ve

Extra

zabiera ją do lekarza. Ale wizyta u lekarza przynosi skulek odwrotny do oczekiwanego. „Kiedy stanęłam na wadze, nie zauważyłam w jej oczach troski, ale wielkie rozczarowanie. Była wyraźnie zła, że ważę za dużo. Wtedy postanowiłam, że będę się głodzić i nigdy nie urosnę”, mówi Isabelle. Od tamtej pory wyrzuca jedzenie do śmietnika, kanapki upycha w szalkach. Nie je nic. W wieku 13 lat jest już chora. „Na początku z niczego nie

„musisz przytyć”, ona ciągle uważa, że jest za gruba.

Boże, nie chcę umierać!

Przez następne lata Isabelle wciąż chudnie, jest coraz słabsza. Zaczynają jej wypadać włosy, przestaje miesiączkować, na ciele pojawiają się liszaje. W końcu zaczyna balansować na granicy życia i śmierci. Kilka razy wpada w śpiączkę. Przynajmniej raz na miesiąc jedzie do szpitala karetką na sygnale. „To

dnia pomyślałam: »Boźe, nic chcę umierać, nic chcę być chodzącym-trupem, chcę wrócić do ży\vych«, i podjęłam decyzję o powrocie do świata!” Ale w tym powrocie nikt jej nic towarzyszy. Na najbliższych nie może liczyć, na lekarzy tym bardziej. W szpitalu leczy się tylko objawy choroby. „Dzięki karmieniu przez sondę żołądkową na silę pomagają ci przytyć. Ale przyczyna choroby, którą jest brak akceptacji swojego ciała,

Kiedyś nie mogła patrzeć na jedzenie, teraz ma ochotę nawet na lody. Przez ostatnie miesiące Isabelle przytyła sześć kilogramów.

„To, że przełamałam wstyd i pokazałam, jak wygląda zniszczone ciało, uświadomi ludziom, że anoreksja to nie inny styl życia, ale niebezpieczna gra, która prowadzi do śmierci”.

zdajesz sobie sprawy, jesteś w wielkiej euforii. Odnosisz wrażenie, że panujesz nad sytuacją, ale krok po kroku wpadasz w spiralę śmierci”, opowiada Isabelle.

Jednak choć czuje, że jest z nią coś nie tak, w lustrze wciąż widzi grubą, nieatrakcyjną dziewczynę, która nigdy nie będzie szczęśliwa. I nigdy nie będzie chodzić po wybiegach. Na wybiegi nic trafia. Za to staje przed obiektywem. Ale sesji modowych Isabelle jest niewiele. Kolejne pokazują, że chudnie każdego dnia. 1 choć fotograficy nie chcą już z nią pracować i apelują:

straszne przeżycie. Cały personel uważał, żc sama jestem sobie winna i żc odmowa jedzenia to kaprys. Pielęgniarki mnie popychały. W trakcie mycia obchodziły się brutalnie z moim wychudzonym ciałem”, opowiada Isabelle. Pewnego dnia po wyjściu ze śpiączki Isabelle wydaje się, że umarła. Zaczyna płakać. Przy wzroście 165 cm waży tylko 25 kilogramów. „W końcu doprowadziłam do tego, że wyglądałam jak manekiny, których powrotu domagają się kreatorzy: z talią równą 0 i rozmiarem poniżej 34”. mówi Isabelle. „Tamtego

która tkwi w głowic, pozostaje”, mówi Isabelle.

1 wtedy właśnie słyszy, żc słynny fotografik 01iviero Toseanini szuka anorektyczki do kampanii reklamowej przeciw anoreksji. Nie zna go. Ale zgłasza się od razu.

Nienawidzę mojego ciała

„Wiem, że moje nagie ciało wzbudza odrazę”, mówi Isabelle, która w wieku 27 lat waży 31 kilogramów, czyli tyle, ile dobrze rozwinięta 14-latka. Uważa jednak, że nie ma innej drogi, by dotrzeć do młodych dziewczyn, które zrobią wszystko,

by zaistnieć w święcie mody. „Pra nienie ujawnienia okropności i choroby było silniejsze od wstyd Chciałam pokazać ciało, któret nienawidzę, żeby młode dzicwczyr zobaczyły na własne oczy, do czet prowadzi dyktatura chudości. N wet przez sekundę nie żałowałur żc się rozebrałam”, twierdzi Isabc le. Podobnego zdania jest ministi zdrowia Wioch Livia Turco, któ: poparta kampanię. „Trzeba mów ostrym językiem, który prxemóv do młodych, żądnych sukcesu ; wszelka cenę kobiet”. To, co dzi* je się w święcie mody, pr/cchod wszelkie wyobrażenia. A mówień

0    anoreksji bez pokazywania jej n trafia już do nikogo. Po śmicr

1    .uiści Ramos, 22-letniej modeli z Urugwaju, w trakcie pokażą mody w Monievidco w październ ku ubiegłego roku w Madrycie z broniono występów dziewczyno: poniżej 16 lat bez aktualnych świ; dcctw zdrowotnych. Ale Franc i Włochy pozostały głuche r wszelkie apele. We Włoszech law nowo przybywa nastolatek z żabi rżeniami odżywiania. Obecna Mi: Italia przy wzroście 181 cm wa? tylko 51 kilogramów. W tym rok zmarły już dwie modelki z Hrazyli W lipcu tego roku mediolańska su listka Raffaclla Curicl odesłała d domu 15 modelek, które mdlały głodu w trakcie prób.

Jeszcze nie wygrałam

Dla Isabelle ratunek nadszet w porę. Została otoczona opieką di< tetyka i psychologa. Nie kontaktu się z matką. „Wciąż nic mogę powie dzieć, że wygrałam. Ale zaczęhu już jeść i w ciągu ostatnich czterec miesięcy przytyłam sześć kilogr. mów. Zdarza mi się nawet jeść lody^r mówi. Po raz pierwszy od wielu 1; zaczyna także snuć plany na przj szłość. Gdy będzie już wystarczaj; co silna, chce wrócić do zawodu. Al co z innymi młodymi kobictam które uważają, że anoreksja to co co ich na pewno nie spotka? Isabcll jest dobrej myśli: „Jestem pewna,2 moje cierpienie nie poszło na marni A to, że przełamałam wstyd i pola załam, jak wygląda zniszczone eiah uświadomi ludziom, że anoreksja i nie inny styl życia, ale niebezpiec; na gra, która prowadzi do śmierci”

Tekst MAGDA LUKÓ\