśli renderuje się ujęcia w’ rozdzielczości niższej od rozdzielczości finalnej wersji filmu, wówczas, oprócz ujęcia animacji w niskiej rozdzielczości, powinno się także przygotować kilka klatek w wysokiej rozdzielczości, aby zademonstrować, jak prezentują się tekstury, oświetlenie, cienie i inne szczegóły w pełnej rozdzielczości.