Zdjęcie3965

Rozdział 6. Dyskksja w percepcji społecznej

IM

- mimo braku podręczników melodycznych - stosuje określone metody, nauczenie dla dzieci ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi, motety druga połowa tego nie robi. co oznacza, iż część dzieci z dyslcksją jot po. zostawionych bez wsparcia ze strony nauczyciela.

Chociaż część nauczycieli stwierdziła, że błędy ortograficzne iw przekreślają szansy na pozytywną ocenę pracy ucznia, to jednak więkizoit nic dopuszcza takiej możliwości. Prawie wszyscy nie mają zastrzeże!) de pracy dzieci z dyslcksją z komputerem. Wiciu ankietowanych zwracało uwagę na to, że duża część nauczycieli nie uwzględnia specyficznych po tizcb edukacyjnych dzieci z dyslcksją. Zdarzały aię także opinie, iż tanie zagadnienie jest wyolbrzymione i za bardzo nagłośnione (ibidem).

Badania Makarewicz różniły się od rezultatów przedstawiony^ wcześniej tym. że oprócz lego, że zawierały analizę wiedzy nauczycieli do tyczącej faktów, skłaniały się one też ku poznaniu ich osobistych nattanica w stosunku do zjawiska dyslcksji, zarówno emocjonalnych, jak i uwzględniających gotowość do określonych form postępowania.

Analiza świadomości dysleksji w projekcie Bogdanowicz opisani wyżej wykazała, że zdobycie wiedzy o dyslcksji na studiach ma barda istotne znaczenie. Z lego punktu widzenia bardzo ciekawe badania do-tyaącc wiedzy o dysleksji wśród studentów, i jo głównie studentów kierunków powiązanych z edukacją, przeprowadziła Małgorzata Klient (2007). Badaniu poddała ona 150 studentów V roku studiów dziennych magisterskich Uniwersytetu Rzeszowskiego. Reprezentowali oni propos-gonainic trzy kierunki: pedagogikę opiekuńczo-wychowawczą, edukuję wczcsnoszkolną oraz filologię polską. Autorka celowo dokonała takiego wyboru specjalności, nauczyciele edukacji wczesooszkolnej bowiem z* pewne jako pierwsi będą konfrontować swą wiedzę i umiejętności dotyczące dziecka z dyslcksją w praktyce i od ich trafnej wczesnej dugaoiT zależy Często, czy dziecko otrzyma potrzebne wsparcie doslaleau wcześnie. Z kolei nauczyciele języka polskiego lakżc będą szczególnie potrzebowali dobrego rozeznania w pracy z uczniem ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się czytania I pisania. Absolwenci pedagogiki opiekuńczo-wychowawczej to kandydaci na pedagogów szkolnych ety ty-chowawców, a więc znajomość zagadnienia jest im niezbędna do realizacji różnych zadań wychowawczych.

Do badań autorka wykorzystała „Kwestionariusz Świadomości Dyt-Icksjl” Marty Bogdanowicz, opisany wcześniej. Uzyskane wyniki pombfi stwierdzić, że najwyższy poziom wiedzy o problematyce dysleksji rozwąo wej prezentują przyszli pedagodzy (42% prawidłowych odpowMił

• całym kwestionariuszu). Słabo zorientowani w tej tematyce H niestety przyszli nauczyciele edukacji zintegrowanej (tylko 23% prawidłowych odpowiedzi w całym kwestionariuszu), co stanowi wynik wysoce niezadowa-L)j.)cy. Zdecydowanie niski jest poziom wiedzy w omawianym obszarze przyszłych nauczycieli języka polskiego (tylko 8% prawidłowych odpowiedni). co prawdopodobnie odzwierciedla brak takiej problematyki w pro parnie studiów.

Szczegółowe analizy badań Półtorak wskazują, źe znajomość podstawiać) terminologii dotyczącej dysleksji rozwojowej wśród przyszłych pedagogów i nauczycieli nie jest pełna - studenci pedagogika i edukacji wczęs-anzkotnej deklarują jej wysoki poziom (92 i 88%), przyszli pninwMri poziom średni (62%). Niestety - jak pisze autorka - istnieje znaczna rozbieżność między wiedzą deklarowaną a rzeczywistą umiejętnością precyzowani podstawowych terminów. Przyszli pedagodzy wykazali w tym zakresie poziom średni (65% prawidłowo zdefiniowanych pojęć), pnyizłi zaś nauczyciele edukacji wczesnoszkoinej i filologii polskiej poziom niski (odpowiednio: 31 i 21% prawidłowo zdefiniowanych pojęć).

Podobne różnice wykazano w deklarowanym i rzeczywistym poziomic wiedzy w kwestii przyczyn dyslcksji rozwojowej. Studenci pedagogiki i edukacji wczesnoszkoinej wykazują jej wysoki poziom, natomiast przyszli poloniści - niski. Półtorak (2007) wskazuje, że do najczęstszych błędów popełnianych przez respondentów w tym zakresie należy uznawanie wad narządów zmysłów za przyczynę dysleksji. a także wiązanie występowania dysleksji z zaniedbaniami pedagogicznymi i urazami psychicznymi dziecka.

Zróżnicowana okazała się także orientacja co do symptomów (walczących o występowaniu specyficznych trudności w uczeniu się czytania i pisania. W tym obszarze studenci pedagogiki wykazali się średnim poziomem wiedzy (56% prawidłowych wskazań), studenci zaś edukacji wczesnoszkoinej znacznie niższym (36% prawidłowych wskazań). Nalaniu! przyszli nauczyciele języka polskiego prezentują zatrważająco niski -i punktu widzenia ich przyszłej pracy - poziom wiedzy w tym zakresie (6% prawidłowych wskazań).

Z badanych w kwestionariuszu zagadnień problem częstości występowania dyslcksji rozwojowej byl najsłabiej poznanym przez studentów upektem (nie przekracza 20%), co może wynikać, jak sugeruje Półtorak (ósfrm), z braku praktycznego kontaktu z zawodem.

Zdecydowana większość respondentów miała świadomość, że dzieciom dyslektycznym można pomóc i że istnieją specjalnie powołane insty-