342
V. Funkcje wielu zmiennych
Na mocy wzoru (9) mamy więc
Y—-—=Y Y A — dt ,ti da,k dt ktl i=j “ dt
Zauważmy, że suma > — daje rozwinięcie wyznacznika różniącego się od danego tylko tym,
i = i dt
że elementy jego k-tej kolumny są zastąpione przez ich pochodne względem t. Stąd następująca reguła: Pochodna wyznacznika ń równa się sumie n wyznaczników otrzymanych z ń przez zastąpienie kolejno elementów jego pierwszej, drugiej.....n-tej kolumny przez ich pochodne.
Wzór (8) jest podobny do wzoru u', = u'xx', dla funkcji u jednej zmiennej x. Podkreślamy jednak znowu różnicę w założeniach, przy których były wyprowadzone te wzory. Jeśli u zależy od jednej zmiennej, to wystarczy założyć istnienie pochodnej «*; natomiast w przypadku wielu zmiennych musieliśmy założyć jeszcze ciągłość pochodnych ux, u',, ... Następujące przykłady pokazują, że samo istnienie tych pochodnych na ogół nie wystarcza na to, by wzór (8) był prawdziwy.
6) Określmy funkcję «=/(*, y), przyjmując
x1y
/(*.j0=-5(dla x2+y2>0), x +y
Funkcja ta, jak widzieliśmy, ma pochodne cząstkowe we wszystkich punktach nie wyłączając również początku układu współrzędnych (0, 0), przy czym
Zauważmy, że właśnie w tym punkcie pochodne mają nieciągłość.
Jeśli wprowadzimy nową zmienną t przyjmując x=t i y=t, to otrzymamy funkcję złożoną zmiennej t. Ze wzoru (8) pochodna tej funkcji w punkcie t=0 byłaby równa
u;=uix;+u;y;=o.
Z drugiej jednak strony, jeśli rzeczywiście podstawimy wartości x i y do danej funkcji u=f(x, y), otrzymamy
t2t
u=-=—j=$1. t2+t2
Różniczkując teraz bezpośrednio względem /, będziemy mieli u',=ł dla dowolnej wartości t, a więc i dla t=0.
Okazuje się, że wzoru (8) w tym wypadku nie można stosować.
7) Zachowanie się funkcji m =/(*, y) określonej równościami
x,l3y
f(x,y)=-t 2 (dla x2+y2>0),
x +y
będzie w punkcie (0, 0) zupełnie analogiczne. Biorąc x=y = t otrzymamy funkcję złożoną u=\t2n, która dla r=0 ma pochodną nieskończoną. Jeśli natomiast przyjąć x—t, a
y=t; sin —, dla /#0 i y=0 dla r=0.