Zdjęcie3971

200 Rozdział 6. Dyilcktja w percepcji społecznej

W zakresie komponentu emocjonalnego poloniści prezentuj* h|«. na przewagę (r ■ 2.559, p < 0.05). Można więc»twierdzić, że iińuegritli Języka polskiego są bardziej pozytywnie ustosunkowani emotJnwWt osób z dysleksją rozwojową niż nauczyciele języków obcych, Wynikflćift¹ może z tego, że dysleksją rozwojowa częściej ujawnia się na lekcjach Języka polskiego niż na lekcjach z języków obcych. Oznacza to ich większą por chylność dla osób z dysleksją i emocjonalne wsparcie im udzielane.

W znkresie komponentu behawioralnego stwierdzono także pnm. gę polonistów (/ «* 2JŚ43,p » 0,01). Wskazuje to na częstsze stosowanie pt zytywnych działań w stosunku do uczniów ze specyficznymi tradnoiciiai w nauce czytania i pisania przez polonistów niż przez nauczycieli jęzjkś* obcych. Nauczyciele języka polskiego są bardziej skłonni do podejmon. tiia działań na korzyść dzieci z dysleksją niż nauczyciele języków obcych, a jest prawdopodobnie praktycznym wyrazem pozytywnego kompooenu emocjonalnego. Różnice te wystąpiły niezależnie od liczby przepijam nych lat w zawodzie nauczyciela, uczestnictwa w kursach na temat specyficznych trudności w nauce czytania i pisania czy kontaktu z osobą zdytlek-sją rozwojową w rodzinie lub wśród znajomych.

Przeprowadzono takie badania postaw nauczycieli różnych giajń naści pracujący ch w szkole podstawowej. W tym celu objęto analizą 45 osób (w tym 88% kobiet). Wśród badanych w grupie mieszanej było U osób uczących języka polskiego, 14 nauczania zintegrowanego, 9 uczących przedmiotów ścisłych (matematyki, fizyki, geografii), 4 - języków obcych. 4 - historii oraz4 nauczycieli uczących innych przedmiotów (przysposobienia obronnego, wychowania fizycznego). Porównanie poszczcgóiayh komponentów postaw w zestawieniu z wcześniejszymi badaniami grap po ionisiów i nauczycieli języków obcych prezentuje rysunek Ł2.

k.

Wskazuje on na znaczne zróżnicowanie wyników w zakresie kcop> nentu emocjonalnego i behawioralnego. Zdecydowanie najbardziej pot-cbyfne postawy obserwuje się w przypadku polonistów. Nieco niższe zu» gazowanie i trochę mniej nasilone pozytywne nastawienie emocjami® wykazują nauczyciele języków obcych. Najniższy poziom wiedzyononsf mniejsze zaangażowanie prezentują przedstawiciele nauczycieli tóaiyd specjalności, prawdopodobnie z powodu obecności w tej grupie naucz)' cieli, którzy rzadko mają indywidualny kontakt z uczniem, a ponadto u prowadzonych przez niob przedmiotach problemy dyslektyczne nic ujre mają się lak wyraźnie, jak na lekcjach języka polskiego czy jW*"* obcych.

<^-3_ «»,

o«k,

—---	_ £*3- <!•>,
n	S	■
il		Sg
			i \
s		■	i

<SP» t

®-3. Podsumowanie

W niniejszym rozdział*.

o dyslcksii w różnych Sprezentowano wyniki hadań

(Bogdanówicz 2007; Makarewicz 1992; 1i>-

studenl6w kierunków pedagogiczn)ch

sJo^niu    y _ Rnrpach zawodowych w mniejszym lub większym

nuszewsfca 2001). saj (Półtorak 2007)-

**    ^**j ^łłtty wskazuje na raczej umiarkowany poziom wiedzy.

środowisk yw^CTpay-crwanych profesjonalnie w problematykę ■ w n» -* -^c5** *~* stę. Optymizmem na paw a ja wyniki badań porńwnaw-^cr>^<;** Bogdanowicz Pokazujące korzystne zmiany w Świadomości dysleksji w okresie od I    do 2003 roku.

Natomiast bardzo niepokojące    niskie wskaźniki wiedzy o dysleksji

u studentów kierunków pedagogicznych, co sugeruje, że prawdopodobnie dopiero po rozpoczęci u pracy zawodowej zostaną zmuszeń i do dokształcania sig w tym kierunku, niewątpliwie zetkną się bowiem ż problemem dysleksji.

jM

Obok wiedzy o dysleksji ważnym czynnikiem determinującym sytuację szkolną rzcrzmi<>w' z dysleksją jest nastawienie cmocjonalne nauczycieli

inie, czyli to, co wynika z postaw nauczycieli